Jan Marijnissen van de SP 40

Wat Marijnissen zijn achterban eens moet uitleggen is het volgende: hoe is het mogelijk dat op een achternamiddag vlak voor het weekeinde de sociaaldemocratische minister van Financien zonder de volksvertegenwoordiging te raadplegen binnen een paar uur kon besluiten om vele miljarden euro's aan belasstinggeld te storten in de bodemloze put van de banken. Ik bedoel, over elke ton extra steun aan de gezondheidszorg of onderwijs wordt dagenlang met zijn allen vergaderd. Dus: wie besliste op die vrijdagmiddag wat en waarom? Hoe is het mogelijk dat in een 'parlementaire democratie' de volksvertegenwoordiging uiteindelijk geen enkele zeggenschap heeft over zo'n belangrijk besluit? Een besluit dat onder andere de SP-miljonairs goed zal hebben gedaan, het houdt hun luchthandel overeind, ten koste van het belastinggeld van onder andere de achterban van de SP.

Een verklaring is dat de volksvertegenwoordiging niet gezien wordt als een efficiente instelling zodra zich een economische of financiele crisis aandient. Dit is geen nieuw fenomeen. 'Throughout the pages of Public Opinion, Lippmann had asserted that human beings were, for the most part, inherently incapable of responding rationally to their world... For Lippmann, it was not so much people's incapacity to deliberate on issues rationally that was the problem; it was that the time necessary to pursue rational deliberations would only interfere with the smooth exercise of executive power. For Lippmann, the appeal of symbols was that they provided a device for short-circuiting the inconvenience posed by critical reason and public discussion.'

En dat nu is het juiste antwoord op de vraag waarom minister Bos als het ware in zijn eentje kon beslissen over miljarden van de belastingbetaler. Hij had even geen tijd voor 'de parlementaire democratie'. De ware macht ligt ook elders, zoals op crisismomenten telkens weer blijkt. Die ligt niet in handen van bijvoorbeeld de SP, maar veel meer in handen van de SP-miljonairs. Vandaar ook dat de commerciele massamedia minister Bos na diens eigenhandig besluit als een held afschilderden. Hij was even het symbool van succes, zodat de burgers niet een rationele publieke discussie hoefden te beginnen. En ook de SP steunde deze ontwikkeling. 'To Lippmann, symbols were powerful instruments for forging mental agreement among people who -- if engaged in crtitical dialogue -- would probably disagree. "When political parties or newspapers declare for Americanism, Progressivism, Law and Order, Justice, Humanity, " he explained, they expect to merge "conflicting factions which would surely divide if, instead of these symbols, they were invited to discuss a specific program.' En zo is het maar net, nog voor er ook maar één discussie was uitgebroken, werd minister Bos door de commerciele pers geportretteerd als Neerlands hoop in bange dagen, die onze samenleving voor de ondergang redde. Tegen dat symbool van goed staat alleen nog maar het kwaad. En wie wil de rol van het kwaad nu spelen? 'Lippmann added that serious public discussion of issues would only yield a "vague and confusing medley," a discord that would make executive decision making difficult. "Action cannot be taken until these opinions have been factored down, canalized, compressed and made uniform.' En even voor de duidelijkheid, dit werd niet geponeerd door een marginale gek, maar door één van de belangrijkste adviseurs van de Amerikaanse macht.