 | Irak: ISIS en haar Turkse vriendenby willyvandamme |
Het lijkt wel een cowboyfilm met John Wayne als de dappere en rechtvaardige maar schietgrage kapitein in de hoofdrol. De indianen, de slechteriken, belegeren het fort en de weerloze deernen en kindjes dreigen hun scalp te verliezen aan die heidense en bloeddorstige Indianen. Maar zie, daar komt de cavalerie om die weerloze blanken op het allerlaatste ogenblik te redden van die wilden.
Dat is ook ongeveer het scenario met ISIS, Irak, de Jezidi’s en het Amerikaanse leger. De Jezidi’s dreigen onthoofd te worden door de wilden van ISIS en daar komt de Amerikaanse luchtmacht hen redden. Het lijkt een zo uit Hollywood weggeplukt scenario.
De waarheid is natuurlijk wat prozaïscher want het zijn vooral die andere ‘terroristen’ of slechteriken van de Turks-Koerdische PKK en hun bondgenoten van de PYD die deze Jezidi’s ontzet hebben, gered uit de klauwen van wat inderdaad een moordenaarsbende is. En die PKK en PYD zijn dan weer vriendjes van Bashar al Assad, nog zo’n baarlijke duivel volgens de VS.
Maar terwijl de VS, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk harde en dreigende woorden hebben voor de ISIS, de Islamitische Staat voor Irak en al Sham, blijft er toch de vraag wat de juiste bedoeling is van de VS en haar twee papegaaien uit Parijs en Londen.
Buitenlandse salafistische jihadisten, zoals deze twee bij ISIS vechtende Belgen, geraken zonder problemen via Turkije in Syrië of Irak om er dan te moorden dat het een lieve lust is. En niemand in de EU of de Belgische politiek roept Turkije op het matje. Bart De Wever wou voor dit probleem der Syriëstrijders zelfs een nieuwe veiligheidsdienst oprichten. Misschien kan hij eens gewoon in het publiek vragen stelen over de rol in deze zaak van Turkije. Maar…..
We weten nu uit het interview met de Turkse minister van Buitenlandse Zaken dat de regering in Ankara weigert om ISIS een terroristische beweging te noemen en hen zelfs in het publiek zit te vergoelijken.
Een fenomeen dat we voorheen ook al zagen met die andere Syrische salafistische groep Jabhat al Nusra. Zelfs nadat de VS die als terreurbeweging had omschreven en ze officieel bij al Qaeda aansloot wou Ankara hen niet als terroristen omschrijven.
Deze week verscheen in de Washington Post een artikel dat braafjes een deel van de sluier oplicht en die relatie tussen ISIS en Turkije voor een stuk blootlegt. Aangezien praktisch al die Europese jihadisten via Turkije ISIS bereiken hoeft men er trouwens niet aan te twijfelen dat de Turkse veiligheidsdienst hier leiding geeft aan die stroom jihadisten. ISIS en de Turkse regering zijn dus één!
Zo schreef de Washington Post (1):
Yusaf, the Islamic State commander who traveled to Reyhanli from Syria for an interview with The Washington Post, suggested that the group had the Turks to thank in part for its current success. “We used to have some fighters — even high-level members of the Islamic State — getting treated in Turkish hospitals,” he said. “And also, most of the fighters who joined us in the beginning of the war came via Turkey, and so did our equipment and supplies.”
Yusaf, de commandant van de Islamitische Staat (2) die voor het interview met de Washington Post vanuit Syrië naar het Turkse Reyhanli (3) reisde, suggereerde dat de groep Turkije voor een deel te danken had voor hun succes. “Een aantal van onze strijders – waaronder zelfs enkele hooggeplaatste leden van de Islamitische Staat – kregen in Turkse hospitalen medische verzorging. Ook vervoegden in het begin de meeste strijders ons via Turkije, zoals ook ons materiaal en onze bevoorrading.”
Meanwhile, Turkey remains a lucrative market for bootlegged gasoline coming from Syria and Iraq, some of which is almost surely coming from areas controlled by the Islamic State. In Haji Pasha, a Turkish town in the shadow of the hilly Syrian border, dozens of farmers and laborers have switched jobs. Now, they are gasoline smugglers.Ondertussen blijkt Turkije ook een lucratieve markt voor illegale benzine die van Syrië en Irak komt, soms zonder veel twijfel afkomstig uit door de Islamitische staat gecontroleerde gebieden. In Haji Pasha (4), een Turkse stad in de schaduw van de heuvelachtige Turkse grens, hebben tientallen boeren en landarbeiders er zo een nieuwe job gevonden, die van benzinesmokkelaars.
On a recent drive through town, Turks on tractors were pulling wagonloads of plastic 60-liter tanks to fill up with smuggled Syrian and Iraqi gasoline being sold for a fraction of legal retail prices. Asked whether the gas was coming from Islamic State-controlled zones, a 35-year-old businessman-turned-smuggler who gave his name as Takim, said: “Here, we do not ask those kinds of questions.”Zo kon je op een recente rit doorheen de stad, Turken met tractoren zien met veel 60-liters tanks klaar om te vullen met gesmokkelde Syrische en Iraakse benzine die ze aan een fractie van de legale kleinhandelsprijs verkochten. En als je hen vroeg of die benzine kwam van de zones onder controle van de Islamitische Staat, vertelde de 35-jarige zakenman-smokkelaar die zich Takim noemde dat “men hier dat soort vragen niet stelde.”
Het sturen van enkele bommenwerpers, enkele duizenden flessen water, wat geweren met kogels en tientallen instructeurs is dan ook als een pleister op een houten been: Zinloos. Veel effectiever zou immers het kordaat aanpakken van Turkije zijn. Dat kan vrij moeiteloos en zelfs geruisloos.
Hoe Hacipasa (Haji Pasha) (foto) een smokkelplaats voor olie uit petroleumbronnen van ISIS en andere salafistische groepen kon worden is een raadsel. De meest nabije gevechtseenheden van ISIS bevinden zich minstens een veertig kilometer verder. En tussen die eenheden van ISIS en Hacipasa zijn er alleen maar vijandige groepen, de Koerdische PYD, Ahrar al Sham, Jabhat al Nusra en andere rebellengroepen en het Syrische leger. Het is ook geen stad maar een klein dorp met een moskee, een lagere school en een 3.300 inwoners.
Maar tot heden ondernamen noch de VS, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, de EU of de NAVO enige actie tegen Turkije. Men laat hen gewoon verder die ISIS steunen. En dan stelt zich de vraag of de VS en de EU hier geen dubbel spel spelen. Met het ene hand geven en met het andere stelen. Het zou ook nu weer niet moeten verbazen. Het is een vast gegeven voor Washington.
De dubbelhartigheid van die landen is immers een vaste traditie. De indianen zeiden het ooit over de blanken: “Blanke man spreekt met dubbele tong”. Kun je het de Arabieren en anderen kwalijk nemen dat ze dan ook meer dan achterdochtig zijn over de ware bedoelingen van Washington? Natuurlijk niet. Zolang men Erdogan zijn gang laat gaan blijft het probleem immers bestaan.
En dus is de vraag: Wil Washington wel vrede in die regio?
Willy Van Damme
1) The Washington Post, Anthony Faiola and Souad Mekhennet, In Turkey, a late crackdown on Islamist fighters, 13 augustus 2014, http://www.washingtonpost.com/
2) Sommige media gebruiken tegenwoordig vooral de naam Islamitische Staat, anderen dan weer ISIL, de Islamitische staat van Irak en de Levant – een gebied dat ook Libanon omvat - terwijl anderen het dan weer hebben over ISIS als zijnde de Islamitische Staat van Irak en Syrië. Zij echter gebruiken nooit het woord Syrië maar hebben het hier steeds over al Sham.
Om reden van eenheid en continuïteit wordt hier daarom steeds over ISIS gesproken als de Islamitische Staat van Irak en al Sham. Maar daar het hier een vertaling betreft wordt eventjes van deze regel afgeweken.
3) Reyhanli is een belangrijke Turkse grensstad en handelspost. Ze ligt vlakbij Aleppo en is daarom van cruciaal belang voor de Turkse en westerse oorlogsvoering tegen Syrië en de bezetting van delen van Aleppo door die salafisten.
Normaal staat het aan Reyhanli grenzende Syrische gebied niet onder controle van ISIS. Maar mogelijks reisde hij vanuit meer oostelijk gelegen Turkse steden naar Reyhanli. Daar grenst het gebied van ISIS wel aan Turkije.
4) Het betreft hier heel vermoedelijk Hacipasa, gelegen iets ten zuidwesten van Reyhanli en op een goeie 100 meter van de grens met de Syrische provincie Idlib. Er is in de buurt van de Syrische grens geen ander Turks dorp of stad met een wat gelijkaardig klinkende naam.
Het lijkt bizar dat er hier benzinesmokkelaars zouden kunnen zijn. De door de rebellen bezette oliebronnen bevinden zich immers in het oosten van Syrië, honderden kilometers verder. En daar is er zeker smokkel naar Turkije. En dan Iraakse olie?
Maar gezien zijn ligging pal tegen Syrië en gezien het wegennet in de buurt, er zijn bergen en geen directe wegverbindingen met Syrië, zal smokkel sinds de stichting van het moderne Turkije en Syria er altijd wel heel belangrijk geweest zijn.
Blijkbaar kunnen ze bij de Washington Post zelfs nog niet eens een plaatsnaam correct schrijven en noteerden ze het zo te zien zoals men de naam van dit dorp vermoedelijk daar uitspreekt. Maar Turkije gebruikt ons alfabet en dus zou er geen probleem met de schrijfwijze moeten zijn. Behalve als je natuurlijk journalist bij de Washington Post bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten