Het is een ontzettend lastig iets om de goeie balans te vinden. Ik ben veel in Gaza geweest, op de Westbank, maar ook veel in het Israelische deel, en wat je moet doen is, je moet echt proberen eerlijk te zijn.
Dit zijn aperte leugens, zoals ik uit eigen ervaring weet. Beide joodse zionisten zijn ten tijde van de Oslo-Akkoorden slechts één middagje, onder begeleiding, op de Westbank geweest om er Arafat te interviewen. Daarna vertrokken beiden snel omdat zij zich niet welkom voelden als joden, zo vertelden zij mij toen ik hen bij toeval aan het einde van hun verblijf in Israel op het vliegveld tegenkwam. In Gaza waren beiden destijds al helemaal niet geweest. Maar aangezien de presentatrice van het Mediaforum zich niet in zijn werk had verdiept kon Ornstein makkelijk wegkomen met zijn onwaarheden. Om de lezer een indruk te geven van de stijl en inhoud van beide zionistische journalisten geef ik een tamelijk willekeurig voorbeeld.
Ondanks het feit dat Ornstein en Van Weezel destijds nooit een rondreis hadden gemaakt, waren ze naderhand toch druk bezig met het schrijven van een boek dat als ondertitel kreeg: 'Achter de schermen van het Vredesproces.' Ik was net terug van een rondreis door de Westbank en Gaza en probeerde mijn beide collega's voorzichtig aan het verstand te brengen dat er in de gewelddadige Israëlische praktijk van alledag geen enkele sprake was van een 'Vredesproces.' En dat kon ook niet omdat, in de woorden van Shlomo Ben-Ami de Oslo-Akkoorden: ‘were founded on a new colonialist basis, on a life of dependence of one on the other, forever.’ En hij kon het weten, Ben-Ami was namelijk de Israelische voormalige minister van Buitenlandse Zaken en de belangrijkste Israëlische onderhandelaar bij de mislukte Camp David-onderhandelingen. Maar van deze uitspraken wisten Van Weezel en Ornstein desgevraagd helemaal niets.
Het was in de jaren dat Van Weezel en Ornstein in hun weekblad Vrij Nederland een Israelische aanslag, waarbij tevens twee voorbijgangers, Palestijnse huisvrouwen van middelbare leeftijd, om het leven waren gekomen, 'een knappe surgical action' betitelden, een pleonasme dat ook nog eens een misdadige leugen was, gezien het feit dat onschuldige burgers waren gedood, maar die door beide zionisten onzichtbaar waren gemaakt omdat deze moeders voor hen niet meer dan 'collateral damage' waren. Toen later bleek hoe erg zij zich maar al te graag door de Israelische propaganda in de luren hadden laten leggen, waren ze, opnieuw volgens eigen zeggen, 'verbijsterd' geweest. Desondanks, of beter nog, juist daarom dook het tweetal overal op zodra de naam Israel viel. Ornstein werd ingehuurd niet vanwege zijn grote kennis van het Midden Oosten, laat staan zijn inzicht in de materie, maar vooral omdat hij op de lijst van de Speakers Academy stond, waar men deze propagandist tegen een fors bedrag kon inhuren als 'deskundige.' De internationaal en nationaal als 'butcher' bekend staande Ariel Sharon werd door het zionistische duo Leonard en Max een 'lastig iemand' genoemd, terwijl toch ook het tweetal wist dat:
Ariel Sharon initiated the Sabra-Shatila massacre in which between 1000 and 3000 people (mostly Palestinians) were murdered, and now leads a terrorist campaign against all Palestinians living in the occupied territories of the West Bank.
As commander of the notorious Unit 101, Sharon led attacks on Palestinian villages in which women and children were killed. The massacre in the West Bank village of Qibya, on October 14, 1953, was perhaps the most notorious. His troops blew up 45 houses and 69 Palestinian civilians — about half of them women and children — were killed.
http://www.serendipity.li/zionism/israel_terr.htm
Meer over de gecorrumpeerde Leonard Ornstein morgen.
Hilversum, verzamelplaats van lichtgewichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten