Perception management is a term originated by the US military. The US Department of Defense (DOD) gives this definition:
‘Actions to convey and/or deny selected information and indicators to foreign audiences to influence their emotions, motives, and objective reasoning as well as to intelligence systems and leaders at all levels to influence official estimates, ultimately resulting in foreign behaviors and official actions favorable to the originator's objectives. In various ways, perception management combines truth projection, operations security, cover and deception, and psychological operations.’
‘Perception’ is defined as the ‘process by which individuals select, organize, and interpret the input from their senses to give meaning and order to the world around them.’
Veelzeggend is dat de uitdrukking 'perception management has often functioned as a euphemism for ‘an aspect of information warfare.' Bovendien geldt dat:
perception management is filtering into common use as a synonym for ‘persuasion.’ Public relations firms now offer ‘perception management’ as one of their services. Similarly, public officials who are being accused of shading the truth are now frequently charged with engaging in ‘perception management’ when disseminating information to media or to the general public.’
Beginning in the 1950s, news media and public information organizations and individuals carried out assignments to manage the public's perception of the CIA, according to the New York Times. Carl Bernstein wrote in 1977 that ‘The CIA in the 1950s, '60s, and even early 70s had concentrated its relationships with journalists in the most prominent sectors of the American press corps, including four or five of the largest newspaper in the country, the broadcast networks, and the two major weekly news magazines.’ David Atlee Phillips, a former CIA station chief in Mexico City, described the method of recruitment years later to Bernstein: ‘Somebody from the Agency says, “I want you to sign a piece of paper before I tell you what it's about.” I didn't hesitate to sign, and a lot of newsmen didn't hesitate over the next twenty years.’
Dat het begrip ‘perception management’ van doorslaggevend belang is voor de westerse beleidsbepalende elite, blijkt onder andere uit het feit dat ‘For years the FBI has listed foreign perception management as one of eight "key issue threats" to national security,’ en dat: ‘The FBI clearly recognizes perception management as a threat when it is directed at the US by foreign governments.’
https://en.wikipedia.org/wiki/Perception_management
Bovendien moet de lezer weten dat:
Perception management is a term originated by the US military. The US Department of Defense (DOD) gives this definition:
Actions to convey and/or deny selected information and indicators to foreign audiences to influence their emotions, motives, and objective reasoning as well as to intelligence systems and leaders at all levels to influence official estimates, ultimately resulting in foreign behaviors and official actions favorable to the originator's objectives. In various ways, perception management combines truth projection, operations security, cover and deception, and psychological operations.
‘Perception’ is defined as the ‘process by which individuals select, organize, and interpret the input from their senses to give meaning and order to the world around them.’ This definition overlaps with the higher-order perceptual processes as defined biologically (the lower-order biological processes are not susceptible to management; these low-level processes include underlying perceptual categorization performed prior to conscious categorization). Components of perception include the perceiver, target of perception, and the situation. Factors that influence the perceiver include:
Schema: organization and interpretation of information based on past experiences and knowledge
Motivational state: needs, values, and desires of a perceiver at the time of perception
Mood: emotions of the perceiver at the time of perception
Factors that influence the target include:
Ambiguity: a lack of clarity. If ambiguity increases, the perceiver may find it harder to form an accurate perception
Social status: a person's real or perceived position in society or in an organization
Impression management: an attempt to control the perceptions or impressions of others. Targets are likely to use impression management tactics when interacting with perceivers who have power over them. Several impression management tactics include behavioral matching between the target of perception and the perceiver, self-promotion (presenting one's self in a positive light), conforming to situational norms, appreciating others, or being consistent.
https://en.wikipedia.org/wiki/Perception_management
De bekende Amerikaanse ‘television-host’ Bill O’Reilly merkte eens op: ‘U weet dat in showbusiness, politiek en al het andere, perceptie de werkelijkheid is.’ In de huidige collectieve westerse ‘perceptie’ moeten Oekraïners en hun corrupte regime in Kiev worden gezien als het slachtoffer van één man, ‘Poetin’ of ‘Poedler,’ zoals de Volkskrant de Russische president demoniseerde, als onderdeel van de bellicose propaganda-campagne waaruit elke nuance en elke context is verdwenen. Deze ‘perceptie’ is momenteel zo succesvol dat de werkelijkheid geen enkele rol speelt. Waren er in het verleden hier en daar nog mainstream-journalisten die niet ‘embedded’ waren, en de politieke en militaire propaganda met feiten onderuit haalden, vandaag de dag is hier geen enkele sprake meer van. Dit is een oorlog die geen enkele tegenstem aan het woord laat, geen enkele dissidente visie toelaat, geen wederhoor pleegt, geen bredere context belicht. Er is op alle kanalen slechts één officiële 'waarheid' te vernemen, en dat is dat ‘Poetin’ een ‘duivel’ is, en de Russen ‘een kwaad’ in de wereld vormen ‘dat geen grenzen kent,’ aldus de voorpagina van de Volkskrant van zaterdag 9 april 2022, onder een foto van dode en gewonde burgers ‘op het station van Kramatorsk.’ Het feit dat er aanwijzingen waren dat Oekraïense strijdkrachten de raketten hadden afgevuurd bleef verzwegen. Zie: https://www.moonofalabama.org/2022/04/more-evidence-that-ukraine-fired-the-missile-which-killed-dozens-in-kramatorsk.html?fbclid=IwAR3m3h27FeWKsLvkcNiEmecWI6aIRPzO8lSs_dFfPgb1lsy3o_lz5JOEly8
Ondanks het feit dat Russische autoriteiten ogenblikkelijk foto’s van de restanten van één van de twee raketten hadden gepubliceerd, die aannemelijk maakten dat het hier een Oekraïense raket betrof, beweerde de Volkskrant een dag na de aanslag zonder zelf enig onderzoek te hebben verricht dat de ‘aanslag op een vol treinstation in Kramatorsk in Oost-Oekraïne duidelijk maakt dat het geweld van het Russische leger geen grenzen lijkt te kennen,’ daaraan onmiddellijk de volgende vraag toevoegend: ‘Wat kan het Westen doen om dit te stoppen?’ De ‘duivel’ en zijn ‘kwaad,’ dat is de kern van het westerse ‘perception management,’ collectief overgenomen door de zogeheten ‘vrije pers,’ zonder dat zijzelf ook maar enigszins beseft hoe 'embedded' zij functioneert. Niet dat ik hier beweer dat de Russen het niet zouden hebben gedaan, maar net als mijn mainstream collega’s weet ik het domweg niet en hanteer ik de aloude journalistieke vuistregel van hoor en wederhoor, zeker omdat ik zelf regelmatig van nabij getuige ben geweest hoe de westerse media logen. De massa-vernietigingswapens van Saddam zijn daarvan slechts één gruwelijk voorbeeld, die leidde tot oorlogsmisdaden die de hele regio van honderden miljoenen mensen in lichterlaaie zette.
There is little value in insuring the survival
of our nation if our traditions do not survive
with it. And there is very grave danger that an
announced need for increased security
will be seized upon by those anxious to expand
its meaning to the very limits of official
censorship and concealment.
— John F. Kennedy
Patrick Henry: The liberties of a people never were, nor ever will be, secure, when the transactions of their rulers may be concealed from them.
Henry was een Amerikaanse staatsman, één van de Amerikaanse Founding Fathers, en een pleitbezorger van individuele vrijheden.
Al sinds de Verlichting in de achttiende eeuw, die doorgaat voor de ‘Eeuw van de Rede,’ realiseerde de intelligentsia zich dat hetgeen het volk weet grotendeels niet gebaseerd is op eigen ervaring, maar op mythen waarmee de massa wordt bestookt. Aldus maakte de Goddelijke Waarheid plaats voor de Wetenschappelijke Waarheid, die nog steeds even onaantastbaar wordt geacht als voorheen de onbevlekte ontvangenis. Veelzeggend is een aspect dat al in de achttiende eeuw door David Hume werd beschreven, toen deze Schotse Verlichtingsfilosoof zich verbaasde over 'the easiness with which the many are governed by the few' en over 'the implicit submission with which the men resign their own sentiments and passions to those of their rulers.' Hume concludeerde in zijn essay Of the First Principles of Government (1768) dat:
When we enquire by what means this wonder is brought about we shall find, that as Force is always on the side of the governed, the governors have nothing to support them but opinion. It is therefore, on opinion only that government is founded; and this maxim extends to the most despotic and most military governments, as well as to the most free and most popular. The soldan (sultan. svh) of Egypt, or the emperor of Rome, might drive his harmless subjects, like brute beasts, against their sentiments and inclination: But he must, at least, have led his mamalukes, or prætorian bands, like men, by their opinion.
http://www.econlib.org/library/LFBooks/Hume/hmMPL4.html
De machtigen wisten dit al in de oudheid. Zo wees Edward Gibbon, de Britse historicus en tijdgenoot van Hume, op het feit dat:
Augustus (de eerste Romeinse keizer. svh) was sensible that mankind is governed by names; nor was he deceived in his expectation, that the Senate and people would submit to slavery, provided they were respectfully assured that they still enjoyed their ancient freedom.
Op niets anders dan het beheersen van de opinievorming berust de macht van de elite in een parlementaire democratie. Vandaar haar belang de massamedia stevig in handen te hebben, zoals nu het geval is. Onprettige feiten en dissidente opvattingen kunnen zodoende worden verdoezeld dan wel verzwegen. Vandaar de grote opwinding en ergernis van de ‘corporate media,’ de volksvertegenwoordiging en de ‘deep state’ over de persvrijheid op de ‘social media,’ waar de meningsvorming doorgaans niet van bovenaf wordt opgelegd. De voortdurende staatspropaganda, noodzakelijk om in crisistijd een impopulair beleid te legitimeren, is niet nieuw. In 1933, het jaar dat Hitler democratisch aan de macht kwam, schreef de gezaghebbende Amerikaanse hoogleraar Harold Lasswell in de Encyclopedia of the Social Sciences dat aangezien de ‘massa nog immer gevangen zit in onwetendheid en bijgeloof’ de komst van de democratie 'compelled the development of a whole new technique of control, largely through propaganda.' Want, zo stelde Lasswell, propaganda is 'the one means of mass mobilization which is cheaper than violence, bribery or other possible control techniques.' En om een technologische massamaatschappij zo efficient mogelijk te laten draaien is propaganda voor de elite de meest efficiënte manier om de massa gehoorzaam te houden. Let wel, Lasswell was geen marginale extremist maar een gerespecteerde deskundige, wiens werk nog steeds wordt gedoceerd. Dit is wat de Nederlandse versie van Wikipedia over hem meldt:
Lasswell was één van de meest creatieve en invloedrijke wetenschappers van zijn tijd. Door gebruik te maken van een scala van psychologische en sociologische methoden in een discipline die tot dan toe alleen gebruik maakte van historische, juridische en filosofische methoden werd Harold Lasswell de grondlegger van de hedendaagse politieke wetenschap en met name de politieke psychologie. Ook op het gebied van de communicatiewetenschappen heeft hij met zijn communicatiemodel een grote invloed gehad. Op het gebied van beleidsstudies was het Harold Lasswell die de richting aangaf met de omschrijving waaraan deze (toen) nieuwe discipline moest voldoen (multi-disciplinair, probleem oplossend, expliciet normatief).
Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Harold_Lasswell
Zoals gesteld, niet alleen Lippmann, die onder president Wilson als assistent van de minister van Oorlog diende, was zo negatief over de wenselijkheid van een echte democratie. Het was de heersende opvatting in kringen van de Amerikaanse elite. Zo verklaarde Robert Lansing, minister van Buitenlandse Zaken onder president Wilson, dat de grote massa van de bevolking ‘onwetend en geestelijk onvolwaardig’ was en dus via de pers in de juiste richting gemobiliseerd moest worden. En ook Reinhold Niebuhr, hoogleraar Praktische Theologie uit New York, de ‘officiële theoloog van het establishment,’ waarschuwde voor ‘de domheid van de gemiddelde mens,’ in zijn woorden, ‘het proletariaat,’ dat niet de rede volgde maar het geloof en daarom door de media gevoed moest worden met ‘emotioneel krachtige oversimplificaties,’ die dienden om de ‘noodzakelijke illusie,’ in stand te houden dat de VS een echte democratie was, waarbij iedere burger in alle vrijheid de politieke koers van zijn land bepaalt, en de pers 'onafhankelijk' is. Dezelfde illusie dus die, tegen beter weten in, ook vandaag de dag wordt verspreidt. Volgens Niebuhr moet men ‘de verantwoordelijkheden van de macht onder ogen zien,’ zodat de ‘noodzakelijke illusie’ overeind blijft, zodat de economische en politieke top ongestoord zijn werk kan doen, wat in de praktijk neerkomt op het disciplineren van het ‘proletariaat’ dat wereldwijd ‘onwetend en geestelijk onvolwaardig’ was, maar tegelijkertijd zorg draagt voor de miljardenwinsten. Het volk moet door de media worden gedirigeerd, anders zou de westerse beschaving ten onder gaan, zo vreesde Niebuhr. Juist daarom was het imperatief dat dissidente opvattingen geen aandacht krijgen. In dit opzicht worden censuur en vooral zelfcensuur volkomen opportuun geacht, zelfs in die mate dat mijn collega’s hier niet eens meer van bewust zijn, zo effectief is de disciplinering geïnternaliseerd. Daardoor kon al in de jaren vijftig van de vorige eeuw de prominente Amerikaanse socioloog C.Wright Mills constateren dat:
het doel van de opinie-organisatoren [is] om de bevolking in een voortdurende staat van emotionele onderworpenheid te houden... Immers, als het maar eenmaal gelukt is om een mentaliteit van volgzaamheid en gehoorzaamheid te kweken, is het niet moeilijk meer om de mensen te doen geloven en te doen voelen wat men maar wil... hun opinies zijn parallel omdat ze alle uit één bron afkomstig zijn: die van de media.
The conscious and intelligent manipulation of the organized habits and opinions of the masses is an important element in democratic society. Those who manipulate this unseen mechanism of society constitute an invisible government which is the true ruling power of our country.
In 1984 schreef de Amerikaanse historicus Marvin Olasky dat Bernays, in het begin van de twintigste eeuw 'één van de eersten' was geweest ‘to realize fully that American 20th Century liberalism would be increasingly based on social control posing as democracy, and would be desperate to learn all the opportunities for social control that it could.’
De Amerikaanse historicus, professor Stewart Ewen, kwam in zijn studie PR! A Social History of Spin (1996) tot de slotsom dat al vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw ‘the mass media, dominated by commercial interests, would provide subservient channels through which a broad public might be schooled to a corporate point of view.’
The minority has discovered a powerful help in influencing majorities. It has been possible so to mould the mind of the masses that they will throw their newly gained strength in the desired direction. Propaganda is the executive arm of the invisible government.
Het spreekt voor zich dat hij rijkelijk beloond werd voor zijn inzichten in 'the concious and intelligent manipulation of the organized habits and opinions of the masses,' dat een 'indispensable feature of democratic society' was geworden, zoals hij zelf het zo treffend vaststelde. Vanaf toen wist de 'intelligent few,' deze 'invisible wire pullers,' zoals Bernays hen noemde, hoe ze 'continuously and systematically' de voorname taak van 'regimenting the public mind' het best in de praktijk kon brengen. Als geen ander wist Joseph Goebbels hoe bruikbaar het werk van Bernays was, de nazi-minister van Propaganda had Bernays' boek Propaganda (1928) dan ook onder handbereik in zijn werkkamer.
Edward Bernays, tezamen met andere vooraanstaande Amerikaanse intellectuelen, waarschuwde de elite al een eeuw geleden voor de gevaren van de democratie. Immers, op die wijze konden grote groepen burgers een greep krijgen op hun eigen toekomst en deze ontwikkeling zou de macht van de elite drastisch inperken. 'Freedom' kan alleen in handen zijn van de machtigen en rijken en hun spreekbuizen in de ‘corporate press,’ simpelweg omdat ‘the rich’ de middelen hebben om die 'vrijheid' vorm en inhoud te geven, waardoor ‘[t]oday it is impossible to overestimate the importance of engineering consent; it affects almost every aspect of our daily lives.’
Voor zijn baanbrekende bijdrage aan de beheersing van de massa werd Bernays in 1949 door de prestigieuze American Psychological Association gehuldigd. Hoe invloedrijk de inzichten van Bernays waren, bleek hetzelfde jaar nog eens toen de redactie van het gerenommeerde tijdschrift Fortune zonder enige ironie vaststelde dat ‘it is as impossible to imagine a genuine democracy without the science of persuasion [i.e. propaganda] as it is to think of a totalitarian state without coercion. The daily tonage output of propaganda and publicity... has become an important force in American life. Nearly half of the contents of the best newspapers is derived from publicity releases; nearly all the the contents of the lesser papers... are directly or indirectly the work of PR departments.’
In dezelfde jaren twintig van de vorige eeuw wees de invloedrijke Walter Lippmann -- die voor zijn werk de hoogste burger-onderscheiding ontving van de Amerikaanse president Lyndon Johnson -- dat journalisten als ‘gespecialiseerde klasse’ de taak hebben om de ‘gemeenschappelijke belangen… die voor het overgrote deel de publieke opinie ontgaan’ zo te presenteren dat ze door de massa aanvaard worden, waarbij natuurlijk de ‘gemeenschappelijke belangen’ allereerst en vooral de rijke machtigen dienen.
Deze media-manipulatie is nu een eeuw later natuurlijk veel geraffineerder geworden. Een voorbeeld: in nummer 46 van De Andere Krant (26 november — 3 december 2022) kon de lezer onder de kop ‘Overheid voert bewuste campagnes om critici monddood te maken’ het volgende vernemen:
De overheid heeft vanaf het begin van de coronacrisis een actieve, gecoördineerde campagne gevoerd om critici van het beleid te ondermijnen en bestrijden, betoogt Willem Engel, de voorman van Viruswaarheid, een burgerorganisatie die rechtszaken voerde tegen veel van de maatregelen die door de regering zijn genomen als onderdeel van het coronabeleid. Vooral na de twitter-campagne #ikdoenietmeermee in september 2020 gingen bij de overheid de alarmbellen af en begonnen diverse ministeries gezamenlijk aan een counteroffensief, zegt Engel, die bij zijn rechtszaak deze week wegens vermeende ‘opruiing’ WOB-documenten liet zien waarmee hij zijn beweringen kracht bij zette.
De WOB-documenten laten zien dat de reguliere media en social media samenwerkten met het Nationaal Kernteam Crisiscommunicatie, dat onder leiding staat van de NCTV (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid). De overheid had een ‘newsroom’ opgezet die gebruik maakte van ‘steunpilaren zoals NOS, RTLnieuws, Nu.nl, EenVandaag, etc.,’ en met ‘factcheckers’ (Redditt, IFCN, Nu.nl), zo staat er in officiële correspondentie.
De grote social media platforms boden zelf hun diensten aan, blijkt uit de WOB-documenten. Het ‘BZK desinformatie team heeft toegang tot zogeheten “escalatiekanalen” van Facebook, Google en Twitter,’ zo meldt het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK). Dit betekent dat ‘na een eventuele melding over een bericht van het desinformatieteam deze bedrijven de melding met prioriteit bekijken.’ In de Verenigde Staten is gebleken dat de regering via een speciale ‘portal’ zelfs rechtstreeks posts op social media kan wijzigen. Het is niet duidelijk of dat in Nederland ook het geval is. Google, Facebook en Twitter stelden verder gratis advertenties beschikbaar aan overheden en instellingen as de WHO.
De nauwe band tussen de staat en de zogeheten ‘vrije pers,’ is vanzelfsprekend verwerpelijk, aangezien de media de macht zou moeten controleren. Maar van onafhankelijkheid is in de democratische rechtstaat Nederland geen sprake. Voorbeeld uit De Andere Krant:
Nederlandse regeringsinstanties hebben tijdens de coronacrisis nauw samengewerkt met media als NOS, RTL Nieuws, Nu.nl, en EenVandaag om naar eigen zeggen ‘misleidende informatie te bestrijden.’ Zij omschreven deze media als ‘steunpilaren.’ Ambtenaren van het ministerie van Binnenlandse Zaken hadden daarnaast rechtstreeks toegang tot social media als Facebook, Google en Twitter om ‘misleidende informatie’ te verwijderen. Ook werkten zij samen met ‘fact-checkers’ van onder meer Redditt, Nu.nl, AFP en het wereldwijd opererende International Fact-Checking Network (IFCN).
Dat blijkt uit WOB-documenten die werden gepresenteerd door de voorman van Viruswaarheid, Willem Engel, bij zijn rechtszaak in Rotterdam deze week op 22 november. Engel wordt door het openbaar Ministerie beschuldigd van ‘opruiing.’ Het OM eist 180 uur taakstraf en drie maanden voorwaardelijke gevangenisstraf. De uitspraak is in januari. Engel zelf noemt het ‘een politiek proces.’ Hij werd op 16 maart van dit jaar van de straat geplukt door twee politieagenten met sjaaltjes voor hun mond, op 30 maart vrijgelaten, op 3 april weer opgepakt, voor ‘het overtreden van de voorwaarden,’ en op 5 april wederom vrijgelaten.
Engel hield in de rechtszaal een uitgebreid betoog waarin hij liet zien hoe de overheid te werk is gegaan bij het bestrijden van critici van het coronabeleid. Hier waren volgens hem instanties van vier ministeries bij betrokken: het NCTV (Justitie), AIVD (Binnenlandse Zaken), MIVD (Defensie) en PCD19 (VWS). Zij vormden een crisisteam dat samenwerkte met andere overheidsinstanties, zoals het OM, burgemeesters, en de rechterlijke macht, en met de media. Zij gebruiken daarbij een militaire methode die neerkomt op ‘in kaart brengen, onderdrukken en verstoren,’ licht Engel toe tegenover De Andere Krant. Het ‘verstoren’ bestond uit campagnes in de media en social media, maar ook werden critici, zoals Engel zelf, op aangeven van het crisisteam beschuldigd van misdrijven en gearresteerd en werden demonstranten bewust gecriminaliseerd.
https://deanderekrant.nl/nieuws/willem-engel-onthult-steunpilaren-van-overheid-2022-11-27
Zoals eerder op deze weblog gemeld, vertelde maandag 17 oktober 2022 opiniemaakster van het Parool Natascha van Weezel dat ‘voor het eerst in mijn leven sprake [is] van een serieuze nucleaire dreiging. Ik denk overigens niet dat het écht zover komt. Althans, dat hoop ik. Met een gek als Poetin weet je het nooit.’ Deze paar regels demonstreren hoe gevaarlijk onlogisch het bewustzijn van de 36-jarige Van Weezel is. Immers, deze 'serieuze nucleaire dreiging' is al in de volgende zin niet meer 'serieus' aangezien zij meent dat 'het écht’ niet ‘zover komt,’ om tenslotte zonder enige gêne te stellen: ‘Althans, dat hoop ik. Met een gek als Poetin weet je het nooit.’ Het gevaarlijke is dat een dergelijke chaos van meningen kenmerkend is voor de huidige generatie journalisten. Zij is half geïnformeerd en niet wezenlijk geïnteresseerd in de realiteit omdat zij verdwaald is in de overal heersende virtuele werkelijkheid en in die fantasiewereld is ‘Poetin’ een ‘gek’ en dus ‘weet je het nooit.’ Ziehier de onvolwassen volwassene die in een almaar gecompliceerdere technocratie juist in het simplisme een houvast vindt. De demonisering van de ander geeft de identiteitsloze een identiteit, te weten die van het slachtoffer, die nooit verantwoordelijk hoeft te zijn aangezien de Natascha’s van de Nederlandse middenklasse altijd onschuldig menen te zijn, en dus nergens verantwoording voor hoeven af te leggen. Maar buiten haar veilige kringetje, daar waar het echte leven zich volstrekt, zijn er genoeg goed geïnformeerde deskundigen die waarschuwen voor de gevaren van de virtuele wereld die door de mainstream-media wordt gepropageerd. Eén van hen is de vooraanstaande Amerikaanse politicoloog en hoogleraar internationale betrekkingen John Mearsheimer. Begin december 2022 waarschuwde hij dat:
You have to be extremely careful when you are dealing with a rival great power that is armed to the teeth with nuclear weapons that are aimed at you, and you cannot back into a corner. You cannot put it in a situation where it is desperate. You cannot threat its survival because in those circumstances there is a reasonable chance they will use nuclear weapons. And if they use nuclear weapons you understand there will be no more London. There will be no more Europe of we get into a general thermonuclear war. And my principal goal is to avoid that. What I find remarkable at this point in time is how few people seem to understand that danger. There is all sorts of talk in the West about defeating Russia inside Ukraine, wrecking its economy, causing regime change, and maybe even breaking up Russia the way the Soviet Union was broken up.
https://www.youtube.com/watch?v=HBiV1h7Dm5E
Professor Mearsheimer wijst daarbij ondermeer op een interview met Henry Kissinger in de zomer van 2015. waarin hij waarschuwde voor het neoconservatieve beleid van de Obama/Biden regering:
Former US Secretary of State Henry Kissinger has hit out at American and European Ukraine policy, saying it ignores Russia’s relationship with its neighbor, and has called for cooperation between the White House and the Kremlin on the issue.
‘Breaking Russia has become an objective [for US officials] the long-range purpose should be to integrate it,’ the 92-year-old told ‘The National Interest’ in a lengthy interview for the policy magazine’s anniversary that touched on most of the world’s most pertinent international issues. ‘If we treat Russia seriously as a great power, we need at an early stage to determine whether their concerns can be reconciled with our necessities.’
Kissinger beschuldigde het Westen ‘of failing to recognize the historical context in which the fallout occurred between Moscow and Kiev,’ en dat
‘The relationship between Ukraine and Russia will always have a special character in the Russian mind. It can never be limited to a relationship of two traditional sovereign states, not from the Russian point of view, maybe not even from Ukraine’s. So, what happens in Ukraine cannot be put into a simple formula of applying principles that worked in Western Europe.’
Kissinger lays the blame for sparking the conflict at the door of the EU, which proposed a trade deal in 2013, without considering how it would alienate Moscow, and divide the Ukrainian people.
‘The first mistake was the inadvertent conduct of the European Union. They did not understand the implications of some of their own conditions. Ukrainian domestic politics made it look impossible for [former Ukrainian president Viktor] Yanukovych to accept the EU terms and be reelected or for Russia to view them as purely economic,’ said Kissinger.
https://www.russiatimes.org/kissinger-breaking-russia-objective/ https://nationalinterest.org/feature/the-interview-henry-kissinger-13615
This is the moment when we must come together to save this planet. Let us resolve that we will not leave our children a world where the oceans rise and famine spreads and terrible storms devastate our lands. Let us resolve that all nations — including my own — will act with the same seriousness of purpose as has your nation, and reduce the carbon we send into our atmosphere. This is the moment to give our children back their future. This is the moment to stand as one.
Marcus King zet uiteen dat Obama in feite zei:
‘A world Government will require greater state control over private industry, an end to national sovereignty and a world tax on Carbon.’
For guilt-ridden and delusional White liberals, the idea of ‘the first Black President’ sent them into a state of neurotic euphoria. ‘Oh he's so thoughtful and articulate; such a great orator!’ they did ejaculate with that condescending soft bigotry so ironically typical of the ‘anti-racism’ crowd. Not once did they pause to notice that the slick sophist's ghost-written grand discourses were all read off of a teleprompter.
For non-White Americans, the Obama candidacy represented the affirmation that they had finally ‘overcome.' Obama the Righteous was about to give the ‘rich White Man' his long overdue comeuppance (terechtwijzing. svh), thought the colored masses.
For uneducated and poorer Americans, Obama was the Santa Claus that was going to 'tax the rich’ and magically fulfill their wish list. For war weary Americans, Obama was the Christ figure who would heal a broken world and bring our troops back from Bush's wars in Iraq and Afghanistan. For the titans of Wall Street, Obama was the free spending interventionist who would bail out their bad investments on the taxpayer's dime. Yes indeed, the rabble-rousing empty suit with the grossly embellished resume (overzichten. svh), canned platitudes and recycled mantra of ‘Hope and Change’ was all things to all people.
But astute observers of geo-politics were not so easily fooled. Author and historian Dr. Webster Griffin Tarpley quickly spotted George Soros's 'Obama Deception' and tried to warn anyone who would listen. Months before Obama was even elected, Tarpley stated, in 2008:
‘The project of the next administration, if it is Obama, is to smash both Russia and China. People in Europe had better wake up. That silly romantic illusion that they have about Obama is going to be suicidal… Obama's foreign policy is to have a global showdown with Russia and China.’
Maar dit feit speelde zelfs bij de polder-feministen uit de middenklasse geen enkele rol, want zoals een van oorsprong Nederlandse dame in Opzij opgewonden meldde: de ‘democratische kandidaat is zwart! Een intelligente, charismatische man, en het zal zo heerlijk zijn als hij het wordt!’
Met het oog op oorlogen met nucleaire grootmachten als Rusland en China gaf president Obama opdracht voor ‘a nuclear modernization program that would cost $1 trillion… over the next 30 years. This is unnecessary.' aldus de Amerikaanse deskundige dr. Barry Blechman, ‘a Distinguished Fellow at the Stimson Center — a nonpartisan, nonprofit think-tank in Washington.’ Hij stelde dit in The New York Times acht jaar nadat Obama in Berlijn gloedvol had betoogd dat:
This is the moment when we must renew the goal of a world without nuclear weapons. The two superpowers that faced each other across the wall of this city came too close too often to destroying all we have built and all that we love.
http://observer.com/2008/07/obamas-berlin-speech/
Tekenend voor Obama’s holle woorden was tevens het feit dat hij
chose Mark Brzezinski, Zbigniew Brzezinski's son, as foreign policy advisor for his campaign. His Republican opponent, John McCain, tapped Ian Brzezinski, Zbigniew's other son, as foreign policy advisor for his campaign.
The only difference between Obama's and McCain's foreign policy was that Obama represented that faction of America’s foreign policy establishment which places an emphasis of long term ‘Soft Power’ strategies; saving war as a last resort should their phony NGO ‘protests,’ hunger sanctions and ‘rebel’ proxy wars fail to achieve the intended effect.
https://en.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Brzezinski
In August 2007 endorsed Democratic presidential candidate Barack Obama. He stated that Obama ‘recognizes that the challenge is a new face, a new sense of direction, a new definition of America's role in the world.’ — also saying, ‘What makes Obama attractive to me is that he understands that we live in a very different world where we have to relate to a variety of cultures and people.’ In September 2007 during a speech on the Iraq war, Obama introduced Brzezinski as ‘one of our most outstanding thinkers’ […] In 2011, Brzezinski supported the NATO intervention against the forces of Muammar Gaddafi in the Libyan Civil War, calling non-intervention ‘morally dubious’ and ‘politically questionable.’
On 3 March 2014, between the 22 February ouster of Ukraine President Viktor Yanukovych and the 16 March Crimean referendum, Brzezinski authored an op-ed piece for The Washington Post entitled ‘What is to be done? Putin’s aggression in Ukraine needs a response.’ He led with a link on Russian aggression; he compared Russian President Vladimir Putin's ‘thuggish tactics in seizing Crimea’ and ‘thinly camouflaged invasion’ to Adolf Hitler's occupation of the Sudetenland in 1938, and characterized Putin as a cartoon Benito Mussolini, but stopped well short of advocating that the U.S. go to war. Rather, he suggested that NATO should be put on high alert and recommended ‘to avert miscalculations.’
https://en.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Brzezinski
Ukraine, a new and important space on the Eurasian chessboard, is a geopolitical pivot because its very existence as an independent country helps to transform Russia. Without Ukraine, Russia ceases to be a Eurasian empire.
However, if Moscow regains control over Ukraine, with its 52 million people and major resources as well as access to the Black Sea, Russia automatically again regains the wherewithal (de middelen. svh) to become a powerful imperial state, spanning Europe and Asia.
En dit kan de expansionistisch ingestelde elite in Washington en op Wall Street absoluut niet accepteren, zoals zij telkens weer laat zien. Eén van de best ingevoerde experts op dit gebied is Paul Craig Roberts, die als voormalige staatssecretaris van Financiën onder president Reagan, het machtsstreven van de VS van nabij kent. Woensdag 25 februari 2015 waarschuwde hij voor ‘The Neoconservative Threat To International Relations’ door het volgende te schrijven:
What I propose to you is that the current difficulties in the international order are unrelated to Yalta and its consequences, but have their origin in the rise of the neoconservative ideology in the post-Soviet era and its influence on Washington’s foreign policy.
The collapse of the Soviet Union removed the only constraint on Washington’s power to act unilaterally abroad. At that time China’s rise was estimated to require a half century. Suddenly the United States found itself to be the Uni-power, the ‘world’s only superpower.’ Neoconservatives proclaimed ‘the end of history.’
By the ‘end of history’ neoconservatives mean that the competition between socio-economic-political systems is at an end. History has chosen ‘American Democratic-Capitalism.’ It is Washington’s responsibility to exercise the hegemony over the world given to Washington by History and to bring the world in line with History’s choice of American democratic-capitalism.
In other words, Marx has been proven wrong. The future does not belong to the proletariat but to Washington.
The neoconservative ideology raises the United States to the unique status of being ‘the exceptional country,’ and the American people acquire exalted status as ‘the indispensable people.’
If a country is ‘the exceptional country,’ it means that all other countries are unexceptional. If a people are ‘indispensable,’ it means other peoples are dispensable. We have seen this attitude at work in Washington’s 14 years of wars of aggression in the Middle East. These wars have left countries destroyed and millions of people dead, maimed, and displaced. Yet Washington continues to speak of its commitment to protect smaller countries from the aggression of larger countries. The explanation for this hypocrisy is that Washington does not regard Washington’s aggression as aggression, but as History’s purpose.
We have also seen this attitude at work in Washington’s disdain for Russia’s national interests and in Washington’s propagandistic response to Russian diplomacy.
The neoconservative ideology requires that Washington maintain its Uni-power status, because this status is necessary for Washington’s hegemony and History’s purpose.
The neoconservative doctrine of US world supremacy is most clearly and concisely stated by Paul Wolfowitz, a leading neoconservative who has held many high positions: Deputy Assistant Secretary of Defense, Director of Policy Planning US Department of State, Assistant Secretary of State, Ambassador to Indonesia, Undersecretary of Defense for Policy, Deputy Secretary of Defense, President of the World Bank.
In 1992 Paul Wolfowitz stated the neoconservative doctrine of American world supremacy:
‘Our first objective is to prevent the re-emergence of a new rival, either on the territory of the former Soviet Union or elsewhere, that poses a threat on the order of that posed formerly by the Soviet Union. This is a dominant consideration underlying the new regional defense strategy and requires that we endeavor to prevent any hostile power from dominating a region whose resources would, under consolidated control, be sufficient to generate global power.’
For clarification, a ‘hostile power’ is a country with an independent policy (Russia, China, Iran, and formerly Saddam Hussein, Gaddafi, Assad).
This bold statement struck the traditional American foreign policy establishment as a declaration of American Imperialism. The document was rewritten in order to soften and disguise the blatant assertion of supremacy without changing the intent. These documents are available online, and you can examine them at your convenience.
Softening the language allowed the neoconservatives to rise to foreign policy dominance. The neoconservatives are responsible for the Clinton regime’s attacks on Yugoslavia and Serbia. Neoconservatives, especially Paul Wolfowitz, are responsible for the George W. Bush regime’s invasion of Iraq. The neoconservatives are responsible for the overthrow and murder of Gaddafi in Libya, the assault on Syria, the propaganda against Iran, the drone attacks on Pakistan and Yemen, the color revolutions in former Soviet Republics, the attempted ‘Green Revolution’ in Iran, the coup in Ukraine, and the demonization of Vladimir Putin.
