The New World War has already begun in 2001, but the west pretends it has not begun, because it doesn't feel the violent consequences, yet.
US Invasion of Syria: The Deep Breath Before
the Plunge
When Foreign Policy magazine recently claimed, “Turkey Goes to War,” in their article of the same title, what they really meant was “the US goes to war.” That is because the lengthy plan they described in their article is not of the Turks’ creation, but a long-standing US plan committed to policy papers since at least as early as 2012.
The article claims:
Both the United States and Turkey agree that the Islamic State should be driven from its territory along the Turkish border, though U.S. officials only speak of an “ISIL-free zone” while Turkish officials describe a vision for a “de facto safe zone” where displaced Syrians could find refuge from both regime and jihadi attacks.
However, these “safe zones” are precisely what US policy think tank the Brookings Institution has conspired to create over the entire course of the Syrian conflict, under different pretexts – first predicated on feigned “humanitarian” concern similar to the ruse used to justify NATO’s war on Libya in 2011, and now using the so-called “Islamic State” (ISIS) as a pretext.
Brookings’ 2012 “Middle East Memo #21″ “Assessing Options for Regime Change” would state:
An alternative is for diplomatic efforts to focus first on how to end the violence and how to gain humanitarian access, as is being done under Annan’s leadership. This may lead to the creation of safe-havens and humanitarian corridors, which would have to be backed by limited military power. This would, of course, fall short of U.S. goals for Syria and could preserve Asad in power. From that starting point, however, it is possible that a broad coalition with the appropriate international mandate could add further coercive action to its efforts.”
Clearly, while the justification for Western meddling constantly shifts with the political winds, the underlying plan to divide, destroy, incrementally invade, occupy, and eventually overrun Syria remains.
In reality the latest pretext, ISIS, was created and to this day perpetuated by US, Saudi, Israeli, Jordanian, and Turkish support. ISIS is incapable of sourcing the weapons, cash, and fighters within Syria and Iraq alone, and admittedly receives the vast majority of all three from abroad. In Turkey alone, hundreds of trucks a day pass by Turkish border checkpoints destined for ISIS territory in Syria and Iraq. So overt are these supply convoys that a Deutsche Welle’s camera crew spent a day filming them and interviewing locals describing the daily torrent feeding state-sponsored terrorism just across the border in northern Syria.
Likewise, reports from Israel’s own Haaretz newspaper admitted that the Israeli Defense Force was rendering aid to Al Qaeda’s al Nusra Front, long listed by the US State Department as a foreign terrorist organization and having cooperated openly with ISIS in the past. The report titled, “Israel halts medical treatment for members of Syria’s Nusra Front,” admitted that:
A senior Israel Defense Forces officer revealed Monday that Israel has stopped treating members of an extremist Syrian rebel group wounded in that country’s ongoing civil war. The policy change concerning the Al-Qaida-linked Nusra Front was made about six weeks ago.
According to the officer, a number of injured Nusra Front fighters had received medical treatment in Israel.
Growing complaints from Israel’s Druze community prompted the public statement which proves that Israel, like Turkey to Syria’s north, is providing material support for Al Qaeda terrorists – the very terrorists the West and its regional allies are attempting to use as a pretext to yet further escalate the Syrian conflict.
If Turkey Really Wanted to Stop ISIS…
Were Turkey serious about ending the ISIS menace, its first order of business should be to stop harboring their fighters in their territory. Stricter measures along Turkey’s borders would be implemented to prevent new fighters from streaming into Syria and joining ISIS’ ranks, and the endless torrent of supplies flowing into ISIS territory in Syria and Iraq, apparently through NATO-member Turkey’s territory, would also be interdicted immediately.
One may notice that Turkey is the virtual port-of-call for all fighters from across the world seeking to join ISIS – whether they are Uyghur terrorists the US and Turkey are trafficking from China, or patsies recruited by Western intelligence services across North America and Europe sent to and from Turkey before carrying out spectacular terrorist attacks back home. In fact, it was to Turkey that one of several of the French Charlie Hebo shooting suspects attempted to flee in an attempt to rejoin ISIS fighters in Syria.
For years now, these options were clearly on the table and at any point Turkey could have exercised them. But Turkey has not. That is because eliminating ISIS is not the objective of this most recent attempt to militarily intervene in Syria, rather the objective is to carve out “safe zones” as described by US policymakers in 2012, from which to topple the Syrian government.
Turkey has no intention of “stopping ISIS.” There are no “moderate” fighters Turkey has to back in its alleged, upcoming military operation. It will carve out Syrian territory in a defacto invasion, and push the front closer to Damascus in a desperate bid to once again shake the resolve of both the Syrian people, and the Syrian Arab Army. It also seeks to shatter the resolve of Syria’s allies who have thus far stood with Damascus. By threatening to carve out Syrian territory in a defacto invasion under the pretense of “fighting ISIS,” when in all reality ISIS will simply be provided with NATO aircover to further build its otherwise inexplicable fighting capacity, NATO hopes to force concessions from Syria’s allies to salvage what would be left after the operation concluded.
The US and Turkey’s planned invasion of northern Syria is a power move born of a frustrated, stalled conspiracy to topple the Syrian government in quick succession after the fall of Libya’s in 2011. A well-calculated power move by Syria’s allies is in order to counter it.
Tony Cartalucci, Bangkok-based geopolitical researcher and writer, especially for the online magazine“New Eastern Outlook”.
1 opmerking:
Wartaal.
Obama maakt geschiedenis als het kalf verdronken is. Straks maakt ie z'n hoofd weer leeg op de golfbaan, een balletje van enorme afstand in 'n putje slaan, of van dichtbij, het kan allemaal. Eindelijk tijd voor tijdverdrijf. Op naar de opvolger, de volgende oorlog. Bezig blijven bezig houden.
Even los van de zeespiegelstijgingen. Nat en droog 'All of 2015’s Rain for the U.S. in 14 Seconds' from Dailyclimate, Climate Central.
Natuurlijk valt er te wennen aan het steeds vaker breken van klimaat records wanneer de gevolgen zich beperken tot een selecte groep waar men geen deel van uit maakt. Maar dat kan snel veranderen. In vier jaar tijd is er in Californië minder neerslag gevallen dan voorheen in een geheel jaar. Dat blijft natuurlijk niet zo. Vroeg of laat weet je, ben ook jij aan de beurt om in het zand te happen, stof te bijten, om naar lucht te snakken, je hoofd boven water houden. Of je nu meegedaan hebt of niet, het collectieve geheugen van de natuur blijkt een afspiegeling van het collectieve geheugen van de mensheid, haar wanen. De verhoudingen zijn meer dan zoek, de 3 p's power, planet, profit the driving forces in de 'marketable reality' waarin wij zijn moeten gaan geloven tegen beter weten in empowered door het industriele gedachtegoed van the empire. It rains fire. Voor sceptici is geen plaats ingeruimd anders dan 'n marginaal domein bij minimale beloning en maximale belasting. Alle praatjes voor de bühne, of de eretribune, van politici straks in Parijs ten spijt. Eens trek je de conclusie en dan.. komt het goed. Het regende dus al tijden waarschuwingen, hou je vast aan en onder die veelbelovende paraplu, de dekmantel, van greenwashed, verduurzaamd corpocratië. Vermoeid, verdoofd en ongevoelig geworden, waar kinderen nog over sensitiviteit leken te beschikken voor het elektronisch bord voor hun kop als tijdverdrijf om de verveling te doden, het geïnduceerde escapisme van het onontkomelijke geen zin hebben als plezierig ervaren bezit van hen nam. Het mismaakt niet. De verandering verloopt verder dermate langzaam dat het zich vrijwel onopgemerkt aan ons opdringt dat we cynisch werden toen we besloten dat de dingen nu eenmaal zijn zoals ze zijn.
Das Schiksal amusiert. De illusie van kranten en televisie, van wat als nieuws gepresenteerd. Het kent het haar eigen dynamiek en vervult van commerciële doeleinden het bestaansrecht dat wij denken te hebben door infotainment geduidt. Berustend, onverschillig en onophoudelijk existerend. Onophoudelijk? Wartaal!
Ceci nést pas une pipe.
Surealisme werd bewaarheid met de werkelijkheid als metafoor in de omgekeerde wereld van waar vuur is moet rook zijn. Eenmaal het ruiken verleerd en het vuur gestolen viert men de goden waar wetenschappers met lege handen achterbleven tenzij ze zich hadden uitgeleverd aan de moloch met het ontzielde lichaam die rijkdom aan ongestoord genieten koppelt. Het zit in onze natuur blijkbaar. Schiet nou maar op.
Dat levensgenieters in feite levensmoe zijn, wie had dat kunnen denken. “Mankind would rather commit suicide than learn arithmetic. The thing most important is to stop questioning, curiousity, or the lack thereof, has it's own reason for extinction”. Geniet kapot, ongeluk lachend.
Toen het absurdisme nog om te lachen was.
Ach, een leven onnavolgbaar. Strevend naar de apocalyps omdat we ons zin niet krijgen. De weerzinwekkendheid van te laat in het sublieme laatste uitgestelde moment, de realisatie geconsumeerd te zijn en dat zelfs parasiteren en paticiperen niet hielp. Wee het geboren worden in ongenade, wetend, beklagenswaardig met lege handen en 'n vol misplaatst gemoed. Als Prometheus: Laat het gedaan zijn maar in godsnaam maak het kort. Ik verdraag uw aanblik niet dag in dag uit.
Een reactie posten