Nederlandse Leger Martelt 5

Dit is het hoofd van Hans Laroes. Hans is hoofdredacteur van het NOS Journaal. Door zijn collega's wordt Hans niet gezien als een groot licht, om het maar zo voorzichtig mogelijk te stellen. Vanochtend schreef Laroes een directief voor zijn ondergeschikten, de radio en televisieredacties van de NOS, waarin hij zonder overleg met deze redacties bepaalde dat de Nederlandse militaire schendingen van de mensenrechten 'wangedrag' moesten worden genoemd. Dus geen marteling, maar 'wangedrag.' Hans is geen jurist maar toch dacht hij de juiste benaming te hebben gevonden. Zijn ondergeschikten lachten er besmuikt over, toen ze juristen vroegen hoe dit 'wangedrag' genoemd moest worden, want deze deskundigen antwoordden onmiddellijk dat dit gedrag in strijd is met het internationaal recht. Het maakt in wezen niet uit wat men het precies noemt, wrede behandeling of onmenselijke behandeling, vernederende behandeling, het is absoluut in strijd met de normen en waarden van het internationaal recht. Sommige juristen noemen het dan ook marteling. Zeker is dat het woord 'wangedrag' in dit verband absurd is. Zie ook Amnesty International. Het gaat hier niet om een uit de hand gelopen zuippartijtje waarna de knapen lallend het dorp doortrokken en vernielingen aanrichtten. Hier is sprake van officieren die anderen wreed hebben mishandeld. Het is zeker een schoolvoorbeeld van wrede mishandelingen, martelingen dus. Het is absoluut wangedrag om dit 'wangedrag' te noemen. Wat onze Hans ook niet begrijpt is dat het begint met dit soort praktijken in het buitenland en eindigt met dit soort misdaden in het binnenland, de vijand zit immers overal. En voordat we het weten, is door 'wangedrag' de rechtstaat verdwenen, terwijl Laroes ongetwijfeld op zijn plaats blijft zitten. Opportunisme is altijd de kern van de collaboratie geweest.

Waarom probeerden alle betrokken autoriteiten bewust de zaak in de doofpot te stoppen als het slechts wat 'wangedrag' was geweest?