In NRC Handelsblad van 19 maart 2022 beweerde de immer opportunistische opiniemaker Geert Mak met grote stelligheid het volgende:
Poetin heeft met zijn overval alles bereikt wat hij níet wilde: een Oekraïne dat zich, meer dan ooit, heeft samengebald tot één natie — vanaf nu een vijandelijke natie bovendien — een waakzaam en verenigd Europa, een alom aanwezige NAVO aan zijn grenzen, een gigantische politieke en economische schade, een ongekend isolement. In militair opzicht is hij bovendien aan de verliezende hand, wat het toepassen van extreme geweldsmiddelen — chemische wapens, zelfs kernwapens — verleidelijk maakt. De huidige internationale situatie is daarom gevaarlijker dan de Cuba-crisis in 1962. Ook toen stonden de kernmachten tegenover elkaar, maar uiteindelijk ging het om het terugtrekken van raketsystemen over en weer, een rationele uitruil van compromissen. Nu gaat het om aspiraties waarover bijna geen compromis mogelijk is, nu lijkt het enkel een kwestie van winnen, verliezen of uitstel van executie.
a geopolitical theory which posits that increases or decreases in democracy in one country tend to spread to neighboring countries in a domino effect. It was prominent in the United States from the 1950s to the 1980s in the context of the Cold War, suggesting that if one country in a region came under the influence of communism, then the surrounding countries would follow. It was used by successive United States administrations during the Cold War to justify the need for American intervention around the world.
https://en.wikipedia.org/wiki/Domino_theory
The U.S. relationship with Ukrainian fascists began after the Second World War. During the war, units of the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN-B) took part in the Holocaust, killing at least 100,000 Jews and Poles. Mykola Lebed, a top aide to Stepan Bandera, the leader of the fascist OUN-B, was recruited by the C.I.A. after the war, according to a 2010 study by the U.S. National Archives.
The government study said, ‘Bandera’s wing (OUN/B) was a militant fascist organization.’ Bandera’s closest deputy, Yaroslav Stetsko, said:
‘I… fully appreciate the undeniably harmful and hostile role of the Jews, who are helping Moscow to enslave Ukraine… I therefore support the destruction of the Jews and the expedience of bringing German methods of exterminating Jewry to Ukraine…’
The study says:
‘At a July 6, 1941, meeting in Lwów, Bandera loyalists determined that Jews ‘have to be treated harshly… We must finish them off… Regarding the Jews, we will adopt any methods that lead to their destruction.’
Lebed himself proposed to ‘cleanse the entire revolutionary territory of the Polish population,’ so that a resurgent Polish state would not claim the region as in 1918. Lebed was the ‘foreign minister’ of a Banderite government in exile, but he later broke with Bandera for acting as a dictator. The U.S. Army Counterintelligence Corps termed Bandera ‘extremely dangerous’ yet said he was ‘looked upon as the spiritual and national hero of all Ukrainians.’
Ondanks alle borstklopperij over democratie en mensenrechten was en blijft de ‘op regels gebaseerde orde’ ook in dit conflict een farce, zoals ondermeer blijkt uit het volgende:
Instead of Bandera, the C.I.A. was interested in Lebed, despite his fascist background. They set him up in an office in New York City from which he directed sabotage and propaganda operations on the agency’s behalf inside Ukraine against the Soviet Union. The U.S. government study says:
CIA operations with these Ukrainians began in 1948 under the cryptonym CARTEL, soon changed to AERODYNAMIC… Lebed relocated to New York and acquired permanent resident status, then U.S. citizenship. It kept him safe from assassination, allowed him to speak to Ukrainian émigré groups, and permitted him to return to the United States after operational trips to Europe. Once in the United States, Lebed was the CIA’s chief contact for AERODYNAMIC. CIA handlers pointed to his ‘cunning character,’ his ‘relations with the Gestapo and… Gestapo training,’ [and] the fact that he was ‘a very ruthless operator.’
The C.I.A. worked with Lebed on sabotage and pro-Ukrainian nationalist propaganda operations inside Ukraine until Ukraine’s independence in 1991. ‘Mykola Lebed’s relationship with the CIA lasted the entire length of the Cold War,’ the study says.
While most CIA operations involving wartime perpetrators backfired, Lebed’s operations augmented the fundamental instability of the Soviet Union.
The U.S. thus covertly kept Ukrainian fascist ideas alive inside Ukraine until at least Ukrainian independence was achieved. ‘Mykola Lebed, Bandera’s wartime chief in Ukraine, died in 1998. He is buried in New Jersey, and his papers are located at the Ukrainian Research Institute at Harvard University,’ the U.S. National Archives study says.
The successor organization to the OUN-B in the United States did not die with him, however. It had been renamed the Ukrainian Congress Committee of America (UCCA), according to IBT.
‘By the mid-1980s, the Reagan administration was honeycombed with (overladen met. svh) UCCA members. Reagan personally welcomed [Yaroslav] Stetsko, the Banderist leader who oversaw the massacre of 7,000 Jews in Lviv, in the White House in 1983,’ IBT reported. ‘Following the demise of Yanukovich’s regime, the UCCA helped organise rallies in cities across the U.S. in support of the EuroMaidan protests,’ it reported.
That is a direct link between Maidan and WWII-era Ukrainian fascism.
Despite the U.S. favoring the less extreme Lebed over Bandera, the latter has remained the more inspiring figure in Ukraine.
https://mronline.org/2023/01/04/on-the-influence-of-neo-nazism-in-ukraine/
Hoewel De Telegraaf op 24 augustus 2022 verheugd meedeelde dat D’66 minister van Defensie Ollongren had verklaard dat er ‘geen bovengrens’ was ‘aan kosten van wapenleveranties door Nederland aan Oekraïne,’ en premier Rutte vlak voor Kerst 2022 ‘na telefonisch overleg met president Volodimir Zelensky’ bekend had gemaakt dat in 2023 ‘Nederland 2,5 miljard voor Oekraïne [reserveert]’ zonder dat dit enige ophef in het parlement veroorzaakte, had ruim drie weken eerder, op 30 november 2022, de bekende Amerikaanse onderzoeksjournalist en auteur Jeremy Scahill geschreven dat ‘Generaal Mark Milley, chair of the Joint Chiefs of Staff, recently offered some matter-of-fact observations about the immense human suffering and death caused by Russia’s invasion of Ukraine,’ om vervolgens te stellen dat Rusland en Oekraïne ‘need to get to the negotiating table.’ De hoogste militair van de VS ‘cited the multiyear death toll of 20 million during World War I — caused, he said, by the failure to negotiate an earlier end to the war — and went on to suggest that it would be better for the war in Ukraine to end soon in negotiation rather than continue on indefinitely.’
‘There has to be a mutual recognition that military victory is probably — in the true sense of the word — is maybe not achievable through military means, and therefore you have to turn to other means,’ Milley said during the November 9 event at the Economic Club of New York. Referring to recent Russian setbacks at the hands of Ukrainian forces and the coming winter, Milley went on: ‘When there’s an opportunity to negotiate when peace can be achieved, seize it. Seize the moment.’
Milley clearly did not think he had said anything controversial. A day later, he made similar points during an interview on CNBC. ‘We’ve seen the Ukrainian military fight the Russian military to a standstill,’ Milley said. ‘What the future holds is not known with any degree of certainty, but we think there are some possibilities here for some diplomatic solutions.’
Maar generaal Milley’s op feiten en ervaring gebaseerde inzichten riepen meteen de woede op van de neoconservatieven in de Biden-regering en het Congres. Net als tijdens de Vietnam-Oorlog en de oorlogen in Afghanistan en Irak blijven ok nu de militaire mogelijkheden ondergeschikt aan de geopolitieke belangen, één van de belangrijkste redenen dat de VS al die oorlogen verloor, en de NAVO ook deze uitgelokte oorlog tegen Azië niet zal winnen. Milley en de andere Chiefs of Staff trachten het politiek extremisme in Washington en Brussel aan banden te leggen om een Derde Wereldoorlog te voorkomen. Eén van de best ingevoerde Oost-Azië experts, de Nederlandse emeritus hoogleraar Karel van Wolferen benadrukte in het tijdschrift Gezond Verstand van 7 december 2022 dat Milley:
beter zal zijn geïnformeerd dan Nederlandse besluitvormers die de NRC serieus nemen wanneer die schrijft dat Oekraïense strijdkrachten voorbereidingen treffen om de Krim te gaan innemen, maar de communicatielijnen tussen Milley en eventueel adviseurs bij de inlichtingendiensten en elders kunnen nauwelijks onaangetast zijn gebleven door vastgeroeste aannames over Russische tegenslagen die de ganse dag via de reguliere media worden herhaald en verspreid.
In toenemende mate beangstigd het media-gebrek aan context van de reusachtige omwentelingen die wereldwijd gaande zijn, de razendsnelle opkomst van Azië, en de ineenstorting van wat Washington en Brussel de op westerse ‘regels gebaseerde orde’ noemen, die in de praktijk sinds de Verlichting zo’n onrechtvaardige wanorde in de wereld hebben veroorzaakt. Van Wolferen werpt terecht de vraag op ‘Waar gaat het nu vooral om?’ en als voorbeeld geeft hij ‘de reis van president Xi Jinping naar Ryad om Mohammed bin Salman te ontmoeten. Hij deed dit om de details van de toetreding van Saoedi-Arabië tot de BRICS-landen en de voorwaarden van China’s “olie-akkoord” met Saoedi-Arabië af te ronden. Daarbij komt dan ook de laatste fase van het petrodollar-systeem in zicht, want die reis van Xi Jinping zal niet anders dan passen in de Russisch-Chinese plannen om Eurazië naar een nieuwe handelsvaluta — ver weg van de dollar — te leiden.’ Een ander signaal dat de ingrijpende omslag in de wereld demonstreert:
Turkije aanvaardt de condoleance-boodschap van de Amerikanen met betrekking tot de bomaanslag in Istanboel niet. De Turkse minister van Binnenlandse Zaken Süleyman Soylu vergeleek het met ‘een moordenaar die als eerste op de plaats van het delict verschijnt.’ Zijn we vergeten dat Turkije het grootste leger heeft van de NAVO? Het is nu bezig om samen met Rusland een nieuwe gashub in Turkije te vestigen en deel te nemen aan een grootschalige olie- en gasinvestering en samenwerkingsovereenkomst met Iran.
De de facto weigering van Europa om Turkije eind vorige eeuw lid te laten worden van de Europese Unie breekt het Westen nu op.
Opnieuw een voorbeeld waarop Van Wolferen duidt:
Wat vindt u van het nieuws dat Iran… een zeer nauwkeurige hypersonische raket heeft ontwikkeld? Eén die meer dan vijf keer de snelheid van het geluid bereikt, en als zodanig in staat zal zijn om alle huidige antiraket-afweersystemen te doorbreken. Dit maakt tactische kenbommen overbodig, en dus ook het nut van de gecompliceerde Amerikaanse strategic van het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) om Iraanse macht in te perken.
de in mijn ogen meest frappante misleiding door de gevestigde media is de manier waarop er over de G20 in Bali (december 2022. svh) werd gerapporteerd. In de reguliere media zag men hoop in toch nog wat doorbraken, zoals de vriendelijke ontmoeting tussen de dementerende Amerikaanse president en China’s president Xi Jinping. En de ‘wakkeren’ zagen de verdere ontwikkeling van een wereldregering. Maar de Chinese’ president gaf Biden letterlijk een schoolles: ‘Een staatsman moet nadenken over en weten waar hij zijn land naartoe moet leiden. Hij moet ook nadenken over en weten hoe hij met andere landen en de rest de wereld om moet gaan... In plaats van op de ene manier te praten en op een andere manier te handelen, moet de Verenigde Staten hun toezeggingen nakomen met concrete actie.’
En zo zijn we terug bij de ‘realpolitik’ van president Nixon en zijn minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger voor wie een halve eeuw geleden pragmatisme het voornaamste uitgangspunt was. Dat leidde tot het Shanghai Communiqué waarover Amerikaanse en Chinese diplomaten maanden hadden onderhandeld. Dit document onderstreepte het voornemen van de VS en China om te streven naar een ‘normalisering van de verhoudingen,’ waarbij de VS zou ophouden de hegemonie in Azië en het Stille Oceaangebied te bewerkstelligen. Tegelijkertijd lieten de leiders van China en de VS ‘de gevoelige kwestie over Taiwans politieke status links liggen,’ want China verklaarde dat ‘Taiwan een provincie in China is,’ terwijl de VS benadrukte dat het zich inzette voor ‘een vreedzame oplossing van de kwestie-Taiwan.’ Daarmee was de angel eruit die tot een Derde Wereldoorlog zou kunnen leiden. Inmiddels heeft de VS en zijn NAVO de positie van Taiwan tot een casus belli gemaakt. De toenmalige politieke ontspanning tussen de nucleaire grootmachten, is geleidelijk aan steeds meer ondermijnd geraakt door de belangen van de invloedrijke Amerikaanse oorlogsindustrie en hun politici, plus een deel van de militaire leiders. Van Wolferen herinnert zijn lezers eraan dat in Bali de G7, op Japan na alle NAVO-landen, probeerde ‘met alle macht Rusland te isoleren, wat op een mislukking uitdraaide.’ Het Westen bezit niet langer meer de hegemonie in de wereld, en zal zich moeten schikken naar de wil van de landen die de beschikken over de onmisbare grondstoffen en markten. Kennelijk is hier nog steeds niet de waarheid als een koe doorgedrongen die Hans Magnus Enzenberger vele jaren geleden als volgt omschreef:
In de ogen van haar pleitbezorgers wordt het lot niet, zoals Napoleon nog dacht, door de politiek, maar door de economie bepaald. Die presenteert zichzelf als een hogere macht die door niets wordt tegengehouden, en zeker niet door de eeuwenoude tradities, mentaliteiten en constituties van de Europese landen.
Er bestaat geen gebrek aan uitingen van ressentiment, van stille of publieke sabotage, maar in het algemeen heeft het fameuze democratische deficit niet geleid tot revolte, eerder tot apathie en cynisme, tot minachting van de politieke kaste of tot collectieve moedeloosheid,
met als gevolg dat de kloof tussen de macht en de machtelozen in het Westen almaar toeneemt, en een kleine elite oorlogen kan voorbereiden zonder dat de bevolking in de niet functionerende democratieën hier ook maar enige greep op heeft, terwijl in het gezapige Jorwerd en Den Haag de wereld heel ver weg lijkt. Natuurlijk totdat de geschiedenis ook daar de voordeur intrapt en naar binnen marcheert. De huidige situatie is het resultaat van het feit dat het een ‘painful but indisputable fact is that a European public sphere of debate worthy of the namen does not exist,’ aldus Enzensberger. Het enige dat het Nederlandse publiek die de theatervoorstelling mag bijwonen, merkt is de steeds dikker wordende onderkin van mijn oude vriend, en zijn kalende achterhoofd, voor de rest blijft alles een herhaling van propagandistische kreten: ‘Geen Brussel zonder Jorwerd,’ etcetera. Er komt geen eind aan de cliché’s, ‘the thinner the legitimation, the thicker the layer of Public Relations.’ Onder die verstikkende deken gedijt de huidige oorlogszucht, die een ‘realpolitik’ voltrekt onmogelijk maakt. Het is allemaal ijdelheid, gevoed door het feit dat tot nu toe ‘there has been little to suggest that the Europeans are inclined to defend themselves against their political expropriation,’ aldus Enzensberger. In die modderpoel wentelen de politieke en media-opportunisten terwijl de oorlog steeds dichterbij komt, en het ressentiment zich nu richt tegen een generaal als Mark Milley die pleit voor vrede. We leven in een omgekeerde wereld. Volgende keer meer daarover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten