PROTESTEER TEGEN DE ISRAELISCHE POLITIEK OM DE BEDOEÏENEN VAN DE NAQAB MASSAAL TE ONTEIGENEN EN TE VERDRIJVEN !
30 NOVEMBER DAG VAN INTERNATIONAAL PROTEST
wie zijn de Bedoeïenen van de Naqab ?
Bedoeïenen zijn de inheemse nomadische Palestijnse bevolking van de Naqab (Negev) woestijn, die daar sinds de zevende eeuw (christelijke jaartelling) wonen, grond bezitten en landbouw en veeteelt bedrijven. In 1949 omvatte de Bedoeïenengemeenschap rond 95.000 personen, van wie het grondbezit georganiseerd was op basis van een geavanceerd tribaal systeem.
Tijdens en na al-Nakba (de Catastrofe van 1948, rondom de stichting van de Staat Israel) is 88 procent van de Bedoeïenen zonder pardon over de grens van de nieuwe staat gezet. De overgebleven 11.000 Bedoeïenen zijn ‘verhuisd’ (lees: van hun grond verdreven) en geconcentreerd in de zogeheten Siyag (Arabisch voor ‘hek’) – de driehoek tussen de steden Bir al-Saba (Beersheba), Arad en Dimona, die 2 procent van de oppervlakte van de Naqab beslaat, afgescheiden ligt van de grens met Egypte en Jordanië en een gesloten militaire zone is.
Het aantal Bedoeïenen is inmiddels toegenomen tot rond 200.000 personen, ofwel 32 procent van het totaal aantal inwoners van de Naqab (de overigen zijn joodse kolonisten).
In de afgelopen 60 jaar zijn door Israel meermalen pogingen in het werk gesteld om de grond die Bedoeïenen nog in bezit hadden, van hen af te nemen. Sinds 1969 gebeurde dat door hen in enkele, door de overheid uit de grond gestampte townships te concentreren (Israelische planners spreken in dit verband niet over townships maar over ‘concentraties’, rekuzim in het Hebreeuws). Zo wilde men hen dwingen de band met hun historische grondgebied te verbreken. Degenen die hun dorpen weigerden te verlaten, zijn nadien door Israel als ‘indringers op staatsgrond’ aangemerkt. De dorpen die zij bewonen worden door de Israelische autoriteiten aangemerkt als ‘niet-erkende dorpen’. Hun namen staan niet op Israelische landkaarten afgedrukt. Om de dorpelingen er alsnog toe aan te zetten hun grond te verlaten, ontzegt de Israelische overheid hen systematisch de toegang tot overheidsvoorzieningen: stromend water, elektriciteit, verwerking van rioolwater, onderwijs, gezondheidszorg, wegen, enzovoort.
Op basis van het Prawer-Begin Plan (zie onder ) hangt veel Bedoeïenen voor de tweede, derde of zelf vierde keer in hun leven verdrijving naar elders boven het hoofd. Het plan heeft als korte termijn doel om de grondclaims van Bedoeïenen ten gunste van de staat ‘te regelen’.
wat is het Prawer Plan ?
Het Prawer Plan uit 2011 behelst de massale onteigening en verdrijving van de Bedoeïenen van de Naqab – om er joodse kolonisten te kunnen vestigen (niet anders dan sinds de bezetting in 1967 op de Westelijke Jordaanoever het geval is). Het plan is vernoemd naar Ehoed Prawer, een voormalige Vice-Voorzitter van Israels Nationale Veiligheidsraad. Indien doorgevoerd zal het de verwoesting van 35 zogeheten ‘niet-erkende dorpen’ betekenen, de verdrijving van rond 70.000 Bedoeïenen naar townships(rekuzim) en de massale onteigening van grond die sinds mensenheugenis in hun bezit is. Ondanks dat het plan door de Bedoeïenen categorisch is afgewezen en gestuit is op veel kritiek van de kant van de internationale gemeenschap, zet Israel door.
Nadat het Prawer Plan door de Israelische regering op 11 september 2011 was goedgekeurd, is er om buitenlandse kritiek te pareren alsnog een ‘listening process’ met de Bedoeïenen gehouden (wat iets heel anders is dan een inspraakronde). Dat gebeurde onder leiding van de toenmalige minister Zonder Portefeuille, Benny Begin, en leverde op ondergeschikte punten enkele bijstellingen van het oorspronkelijke plan op (vandaar de aanduiding Prawer-Begin Plan).
Het wetsvoorstel dat op het plan is gebaseerd, is uiteindelijk op 24 juni 2013 in eerste lezing met 43 stemmen vóór en 40 tegen (hoe zat het met de overige 37 leden?) in de Knesset aangenomen. Naar verluidt zal het wetsvoorstel nog dit jaar in tweede lezing behandeld worden.
sociocide
Tijdens een hoorzitting in het Europees Parlement op 17 oktober jl. kwalificeerde de Israelische politieke analist Michel Warschawski (Alternative Information Center, West-Jeruzalem) de Israelische politiek jegens de Bedoeïenen met ‘sociocide’.
De prominente Noorse socioloog Johan Galtung omschreef afgelopen jaar de effecten van sociocide als volgt: ‘Sociocide beschadigt leden van een groep; op de langere termijn met dodelijke gevolgen; sociocide is wat het westerse - en niet alleen het westerse - kolonialisme eeuwenlang heeft aangericht, namelijk de ander zijn autonomie ontzeggen, […] waarbij deze uit zijn historische dialectiek wordt losgerukt, […] door de ander te beroven van de grond waarmee deze zich met hart en ziel verbonden voelt, met als gevolg dat diens veiligheid, levensonderhoud, voedsel, water en welzijn in de waagschaal wordt gegooid.’ (RussellTribunal on Palestine, New York City; 8 oktober 2012)
voor nadere informatie : www.palestina-komitee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten