Poetin’s volledige toespraak voor Russisch parlement 2023 (Nederlandse vertaling)
De president van de Russische Federatie, Vladimir Poetin, heeft op 21 februari 2023 zijn jaarlijkse toespraak gehouden voor het Russische parlement. De ceremonie vond plaats in Moskou, in de Gostiny Dvor. Hier volgt zijn volledige toespraak in het Nederlands:
Vertaling door: Geotrendlines, zie website.
Geachte leden van de Federale Vergadering – senatoren, parlementsleden!
Geachte burgers van Rusland!
Met deze toespraak spreek ik tot u op een moeilijk, zoals we allemaal goed weten, kruispunt in onze geschiedenis, in een tijdperk van ingrijpende, onomkeerbare veranderingen over de hele wereld, belangrijke historische gebeurtenissen die de toekomst van ons land en ons volk bepalen, waarbij we allemaal een enorme verantwoordelijkheid dragen.
Een jaar geleden werd er besloten tot een speciale militaire operatie ter verdediging van de mensen op onze historische gronden, om de veiligheid van ons land te waarborgen, en om de dreiging van het neonazistische regime op te heffen dat zich op de Oekraïne na de staatsgreep van 2014 had gevormd. Stap voor stap zullen we zorgvuldig en consequent de taken die voor ons liggen oplossen.
Sinds 2014 vocht de Donbas-regio voor hun recht om op hun eigen grond te leven, om hun eigen taal te spreken, ze vochten en gaven niet op onder de omstandigheden van blokkades en constante beschietingen, onverholen haat van de Kiev-regering. Ze hoopten en wachtten op hulp van Rusland.
Ondertussen, en u weet dit heel goed, hebben we er alles aan gedaan, echt alles, om deze kwestie met vreedzame middelen op te lossen. We hebben geduldig onderhandeld over een vreedzame oplossing voor dit zwaarste conflict.
Maar er werd achter onze rug een heel ander scenario voorbereid. De beloften van westerse leiders en hun verzekeringen over streven naar vrede in de Donbas-regio bleken, zoals we nu zien, bedrog, een wrede leugen. Ze rekten simpelweg de tijd, deden aan dubbelzinnigheid, negeerden politieke moorden, repressie van de Kiev-regering tegen dissidenten, vernederingen van gelovigen, en stimuleerden steeds meer Oekraïense neonazi’s om terroristische daden in de Donbas-regio te plegen. In westerse academies en scholen werden officieren getraind voor nationalistische bataljons, en wapens geleverd.
Ik wil met name benadrukken dat vóór de start van de speciale militaire operatie, Kiev onderhandelingen voerde met het Westen over leveringen van luchtverdedigingssystemen, gevechtsvliegtuigen en ander zwaar materieel aan Oekraïne. We herinneren ons ook de inspanningen van de Kiev-regering om kernwapens te verkrijgen, want dit werd openlijk besproken.
De VS en de NAVO installeerden in hoog tempo hun militaire bases en geheime biolaboratoria bij onze grenzen, en tijdens manoeuvres bereidden ze zich voor op een grootschalige oorlog door het gehoorzame regime in Kiev te trainen en Oekraïne aan zich te onderwerpen.
Vandaag geven ze het toe – ze geven dit openlijk toe, zonder schaamte. Ze lijken trots te zijn op hun verraad en noemen zowel de Minsk-akkoorden als de “Normandische formatie” diplomatiek theater, een bluf. Het blijkt dat gedurende de tijd dat de Donbas-regio in vuur en vlam stond, toen er bloed vloeide en Rusland oprecht – en ik wil dit benadrukken – oprecht streefde naar een vreedzame oplossing, speelden zij met mensenlevens. Ze speelden, in feite, met geladen kaarten, zoals men zegt in bepaalde kringen.
Deze afschuwelijke misleidingsmethode is al eerder gebruikt. Even gewetenloos en hypocriet hebben ze Joegoslavië, Irak, Libië en Syrië vernietigd. Ze zullen nooit meer van deze schande afkomen. Eer, vertrouwen en fatsoen zijn niets voor hen.
Gedurende vele eeuwen van kolonialisme, dictatuur en hegemonie zijn ze eraan gewend geraakt dat ze alles kunnen doen wat ze willen, gewend om op de hele wereld te spugen. Het blijkt dat ze op dezelfde minachtende manier met de volkeren van hun eigen landen omgaan – ze hebben hen immers ook cynisch bedrogen of bedrogen met verhalen over het zoeken naar vrede en toewijding aan de VN-Veiligheidsraad-resoluties over de Donbas-regio. Inderdaad, westerse elites zijn het symbool geworden van totale, gewetenloze leugens.
We verdedigen niet alleen onze belangen, maar ook ons standpunt dat er in de moderne wereld geen scheiding mag zijn tussen zogenaamde beschaafde landen en alle andere landen, en dat eerlijk partnerschap noodzakelijk is dat elke uitzonderlijkheid, vooral agressieve, ontkent.
We waren open, oprecht bereid tot een constructieve dialoog met het Westen, en spraken en drongen erop aan dat Europa en de hele wereld behoefte hebben aan een ondeelbaar, voor alle staten gelijkwaardig veiligheidssysteem, en boden onze partners al vele jaren aan om dit idee gezamenlijk te bespreken en eraan te werken. Maar we kregen een onduidelijke of huichelachtige reactie. Dit is wat betreft woorden. Maar er waren ook concrete acties: dit was de uitbreiding van de NAVO naar onze grenzen, het creëren van nieuwe posities voor raketafweer in Europa en Azië – ze besloten zich onder een “paraplu” te verbergen, dit was de inzet van militaire contingenten, niet alleen langs de grenzen van Rusland.
Ik wil benadrukken, en eigenlijk is dit wel bekend, dat geen enkel land ter wereld zoveel militaire bases heeft in het buitenland als de Verenigde Staten van Amerika. Ze hebben er honderden, ik wil dit benadrukken, honderden bases over de hele wereld, de hele planeet is bezaaid met bases, kijk maar naar de kaart.
De hele wereld was getuige van hoe ze zich terugtrokken uit fundamentele overeenkomsten op het gebied van bewapening, waaronder het verdrag over middellange en korteafstandsraketten, en unilateraal de grondleggende overeenkomsten verbraken die vrede op aarde ondersteunen. Ze deden dit niet zomaar, zoals we weten.
In december 2021 hebben we officieel aan de VS en de NAVO concepten voor verdragen betreffende veiligheidsgaranties gestuurd. Maar op alle belangrijke en fundamentele posities voor ons hebben we feitelijk een directe weigering ontvangen. Toen werd het definitief duidelijk dat de aanwijzing voor de uitvoering van agressieve plannen was gegeven en dat ze niet van plan waren om te stoppen.
De dreiging nam toe, en dat elke dag. De binnenkomende informatie liet geen twijfel bestaan dat alles klaar was voor een nieuwe bloedige strafoperatie in Donbass tegen februari 2022, waartegen de Kievse autoriteiten in 2014 al artillerie, tanks en vliegtuigen hadden ingezet.
We herinneren ons allemaal nog de beelden waarop aanvallen vanuit de lucht werden uitgevoerd op Donetsk en andere steden. In 2015 ondernamen ze opnieuw een poging tot een directe aanval op Donbass, terwijl ze de blokkade, beschietingen en terreur tegen vreedzame burgers voortzetten. Dit alles, ik herinner u eraan, was volledig in strijd met de relevante documenten en resoluties van de VN-Veiligheidsraad – iedereen deed alsof er niets aan de hand was.
Ik wil dit herhalen: zij begonnen de oorlog, en wij hebben geweld gebruikt en gebruiken het nog steeds om deze te stoppen.
Degenen die een nieuwe aanval op Donetsk, Donbass en Loegansk planden, begrepen duidelijk dat de volgende doelwit de aanval op de Krim en Sebastopol was. En we wisten dit en begrepen het. Nu praten ze in Kiev ook openlijk over dergelijke verreikende plannen – ze hebben onthuld wat we al wisten.
We beschermen mensenlevens en ons eigen huis. Maar het doel van het Westen is grenzeloze macht. Het heeft al meer dan 150 miljard dollar uitgegeven aan steun en bewapening van het regime in Kiev. Ter vergelijking: volgens de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) hebben de G7-landen in 2020-2021 ongeveer 60 miljard dollar uitgetrokken voor de hulp aan de armste landen ter wereld. Begrijpt u het? 150 voor oorlog en 60 voor de zogenaamd zorgzame landen, maar met bekende eisen van onderdanigheid van de ontvangers van deze gelden. En waar zijn alle praatjes over de strijd tegen armoede, duurzame ontwikkeling, en milieu? Waar is het allemaal gebleven? En ondertussen neemt de geldstroom voor oorlog niet af. Ook wordt er niet geaarzeld om middelen te besteden aan het aanmoedigen van onrust en omwentelingen in andere landen, en dat over de hele wereld.
Op de recente conferentie in München klonken eindeloze beschuldigingen aan het adres van Rusland. Het lijkt erop dat dit alleen werd gedaan om te vergeten wat het zogenaamde Westen de afgelopen decennia heeft aangericht. Zij hebben de geest uit de fles gelaten en hele regio’s in chaos gestort.
Volgens Amerikaanse deskundigen zijn bijna 900.000 mensen omgekomen en zijn meer dan 38 miljoen mensen vluchtelingen geworden als gevolg van de oorlogen die de Verenigde Staten sinds 2001 zijn begonnen – en ik wil hierop wijzen: we hebben deze cijfers niet zelf bedacht, de Amerikanen hebben ze zelf gegeven. Ze willen nu gewoon alle herinneringen hieraan uit het menselijk geheugen wissen en doen alsof er niets is gebeurd. Maar niemand in de wereld is dit vergeten en niemand zal het vergeten.
Niemand van hen houdt rekening met de menselijke slachtoffers en tragedies, omdat er natuurlijk triljoenen, triljoenen dollars op het spel staan. Mogelijkheden om iedereen verder te blijven beroven; door zich te verschuilen achter woorden als democratie en vrijheid, neoliberale en totalitaire waarden opleggen; hele landen en volkeren labelen en hun leiders publiekelijk beledigen; afwijkende meningen in eigen land onderdrukken; door een vijandbeeld te creëren, de aandacht van mensen afleiden van corruptieschandalen – dit alles komt immers niet van het scherm af, we zien het allemaal – en van toenemende binnenlandse economische, sociale, interetnische problemen en tegenstellingen.
Ik wil eraan herinneren dat het Westen in de jaren 30 van de vorige eeuw feitelijk de weg naar de macht voor de nazi’s in Duitsland heeft geopend. En in onze tijd maken ze van Oekraïne een “anti-Rusland”. Dit is eigenlijk geen nieuw project. Mensen die ook maar een beetje in de geschiedenis duiken, weten heel goed dat dit project teruggaat tot de 19e eeuw. Het werd gekweekt in het Oostenrijks-Hongaarse Rijk, in Polen en in andere landen met één doel: deze historische gebieden, die nu Oekraïne worden genoemd, van ons land los te koppelen. Dat is het doel. Er is niets nieuws, geen enkele nieuwigheid, alles wordt herhaald.