A number of thoughtful Americans suspect that the neoconservatives are responsible for 9/11, as that event gave the neoconservatives the ‘New Pearl Harbor’ that their position papers said was necessary in order to launch their wars for hegemony in the Middle East. 9/11 led directly and instantly to the invasion of Afghanistan, where Washington has been fighting since 2001. Neoconservatives controlled all the important government positions necessary for a ‘false flag’ attack.
Neoconservative Assistant Secretary of State Victoria Nuland, who is married to another neoconservative, Robert Kagan, implemented and oversaw Washington’s coup in Ukraine and chose the new government.
The neoconservatives are highly organized and networked, well-financed, supported by the print and TV media, and backed by the US military/security complex and the Israel Lobby. There is no countervailing power to their influence on US foreign power.
The neoconservative doctrine goes beyond the Brzezinski doctrine, which dissented from Detente and provocatively supported dissidents inside the Soviet empire. Despite its provocative character, the Brzezinski doctrine remained a doctrine of Great Power politics and containment…
While the neoconservatives were preoccupied for a decade with their wars in the Middle East, creating a US Africa Command, organizing color revolutions, exiting disarmament treaties, surrounding Russia with military bases, and ‘pivoting to Asia’ to surround China with new air and naval bases, Vladimir Putin led Russia back to economic and military competence and successfully asserted an independent Russian foreign policy.
When Russian diplomacy blocked Washington’s planned invasion of Syria and Washington’s planned bombing of Iran, the neoconservatives realized that they had failed the ‘first objective’ of the Wolfowitz Doctrine and had allowed ‘the re-emergence of a new rival… on the territory of the former Soviet Union’ with the power to block unilateral action by Washington.
The conflict in Ukraine is often called a ‘civil war.’ This is incorrect. A civil war is when two sides fight for the control of the government. The break-away republics in eastern and southern Ukraine are fighting a war of secession.
Washington would have been happy to use its coup in Ukraine to evict Russia from its Black Sea naval base as this would have been a strategic military achievement. However, Washington is pleased that the ‘Ukraine crisis’ that Washington orchestrated has resulted in the demonization of Vladimir Putin, thus permitting economic sanctions that have disrupted Russia’s economic and political relations with Europe. The sanctions have kept Europe in Washington’s orbit.
Washington has no interest in resolving the Ukrainian situation. The situation can be resolved diplomatically only if Europe can achieve sufficient sovereignty over its foreign policy to act in Europe’s interest instead of Washington’s interest.
The neoconservative doctrine of US world hegemony is a threat to the sovereignty of every country. The doctrine requires subservience to Washington’s leadership and to Washington’s purposes. Independent governments are targeted for destabilization. The Obama regime overthrew the reformist government in Honduras and currently is at work destabilizing Venezuela, Bolivia, Ecuador, and Argentina, and most likely also Armenia and the former Central Asian Soviet Republics.
Yalta and its consequences have to do with Great Power rivalries. But in the neoconservative doctrine, there is only one Great Power – the Uni-power. There are no others, and no others are to be permitted
Therefore, unless a modern foreign policy arises in Washington and displaces the neoconservatives, the future is one of conflict.
It would be a strategic error to dismiss the neoconservative ideology as unrealistic. The doctrine is unrealistic, but it is also the guiding force of US foreign policy and is capable of producing a world war.
In their conflict with Washington’s hegemony, Russia and China are disadvantaged. The success of American propaganda during the Cold War, the large differences between living standards in the US and those in communist lands, overt communist political oppression, at times brutal, and the Soviet collapse created in the minds of many people nonexistent virtues for the United States. As English is the world language and the Western media is cooperative, Washington is able to control explanations regardless of the facts. The ability of Washington to be the aggressor and to blame the victim encourages Washington’s march to more aggression.
http://www.paulcraigroberts.org/2015/02/26/neoconservative-threat-world-order-paul-craig-roberts/
Natascha van Weezel weet dit alles niet, en het spreekt voor zich dat de polderpers de waarschuwingen van Kissinger, de bekendste westerse geopolitieke deskundige, negeert, aangezien dit niet in haar NAVO-propaganda past. Mijn collega’s van de mainstream-pers menen dat een simplisme voldoende is om het publiek te informeren. Zo vertelde maandag 17 oktober 2022 de opiniemaakster Natascha van Weezel onder de kop ‘Stel dát de bom valt’ haar Parool-publiek dat er ‘voor het eerst in mijn leven sprake [is] van een serieuze nucleaire dreiging. Ik denk overigens niet dat het écht zover komt. Althans, dat hoop ik. Met een gek als Poetin weet je het nooit.’
Deze paar regels demonstreren hoe gevaarlijk onlogisch het bewustzijn van mevrouw Van Weezel is. Immers, de 'serieuze nucleaire dreiging' is al in de volgende zin niet meer ‘serieus,' aangezien zij laat weten dat 'het écht’ niet ‘zover komt,’ om tenslotte zonder enige gêne te stellen: ‘Althans, dat hoop ik. Met een gek als Poetin weet je het nooit.’
Met deze schaamteloze puberale retoriek moet het polder-publiek een volwassen oordeel vellen over Rusland. Ook Van Weezel bedrijft 'perception management,' dat, zoals u inmiddels begrepen zult hebben, niets anders is dan propaganda. Volgende keer meer hierover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten