Geert Mak schrijft:
Vernedering is besmettelijk. Vernederde mensen hebben de neiging om hun vernedering door te geven aan anderen. We schoppen graag omlaag als we in de knel zitten.
De grote en kleine culturen waarin we leven en werken vormen onze persoonlijkheid, op allerlei manieren. U en uw collega-meesters waren dag na dag bezig met het onderhouden en verstevigen van de grote cultuur van de Nederlandse sociaal-democratie, een cultuur van respect, vertrouwen en saamhorigheid. Een cultuur die overigens, wat dat betreft, niet veel verschilde van de culturen van de andere zuilen. U genoot daarbij een volkomen vanzelfsprekend gezag, hetzelfde respect dat u ook had voor anderen, of het nu dokters of stratenmakers waren. Zoiets is altijd wederkerig.
Daarbinnen hoorden ook kleine culturen. Als je kunt zeggen dat je een automonteur, student of kraanmachinist bent, als je jezelf kunt herkennen in duidelijke groepen en identiteiten, dan is er al sprake van zo’n cultuur. Zo’n cultuur heeft weinig slogans en symbolen nodig, die is er gewoon, op een vanzelfsprekende manier.
Maar het kan ook anders gaan. Grote en kleine culturen kunnen ook vernietigd worden. ‘Deculturatie’ noemt men dat, het fenomeen dat mensen hun oorspronkelijke cultuur kwijtraken zonder een andere te verwerven, en uiteindelijk alleen nog maar kunnen schoppen.
Dat proces van deculturatie is nu op meerde plaatsen gaande. We signaleren het bij de immigrantenjeugd, we beklagen, terecht, het verlies van bepaalde buurtculturen, maar we zijn blind voor de massieve culturele leegte die is ontstaan doordat zoveel mensen ook nog eens de waardering, het respect en het geluk bij hun arbeid is ontnomen. Met die permanente ontkenning van hun persoonlijke vakkennis en andere kwaliteiten , die nu al jarenlang gaande is, zijn ze niet alleen diep vernederd. Er is iets in hen doodgemaakt, een gevoel van richting is uit hun bestaan verdwenen.
En dan is het fluiten van de Rattenvanger verleidelijk.
Lees verder: http://www.geertmak.nl/nl/436.html
Geert Mak heeft gelijk. De autochtonen zijn al even vervreemd van de westerse cultuur als de autochtonen. Ook de autochtonen zijn er niet in geslaagd te integreren in de massacultuur. Consumptie blijkt onvoldoende om een identiteit op te bouwen. Hoe nu verder? Wilders is geen antwoord op de schrikbarende leegte.
woensdag 28 oktober 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wat te Doen met het Nederlands Racisme?
RELIGIE&FILOSOFIE OPINIE CULTUUR&MEDIA SPORT PODCASTS PUZZELS ACHTERPAGINA Correspondent Nasrah Habiballah in Tel Aviv: ‘Onze saf...
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ...
-
NUCLEAR ARMS AND PROLIFERATION ANTI-NUCLEAR ACTIVISM MILITARY-INDUSTRIAL COMPLEX A Women state legislators and advocacy group...
-
https://russiatruth.co/lviv-on-fire-british-canadian-military-instructors-took-off-in-the-air-along-with-training-center/ LVIV on FIRE: Br...
2 opmerkingen:
Zoals vaak bij Mak raakt hij hier aan dingen zonder echt een trefzekere diagnose te stellen - laat staan dat hij een oplossing biedt, maar dat laatste hoeft niet - een diagnose is voorlopig voldoende.
Het is toch heel merkwaardig hoe de cultus van de middelmatigheid door sociaal-democraten en andere regenten en de door hen geïnstalleerde managers wordt versleten voor een "cultuur van excellentie" of wat voor zottenklap ze er ook tegenaangooien.
Een aantal jaren geleden mocht je plotseling zelf kiezen wat je ging studeren (zo zeg?!). Het was geloof ik een zekere Van Otterloo, lang- en terecht vergeten Kamerlid van de PvdA die dit begeleidde met de mededeling dat het natuurlijk niet de bedoeling is "dat ze nu allemaal oudnoors gaan studeren".
Waarmee de vrije keuze weer ernstig gerelativeerd werd, en tevens de enkeling die oudnoors wilde gaan studeren zich in de hoek gezet wist. Nee, beurskoersenkunde, daar had Van Otterloo behoefte aan. We hebben het geweten.
Van alles de prijs denken te weten, van niets de waarde - daar komt het op neer, en tegelijkertijd is het als diagnose nog steeds wat wazig.
"Zoals vaak bij Mak raakt hij hier aan dingen zonder echt een trefzekere diagnose te stellen"
Anders gezegd:
ik wist niet dat Geert zo'n blower was.
Breedspraak verwatert.
Maar Geert begint zijn commentaar vaak met de mantra:
'Wij leven ècht in De Uitzondering op de rest van de wereld" -
en kan daarom alleen al bij mij moeilijk stuk.
Op welk onderwerp hier ter berde gebracht de laatste maanden
was dit niet van toepassing...
Ton
Een reactie posten