Het Westen heeft dit project vandaag versneld door de staatsgreep van 2014 te ondersteunen. De staatsgreep was bloedig, anti-staatsrechtelijk, anti-grondwettelijk – alsof er niets is gebeurd, alsof het zo hoort. Ze hebben zelfs aangekondigd hoeveel geld eraan is uitgegeven. Russophobia en uiterst agressief nationalisme zijn ingebed in de ideologische basis.
Onlangs kreeg een van de brigades van het Oekraïense leger, het spijt ons om te zeggen, – ze schamen zich niet, wij wel – de naam “Edelweiss”, net als de nazidivisie die deelnam aan de deportatie van Joden, executies van krijgsgevangenen en represailles tegen partizanen in Joegoslavië, Italië, Tsjechoslowakije en Griekenland. Het embleem Das Reich, “Dead Head”, “Galicia” en andere SS-eenheden zijn erg populair bij de Oekraïense strijdkrachten en de Nationale Garde, die ook tot hun ellebogen in bloed zitten. Er worden identificatiemarkeringen van de nazi’s van het Duitse leger op Oekraïense pantservoertuigen aangebracht.
Neonazi’s verbergen niet voor wie zij zichzelf zien als de erfgenamen. Het is verbazingwekkend dat niemand in de westerse machtskringen dit opmerkt. Waarom? Omdat het hen, om het zo te zeggen, niets kan schelen. Het kan ze niets schelen op wie ze wedden in hun strijd tegen ons, tegen Rusland. Het belangrijkste is dat ze tegen ons, tegen ons land, vechten, dus ze kunnen iedereen gebruiken. En we hebben gezien dat ze zowel terroristen als neonazi’s, om het maar zo te zeggen, kunnen gebruiken, als ze maar hun wil uitvoeren, en als wapens tegen Rusland dienen.
Het “anti-Rusland” project is in feite een onderdeel van de revanchistische politiek tegen ons land, gericht op het creëren van instabiliteit en conflicten direct aan onze grenzen. In de jaren ’30 van de vorige eeuw en nu is het plan hetzelfde: agressie naar het oosten sturen, oorlog in Europa aanwakkeren en concurrenten uit de weg ruimen met andermans handen.
We voeren geen oorlog met het volk van Oekraïne, daar heb ik al vaak over gesproken. Het Oekraïense volk is zelf gegijzeld door het regime in Kiev en hun westerse meesters, die het land feitelijk hebben bezet op politiek, militair en economisch gebied, tientallen jaren de Oekraïense industrie hebben vernietigd en de natuurlijke rijkdommen hebben geplunderd. Het onvermijdelijke resultaat was sociale degradatie, een enorme toename van armoede en ongelijkheid. In zulke omstandigheden is het natuurlijk gemakkelijk om materiaal te vinden voor militaire acties. Niemand dacht aan de mensen, ze werden opgeleid om te worden afgeslacht en uiteindelijk werden ze wegwerpbaar materiaal. Het is triest, gewoon eng om hierover te praten, maar het is een feit.
De verantwoordelijkheid voor het opstoken van het Oekraïense conflict, voor escalatie en voor het groeiend aantal slachtoffers ligt volledig bij de westerse elites en natuurlijk bij het huidige regime in Kiev, dat in feite een buitenlander is voor het Oekraïense volk. Het huidige Oekraïense regime dient niet de nationale belangen, maar de belangen van derde landen.
Het Westen gebruikt Oekraïne als een ram tegen Rusland en als een testlocatie. Ik zal nu niet ingaan op de pogingen van het Westen om het verloop van de gevechten te veranderen of op hun plannen om militaire leveringen te verhogen – dat is voor iedereen al bekend. Maar één ding moet voor iedereen duidelijk zijn: hoe geavanceerder de Westerse systemen die naar Oekraïne worden gestuurd, hoe verder we gedwongen zullen worden om de dreiging van onze grenzen te verleggen. Dat is natuurlijk.
De elites van het Westen verbergen hun doel niet: zoals ze zeggen, willen ze “een strategische nederlaag van Rusland” toebrengen. Wat betekent dit voor ons? Dit betekent dat ze definitief een einde aan ons willen maken, wat inhoudt dat ze het lokale conflict willen omzetten in een fase van wereldwijde confrontatie. Dit begrijpen we precies zo en we zullen hier dienovereenkomstig op reageren, omdat het in dit geval gaat om het bestaan van ons land.
Maar ze kunnen zich ook niet onbewust zijn van het feit dat Rusland op het slagveld verslaan onmogelijk is, dus voeren ze steeds agressievere informatieve aanvallen tegen ons. Ze richten zich vooral op jongeren, de jongere generaties. En ook hier liegen ze voortdurend, verdraaien historische feiten, en blijven ze aanvallen op onze cultuur, de Russisch-Orthodoxe Kerk en andere traditionele religieuze organisaties van ons land.
Kijk wat ze met hun eigen volkeren doen: vernietiging van families, culturele en nationale identiteit, perversies, misbruik van kinderen, tot aan pedofilie toe, die als normaal worden beschouwd in hun leven, en religieuze leiders worden gedwongen om homohuwelijken te zegenen. Laat ze doen wat ze willen. Volwassenen hebben het recht om te leven zoals ze willen, we staan hier in Rusland altijd zo tegenover. Niemand dringt hun privéleven binnen en we hebben niet de intentie om dit te doen.
Maar ik wil ze wel zeggen: kijk eens naar de heilige geschriften, de belangrijkste boeken van alle andere wereldreligies. Alles is daar gezegd, inclusief het feit dat een gezin een bond tussen een man en een vrouw is, maar zelfs deze heilige teksten worden nu in twijfel getrokken. Naar verluidt plant bijvoorbeeld de Anglicaanse Kerk de idee van een genderneutrale god te overwegen. Wat kan hier gezegd worden? Vergeef hen, Heer, “ze weten niet wat ze doen”.
Miljoenen mensen in het Westen begrijpen dat ze naar een echte spirituele catastrofe worden geleid. De elites zijn, eerlijk gezegd, gewoon gek geworden en dit lijkt niet meer te genezen. Maar dit zijn hun problemen, zoals ik al zei, en we zijn verplicht om onze kinderen te beschermen, en dat zullen we doen: we zullen onze kinderen beschermen tegen degeneratie en achteruitgang.
Het is duidelijk dat het Westen zal proberen onze samenleving te ondermijnen en te verdelen, te wedden op nationale verraders, die te allen tijde – ik wil dit benadrukken – dezelfde giftige minachting voor hun eigen vaderland hebben en die bereid zijn om deze vergiften te verkopen aan iedereen die ervoor wil betalen. Zo is het altijd geweest.
Degenen die het pad van direct verraad hebben gekozen door terroristische en andere misdaden te plegen tegen de veiligheid van onze samenleving en de territoriale integriteit van het land, zullen volgens de wet verantwoordelijk worden gehouden. Maar we zullen nooit op de Kievse regering en de Westerse elites lijken, die zich bezighouden en eerder “heksenjachten” hebben uitgevoerd, en we zullen geen afrekening houden met degenen die een stap terug hebben gezet van het vaderland. Laat dit op hun geweten rusten, laat ze ermee leven – het is aan hen om ermee te leven. Het belangrijkste is dat de mensen, de burgers van Rusland, hen een moreel oordeel hebben gegeven.
Ik ben trots – ik denk dat we allemaal trots zijn – dat onze multinationale natie, het absolute meerderheid van de burgers, een principieel standpunt heeft ingenomen ten opzichte van de speciale militaire operatie, het doel van de acties die we ondernemen heeft begrepen en onze acties ter verdediging van Donbass heeft gesteund. In deze steun werd vooral echte patriottisme getoond – een gevoel dat historisch inherent is aan ons volk. Het schudt ons op door zijn waardigheid, het diepe bewustzijn van iedereen, ik herhaal, van ieder individu, van zijn onlosmakelijke lot met het lot van het vaderland.
Beste vrienden, ik wil graag alle mensen van Rusland bedanken voor hun moed en vastberadenheid. Ik wil onze helden, soldaten en officieren van het leger en de marine, de Russische Nationale Garde, werknemers van speciale diensten en alle veiligheidsstructuren, soldaten van de Donetsk en Luhansk korpsen, vrijwilligers, patriotten die vechten in de gelederen van de gevechtsreserve van het leger, bedanken.
Ik wil mijn verontschuldigingen aanbieden: vergeef me dat ik tijdens mijn toespraak van vandaag niet iedereen kan noemen. Toen ik deze toespraak voorbereidde, maakte ik een lange lijst van deze heroïsche eenheden en verwijderde deze later uit mijn toespraak omdat, zoals ik al zei, het onmogelijk is om iedereen te noemen en ik gewoon bang was om degenen te beledigen die niet genoemd zouden worden.
Ik groet de ouders, vrouwen, families van onze verdedigers, artsen en verpleegkundigen, slee-instructeurs, verpleegkundigen die gewonden redden, spoorwegmedewerkers en chauffeurs die het front van voedsel voorzien, bouwers die versterkingen bouwen en woningen, wegen en civiele objecten herstellen, arbeiders en ingenieurs van defensiefabrieken die nu bijna de klok rond in ploegendienst werken, landarbeiders die de voedselveiligheid van het land betrouwbaar garanderen.
Ik dank de leraren die oprecht bezorgd zijn over de jongere generaties van Rusland, met name de docenten die werken onder de meest uitdagende, feitelijk frontlijn omstandigheden; cultuurwerkers die naar het gebied van gevechtshandelingen en ziekenhuizen komen om soldaten en officieren te ondersteunen; vrijwilligers die het front en burgers helpen; journalisten, vooral natuurlijk militaire correspondenten, die hun leven riskeren aan het front om de waarheid aan de hele wereld te vertellen; herders van traditionele Russische religies, militaire priesters, wiens wijsheid mensen ondersteunt en inspireert; overheidsfunctionarissen en ondernemers – iedereen die zijn professionele, burgerlijke en menselijke plicht vervult.
Bijzondere woorden voor de inwoners van de volksrepublieken Donetsk en Loegansk, de regio’s Zaporizja en Cherson. U, dierbare vrienden, heeft zelf uw toekomst bepaald tijdens referenda, u heeft een weloverwogen keuze gemaakt ondanks de dreiging en terreur van neonazi’s en de nabijheid van militaire acties, maar niets is sterker dan uw vastberadenheid om bij Rusland te zijn, uw thuisland.
(Applaus)
Ik wil benadrukken dat dit applaus voor de inwoners van de volksrepublieken Donetsk en Loegansk, Zaporizja en Cherson is. Nogmaals, een diepe buiging voor hen allemaal.
We zijn al begonnen en we zullen doorgaan met het uitvoeren van een uitgebreid programma voor het sociaaleconomische herstel en de ontwikkeling van deze nieuwe federale entiteiten. Dit omvat onder andere het nieuw leven inblazen van bedrijven en werkgelegenheid, havens aan de Zee van Azov, die opnieuw een interne zee van Rusland is geworden, de bouw van nieuwe moderne wegen, zoals we dat deden op de Krim, die nu een betrouwbare landverbinding heeft met heel Rusland. Samen zullen we al deze plannen zeker realiseren.
Vandaag bieden de regio’s van het land directe steun aan de steden, districten en dorpen van de volksrepublieken Donetsk en Loegansk, Zaporizja en Cherson, ze doen dit oprecht als echte broeders en zusters. Nu zijn we weer samen en dus zijn we sterker geworden en zullen we er alles aan doen om de langverwachte vrede terug te brengen op ons land, zodat de veiligheid van mensen wordt gegarandeerd. Voor hun voorouders, voor de toekomst van hun kinderen en kleinkinderen, voor het herstel van historische rechtvaardigheid, strijden onze helden, onze krijgers, vandaag.
Dierbare vrienden, ik vraag u om de herinnering aan onze kameraden die hun leven hebben gegeven voor Rusland, vreedzame burgers, ouderen, vrouwen en kinderen die zijn omgekomen door het vuur van neonazi’s en beulen, te eren.
(Een minuut stilte.)
Bedankt.
We begrijpen allemaal, en ik begrijp, hoe ondraaglijk zwaar het nu is voor de vrouwen, zonen en dochters van gevallen soldaten, hun ouders die waardige verdedigers van het vaderland hebben opgevoed – zoals de jonge garde van Krasnodon, zoals de jongens en meisjes die tijdens de Grote Patriottische Oorlog vochten tegen het nazisme en Donbass verdedigden. Rusland herinnert zich hun moed, standvastigheid, grootste kracht van geest en opoffering tot op de dag van vandaag.
Onze taak is om de families te ondersteunen die hun dierbaren hebben verloren, om hen te helpen hun kinderen op te voeden, op te voeden en op te leiden, hen een opleiding en beroep te geven. Elk gezin van deelnemers aan de speciale militaire operatie moet constant in de aandachtssfeer zijn, omringd door zorg en respect. Hun behoeften moeten onmiddellijk worden aangepakt, zonder oponthoud.
Ik stel voor om een speciaal staatsfonds op te richten. Het zal zich richten op gerichte, persoonlijke hulp aan de families van omgekomen strijders en veteranen van de speciale militaire operatie. Het zal het verlenen van sociale, medische en psychologische ondersteuning coördineren, kwesties oplossen met betrekking tot sanatoriumbehandeling en revalidatie, helpen bij onderwijs, sport, werkgelegenheid, ondernemerschap, het verbeteren van kwalificaties en het verkrijgen van nieuwe vaardigheden. Een aparte en belangrijke taak van het fonds is het organiseren van langdurige thuiszorg en hoogtechnologische protheses voor iedereen die dit nodig heeft.
Ik vraag de regering om samen met de commissie van de Staatsraad voor Sociaal Beleid en de regio’s alle organisatorische kwesties zo snel mogelijk op te lossen.
Het werk van het staatsfonds moet open zijn en de procedure voor het verlenen van hulp moet eenvoudig zijn, volgens het “een loket” principe, zonder boekhoudkunde en bureaucratie. Achter elk gezin, ik herhaal, achter elk gezin van een omgekomen strijder, achter elke veteraan, moet een persoonlijke sociale werker, coördinator worden toegewezen, die in realtime door middel van persoonlijke communicatie de opkomende vragen zal oplossen. Ik wijs erop dat dit jaar de structuren van het fonds al in alle regio’s van de Russische Federatie moeten worden opgezet.
We hebben al maatregelen ter ondersteuning van veteranen van de Grote Patriottische Oorlog, veteranen van militaire operaties en deelnemers aan lokale conflicten. Ik denk dat het staatsfonds, waarover ik sprak, zich in de toekomst ook met deze belangrijke kwesties kan bezighouden. We moeten dit uitwerken en ik verzoek de regering om dit te doen.
Ik benadruk dat het oprichten van een speciaal fonds de verantwoordelijkheid van andere structuren en bestuursniveaus niet wegneemt. Ik verwacht dat alle federale instanties, regio’s en gemeenten ook in de toekomst de grootst mogelijke aandacht zullen besteden aan veteranen, militairen en hun families. In dit verband wil ik de leiders van de federale entiteiten, burgemeesters en regionale gouverneurs bedanken die voortdurend mensen ontmoeten, ook naar het frontgebied gaan en hun landgenoten ondersteunen.
Wat wil ik extra benadrukken? Vandaag dragen militairen, dienstplichtigen en vrijwilligers samen de lasten van het front – het gaat om bevoorrading en uitrusting, over geldelijke vergoedingen en verzekeringsuitkeringen in verband met verwondingen, over medische zorg. Maar de verzoeken die bij mij en bij de gouverneurs binnenkomen – zij rapporteren mij hierover – bij de militaire aanklagers, bij de gemachtigde voor de mensenrechten, getuigen ervan dat nog lang niet al deze kwesties zijn opgelost. Elk specifiek geval moet worden onderzocht.
En nog iets: dienen in een zone van speciale militaire operaties – iedereen begrijpt dit heel goed – gaat gepaard met enorme fysieke en psychologische belastingen, met dagelijkse risico’s voor de gezondheid en het leven. Daarom acht ik het nodig om voor dienstplichtigen, in het algemeen voor alle militairen, voor alle deelnemers aan speciale militaire operaties, inclusief vrijwilligers, regelmatig verlof van minstens 14 dagen en niet minder dan één keer per halfjaar vast te stellen, zonder rekening te houden met de reistijd, zodat elke soldaat de mogelijkheid heeft om zijn familie te bezoeken en dicht bij zijn dierbaren te zijn.
Geachte collega’s!
Zoals bekend is het plan voor de bouw en ontwikkeling van de Strijdkrachten voor 2021-2025 goedgekeurd door het decreet van de President. Er wordt gewerkt aan de uitvoering ervan en de nodige aanpassingen worden aangebracht. Ik wil benadrukken dat de basis voor onze verdere stappen ter versterking van het leger en de marine, voor de huidige en toekomstige ontwikkeling van de Strijdkrachten, zonder twijfel moet worden gebaseerd op echte gevechtservaring, opgedaan tijdens speciale militaire operaties. Het is uiterst belangrijk voor ons, je zou zelfs kunnen zeggen onbetaalbaar.
Op dit moment bedraagt het niveau van uitrusting van de nucleaire afschrikkingstroepen van Rusland met de nieuwste systemen meer dan 91 procent, 91,3 procent om precies te zijn. En nu, ik herhaal, met de ervaring die we hebben opgedaan, moeten we hetzelfde hoge kwaliteitsniveau bereiken voor alle componenten van de Strijdkrachten.
Officieren en onderofficieren die zich hebben bewezen als bekwame, moderne en vastberaden commandanten – en dat zijn er heel veel – zullen in prioritaire volgorde worden voorgedragen voor hogere functies, worden gestuurd naar militaire universiteiten, academies en zullen dienen als een krachtige personele reserve voor de Strijdkrachten. En uiteraard moeten ze op civiel gebied gevraagd zijn, in de organen van de overheid op alle niveaus. Ik wil mijn collega’s hierop wijzen. Dit is zeer belangrijk. Mensen moeten begrijpen dat het vaderland hun bijdrage aan de verdediging van het land waardeert.
We zullen actief geavanceerde technologieën invoeren die de kwalitatieve potentie van het leger en de marine zullen verhogen. We hebben dergelijke ontwikkelingen, voorbeelden van wapens en technologieën voor elk gebied. Veel daarvan overtreffen in eigenschappen aanzienlijk de buitenlandse tegenhangers. De taak die voor ons ligt is om hun massaproductie te lanceren. En dit werk wordt uitgevoerd, de tempo’s nemen voortdurend toe, en het wordt uitgevoerd op onze eigen Russische wetenschappelijke en industriële basis, door actieve betrokkenheid van kleine en middelgrote, hoogtechnologische bedrijven bij de uitvoering van de staatsdefensieopdracht.
Vandaag werken ervaren specialisten, evenals steeds meer jonge getalenteerde en gekwalificeerde mensen gericht op een doorbraak, die trouw zijn aan de tradities van de Russische wapenindustrie, op onze fabrieken, in ontwerpbureaus en wetenschappelijke teams – ze doen er alles aan om te overwinnen.
We zullen zeker de garanties voor werknemerscollectieven versterken. Dit geldt zowel voor salarissen als voor sociale zekerheid. Ik stel voor om een speciaal programma te starten voor voordelige huurwoningen voor werknemers van de defensie-industrie. De huurprijs voor hen zal aanzienlijk lager zijn dan de marktprijs, omdat de staat een aanzienlijk deel van de kosten voor huisvesting op zich zal nemen.
We hebben dit onderwerp zeker besproken met de regering. Ik draag op om alle details van dit programma uit te werken en zonder vertraging te beginnen met de bouw van dergelijke huurwoningen, vooral in steden – onze belangrijke defensie-, industriële en wetenschappelijke centra.
Geachte collega’s!
Zoals ik al zei, heeft het Westen niet alleen een militair en informatiefront tegen ons opgebouwd, maar ook een economisch front. Maar nergens hebben ze iets bereikt of zullen ze iets bereiken. Bovendien straffen de initiatiefnemers van de sancties zichzelf: ze hebben de prijzen in hun eigen landen doen stijgen, banen doen verliezen, bedrijven doen sluiten, een energiecrisis veroorzaakt, en zeggen tegen hun burgers – we horen het – ze zeggen dat de Russen overal schuldig aan zijn.
Welke middelen zijn gebruikt tegen ons in deze sanctie-agressie? Men heeft geprobeerd om economische banden met Russische bedrijven te verbreken, het financiële systeem los te koppelen van communicatiekanalen, om onze economie te ontwrichten, ons de toegang tot exportmarkten te ontzeggen om ons inkomen te treffen. Dit is diefstal – anders kan men het niet zeggen – van onze valutareserves, pogingen om de roebel te laten instorten en een vernietigende inflatie te veroorzaken.
Ik herhaal, anti-Russische sancties zijn slechts een middel. De doelstelling, zoals verklaard door westerse leiders, is om onze burgers “te laten lijden”. “Mensen laten lijden” – wat een humanisten. Ze willen mensen laten lijden en daarmee onze samenleving van binnenuit destabiliseren.
Maar hun berekening is mislukt – de Russische economie en het bestuurssysteem zijn veel sterker gebleken dan men aan de andere kant van het Westen dacht. Dankzij het gezamenlijke werk van de regering, het parlement, de Centrale Bank, de regio’s en natuurlijk het bedrijfsleven en de werknemers hebben we de economische situatie gestabiliseerd, de burgers beschermd, banen behouden, tekorten op de markt, inclusief essentiële goederen, voorkomen, het financiële systeem ondersteund, ondernemers gesteund die investeren in de ontwikkeling van hun bedrijf, en dus in de ontwikkeling van het land.
In maart vorig jaar werd al een pakket van maatregelen gelanceerd ter ondersteuning van het bedrijfsleven en de economie ter waarde van ongeveer drie biljoen roebel. Ik wil uw aandacht vestigen op het feit dat dit geen emissiebeleid is, nee, alles gebeurt bij ons op een solide marktbasis.
Volgens de resultaten van 2022 is het bruto binnenlands product gedaald. Mikhail Vladimirovich belde en zei dat ik hierover zou moeten praten. Gisteren kwam deze informatie naar buiten en het klopt, alles verloopt volgens plan.
We werden voorspeld, weet je nog, een economische daling van 20-25 procent, tien. Zeer recentelijk spraken we over 2,9 – dat heb ik gezegd. Even later – 2,5. Het bruto binnenlands product is in 2022 met 2,1 procent gedaald – dit zijn de meest recente gegevens. Tegelijkertijd wil ik eraan herinneren dat we in februari-maart van vorig jaar, zoals ik al zei, werden voorspeld voor een economische ineenstorting.
De Russische zakenwereld heeft de logistiek opnieuw opgebouwd, banden versterkt met verantwoordelijke, voorspelbare partners – en er zijn er veel, de meeste in de wereld.
Ik merk op dat het aandeel van de Russische roebel in onze internationale berekeningen ten opzichte van december 2021 verdubbeld is en een derde bedraagt, en samen met de valuta van bevriende landen is dit al meer dan de helft.
We zullen blijven samenwerken met partners om een duurzaam, veilig systeem van internationale betalingen te creëren, onafhankelijk van de dollar en andere westerse reservevaluta’s die onvermijdelijk hun universele karakter zullen verliezen onder een dergelijk beleid van westerse elites en leiders. Ze doen het zelf. Wij zijn het niet die betalingen in dollars of andere zogenaamde universele valuta verminderen – zij doen het allemaal zelf.
Je weet dat er zo’n stabiele uitdrukking is: kanonnen in plaats van boter. De verdediging van het land is natuurlijk de hoogste prioriteit, maar bij het aanpakken van strategische uitdagingen in deze sfeer mogen we de fouten uit het verleden niet herhalen en mogen we onze eigen economie niet vernietigen. We hebben alles wat nodig is om de veiligheid te garanderen en de voorwaarden te scheppen voor de zelfverzekerde ontwikkeling van het land. Het is precies volgens deze logica dat we handelen en verder zullen blijven handelen.
Veel, benadruk ik, civiele sectoren van de binnenlandse economie hebben het afgelopen jaar niet alleen hun productie niet verminderd, maar aanzienlijk vergroot. De invoervolumes van woningen overschreden voor het eerst in de moderne geschiedenis van ons land 100 miljoen vierkante meter.
Wat betreft onze landbouw, het liet vorig jaar tweecijferige groeicijfers zien. Heel erg bedankt, diepe buiging voor de landbouwproducenten. Russische boeren hebben een recordoogst binnengehaald: meer dan 150 miljoen ton graan, waaronder meer dan 100 miljoen ton tarwe. Tegen het einde van het landbouwjaar, dat wil zeggen tegen 30 juni 2023, kunnen we het totale exportvolume van graan verhogen tot 5560 miljoen ton.
Nog 10-15 jaar geleden leek dit gewoon een sprookje, een absoluut onbereikbaar plan. Als je het je herinnert – en sommigen van jullie herinneren het je zeker, de voormalige vice-premier en minister van Landbouw is hier aanwezig – niet zo lang geleden haalden we in een jaar slechts 60 miljoen binnen, en nu zal alleen al het exportpotentieel tussen de 55-60 miljoen liggen. Ik ben ervan overtuigd dat we alle mogelijkheden hebben voor een dergelijke doorbraak op andere gebieden.
We hebben geen achteruitgang op de arbeidsmarkt toegestaan, integendeel, we hebben werkloosheid in moderne omstandigheden weten te verminderen. Vandaag, onder de omstandigheden van zulke grote moeilijkheden aan alle kanten, is de arbeidsmarkt bij ons comfortabeler geworden dan voorheen. Herinner je je dat de werkloosheid voor de pandemie 4,7 procent was, en nu, naar mijn mening, 3,7. Mikhail Vladimirovich, hoeveel – 3,7? 3,7 – een historisch minimum.
Ik herhaal, de Russische economie heeft de ontstane risico’s overwonnen – overwonnen. Ja, veel van deze risico’s waren onmogelijk vooraf te berekenen, het was letterlijk nodig om te reageren terwijl problemen zich voordeden. Op zowel staatsniveau als in het bedrijfsleven werden beslissingen genomen met maximale snelheid. Ik wil opmerken dat hier de rol van particuliere initiatieven en kleine en middelgrote bedrijven enorm was – dit mag niet worden vergeten. We hebben overmatige administratieve regulering vermeden en voorkomen dat de economie te veel naar de staat overhelt.
Wat is nog meer belangrijk? De economische krimp vorig jaar werd alleen in het tweede kwartaal geregistreerd – er was al groei en herstel in het derde en vierde kwartaal. We zijn feitelijk een nieuwe groeicyclus van de economie ingegaan. Volgens deskundigen krijgt deze nieuwe groeicyclus een kwalitatief ander karakter. Nieuwe en veelbelovende wereldwijde markten, waaronder de Aziatisch-Pacifische regio, onze eigen binnenlandse markt, wetenschappelijke, technologische en personele middelen komen op de eerste plaats. Het is niet alleen de export van grondstoffen, maar ook de productie van goederen met een hoge toegevoegde waarde. Dit stelt ons in staat om het enorme potentieel van Rusland op alle gebieden en in alle sectoren te benutten.
Dit jaar wordt al een aanzienlijke groei van de binnenlandse vraag voorspeld. Ik ben ervan overtuigd dat onze bedrijven van deze kans gebruik zullen maken om de productie en het aanbod van de meest gevraagde producten te vergroten en om posities in te nemen die vrijkomen of worden vrijgemaakt na het vertrek van westerse bedrijven.
Vandaag zien we het volledige beeld en begrijpen we de structurele problemen die we moeten oplossen op het gebied van logistiek, technologie, financiën en personeel. We hebben de afgelopen jaren veel gesproken over de noodzaak om de structuur van onze economie te veranderen, en nu is deze verandering een levensnoodzaak geworden. Dit verandert de situatie en in dit geval – ten goede. We weten wat we moeten doen voor de stabiele vooruitgang van Rusland, en dan met name de soevereine, onafhankelijke ontwikkeling, ondanks externe druk en bedreigingen, met een betrouwbare garantie voor veiligheid en belangen van de staat.
Ik wil graag uw aandacht vestigen en benadrukken dat ons werk niet gericht is op aanpassing aan de huidige omstandigheden. Onze strategische taak is om onze economie naar nieuwe hoogten te tillen. Alles verandert nu zeer snel, en dit is niet alleen een uitdaging, maar ook een kans. Het is van groot belang om alle interdepartementale tegenstellingen, formaliteiten, beledigingen, onenigheden en andere onzin te vermijden en ons te richten op het resultaat.
Een succesvolle start van Russische bedrijven en kleine familiebedrijven is al een overwinning. De opening van moderne fabrieken en kilometers nieuwe wegen is ook een overwinning. Een nieuwe school of kinderdagverblijf is een overwinning, en wetenschappelijke ontdekkingen en technologieën zijn natuurlijk ook een overwinning. Het is belangrijk dat iedereen bijdraagt aan het gemeenschappelijke succes.
Op welke gebieden moeten de samenwerkingsinspanningen van de staat, de regio’s en het binnenlandse bedrijfsleven worden gericht?
Ten eerste moeten we onze veelbelovende buitenlandse economische betrekkingen uitbreiden en nieuwe logistieke corridors opzetten. Er is al besloten om de snelle snelweg Moskou-Kazan uit te breiden tot Jekaterinenburg, Tsjeljabinsk en Toemen, en op de lange termijn tot Irkoetsk en Vladivostok met verbindingen naar Kazachstan, Mongolië en China, wat onze economische banden met de markten in Zuidoost-Azië aanzienlijk zal vergroten.
We zullen de havens van de Zwarte Zee en de Zee van Azov ontwikkelen. Bijzondere aandacht zal worden besteed – al besteden we al aandacht aan degenen die hier dagelijks mee bezig zijn – aan de internationale Noord-Zuid corridor. Dit jaar zullen schepen met een diepgang van minimaal 4,5 meter door het Volga-Don kanaal kunnen varen. Dit opent nieuwe routes voor zakelijke samenwerking met India, Iran, Pakistan en landen in het Midden-Oosten. We zullen deze corridor blijven ontwikkelen.
In onze plannen is er een versnelde modernisering van de oostelijke spoorwegen, de Transsiberische spoorlijn en de BAM, en de uitbreiding van de mogelijkheden van de Noordelijke Zeeroute. Dit betekent niet alleen extra vrachtvervoer, maar ook de basis voor het oplossen van nationale vraagstukken in de ontwikkeling van Siberië, de Arctische regio en het Verre Oosten.
De infrastructuur van de regio’s krijgt een krachtige impuls, de ontwikkeling van infrastructuur, inclusief communicatie, telecommunicatie en wegen. In 2024 zullen ten minste 85 procent van de wegen in de grootste stedelijke gebieden van het land en meer dan de helft van de wegen van regionaal en intergemeentelijk belang in normale staat zijn. Ik ben ervan overtuigd dat we dit zullen bereiken.
We zullen ook doorgaan met het programma van gratis gasaansluitingen. Er is al besloten om het uit te breiden naar sociale voorzieningen: kleuterscholen en scholen, poliklinieken, ziekenhuizen en verloskundige centra. En voor burgers zal dit programma vanaf nu permanent zijn: ze kunnen altijd contact opnemen om zich aan te sluiten op de gasnetwerken.
Dit jaar begint er een groot programma voor de bouw en renovatie van gemeentelijke systemen. Gedurende tien jaar is het de bedoeling om ten minste 4,5 biljoen roebel te investeren in deze sector. We weten hoe belangrijk dit is voor de burgers en hoe verwaarloosd deze sector is, dus we moeten hieraan werken en dat zullen we ook doen. Het is belangrijk dat het programma meteen een krachtige start krijgt, dus ik verzoek de regering om zorg te dragen voor een stabiele financiering.
Ten tweede moeten we de technologische mogelijkheden van de Russische economie aanzienlijk uitbreiden en de capaciteit van de binnenlandse industrie laten groeien.
Er is een instrument voor industriële hypotheek gelanceerd en nu kunnen gunstige leningen niet alleen worden verkregen voor de aankoop van productieruimtes, maar ook voor hun bouw of modernisering. De som van deze lening is herhaaldelijk besproken en we wilden deze graag verhogen. De huidige som van deze lening is al een behoorlijk bedrag en als eerste stap is het zeer goed: de som van deze lening bedraagt tot 500 miljoen roebel. Deze lening wordt verstrekt tegen een rente van drie of vijf procent voor een periode tot zeven jaar. Het lijkt me een zeer goed programma en we moeten hiervan gebruik maken.
Vanaf dit jaar geldt ook een nieuw regime voor de werking van industriële clusters, waarin de fiscale en administratieve last voor residentiële bedrijven wordt verminderd en de vraag naar hun innovatieve producten, die net op de markt zijn gebracht, wordt ondersteund door middel van langlopende orders en subsidies van de overheid.
Derde. Een van de belangrijkste kwesties op de agenda voor economische groei is de ontwikkeling van nieuwe financieringsbronnen voor investeringen. Hier hebben we ook veel over gesproken.
Dankzij de sterke betalingsbalans van Rusland hoeven we geen geld te lenen in het buitenland, te smeken om geld en vervolgens lange dialogen te voeren over hoeveel we moeten terugbetalen en onder welke voorwaarden. Russische banken werken stabiel en hebben een solide veerkrachtreserve.
