Dertien stellingen over het Dictaat van Brussel, Griekenland en de toekomst van Europa
Tien dagen na het Dictaat van Brussel is het tijd om een voorlopige balans op te maken. Dat doet Peter Mertens in een longread die leest als een grondige update van het Griekenlandhoofdstuk uit het succesboek 'Hoe Durven Ze' dat DeWereldMorgen.be destijds in primeur publiceerde. Mertens vat de situatie in 13 stellingen samen, met een scherpe kritiek op de Duitse machtsgreep over de Eurozone die sinds 2011 werd voorbereid. Maar hij eindigt optimistisch:”De Griekse ervaring heeft miljoenen Europeanen aan het denken gezet, en dat is positief."
donderdag 23 juli 2015
1. Het Dictaat van Brussel zal als een boemerang in de Eurozone terugkeren
Het Dictaat van Brussel van 12 juli, waarbij de Griekse regering na 17 uur onderhandelingen ritueel aan het kruis werd genageld, heeft niets opgelost. Behalve de sociaaldemocraat Jeroen Dijsselbloem, Nederlands minister van Financiën, en de bekeerde separatist Johan Van Overtveldt, Belgisch minister van Financiën, is er in Europa niemand die daaraan twijfelt.
“Met de euro gaat het beter dan ooit”, verklaarde Jeroen Dijsselbloem op 14 juli aan de nieuwszender NOS.1 Dijsselbloem is voorzitter van de Eurogroep, de ministers van Financiën van de eurozone. Zijn uitspraak is surrealistisch, maar hoogmoed komt voor de val, ook voor Nederlandse sociaaldemocraten. Vroeg of laat zal het Dictaat van Brussel als een boemerang in het gezicht slaan van hen die het ontworpen hebben.
Het Dictaat lost niets op aan de structurele ongelijkheden die van bij het begin in de Eurozone zijn ingebakken. Het lost niets op aan de ondraaglijke schuldencrisis die hier uit voortvloeide. Het lost niets op aan de structurele on-evenwichten in Europa en aan de interne bloedingen waarmee het continent te kampen heeft. En tot slot, de uitzichtloze situatie in Griekenland wordt er geen ene moer beter op. Het Dictaat van Brussel heeft slechts een deken over de bosbrand gelegd. Het is slechts een kwestie van tijd tot ook dit deken vlam vat.
Sommige kwatongen beweren dat de Duitse minister van Financiën, Wolfgang Schäuble, het Dictaat van Brussel met al zijn onmogelijke eisen heeft opgelegd om Griekenland uiteindelijk toch uit de euro te kieperen. Bundeskanzlerin Merkel probeert die geruchten de kop in te drukken. Wat er ook van zij, feit is dat de crisis verre van opgelost is. Er zal meer nodig zijn dan de 53,3 miljard van enkele weken geleden, meer ook dan de 86 miljard waarvan sprake is in het akkoord. Bovendien komt dat alles bovenop de huidige Griekse schuldenberg van 350 miljard euro.
Alleen een volslagen idioot gelooft dat de Grieken dergelijke bedragen ooit zullen kunnen terugbetalen.
De Griekse begroting zou volgens het Dictaat gedurende enkele decennia een primair overschot moeten laten zien van 3,5 procent. Dat is een volstrekt onmogelijke doelstelling.
“Het is een mythe dat we de Grieken helpen met financiële steun. Er is nauwelijks hulp. Het grootste deel van de leningen die we zullen toestaan aan de Grieken moeten ze meteen terugstorten aan dezelfde schuldeisers, om oude leningen af te betalen”, reageert Paul De Grauwe. “Het akkoord zal het Griekse probleem niet oplossen. We duwen het land zelfs verder de afgrond in.”2
Door de koopkracht van de verarmde bevolking nog verder te doen dalen en door de Griekse begroting nog meer op slot te leggen, zal de economie dieper in de recessie zakken.
De Griekse begroting zou volgens het Dictaat gedurende enkele decennia een primair overschot moeten laten zien van 3,5 procent. Dat is een volstrekt onmogelijke doelstelling.
Daarnaast moet het land 50 miljard euro halen uit de verplichte verkoop van zowat alle nationale rijkdommen die het land nog telt. Ook dat is niet te realiseren. In 2011 werd diezelfde verplichting door de Trojka al geformuleerd, maar ondertussen leverde de garageverkoop van het Griekse tafelzilver slechts 3,2 miljard euro op. Halen de Grieken de doelstellingen niet, en dat is wat zal gebeuren, dan zullen de Europese tuchtmeesters met afgestreken gezicht kunnen vertellen dat de Grieken alweer de strikte begrotingsdiscipline niet halen, of niet willen volgen.
Zo zijn de zaken gegaan bij de eerste bail-out van 109 miljard euro die tegenover toen al drastische maatregelen stond. Volgens de voorspellingen van de Trojka zou de Griekse economie beperkt krimpen en daarna weer snel groeien. Iedereen kent het resultaat.
De economie zakte in een nog diepere recessie, de looptijden van de leningen moesten verlengd worden en er was een tweede steunpakket nodig van 130 miljard euro. Negentig procent van al dat geld maakte een U-turn rond de Akropolis om terug te vloeien naar de leenheren uit kern-Europa.
De Griekse bevolking betaalde het gelag met een diepe humanitaire crisis: 1,5 miljoen werklozen, 3 miljoen mensen die onder de armoedegrens leven, een derde van de bevolking zonder sociale bescherming en zonder toegang tot een ziekteverzekering. Maar de harde spaarpolitiek, dat zijn ook kinderen die van honger flauwvallen in de klas, ouders die hun kinderen aan een weeshuis afstaan omdat ze geen cent voor opvoeding meer hebben en ziektes zoals tuberculose die uit een andere tijd terugkomen.
Het Dictaat van Brussel legt nu meer van hetzelfde op, in de wonderlijke hoop dat het recept ooit zal werken. “Waanzin is altijd hetzelfde blijven doen en toch een ander resultaat verwachten”, vertelde Albert Einstein. Dat is precies wat het Europese establishment doet.
Nadat zal blijken dat de Grieken niet aan de waanzinnige eisen kunnen beantwoorden, zal er een nieuw rondje van crisisoverleg volgen, al dan niet met nog gortiger voorwaarden, tot Griekenland uiteindelijk uit de euro wordt gekegeld. Of gedwongen worden om ‘op eigen initiatief’ de euro te verlaten. Wanneer dat gebeurt, en duidelijk wordt dat lidmaatschap van de euro omkeerbaar is, zal de eurozone niets anders zijn dan een halfbakken muntunie, zonder fiscale transfers of democratische structuren.
Een zone die gedomineerd wordt door één staat, Duitsland, en één religie, het ordo-liberalisme, dat is de Duitse versie van het neoliberalisme.
1 opmerking:
“Waanzin is altijd hetzelfde blijven doen en toch een ander resultaat verwachten”, vertelde Albert Einstein.
On logic, a riddle atributed to Einstein:
It's the German who keeps the fish...
'What is left unspecified is the orientation of the observer.' De huizen rond het dorpsplein, zij aan zij...
De Euro of Europese muntunie bestond nog niet. Currency wars ten tijde van Jezus bestonden ook niet. Hij was een visser zegt men. Een gedesoriënteerde? Een rebel? In vrijwel alle culturen treft men er het verband met halliculerende middelen en godsbesef aan, om de belevenis waarachtiger te doen voorkomen? De angst voor de dood te bezweren. Iets nodig? ('Niet te leven, maar dat nog te doen, zo onvolledig. - Fernando Pessoa vert. August Willemsen.') Out of the box denken. De cultus van geld <=> macht not so much.
De eucharistie van de euro en de overdosis, of de catharsis en de daarop volgende ontwenningsverschijnselen. Ik denk het laatste. Voorlopig de ontkenningsfase, tenzij het echter geen fase betreft maar een systeemfout. Even geduld aub...
Telkens weer 'n prachtige selectie van artikelen op dit blog!
Vernietigend, verbijsterend, onthutsend, ontroerend, uitdagend en tot nadenken dwingend vaak, of is 'empathie opbrengen' in plaats van 'nadenken' meer op z'n plaats? Nadenken doet men onwillekeurig? Het zou zomaar kunnen zegt mijn arrogante ik. Zo het wil zijn.
Een reactie posten