De Journalistieke Oplichter Hubert Smeets

 

Mearsheimer is een intellectuele oplichter

„Weet je waar jij eens over moet schrijven? Over Mearsheimer. Die heeft het door. Altijd eerst naar de VS kijken”, aldus een advocaat en leeftijdgenoot die ik vorige maand op straat tegenkwam. John Mearsheimer, een 74-jarige politicoloog aan de Universiteit van Chicago, betoogt namelijk al sinds de annexatie van de Krim in 2014 dat het „dwaze” Westen schuldig is aan de oorlog in Oekraïne. En niet Poetin, een „eersteklas strateeg”, die er nooit op uit is geweest „gebied in het oosten van Oekraïne te veroveren”.

Mearsheimer is niet alleen voor deze advocaat een boegbeeld. Hij is dat ook in academische kring voor de zogeheten ‘realisten’. Realisten laten zich erop voorstaan dat ze vragen van oorlog en vrede nuchter analyseren, anders dan liberale ‘idealisten’ die zouden moraliseren.

Zoals een goeroe betaamt, hield Mearsheimer zijn koers onwankelmoedig vast. Ook nádat Rusland eind februari zijn frontale aanval op Oekraïne was begonnen. In een vraaggesprek met The New Yorker adviseerde hij Kyiv wederom om met het Westen te breken en zich aan „de Russen aan te passen”. Poetin was heus niet bezig een „groter Rusland te bouwen en niet geïnteresseerd in de verovering en integratie van Oekraïne”.

Mearsheimer had gesproken. Maar was de zaak ook afgedaan? Nee. In de negen maanden verliep immers alles anders dan de realistenpaus ex cathedra in Chicago had voorspeld. The New Yorker belde hem daarom in november weer op. Poetin had net vier Oekraïense provincies geannexeerd en gedreigd dit nieuwe Rusland met „alle beschikbare middelen” te verdedigen. Mearsheimer was niet onder de indruk van deze feiten. In het weekbladherhaalde hij dat „het verhaal dat Poetin agressief” is een „verzinsel” is van het Westen. Dat Kyiv zijn advies in de wind had geslagen, niet had „geaccommodeerd” maar juist terugvocht, is inderdaad raar, althans anders „dan de meeste mensen eerder hadden verwacht”.

Fraai is anders. Wat meer introspectie is wellicht te veel gevraagd van een goeroe, die alleen de hoofdlijnen volgt en op de keper beschouwd geen snars weet van Oekraïne en Rusland. De neiging om feiten, die de eigen voorspellingen logenstraffen, als „onverwachte verrassingen” terzijde te schuiven, is onder realisten in bredere kring gemeengoed.

Daarna wordt het interview echter smoezelig. Op de vraag waarom Poetin zelf bij de 300ste verjaardag van tsaar Peter de Grote erkende dat Rusland imperialistisch is, zegt Mearsheimer: „Er was voor de oorlog geen bewijs voor zijn imperiale ambities. [...] Er is geen bewijs dat hij vier provincies wilde bezetten.” Dat Poetin reeds een half jaar voor de invasie in een historiografisch artikel schreef dat Grootrussen (Rusland), Kleinrussen (Oekraïne) en Witrussen (Belarus) één taal en één geloof hebben, kortom „één volk” met één doel vormen, wuift hij weg. Hij beweert zelfs dat Poetin „in dat artikel heel duidelijk maakt dat hij het Oekraïense nationalisme erkende, dat hij erkende dat Oekraïne een soevereine staat was”. Het idee dat Poetin zou liegen, is ondenkbaar. Dat zou in de geschiedenis, op Hitler na, „ongekend” zijn, aldus Mearsheimer.

Hier nu speelt Mearsheimer openlijk vals. Want als Poetin in dat essay uit juli 2021 iets deed, dan was het de authenticiteit van Oekraïne juist ontkennen. De titel luidde niet voor niets ‘Over de historische eenheid van Russen en Oekraïners’. Poetin betoogde in het artikel zelfs dat Oekraïne historisch gezien niets meer is dan een westers „bruggenhoofd tegen Rusland”, een complot van respectievelijk Habsburgse Oostenrijkers, Polen, nazi’s en Amerikanen die Oekraïne inzetten als een project „anti-Moskou”.

Mearsheimer heeft zichzelf dit jaar ontmaskerd. Mearsheimer is een intellectuele oplichter.

Hubert Smeets is journalist en historicus. Hij schrijft om de week op deze plaats een column.

https://www.nrc.nl/nieuws/2022/11/30/mearsheimer-is-een-intellectuele-oplichter-a4150050

Wie wil weten waarom ik Hubert Smeets een oplichter noem, kan hier terecht: https://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=hubert+smeets+

Of Hubert Smeets die dubbele onderkin heeft gekregen na teveel door de Atlantische Commissie te zijn gefêteerd, weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat Smeets een welkome gast is bij deze instelling die in het leven is geroepen om NAVO-propaganda te verspreiden. Bovendien kreeg Smeets 294.000 euro aan belastinggeld van het voormalige VVD/PVDA kabinet om anti-Russische propaganda via internet te verspreiden. Kortom, het spreekt voor zich dat Hubert Smeets geen onafhankelijke bron is. Het volgende schreef ik over mijn gecorrumpeerde collega op vrijdag 28 juni 2019:

Smeets is tegenwoordig bekend van zijn anti-Rusland website, Raam op Rusland, waarvoor hij 294.000 euro kreeg toegezegd door de toenmalige PVDA-minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders, omdat volgens de NAVO Rusland als vijand moet worden gezien. De bij NRC Handeslblad eruit gewerkte Hubert vond net op tijd een nieuwe geldschieter, dankzij een, volgens eigen zeggen, ‘grijs gebied, ik ken natuurlijk ook wel wat mensen en tijdens bepaalde gelegenheden komt dit wel eens ter sprake.’ Ons kent ons, en Smeets is een graag geziene gast van de Atlantische Commissie, die als propaganda-arm van de NAVO opereert. Vanuit deze achtergrond dient zijn opiniestuk in de NRC worden gelezen. Kenmerkend aan zijn propaganda is het gebrek aan logica. Een voorbeeld. Mijn oude kennis Hubert schrijft:

'Oud-militair Beukering beriep zich mede op premier Mahathir van Maleisië die eind vorige maand twijfel zaaide over het JIT, hoewel zijn land al vijf jaar volwaardig lid is en dus met zijn neus op het internationale MH17-onderzoek zit.'

Het gaat mij hier om het woord ‘hoewel.' Smeets logica is dus de volgende:  omdat Maleisië ‘lid is’ van het JIT kan het geen ‘twijfel’ zaaien over  de beweringen van het Joint Investigating Team. Dit is kolder, want juist omdat het al vijf jaar ‘volwaardig lid is’ kan Maleisië wel degelijk kritiek hebben op het JIT. Was het daarentegen geen lid geweest, dan was het oordeel van Maleisië zwak geweest...  

Zo mogelijk nog gevaarlijker is dat de schnabbelende Hubert Smeets in een democratische rechtstaat het volgende schrijft:

'Beukering mag dat desondanks zeggen. Uiteraard. Landverraad conform artikel 93 van het Wetboek van Strafrecht (Nederland ‘onder vreemde heerschappij brengen’) eist wel wat meer dan kletskoek van een gepensioneerde generaal. Al blijft het wonderlijk dat een vaderlandse ex-officier een geluid laat horen dat anno 2019 alleen nog wordt verspreid via de Russische (staats)televisie, het Nederlandse internetkanaal Café Weltschmerz en Thierry Baudets partij.'

Waar komt ineens dit begrip ‘landverraad’ vandaan? Zelf geeft Smeets aan dat er 'uiteraard' geen enkele sprake is van ‘landverraad.’ Waarom introduceert hij dan toch dit begrip? De reden is simpel: om de integriteit van een enkele kritische politicus of onafhankelijke journalist aan te tasten, zodat allereerst zijn eigen inkomsten als NAVO-propagandist verzekerd blijven. Meer over deze intrigant later.