Maar steeds vaker moest hij over onderwerpen schrijven die hij niet zag zitten, en hoezeer hij ook zijn best deed onafhankelijk te blijven, uiteindelijk draaide het om het verkrijgen van een nieuwe opdracht, om het naar de mond praten van de kolonels. ''Ik vroeg me af wat ik aan het worden was. Een lakei? Iemand die piemels likte? Ik walgde van mezelf.''
De samenwerking liep stuk, een moeilijke tijd volgde, maar achteraf gezien was dat het waard. ''Ik wil niet liegen! Ik ben 63 jaar oud. Een academicus. Voor mij tellen maar twee dingen: het liefhebben van mijn vrouw en het zoeken naar de waarheid'', aldus de fanatiek zionist Van Creveld.
Dit is één van zijn waarheden: 'Vechten kan een bron van vreugde zijn, misschien is het wel de grootste vreugde die er bestaat,' aldus de man die vanwege zijn hazelip van de Israelische autoriteiten nooit aan gevechten mee mocht doen. Een ander waarheid van hem is deze: '''Zolang we tegen de zielenpieten van Hamas strijden, is er geen probleem. Maar ik vrees dat de Israëlische militairen bij een echte tegenstander zullen vluchten.'' Een van de redenen is een doorgeschoten feminisme. Eenderde van de Israëlische officieren is nu vrouw. ''Het feminisme is één grote leugen''.' Lees verder: http://www.depers.nl/binnenland/292539/Zorg-dat-je-een-zwaard-hebt.html
Duidelijk zal zijn dat de man met de hazelip een geval is. Maar zijn fascistische gedachten die een compensatie vormen voor zijn handicap zijn -- opvallend genoeg -- wel heel aantrekkelijk voor een aanzienlijk deel van mijn collega's. Kennelijk kampen ook zij met een of andere handicap, met een minderwaardigheidsgevoel, met het gevoel niet echt een kerel te zijn. Het is juist dit minderwaardigheidscomplex waarop Martin Levi van Creveld met succes inspeelt, zoals destijds Hitler succesvol inspeelde op het minderwaardigheidscomplex van de spitzburger in Duitsland. Stel ik daarmee dat Van Creveld een Hitler is? Nee, geenszins, Van Creveld blijft een figuur uit de marge, hij blijft 'iemand die piemels likt' van degenen die geweld toepassen. Alleen al het taalgebruik van deze man spreekt boekdelen. En hij geeft zijn eigen gekte ook nog eens vrijwillig bloot.
6 opmerkingen:
Vechten vreugde? Laten we in ieder geval dit rechtzetten in de begrippenlijst van meneer Creveld. Vanuit een bommenwerper of straaljager fosfor bommen droppen op een weerloze bevolking is in mijn woordenboek geen vechten. Vanuit een tank aan de grens van een stad gebouwen waarin burgers schuilen bestoken met granaten is ook geen vechten. Rode kruis verhinderen om baby's te evacuren die drie dagen uitgehongerd naast de lijken van hun moeders zitten is ook geen "vechten". Het is iets wat lafaards doen die NIET durven te vechten. Als meneer Creveld geen pikkenlikker is en cohones heeft en vreugde vind in vechten, dan nodig ik hem graag uit om een tegen een op het pleintje hierachter een ouderwets potje te gaan matten. Kijken hoeveel vreugde hij nog geniet als zn lelijke hoofd elke stoeptegel van de straat heeft gevoeld. En dan maakt t mij deze keer niet uit dat meneer al bejaard (en blijkbaar ook seniel) is.
(Vanwege de tikfouten hersteld)
Ik krijg de indruk uit het stuk in De Pers, gezien de herhaling van die zin ''Vechten kan een bron van vreugde zijn, misschien is het wel de grootste vreugde die er bestaat.'' na zijn Calimeroachtige gejammer over niet-gesneuvelde vrouwen, dat de verslaggever eigenlijk ook geen raad wist met deze kletspraat. Inderdaad, wie zich een grote pief noemt omdat hij piemels mag likken en klaagt over doorgeschoten feminisme geeft zich wel heel opmerkelijk bloot.
Hij is helaas niet de enige halvegare die serieus genomen wordt door de media. (Zullen we het maar weer eens over De Economie hebben? Daar is een stoet!)
Laatst zei ik op het forum Stand.nl tegen een vrouw met fascistische ideeen, dat ze een minderwaardigheidscomplex had zoals ook NSBers dat hadden. Naast haar fascistische ideeen gaf ze namelijk steeds hoog op over irrelevante carrierestappen.
Ik kreeg een berisping.
Toen ik begreep dat deze fascist een hazelip had, dacht ik meteen: die moet in zijn jeugd vreselijk gepest zijn. De (ver)werking van geestelijke trauma's is curieus: je kunt het analytisch doorwerken en het een plek geven in je leven. Maar het gevoel van machteloosheid kan ook zo groot zijn dat er gekozen wordt om anderen (dezelfde) trauma's op te leggen, om zodoende de touwtjes in handen te houden. Het is een zaak van controle, en orde. Om niet gek te worden.
Van Creveld is 23 oktober spreker in pro-Israel bolwerk de Balie om ons als "expert te helpen een gefundeerde mening te vormen over de politieke actualiteit in het Midden-Oosten" aldus de Balie. http://www.debalie.nl/agenda/programma/midden+oosten-report%3a-bonje-met-de-buren/e_9132410/p_11026159/
Een reactie posten