Annieke Kranenberg Volkskrant Ombudsvrouw 3

In Annieke Kranenberg's onderzoekje naar haar vraag of 'de pro-Kremlintrollen ook actief [zijn] op de site van de Volkskrant?' schreef de 'Volkskrant-Ombudsvrouw':

Van de 123 reacties zijn er op het peilmoment zeker 54 pro-Poetin, anti-Amerikaans, anti-Brussel of anti-westers - deze sentimenten blijken vaak hand in hand te gaan. Commentaren op andere opiniestukken laten een soortgelijk beeld zien. Het aantal 'Poetinbegrijpers' vormt dus geen meerderheid, maar is wel bijzonder goed vertegenwoordigd en lijkt geen representatieve afspiegeling van Volkskrantlezers te vormen.

'Lijkt' dus, want Kranenberg heeft geen representatief onderzoek gedaan naar de opvattingen van de 'Volkskrantlezers' met betrekking tot de anti-Russische berichtgeving van de mainstream polderpers. 'Lijkt' is een zwaktebod wanneer iemand iets wil bewijzen of ontkennen, zeker wanneer een betoog ook nog eens gericht is op een zo groot mogelijk publiek. Opvallend is de kwalificatie 'sentimenten.' Het aan de hand van concrete voorbeelden bekritiseren van de vaak uiterst gewelddadige westerse, 'Amerikaanse' dan wel Europese, geopolitieke machtspel is in de ogen van Kranenberg niets anders dan 'sentimenten,' dus 'gevoelens, opinies.' Dat bijvoorbeeld Nederland in strijd met het internationaal recht, zoals de Commissie Davids en de Verenigde Naties nog eens vaststelden, deelnam aan een agressie-oorlog tegen Irak omdat het Saddam Hoessein-regime zou beschikken over massavernietigingswapens die binnen 45 minuten konden worden ingezet, is mevrouw Kranenberg kennelijk vergeten, want anders zou ze hebben begrepen waarom onder het westerse publiek de geloofwaardigheid van journalisten net zo minimaal is als die van  zogeheten democratische politici. Het feit dat een aanzienlijk deel van de burgerbevolking weet dat politici liegen, en journalisten de spreekbuizen zijn van de macht, is haar kennelijk ontgaan, net zoals de Nederlandse parlementaire pers de opkomst van het fenomeen Fortuyn ontging tot vlak voordat hij de verkiezingen won. Uit decennialange ervaring weet ik dat de mainstream journalisten in een bijzonder klein kringetje van gelijkgestemden rondcirkelen, ze streven permanent naar de bevestiging van hun peergroup, een streven dat regelmatig tot komische situaties leidt, zoals wanneer ze tot hun schrik weer eens met de werkelijkheid worden geconfronteerd. Mevrouw Kranenberg wees erop dat de 'Kremlintrollen' die zij 'Poetinbegrijpers' betitelde ook in het buitenland actief 'lijken,' want ook hier zijn geen 'harde bewijzen.'  

Harde bewijzen dat het om een gecoördineerde actie ging, had The Guardian destijds niet. Wel aanwijzingen: bepaalde teksten werden steeds herhaald en er doken pro-separatistische commentaren in gebroken Engels op.

Wat is nu zo verdacht aan het feit dat 'pro-separatistische commentaren in gebroken Engels' opduiken? Wat is erop tegen dat 'seperatisten' of hun sympathisanten de 'eenzijdige' anti-Russische propaganda van de mainstream Volkskrant tegenspreken, en in sommige gevallen zelfs weerleggen? Onbewust bevestigt de 'Volkskrant-Ombudsvrouw' dat de berichtgeving van de mainstream-pers overal in het Westen verdacht gelijkluidend is, want anders zouden de tegenstemmen niet telkens weer overal opduiken. De vraag is waarom de westerse mainstream-verslaggeving zo gelijkgeschakeld is zodra het Rusland betreft. En nu we toch bezig zijn: waarom is het betoog van mevrouw Kranenberg zo tendentieus, terwijl ze over zo weinig feiten beschikt. Immers: 

De moderators van de Volkskrantsite krijgen geen signalen dat betaalde pro-Kremlintrollen zich ook hier manifesteren. Die indruk heb ik evenmin. Het aantal 'Poetinsympathisanten' valt op, maar velen lijken te worden gedreven door idealisme, nationalisme of door anti-westerse gevoelens (het aantal reageerders dat westerse regeringen, instanties en media wantrouwt en zich laaft aan complottheorieën is altijd stevig vertegenwoordigd op fora).

In slechts één krantenstukje zijn dus de 'Kremlintrollen' van 'Poetinbegrijpers' gedegradeerd of opgewaardeerd tot 'Poetinsympathisanten.' Waarom heeft Annieke Kranenberg zoveel kwalificaties nodig om iets te bewijzen dat ze vervolgens niet kan bewijzen? Waarom stelt ze alles in het werk om 'sentimenten' op te roepen bij de lezer, terwijl ze geen feiten blijkt te bezitten? Een 'Poetinsympathisant' is natuurlijk een tendentieuze kwalificatie van iemand van een krant die permanent tracht de Russische president is een verdacht daglicht te plaatsen. Waarom moeten kritische Nederlandse burgers die geen 'Kremlintrollen' blijken te zijn, en ook geen 'Poetinbegrijpers' ineens worden afgeschilderd als 'Poetinsympathisanten.' Het feit dat de 'Ombudsvrouw' haar tegenstanders, burgers met een andere opvatting, probeert te stigmatiseren, verraadt waar ze mee bezig is. Daarover later meer.