In 2022 groeide het volume van bankkredieten aan de bedrijfssector, begrijpt u wel, het groeide. Er waren veel zorgen over, maar de groei werd vastgesteld en steeg met 14 procent – meer dan in 2021, zonder enige militaire operatie. In 2021 was de groei 11,7 procent en nu is het 14 procent. De hypotheekportefeuille groeide ook met 20,4 procent. De ontwikkeling gaat door.
Het bankwezen als geheel heeft vorig jaar winst gemaakt. Ja, het is niet zo groot als in voorgaande jaren, maar aanzienlijk: de winst bedroeg 203 miljard roebel. Dit is ook een indicatie van de stabiliteit van de financiële sector van Rusland.
Volgens schattingen zal de inflatie in Rusland al in het tweede kwartaal van dit jaar dicht bij de doelstelling van vier procent komen. Ter herinnering, in sommige EU-landen is het al 12, 17, 20 procent, bij ons is het vier, nou ja, vijf – de Centrale Bank en het Ministerie van Financiën discussiëren daarover, maar het komt in de buurt van het streefcijfer. Met de positieve ontwikkeling van deze en andere macro-economische parameters ontstaan er objectieve voorwaarden voor het verlagen van de lange-termijn rentetarieven in de economie, wat betekent dat krediet voor de reële sector toegankelijker moet worden.
Wereldwijd zijn langlopende spaargelden van burgers een belangrijke bron van investeringsmiddelen, en we moeten ook hun instroom in de investeringssector stimuleren. Ik verzoek de regering om wetgevingsvoorstellen voor te leggen aan de Staatsdoema om het opstarten van een bijbehorend staatsprogramma vanaf april van dit jaar te versnellen.
Het is belangrijk om aanvullende voorwaarden te scheppen voor burgers om geld te beleggen en thuis, binnen het land, te verdienen. Hierbij moet worden gegarandeerd dat de investeringen van burgers in vrijwillige pensioenbesparingen behouden blijven. Er moet eenzelfde mechanisme worden ingevoerd als in het stelsel van garantie voor bankdeposito’s. Ik herinner eraan dat dergelijke deposito’s van burgers tot een bedrag van anderhalf miljoen roebel door de staat worden verzekerd en hun terugbetaling wordt gegarandeerd. Voor vrijwillige pensioenbesparingen stel ik voor om een bedrag van tweeënhalf miljoen roebel in te stellen. Ook moeten de investeringen van burgers worden beschermd in andere langlopende beleggingsinstrumenten, waaronder tegen mogelijk faillissement van financiële tussenpersonen.
Er zijn specifieke maatregelen nodig om kapitaal aan te trekken in snelgroeiende en hoogtechnologische bedrijven. Voor hen zal steun worden geboden voor de plaatsing van aandelen op de binnenlandse aandelenmarkt, inclusief belastingvoordelen, zowel voor bedrijven als voor kopers van dergelijke aandelen.
Het belangrijkste element van economische soevereiniteit is de vrijheid van ondernemerschap. Ik herhaal: juist het particuliere bedrijfsleven heeft bewezen dat het in staat is zich aan te passen aan snel veranderende omstandigheden en onder moeilijke omstandigheden economische groei te realiseren tegen de achtergrond van externe pogingen om Rusland te beteugelen. Daarom verdient elke zakelijke initiatief gericht op het voordeel van het land ondersteuning.
In dit verband acht ik het juist om terug te komen op de herziening van een aantal bepalingen van het strafrecht met betrekking tot de zogenaamde economische delicten. Natuurlijk moet de staat toezicht houden op wat er op dit gebied gebeurt, er mag geen straffeloosheid zijn, maar overdrijven is ook niet nodig. Er moet actiever worden gewerkt aan deze decriminalisering, zoals ik heb gezegd. Ik reken erop dat de regering samen met het parlement, wetshandhavingsinstanties en zakelijke organisaties dit werk consequent en grondig zullen uitvoeren.
Tegelijkertijd verzoek ik de regering om in nauw contact met het parlement aanvullende maatregelen voor te stellen die het proces van het de-offshoriseren van de economie zullen versnellen. Het bedrijfsleven, vooral in de sleutelsectoren en branches, moet handelen binnen de Russische jurisdictie – dit is een basisprincipe.
En in dit verband, beste collega’s, een kleine filosofische opmerking. Waarover wil ik iets apart zeggen?
We herinneren ons welke problemen en onevenwichtigheden de late Sovjet-economie heeft ondervonden. Daarom begon het land na de ineenstorting van de Sovjet-Unie en haar planningsysteem, onder de chaotische omstandigheden van de jaren negentig, een economie te creëren op basis van marktrelaties en privébezit – kortom, alles was juist. In veel opzichten dienden westerse landen als voorbeeld – er waren hier, zoals je weet, tal van adviseurs – en het leek voldoende om hun modellen gewoon te kopiëren. Ze hadden onderling nog steeds ruzie, ik herinner me dat: Europeanen ruzieden met Amerikanen over hoe de Russische economie zich moest ontwikkelen.
En wat is er gebeurd als gevolg hiervan? Onze nationale economie werd in aanzienlijke mate gericht op het Westen, vooral als bron van grondstoffen. Er waren natuurlijk verschillende nuances, maar over het algemeen als bron van grondstoffen. De redenen hiervoor waren ook duidelijk: de nieuwe, opkomende Russische zakenwereld was natuurlijk gericht op het behalen van winst, net als alle andere bedrijven in alle andere landen, en vooral gericht op snelle en gemakkelijke winst. En wat leverde dat op? De verkoop van hulpbronnen: olie, gas, metalen, hout.
Weinigen vroegen zich af, en misschien was er geen mogelijkheid om op de lange termijn te investeren, daarom ontwikkelden andere, meer complexe economische sectoren zich zwak. En om deze negatieve trend te doorbreken – iedereen zag dit perfect, in alle regeringen – hadden we jaren nodig, een herziening van het belastingstelsel en grootschalige overheidsinvesteringen.
We hebben hier echte, zichtbare veranderingen bereikt. Ja, er is resultaat, maar nogmaals, we moeten rekening houden met de omstandigheden waarin onze, vooral grote, zakenwereld zich ontwikkelde. Technologieën – in het Westen, goedkopere financieringsbronnen en gunstige afzetmarkten – in het Westen, natuurlijk, en kapitaal begon daar naartoe te stromen. Helaas, in plaats van uitbreiding van de productie, de aankoop van apparatuur en technologieën, en de creatie van nieuwe banen hier, in Rusland, werden ze ook besteed aan buitenlandse landgoederen, jachten, luxe onroerend goed.
Ja, natuurlijk begonnen ze later ook te investeren in de ontwikkeling, maar in de eerste fase ging het in belangrijke mate naar deze doelen – naar consumptie. En waar rijkdom is, zijn er natuurlijk ook kinderen, hun opleiding, hun leven, hun toekomst. Het was erg moeilijk, praktisch onmogelijk voor de staat om een dergelijke ontwikkeling van de situatie bij te houden, te voorkomen – we leefden immers in het paradigma van de vrije markt.
De recente gebeurtenissen hebben overtuigend aangetoond dat het beeld van het Westen als een rustige haven en toevluchtsoord voor kapitaal een spookbeeld was, een leugen. En degenen die dit op tijd niet begrepen, die Rusland alleen beschouwden als een bron van inkomen en van plan waren voornamelijk in het buitenland te wonen, hebben veel verloren: ze werden daar gewoon beroofd, zelfs van hun wettig verdiende middelen.
Als grapje – velen herinneren zich het waarschijnlijk nog wel – zei ik tegen vertegenwoordigers van het Russische bedrijfsleven: je zult het stof zat worden terwijl je van het ene gerechtsgebouw naar het andere rent en westerse ambtenaren smeekt om je geld te redden. En dat is precies wat er is gebeurd.
Weet u, nu zal ik iets heel belangrijks – eenvoudig maar zeer belangrijk – toevoegen: geloof me, geen enkele gewone burger van ons land heeft medelijden gehad met degenen die hun kapitaal verloren in buitenlandse banken, of met degenen die hun jachten, paleizen en dergelijke in het buitenland kwijtraakten. In gesprekken thuis herinneren mensen zich waarschijnlijk ook de privatisering van de jaren ’90, toen bedrijven die door het hele land waren opgebouwd voor een schijntje werden verkocht, en de exhibitionistische, demonstratieve luxe van de zogenaamde nieuwe elites.
Wat is nog meer principieel belangrijk? Sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie heeft het Westen nooit geprobeerd om de post-Sovjetstaten met rust te laten, en nog belangrijker, om Rusland als het grootste overgebleven deel van ons historische staatsgebied definitief te vernietigen. Ze hebben internationale terroristen aangemoedigd en op ons afgevuurd, regionale conflicten langs onze grenzen uitgelokt, onze belangen genegeerd en economische middelen gebruikt om ons te onderdrukken en te beheersen.
En het grote Russische bedrijfsleven – waarom ik dit allemaal zeg – is verantwoordelijk voor het werk van strategische bedrijven en voor vele duizenden werknemers. Het bepaalt de sociaal-economische situatie in veel regio’s en daarmee de toestand van ons land. Wanneer de leiders en eigenaars van dergelijke bedrijven afhankelijk zijn van regeringen die een vijandige politiek tegenover Rusland voeren, is dat voor ons een grote bedreiging, een gevaar – een gevaar voor ons land. Een dergelijke situatie kan niet worden getolereerd.
Ja, iedereen heeft de mogelijkheid om te kiezen: sommigen willen hun leven doorbrengen in een in beslag genomen landhuis met geblokkeerde rekeningen, zullen proberen een plek te vinden in een aantrekkelijke westerse hoofdstad of resort, of in een andere warme plek in het buitenland – het is het recht van ieder mens, we zullen daar zelfs niet aan komen. Maar het is tijd om te begrijpen dat zulke mensen voor het Westen tweederangs buitenlanders waren en zullen blijven, met wie alles mogelijk is, en geld, connecties en gekochte titels van graven, peers en burgemeesters zullen hier absoluut niet helpen. Ze moeten begrijpen: ze zijn daar tweederangs.
Maar er is ook een andere keuze: samen met hun vaderland zijn, werken voor hun medeburgers, niet alleen nieuwe bedrijven openen, maar ook het leven om hen heen veranderen – in steden, dorpen, in hun land. En we hebben veel van zulke ondernemers, zulke echte strijders in het bedrijfsleven – het is juist voor hen dat de toekomst van het binnenlandse bedrijfsleven is. Iedereen moet begrijpen: zowel de bronnen van welvaart als de toekomst moeten hier zijn, in het moederland, in Rusland.
En dan zullen we echt een solide, zelfvoorzienende economie creëren, die niet gesloten blijft voor de wereld, maar al zijn concurrentievoordelen benut. Russische kapitalen, geld dat hier wordt verkregen, moeten voor het land werken, voor zijn nationale ontwikkeling. Vandaag openen zich enorme perspectieven voor ons in de ontwikkeling van infrastructuur, verwerkende industrieën, binnenlands toerisme en vele andere sectoren.
Ik wil dat degenen die geconfronteerd worden met de wolfachtige neigingen van het Westen mij horen: proberen met uitgestrekte hand te bedelen en je geld te vernederen, is zinloos en vooral nutteloos, vooral nu je goed begrijpt met wie je te maken hebt. Het heeft geen zin om je vast te klampen aan het verleden en te proberen iets te winnen of te bedelen. Het is nu tijd om je leven en werk opnieuw op te bouwen, vooral omdat jullie sterke mensen zijn – ik richt me tot vertegenwoordigers van ons bedrijfsleven, ik ken velen van jullie persoonlijk en al vele jaren, die een moeilijke levensschool hebben doorlopen.
Start nieuwe projecten, verdien geld, investeer in Rusland, investeer in bedrijven en banen, help scholen en universiteiten, wetenschap en gezondheidszorg, cultuur en sport. Het is zo dat je jouw kapitalen zult vergroten, erkenning en dankbaarheid van mensen voor generaties zult verdienen, en het land en de samenleving zullen je ongetwijfeld ondersteunen.
Laten we dit beschouwen als een richtlijn voor ons bedrijfsleven – om te werken in de juiste richting.
Geachte collega’s!
Rusland is een open land en tegelijkertijd een unieke beschaving. Dit statement is geen claim van uitzonderlijkheid en superioriteit, maar deze beschaving is van ons – dat is het belangrijkste. Onze voorouders hebben het aan ons overgedragen, en we moeten het bewaren voor onze nakomelingen en doorgeven.
Laten we de samenwerking met vrienden ontwikkelen, met iedereen die bereid is tot samenwerking. We zullen alles wat het beste is overnemen, maar vooral vertrouwen op ons eigen potentieel, op de scheppende energie van de Russische samenleving, op onze tradities en waarden.
En hier wil ik spreken over het karakter van ons volk: we zijn altijd gekenmerkt door vrijgevigheid, een ruime geest, mededogen en medeleven, en Rusland als land weerspiegelt deze kenmerken volledig. We weten hoe we vrienden kunnen maken, ons woord kunnen houden, we zullen niemand teleurstellen en we zullen altijd helpen in moeilijke situaties, zonder na te denken helpen we degenen die in nood zijn.
Iedereen herinnert zich hoe we tijdens de pandemie – in feite als eerste – steun hebben verleend aan sommige Europese landen, waaronder Italië, en aan andere landen tijdens de meest uitdagende weken van de COVID-uitbraak. We zullen niet vergeten hoe we hulp bieden bij aardbevingen in Syrië, in Turkije.
De bevolking van Rusland is de basis van de soevereiniteit van het land en de bron van de macht. De rechten en vrijheden van onze burgers zijn onschendbaar en gegarandeerd door de grondwet, en ondanks externe uitdagingen en bedreigingen, zullen we niet van die rechten afwijken.
In dit verband wil ik benadrukken dat de lokale en regionale verkiezingen van dit jaar in september en de presidentsverkiezingen van 2024 strikt in overeenstemming zullen plaatsvinden met de wet en met naleving van alle democratische en constitutionele procedures.
Verkiezingen gaan altijd over verschillende benaderingen van het oplossen van sociale en economische vraagstukken. Tegelijkertijd zijn de belangrijkste politieke krachten verenigd en eensgezind in het belangrijkste, en dat is de veiligheid en welvaart van het volk, soevereiniteit en nationale belangen.
Ik wil u bedanken voor uw verantwoordelijke en standvastige positie en u herinneren aan de woorden van de patriot en staatsman Pyotr Arkadyevich Stolypin – ze werden meer dan honderd jaar geleden uitgesproken in de Staatsdoema, maar zijn volledig in overeenstemming met onze tijd. Hij zei: “In de zaak van de bescherming van Rusland moeten we al onze inspanningen, plichten en rechten coördineren en verenigen om één historisch hoger recht te ondersteunen – het recht van Rusland om sterk te zijn.”
Onder de vrijwilligers die momenteel aan het front zijn, zijn er ook leden van de Staatsdoema en regionale parlementen, vertegenwoordigers van uitvoerende autoriteiten van verschillende niveaus, gemeenten, steden, districten en plattelandsgemeenschappen. Alle parlementaire partijen en toonaangevende maatschappelijke organisaties nemen deel aan de inzameling van humanitaire goederen en steunen het front.
Nogmaals bedankt – bedankt voor zo’n patriottische houding.
Een belangrijke rol bij het versterken van de burgermaatschappij en het oplossen van alledaagse problemen wordt gespeeld door lokaal bestuur – het niveau van publieke autoriteit dat het dichtst bij de mensen staat. Het vertrouwen in de staat als geheel, het welzijn van burgers en hun vertrouwen in de succesvolle ontwikkeling van het hele land hangen grotendeels af van het werk van het lokale bestuur.
Ik verzoek de Administratie van de President, samen met de Regering, voorstellen te presenteren voor het creëren van instrumenten voor directe ondersteuning van de beste managementteams en praktijken in grote, middelgrote en kleine gemeenten.
Vrijelijke ontwikkeling van de samenleving is de bereidheid om verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf en voor dierbaren, voor het land. Zulke kwaliteiten worden vanaf de kindertijd gelegd, in het gezin. En natuurlijk zijn het versterken van onze gemeenschappelijke waarden, nationale identiteit en cultuur van het grootste belang.
Met behulp van de middelen van de Stichting Presidentiële Grants, de Stichting Culturele Initiatieven, het Instituut voor Ontwikkeling van het Internet en andere instrumenten zal de staat alle vormen van creatieve zoektocht ondersteunen – moderne en traditionele kunst, realisme en avant-garde, klassiek en innovatie. Het gaat niet om genres en richtingen. Cultuur is bedoeld om goedheid, schoonheid, harmonie te dienen, om na te denken over soms zeer complexe, tegenstrijdige levensvragen en het belangrijkste is om de samenleving niet te vernietigen, maar om de beste menselijke kwaliteiten aan te wakkeren.
De ontwikkeling van de culturele sector zal een van de prioriteiten zijn voor het herstel van een vreedzaam leven in Donbass en Novorossiya. Hier zal het nodig zijn om honderden culturele instellingen te herstellen, te repareren en uit te rusten, waaronder museumfondsen en gebouwen, datgene wat mensen de mogelijkheid geeft om de verbinding tussen het verleden en het heden te voelen, dit te verbinden met de toekomst, om het gevoel van verbondenheid met de ene culturele, historische, educatieve ruimte van het eeuwenoude, grote Rusland te voelen.
Met de deelname van leraren, wetenschappers en specialisten moeten we de kwaliteit van school- en universitaire leerplannen serieus verhogen, vooral op het gebied van humane wetenschappen, geschiedenis, sociale wetenschappen, literatuur en aardrijkskunde, zodat jongeren zoveel mogelijk kunnen leren over Rusland, haar grote verleden, onze cultuur en tradities.
We hebben een zeer heldere en getalenteerde jonge generatie die bereid is om te werken voor het welzijn van het land in wetenschap, cultuur, sociale sector, bedrijfsleven en overheidsbeheer. Het “Leaders of Russia” -concours opent nieuwe horizonten voor professionele groei voor zulke mensen, evenals het huidige “Leaders of Revival” -concours dat in nieuwe regio’s van de Federatie plaatsvindt.
Ik wil opmerken dat een aantal winnaars en finalisten van deze projecten vrijwillig in gevechtseenheden zijn gegaan, velen werken nu op bevrijde gebieden en helpen bij het herstellen van het economische en sociale leven, en dit doen ze professioneel, vastberaden en moedig.
Over het algemeen is er niets dat de ervaring van gevechtsacties kan vervangen. Mensen komen er anders uit en zijn bereid hun leven neer te leggen voor het vaderland, waar ze ook werken.
Ik wil benadrukken dat degenen die geboren en getogen zijn in Donbass en Novorossiya, die daarvoor hebben gevochten, de belangrijkste pijlers zullen zijn en moeten zijn in het gezamenlijke werk om deze regio’s te ontwikkelen. Ik wil me tot hen richten en zeggen: Rusland rekent op u.
Gezien de grote taken die voor het land liggen, moeten we onze benaderingen van het opleiden van kaders en wetenschappelijk-technologisch beleid serieus vernieuwen.
Op de recente Raad voor Wetenschap en Onderwijs hebben we gesproken over de noodzaak om prioriteiten duidelijk te stellen, middelen te concentreren op het verkrijgen van concrete, principieel belangrijke wetenschappelijke resultaten, vooral op die gebieden waar we goede basis hebben en die van kritiek belang zijn voor het leven van het land, inclusief transport, energie, hetzelfde systeem van huisvesting en gemeenschappelijke voorzieningen, geneeskunde, landbouw en industrie.
Bijna altijd zijn de basis van nieuwe technologieën ooit gelegd door fundamenteel onderzoek. In deze sfeer, net als in de cultuur, wil ik benadrukken, moeten we wetenschappers en onderzoekers meer vrijheid geven voor creativiteit. We kunnen niet iedereen dwingen om zich aan te passen aan de resultaten van morgen. Fundamentele wetenschap heeft zijn eigen wetten.
En ik wil eraan toevoegen dat het stellen en oplossen van ambitieuze taken een krachtige stimulans is voor jongeren om de wetenschap in te gaan, de mogelijkheid om te bewijzen dat je een leider bent, de beste ter wereld. En onze wetenschappelijke teams hebben iets om trots op te zijn.
In december vorig jaar ontmoette ik jonge onderzoekers. Een van de vragen die ze stelden, was huisvesting. Het is misschien prozaïsch, maar het is belangrijk. We hebben al huisvestingscertificaten voor jonge wetenschappers. Vorig jaar hebben we nog een miljard roebel aan extra financiering toegewezen voor deze doeleinden. Ik draag de regering op om reserves te vinden voor de uitbreiding van dit programma.
In de afgelopen jaren is het prestige en de autoriteit van het middelbaar beroepsonderwijs aanzienlijk toegenomen. De vraag naar afgestudeerden van technische scholen en hogescholen is gewoon enorm, kolossaal. Begrijp me goed, als onze werkloosheid is gedaald tot een historisch minimum van 3,7 procent, betekent dit dat mensen werken en dat er behoefte is aan nieuwe kaders.
Ik vind dat we het “Professionaliteit”-project aanzienlijk moeten uitbreiden, waarbinnen onderwijsproductieclusters worden gecreëerd, het opleidingsniveau wordt vernieuwd en bedrijven, werkgevers in nauw contact staan met hogescholen en technische scholen om onderwijsprogramma’s te ontwikkelen op basis van de behoeften van de economie. En natuurlijk is het erg belangrijk dat mentoren met ervaring op het gebied van werken in echte, complexe productie in deze sfeer terechtkomen.
De concrete taak is om in de komende vijf jaar ongeveer een miljoen vakmensen op te leiden voor de elektronische industrie, de robotica-industrie, machinebouw, metallurgie, farmaceutische industrie, landbouw en de defensie-industrie, de bouw, transport, kernenergie en andere branches die van cruciaal belang zijn voor de veiligheid, soevereiniteit en concurrentiepositie van Rusland.
Tot slot een zeer belangrijke kwestie: ons hoger onderwijs. Hier zijn ook aanzienlijke veranderingen nodig, gezien de nieuwe eisen die aan professionals worden gesteld in de economie, sociale sectoren en alle andere aspecten van ons leven. Er is behoefte aan een synthese van het beste van wat er was in het Sovjetsysteem van onderwijs en de ervaringen van de afgelopen tientallen jaren.
In dit verband wordt het volgende voorgesteld.
Ten eerste moeten we terugkeren naar de traditionele basisopleiding van hoger opgeleide professionals in ons land. De duur van de opleiding kan variëren van vier tot zes jaar. Binnen een specialisatie en één universiteit kunnen programma’s met verschillende opleidingsduur worden aangeboden, afhankelijk van het beroep, de sector en de behoeften van de arbeidsmarkt.
Ten eerste, als een beroep extra training of specifieke expertise vereist, kan een jonge man doorgaan met zijn opleiding in een master- of postdoctorale opleiding.
Ten tweede zal een afzonderlijk niveau van professioneel onderwijs worden gecreëerd – een doctoraatsopleiding, wiens taak het is om kaders voor wetenschappelijke en onderwijsactiviteiten te trainen.
Ik wil benadrukken dat de overgang naar het nieuwe systeem geleidelijk moet verlopen. De regering en parlementsleden moeten talloze wijzigingen aanbrengen in de wetgeving inzake onderwijs, de arbeidsmarkt en dergelijke. Dit moet tot in de kleinste details worden uitgedacht en uitgewerkt. Jongeren en onze burgers moeten nieuwe mogelijkheden hebben voor kwalitatief hoogstaand onderwijs, werkgelegenheid en professionele groei. Ik herhaal nogmaals: mogelijkheden, geen problemen.
En ik wil speciaal benadrukken dat de studenten die nu studeren, hun opleiding kunnen voortzetten volgens de huidige programma’s. Het opleidingsniveau en de diploma’s van burgers die al onderwijs hebben gevolgd in de huidige bachelor-, specialist- of masterprogramma’s zijn ook niet herzienbaar. Ze mogen hun rechten niet verliezen. Ik vraag de Al-Russische Volksfront om alle kwesties met betrekking tot veranderingen in het hoger onderwijs onder speciale controle te houden.
Het huidige jaar is in Rusland uitgeroepen tot het jaar van de leraar en mentor. De leraar en docent nemen direct deel aan de opbouw van de toekomst van het land, en het is belangrijk om het maatschappelijk belang van het leraarsberoep te vergroten, zodat ouders meer spreken over hun dankbaarheid aan de leraar, en leraren over respect en liefde voor ouders. Laten we dit altijd in gedachten houden.
Ik wil ook stilstaan bij de ondersteuning van de kindertijd en Russische gezinnen.
Ik wil opmerken dat de zogenaamde kinderbegroting, of het bedrag van de overheidsuitgaven ter ondersteuning van gezinnen, in Rusland de afgelopen jaren niet met een paar procent is gestegen, maar met tientallen procenten. Het is de snelstgroeiende post in het belangrijkste financiële document van het land – de begrotingswet. Ik wil de parlementsleden en de regering bedanken voor dit gemeenschappelijke, geconsolideerde begrip van onze nationale prioriteiten.
Vanaf 1 februari is het moederschapsgeld in Rusland opnieuw geïndexeerd, zoals we hebben aangekondigd, met de werkelijke inflatie van het afgelopen jaar, namelijk 11,9 procent. Het recht op deze vorm van ondersteuning hebben nu ook burgers van Rusland – inwoners van nieuwe federale onderwerpen. Ik stel voor om het moederschapsgeld te verstrekken aan gezinnen in de Donetsk en Luhansk volksrepublieken, de Zaporizhia en Kherson regio’s waar kinderen zijn geboren vanaf 2007, dat wil zeggen vanaf het moment dat dit programma in heel Rusland van kracht werd. Ik herinner u eraan dat we in het verleden een vergelijkbare beslissing hebben genomen voor de bewoners van de Krim en Sebastopol.
We zullen doorgaan met de uitvoering van grootschalige programma’s gericht op het verbeteren van het welzijn van Russische gezinnen.
Ik benadruk: de regering en de federale onderwerpen hebben de specifieke taak gekregen om een aanzienlijke, tastbare stijging van de reële lonen in Rusland te garanderen.
Een belangrijke indicator, een uitgangspunt hierbij, is het minimumloon, zoals we goed begrijpen. Vorig jaar werd het twee keer verhoogd, met in totaal bijna 20 procent.
We zullen het minimumloon blijven verhogen, met een tempo dat hoger ligt dan de inflatie en de loonstijgingen. Sinds het begin van dit jaar is het minimumloon geïndexeerd met 6,3 procent.
Ik stel voor om vanaf 1 januari volgend jaar nog een verhoging door te voeren, naast de geplande verhoging – met nog eens tien procent. Hierdoor zal het minimumloon met 18,5 procent stijgen tot 19.242 roebel.
Nu wat betreft de afstemming van het belastingstelsel op de belangen van Russische gezinnen: sinds vorig jaar zijn gezinnen met twee of meer kinderen vrijgesteld van het betalen van belasting over de verkoop van onroerend goed als ze besluiten een nieuwe, ruimere woning te kopen.
We moeten dergelijke instrumenten actiever gebruiken – ze blijken in trek te zijn – om meer middelen in de gezinsbudgetten te hebben en gezinnen de belangrijkste en meest urgente problemen te laten oplossen.
Ik stel voor om de omvang van de sociale belastingaftrek te verhogen: voor uitgaven aan de opleiding van kinderen – van de huidige 50 duizend roebel tot 110 duizend roebel per jaar, en voor uitgaven aan eigen opleiding, medische behandeling en medicijnaankopen – van 120 tot 150 duizend roebel. De staat zal 13 procent van deze verhoogde bedragen aan de burgers terugbetalen uit de inkomstenbelasting die zij hebben betaald.
En natuurlijk is het niet alleen nodig om het aftrekbare bedrag te verhogen, maar ook om de vraag ernaar te vergroten, zodat de aftrek in een proactieve modus, snel en op afstand en zonder belasting voor de burgers kan worden verleend.
Verder: het welzijn en de levenskwaliteit van Russische gezinnen, en dus ook de demografische situatie, zijn rechtstreeks afhankelijk van de stand van zaken in de sociale sector.
Ik weet dat veel federale onderwerpen bereid zijn om de vernieuwing van de sociale infrastructuur, culturele en sportfaciliteiten, de herhuisvesting van noodsituatiewoningen en de integrale ontwikkeling van plattelandsgebieden aanzienlijk te versnellen. Een dergelijke houding zal zeker worden ondersteund.
We zullen hier het volgende mechanisme gebruiken: de middelen voor de nationale projecten die in de federale begroting voor 2024 zijn gereserveerd, kunnen de regio’s al nu krijgen en gebruiken via rentevrije schatkistleningen – in april volgend jaar zullen ze automatisch worden terugbetaald. Dit is een goede tool.
We zullen deze kwestie constant op de operationele controle houden, en ik vraag de Commissie van de Staatsraad voor het beleidsgebied ‘Economie en Financiën’ om deel te nemen aan dit werk.
Het is belangrijk om niet te streven naar grootschaligheid en het opofferen van de kwaliteit van gebouwde objecten. De extra financiële middelen moeten een hoge opbrengst en effectiviteit hebben.
Dit is vooral belangrijk voor de modernisering van de eerste lijn in de gezondheidszorg – zo’n grootschalig programma is bij ons gestart in 2021. Ik vraag de regering en de leiders van de regio’s om niet te vergeten: het belangrijkste criterium – zoals ik al vele malen heb gezegd – zijn niet de cijfers in rapporten, maar concrete, zichtbare en voelbare veranderingen in de toegankelijkheid en kwaliteit van medische zorg.
Ik geef ook opdracht aan de regering om de wettelijke basis voor de aankoop van sanitaire auto’s met diagnostische apparatuur te corrigeren. Ze maken het mogelijk om de medische keuring direct op de werkplekken, scholen, instellingen en in afgelegen gebieden uit te voeren.
We hebben een groot programma gelanceerd voor de vernieuwing van scholen. Tegen het einde van dit jaar zullen in totaal bijna drieduizend vijfhonderd schoolgebouwen zijn gerenoveerd. Ik vestig de aandacht erop dat het merendeel hiervan zich in landelijke gebieden bevindt, we hebben dit bewust gedaan. Dit jaar wordt dit werk ook uitgevoerd in de Volksrepublieken Donetsk en Luhansk, in de regio’s Kherson en Zaporizhzhya. Dit is belangrijk en zichtbaar werk, mensen zien echt wat er gebeurt. Dit is erg goed.
Vanaf 2025 worden federale middelen voor de renovatie en vernieuwing van kinderdagverblijven, scholen, technische scholen en hogescholen op regelmatige, systematische basis toegewezen aan de regio’s, om situaties te voorkomen waarin gebouwen in verwaarloosde toestand verkeren.
Verder hebben we een belangrijk doel gesteld: om gedurende de periode van 2019 tot 2024 meer dan 1300 nieuwe scholen te bouwen. 850 daarvan zijn al geopend. Het plan is dat er dit jaar nog eens 400 zullen worden geopend. Ik verzoek de regio’s om zich aan deze plannen te houden, duidelijk te houden. De financiering van dit programma vanuit de federale begroting van 2019 tot 2024 bedraagt bijna 490 miljard roebel. We verminderen deze uitgaven niet, we behouden dit alles.
Dit jaar hebben we het volume van budgettaire infrastructuurkredieten verhoogd. We zullen extra 250 miljard roebel toewijzen voor de ontwikkeling van transport-, gemeenschaps- en andere infrastructuur in de regio’s – ik wil hierbij benadrukken dat dit extra is, anders dan eerder gepland.
Ik gelast de regering om bovenop deze middelen nog eens 50 miljard roebel toe te wijzen – ze zullen gericht worden ingezet voor de vernieuwing van het openbaar vervoer in de federale subjecten van dit jaar, op basis van moderne technologieën. Ik vraag hierbij speciale aandacht te schenken aan kleine steden en plattelandsgebieden.
We hebben al besloten om het “Clean Air” project tot 2030 te verlengen, met als doel de ecologische situatie in de grootste industriële centra te verbeteren. Ik wil de industriële bedrijven en regionale en lokale autoriteiten erop wijzen dat de taak om schadelijke emissies aanzienlijk te verminderen niet van de agenda verdwijnt.
Ik wil er ook aan toevoegen dat we goed op weg zijn met de hervorming van de afvalbeheersector. We breiden onze capaciteit uit voor recycling en sorteren, om over te gaan naar een circulaire economie. Prioriteit ligt bij de verdere eliminatie van oude vuilstortplaatsen en gevaarlijke objecten van opgehoopte schade. Ik vraag de regering samen met de regio’s om nu al een lijst op te stellen van die opgehoopte schade die na afloop van het lopende programma zal worden geëlimineerd.
We zullen ook doorgaan met het verbeteren van de unieke waterlichamen, waaronder het Baikalmeer en de Wolga, en op middellange termijn zullen we dit werk uitbreiden naar onze rivieren, zoals de Don, de Kama, de Irtysh, de Oeral, de Terek, de Volkhov en de Neva, en het Ilmenmeer. We mogen ook onze middelgrote en kleine rivieren niet vergeten. Ik vraag alle autoriteiten hierop te letten.
Op basis van eerder gegeven instructies is ook een wetsontwerp voor de ontwikkeling van het toerisme in speciaal beschermde natuurlijke gebieden voorbereid. We hebben dit onlangs besproken met collega’s van de regering. Het moet duidelijk aangeven wat wel en niet kan worden gebouwd, en in het algemeen de principes van de ecotoerisme-industrie vaststellen. Dit is een zeer belangrijke kwestie voor ons land. Ik verzoek de Staatsdoema om de behandeling van dit wetsontwerp te versnellen.
Nu wil ik nog enkele woorden wijden aan wat er om ons heen gebeurt.
Beste collega’s, ik wil graag nog stilstaan bij één onderwerp.
Begin februari van dit jaar kwam er een verklaring van de Noord-Atlantische Alliantie met feitelijk de eis aan Rusland om, zoals zij het zeggen, terug te keren naar de naleving van het verdrag inzake strategische offensieve wapens, inclusief toegang tot inspecties van onze nucleaire defensie-objecten. Maar ik weet niet eens hoe ik dit moet noemen. Het is gewoon absurd theater.
We weten dat het Westen rechtstreeks betrokken is bij pogingen van het regime in Kiev om aanvallen uit te voeren op onze strategische luchtvaartbases. Voor deze aanvallen werden drones gebruikt die zijn uitgerust en gemoderniseerd met hulp van NAVO-specialisten. En nu willen ze ook nog onze defensie-objecten inspecteren? In de huidige omstandigheden van het huidige conflict klinkt dit gewoon als waanzin.
Ik wil hierbij speciale aandacht vestigen op het feit dat we geen volledige inspecties kunnen uitvoeren in het kader van dit verdrag. Onze herhaalde verzoeken om bepaalde objecten te inspecteren blijven onbeantwoord of worden afgewezen op formele gronden, en we kunnen daarom niets fatsoenlijk verifiëren aan de andere kant.
Ik wil benadrukken dat de Verenigde Staten en de NAVO openlijk hebben verklaard dat hun doel is om Rusland een strategische nederlaag toe te brengen. En na dit alles willen ze zomaar door onze defensie-objecten rijden, inclusief de nieuwste objecten? Bijvoorbeeld, een week geleden heb ik een decreet ondertekend over de operationele inzet van nieuwe strategische grondgebaseerde raketsystemen. En denken ze echt dat we ze daar zomaar zullen toelaten?
Met hun gezamenlijke verklaring heeft de NAVO feitelijk een aanvraag ingediend om deel te nemen aan het Verdrag inzake strategische offensieve wapens. Wij zijn het daarmee eens. Sterker nog, we vinden dat dit probleem al lang geleden had moeten worden aangepakt. Want herinner u dat de NAVO niet alleen bestaat uit de Verenigde Staten, maar ook uit nucleaire machten zoals Groot-Brittannië en Frankrijk. Hun nucleaire arsenaal wordt ook verbeterd, ontwikkeld en is gericht tegen ons – dat wil zeggen tegen Rusland. De recente verklaringen van hun leiders bevestigen dit alleen maar – luister maar eens.
We kunnen hier eenvoudigweg geen rekening mee houden, we hebben geen recht om dit te negeren, vooral niet vandaag de dag. Net als het feit dat het eerste Verdrag inzake strategische offensieve wapens oorspronkelijk werd gesloten tussen de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten in 1991 in een volledig andere situatie: in een tijd van verminderde spanning en versterkt wederzijds vertrouwen. In de loop der jaren zijn onze betrekkingen echter zo verbeterd dat Rusland en de Verenigde Staten hebben verklaard dat ze elkaar niet langer als vijanden beschouwen. Het was geweldig, alles was heel goed.
De huidige verdrag van 2010 bevat belangrijke bepalingen over ondeelbare veiligheid en de directe verbinding tussen kwesties van strategische offensieve en defensieve wapens. Dit is allemaal al lang vergeten. De VS zijn uit het ABM-verdrag gestapt, zoals bekend, en alles is verleden tijd gebleven. Onze relaties zijn, wat heel belangrijk is, verslechterd, en dit is volledig de “verdienste” van de Verenigde Staten.
Het zijn zij, zij zijn het die na de ineenstorting van de Sovjet-Unie begonnen met het herzien van de resultaten van de Tweede Wereldoorlog, met de bouw van een wereld op Amerikaanse wijze, waarin slechts één eigenaar, één meester is. Ze begonnen ruw alle fundamenten van de internationale orde te vernietigen die waren gelegd na de Tweede Wereldoorlog, om het erfgoed van Jalta en Potsdam uit te wissen. Stap voor stap begonnen ze het gevestigde internationale systeem te herzien, veiligheidssystemen en wapencontrole te ontmantelen en een hele reeks oorlogen over de hele wereld te plannen en uit te voeren.
En alles, ik herhaal, met één doel: de architectuur van internationale betrekkingen, die na de Tweede Wereldoorlog was opgebouwd, vernietigen. Dit is geen retoriek – zo gebeurt alles in de praktijk: na de ineenstorting van de USSR streven ze er voor altijd naar om hun wereldwijde dominantie te bevestigen, zonder rekening te houden met de belangen van het moderne Rusland en ook niet met de belangen van andere landen.
Natuurlijk is de situatie in de wereld sinds 1945 veranderd. Nieuwe ontwikkelings- en invloedscentra zijn ontstaan en ontwikkelen zich snel. Dit is een natuurlijk en objectief proces dat niet kan worden genegeerd. Maar wat onaanvaardbaar is, is dat de Verenigde Staten de wereldorde zijn gaan herschikken alleen voor zichzelf, uitsluitend in hun eigen egoïstische belangen.
Nu sturen ze signalen via vertegenwoordigers van de NAVO en stellen ze in feite een ultimatum: Rusland, voer alles uit wat is afgesproken, inclusief het Verdrag inzake strategische kernwapens, onvoorwaardelijk, en wij zullen ons gedragen zoals we willen. Alsof er geen verband is tussen de problemen met strategische kernwapens en bijvoorbeeld het conflict in Oekraïne, andere vijandige acties van het Westen tegen ons land, en er zijn geen luidruchtige verklaringen dat ze ons een strategische nederlaag willen bezorgen. Dit is ofwel het toppunt van huichelarij en cynisme, of het toppunt van domheid, maar je kunt ze geen idioten noemen – het zijn immers geen domme mensen. Ze willen ons een strategische nederlaag bezorgen en dringen onze nucleaire objecten binnen.
In dit verband moet ik vandaag aankondigen dat Rusland zijn deelname aan het Verdrag inzake strategische kernwapens opschort. Ik herhaal, we stappen niet uit het verdrag, nee, we schorten onze deelname op. Maar voordat we terugkeren naar de bespreking van dit onderwerp, moeten we voor onszelf begrijpen waarop dergelijke landen van de Noord-Atlantische Alliantie, zoals Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, eigenlijk aanspraak maken en hoe we rekening zullen houden met hun strategische arsenaal, dat wil zeggen de gecombineerde slagkracht van de alliantie.
Met hun verklaring hebben ze in feite een aanvraag gedaan om deel te nemen aan dit proces. Nou, laten we gaan, we hebben niets tegen. Het is alleen niet nodig om opnieuw te proberen om iedereen voor te liegen, om zichzelf voor te doen als voorstanders van vrede en ontwapening. We kennen immers alle details: we weten dat de garantieperiodes voor het gebruik van bepaalde soorten nucleaire wapens van de Verenigde Staten aflopen. En in dit verband denken sommige mensen in Washington, we weten dat zeker, al na over de mogelijkheid van natuurlijke tests van hun nucleaire wapens, ook rekening houdend met het feit dat er in de VS nieuwe soorten nucleaire wapens worden ontwikkeld. Deze informatie is bekend.
In deze situatie moeten het Russische Ministerie van Defensie en Rosatom ervoor zorgen dat ze klaar zijn om Russische nucleaire wapens te testen. Natuurlijk zullen we hier niet als eersten mee beginnen, maar als de Verenigde Staten tests uitvoeren, zullen we dat ook doen. Niemand mag gevaarlijke illusies hebben dat het wereldwijde strategische evenwicht kan worden verstoord.
Geachte collega’s! Geachte burgers van Rusland!
Vandaag gaan we samen een moeilijke weg en overwinnen we samen alle moeilijkheden. Dit kon niet anders zijn, want we zijn opgevoed met het voorbeeld van onze grote voorouders en we zijn verplicht om waardig te zijn aan hun nalatenschap, die van generatie op generatie wordt doorgegeven. We gaan alleen vooruit dankzij onze toewijding aan het vaderland, onze wil en onze eenheid.
Deze saamhorigheid is vanaf de allereerste dagen van de speciale militaire operatie letterlijk zichtbaar geworden: honderden vrijwilligers, vertegenwoordigers van alle volkeren van ons land, kwamen naar militaire commissariaten, namen de beslissing om naast de verdedigers van Donbass te staan, te vechten voor hun thuisland, voor waarheid en rechtvaardigheid. Op dit moment vechten soldaten uit alle regio’s van ons multinationale moederland schouder aan schouder aan het front. Hun gebeden klinken in verschillende talen, maar ze zijn allemaal voor de overwinning, voor hun strijdmakkers, voor het vaderland. (Applaus.)
Hun zware, militaire arbeid en hun heldendaad vinden een krachtige echo in heel Rusland. Mensen steunen onze strijders, willen niet aan de zijlijn blijven staan. Het front loopt nu door de harten van miljoenen mensen, die medicijnen, communicatiemiddelen, uitrusting, transport, warme kleding, camouflagenetten en dergelijke naar het front sturen – alles wat helpt om de levens van onze jongens te redden.
Ik weet hoe brieven van kinderen, schoolkinderen, de soldaten aan het front opwarmen. Ze nemen ze mee de strijd in als het meest dierbare, omdat de oprechtheid en zuiverheid van kinderwensen tot tranen roeren en de soldaten begrijpen waarvoor ze vechten, wie ze beschermen.
De zorg van vrijwilligers is zeer belangrijk voor de strijders en hun families, voor de burgers. Vanaf het allereerste begin van de operatie handelen ze moedig en vastberaden: onder vuur en beschietingen halen ze kinderen, ouderen en iedereen die in nood verkeert uit kelders, brengen ze naar de hotspots en doen dit nog steeds. Ze brengen eten, water, kleding, richten humanitaire hulpcentra op voor vluchtelingen, helpen in veldhospitalen en op de frontlinie, riskeren zichzelf, redden anderen en blijven anderen redden.
De Volksfront-partij heeft alleen al in het kader van de “Alles voor de overwinning!” initiatief meer dan vijf miljard roebel ingezameld. Zo’n constante stroom van donaties gaat door. Hier is de bijdrage van iedereen even belangrijk: zowel van grote bedrijven als van ondernemers, maar vooral ontroerend en inspirerend zijn de situaties waarin mensen met bescheiden inkomens een deel van hun spaargeld, salaris en pensioen schenken. Dit verenigen om onze strijders, vreedzame bewoners in oorlogsgebieden en vluchtelingen te helpen is van onschatbare waarde.
Dank u voor uw oprechte steun, saamhorigheid en wederzijdse hulp. Dit is onmogelijk te overschatten.
Rusland zal op elke uitdaging reageren, omdat we allemaal één land zijn, één groot en verenigd volk. We zijn zelfverzekerd, we zijn zeker van onze kracht. De waarheid is aan onze kant. (Applaus.)
Dank u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten