Het volgende geeft precies aan waarom de toespraak van Arnon Grunberg niet goed was. De oorlog wordt hier in feite beperkt tot de holocaust, alsof deze genocidale slachtpartij absoluut uniek is geweest in de geschiedenis van de mensheid. Grunbergs toespraak veroorzaakt een babylonische spraakverwarring. Leest u maar:
Politicus Joost Eerdmans trots na tv-clash met Arnon Grunberg: 'Hield me staande in een drie tegen één'
Het ging los op sociale media na een televisieoptreden in Op1 afgelopen vrijdag. Schrijver Arnon Grunberg vertelde waarom hij tijdens een speech op 4 mei Marokkanen als bevolkingsgroep aanhaalde in een betoog over jodenvervolging. Joost Eerdmans van Leefbaar Rotterdam ging hard tegen hem in.
Eerdmans kon er maar met zijn hoofd niet bij dat Marokkanen erbij gehaald moesten worden in een verhaal over joden in de oorlog. Maar aan tafel zaten ook de Marokkaans-Nederlandse schrijver Abdelkader Benali en minister Wouter Koolmees die zich wel konden vinden in de speech.
Hol van de Leeuw
Op Radio Rijnmond blikte Eerdmans zondagmiddag terug op het televisieoptreden. "Achteraf ben ik trots. Ik zat met drie andersdenkenden aan tafel dus werd opgewacht in het hol van de leeuw.
De reacties waren vooral verdeeld op Twitter vindt Eerdmans. "Ik heb steun gehad en veel mensen begrepen me. Uiteraard heb je ook tegenreacties want het is duidelijk dat er ook mensen een andere kijk op hebben."
Rondje door Rotterdam
Eerdmans benadrukt op Radio Rijnmond nog eens dat hij geen hekel heeft aan Grunberg. Hij zegt dat hij de speech mooi vond, totdat het woord 'Marokkanen' viel. Er zit zelfs een afspraak aan te komen naar aanleiding van een suggestie. "Als ik vanavond met een keppeltje samen met Abdelkader door Delfshaven zou lopen, heb ik een probleem. Dan word ik lastiggevallen," zei Eerdmans op televisie. Grunberg gaf aan graag met hem mee te willen.
"Ik vind het mooi dat hij met die uitnodiging kwam en dat gaan we gewoon doen. Ik denk dat we dan wat gaan meemaken. De afspraak kan gemaakt worden als dit coronaproof weer mogelijk is," zegt Eerdmans.
Ook dit onderonsje bleef niet onbesproken op sociale media. Op Twitter reageerde de bestuursvoorzitter van de Joodse Gemeente Rotterdam Chris den Hoedt hierop. "Dit idee is wanstaltig en een populistische stunt. Je probeert je eigen punt te bewijzen over de rug van Rotterdamse joden."
Grunberg zou er goed aan hebben gedaan te verwijzen naar Sven Lindqvist's weergaloze boek Exterminate all the Brutes. One Man's Odyssey Into The Heart Of Darkness And The Origins Of European Genocide (1992) waarin deze Zweedse auteur erop wijst dat:
Auschwitz de moderne industriële toepassing [was] van een uitroeiings-politiek waarop de Europese overheersing van de wereld […] lang heeft gesteund,
en dat de:
Europese vernietiging van de 'inferieure rassen' van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen joden in Europa,
en dat het:
Europees expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, manieren van denken en politieke precedenten [schiep] die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden in’ de ‘Holocaust.’
En tenslotte dat:
toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, niemand het [herkende]. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist. Overal in de wereld waar kennis wordt onderdrukt, kennis die als ze bekend zou worden gemaakt ons beeld van de wereld aan gruzelementen zou slaan en ons zou dwingen onszelf ter discussie te stellen — daar wordt overal het Hart der Duisternis opgevoerd. U weet dat al. Net als ik. Het is geen kennis die ons ontbreekt. Wat gemist wordt is de moed om te begrijpen wat we weten en daaruit conclusies te trekken.
Met andere woorden: het ‘vriend-vijand’ denken, dat Grunberg geleend heeft van de nazi-ideoloog Carl Schmitt bewijst Lindqvist’s stelling dat het ‘geen kennis [is] die ons ontbreekt,’ maar ‘de moed om te begrijpen wat we weten en daaruit conclusies te trekken.’ Grunberg mag dan wel ‘erg moeten huilen’ om zijn eigen lot, terwijl hij volgens eigen zeggen toch ‘niet zo’n enorme huiler’ is, en hij mag ook erg geroerd zijn door zijn eigen getraumatiseerde ervaringen, maar waarom interesseert hem dan niet het lot van miljarden wereldbewoners wanneer die het slachtoffer dreigen te worden van een Derde Wereldoorlog, waarvan de voorbereidingen mede bestaan uit de hetze van westerse opiniemakers van de ‘corporate press’ zoals Grunberg zelf? Zijn onvolwassen egocentrisme is een kenmerk van de huidige consumptiecultuur. Het voedt de westerse doodsdrift. Illustrerend is dan ook dat Grunberg in zijn 4 mei toespraak geen woord wijdde aan het feit dat de zionisten in Israel weinig tot niets geleerd hebben van de nazi-terreur, gezien de wijze waarop zij het internationaal recht blijven schenden en de Palestijnse bevolking blijven terroriseren.
Het al dan niet openlijk en bewust gebruik maken van zes miljoen vermoorde joodse Europeanen is een weerzinwekkend verschijnsel, zoals de oud-president van de World Zionist Organization, Nahum Goldman, ooit eens benadrukte, door op te merken dat het misbruik maken van zoveel doden om een ‘politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen’ een ‘banalisering’ is ‘van de onschendbare tragedie van de Holocaust.’ Niet alleen is dit politiek misbruik stuitend, het is tevens kitsch geworden. Vandaar ook dat de massamedia er zo vaak gebruik van maken. Kundera heeft in het verleden terecht ervoor gewaarschuwd dat de ‘massamedia’ door hun opzet en doel, namelijk winst maken, onvermijdelijk in kitsch verzanden, waarbij het:
woord kitsch verwijst naar de houding van degene die tot elke prijs zoveel mogelijk mensen wil behagen. Om te behagen dien je je te conformeren aan wat iedereen wenst te horen, in dienst te staan van de pasklare ideeën, in de taal van de schoonheid en de emotie. Hij beweegt ons tot tranen van zelfvertedering over de banaliteiten die wij denken en voelen.
En dat:
Op grond van de dwingende noodzaak te behagen en zo de aandacht van het grootst mogelijke publiek te trekken, de esthetiek van de massamedia onvermijdelijk die van de kitsch [is] en naarmate de massamedia ons gehele leven meer omsluiten en infiltreren, wordt de kitsch onze dagelijkse esthetiek en moraal.
Kortweg, het politiek misbruik maken van ‘de Joden’ is vandaag de dag gevaarlijke kitsch om anderen te criminaliseren en daarmee een ‘politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten