De Gazet van Antwerpen maakt gisteren, op basis van een artikel in de Duitse krant de Frankurter Algemeine Zeitung (FAZ), bekend dat het bloedbad in de Syrische stad Houle' mogelijks het werk zou zijn van de Syrische rebellen. Die werken onder de paraplu van het in Turkije gebaseerde Vrije Syrische Leger, ook voor ons land de favoriete gesprekspartners. (1)
Een doodzonde
De FAZ baseert zich daarbij vooral op getuigenissen van opposanten zelf. Dit verslag zou grotendeels overeenkomen met wat hier al eerder werd gemeld. Onder de doden zouden onder meer familieleden van Adult Raak, een pas gekozen parlementslid, zijn, in de ogen van de rebellen uiteraard een soennitische verrader. Met verder de alawitische familie Shomaliya en de families van al Sayed en Abdul Razak.
Een van die families zou tientallen leden verloren hebben en vermoord zijn omdat zij zich van het soennitische tot het sjiitische geloof (2) hadden bekeerd. Wat voor salafisten natuurlijk een doodzonde is. Veel erger kan in hun ogen niet.
Het verhaal komt ook overeen met de getuigenis van de Russische journalist Marat Musin die als een der eerste met een cameraploeg ter plaatse was en naar verluid uitgebreid interviews maakte met buurtbewoners.
Abdij van Qara
Ondertussen is ook meer geweten over de bronnen voor het hier eerder gepubliceerde verhaal over dat bloedbad. Dit wees in de richting van die salafistische al Faroekbrigade, onderdeel van het Vrije Syrische Leger, die vanuit hun bolwerk in het stadje Rastan waren opgerukt. (3)
Dit relaas blijkt nu gebaseerd op de getuigenissen afkomstig van de vele naar de abdij van Dar Meir Yakub (Jacobus) in Qara bij Homs gevluchte inwoners uit de streek. De VN- Commissie voor de Mensenrechten is nu bezig met het opmaken van een rapport over dat bloedbad.
Naar verluid hadden ze bij hun onderzoek echter geen interesse voor het verhaal van Marat Musin of voor dat van de vluchtelingen in het klooster van Qara. De Amerikaanse rapporteur Rupert Colville zou zich in essentie baseren op gesprekken met rebellen in die streek, in Turkije en in Genève. Wat belooft.
Kelen
Die brute partijdigheid van de VN wekt natuurlijk echt geen verbazing. De Russische vliegtuigtransporteur Victor Bout werd een tien jaar geleden in twee rapporten van de VN aangewezen als zowat de enige man die wapens verkocht in Sierra Leone en Angola. Een lachwekkende bewering moest ze niet zo’n dramatische gevolgen gehad hebben.
Alleen op basis van die twee waardeloze verslagen werd de man omgetoverd tot een groot monster. Met een der grootste klopjachten uit de geschiedenis als resultaat, gevolgd door veel jaren cel. Maar het geweten was gesust want ‘gerechtigheid’ was geschied.
Maar dat die rebellen zelf die slachtpartij op hun geweten zouden hebben is evenmin een verrassing. Gekend is de ongeziene brutaliteit van sommige van de salafistische bendes. Het kelen in Afghanistan van schooldirecteurs die onder de Sovjets gemengd onderwijs gaven is gekend.
Zij werden toen ook door de VS gesteund en over hun gruwel las je toen ook hier amper iets. En uiteindelijk zijn het ook die Syrische rebellen die nu plots afkwamen met die lijken en ze in een soort van horrorshow netjes naast elkaar legden om daarna dan de pers en de VN-waarnemers te verwittigen.
Willy Van Damme
1) ‘Bloedbad Houla mogelijk het werk van rebellen’, Luc Standaerd, Gazet van Antwerpen, 12 juni 2012.
2) In onze media worden de alawieten gemakshalve ook wel eens een sjiieten genoemd. Dat klopt niet. Het is een aparte tak binnen de islam. Zoals men de Nederlandse Hervormde Kerk niet op een hoop mag gooien met bijvoorbeeld de Anglicaanse kerk in Groot-Brittannië.
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten