Beste Stan,
Bericht van Amnesty International,
Syrian government armed forces and
militias are rampaging through towns
and villages, systematically dragging
men from their homes and summarily
executing them. They are burning homes
and property and sometimes the bodies
of those they have killed in cold blood.
They are recklessly shelling and shooting
into residential areas, killing and
injuring men, women and children. They
are routinely torturing detainees,
sometimes to death.
Vr.Gr. Peterspain.
http://www.amnesty.org/en/
Sonja heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Syrie 25" achtergelaten:
Amnesty international heeft maar één schuldige geconstateerd: de regeringstroepen en de shabib militia. (rapport). Slechts twee zinnen in het hele rapport zijn gewijd aan de aanvallen en wreedheden die de oppositie pleegt. De eerste zin noemt het, en de tweede zin veroordeelt het. Is dat niet merkwaardig?
14 juni, 2012
Amnesty Nederland, gesubsidieerd verlengstuk van Westminster
Amnesty Nederland sms't:
Syrië: stelselmatig geweld tegen burgers moet stoppen. Roep Rusland op mee te werken aan de oplossing van het conflict. Protesteer! SMS JA naar...
Misschien heb ik wel eerder een dergelijke schaamteloze ondersteuning van het regime in Washington binnengekregen van Amnesty (Nederland) maar het precieze onderwerp is mij dan ontgaan. De humanitaire interventie in Libië werd als ik het mij goed herinner ook gesteund door dit genootschap.
Is Amnesty altijd een verlengstuk geweest van het Britse imperialistische regime? Een voormalige Ierse gevangene die geadopteerd was geweest door Amnesty vertelde mij zelf dat de club in laatste instantie Brits-gouvernementeel is ingesteld. Dan was het op zich nog een wondertje dat hij erkend was als gewetensgevangene. Dat het regime in Westminster koloniaal geweld tegen Syrië in de zin heeft is duidelijk. Vanuit het Witte Huis kan er blijkbaar nog niet direct toe worden opgeroepen. Of dit iets met het verkiezingscircus te maken heeft is onduidelijk.
Er zijn voor mij allerlei redenen dit hoog op te nemen.
In verband met Syrië een reis door Christelijk Syrië, vijftien jaar geleden inmiddels - een mooi land met ongelooflijk aardige mensen, waarbij ik allerwegen vernam dat hoe repressief het Baathbewind ook is, het alternatief te beangstigend is om zelfs maar aan te denken: men hield liefst de duivel die men kent...
Maar de destabilisering namens Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten (en blijkbaar ook Israel, waar men ook het eigen belang niet meer rationeel kan afwegen) vindt grootschalig plaats. De dagelijkse propagandaberichten over burgeroorlogstoestanden vliegen de nieuwsconsument van de staatsmedia om de oren. Over Jemen, Bahrein, het "bevrijde" Libië wordt geen bulletin plotseling onderbroken voor weer eens een bloedbadbericht. De campagne heeft een duidelijk doel.
De laatste seculiere Arabische regering moet omvergeworpen worden.
Amnesty speelt hier zijn onbescheiden rol in.
Ik weet het antwoord op de eerste bovengestelde vraag nog wel. Ik heb als actief lid van het Biafra Actie Comité het ontstaan van de Nederlandse tak van Amnesty op de voet kunnen volgen. De zaak waarvoor het BAC stond was weggevallen na de onvoorwaardelijke capitulatie, Amnesty trok de ons ter beschikking gestelde ruimte in en nam deze op den duur over. Het was toen een vrijwilligersorganisatie. De naar het leek onvermoeibare drijvende kracht achter AI Nederland toen, Lidy Horowitz, ontpopte zich tot ere-medelid van het BAC door ook een of meer nachten voor stencilwerk op te offeren.
Dit is tweeënveertig jaar geleden, ik help u maar even omdat u het jaartal van Biafra wellicht niet uit het hoofd kent. Amnesty Nederland is een ambtelijke op indirecte subsidie drijvende organisatie geworden in een duur "representatief" geacht grachtenpand. De integriteit van het streven is er niet direct mee gegroeid. Ik zal er maar niet verder op doorgaan.
Die sms-handtekeningen zet ik niet meer.
De ultralinkse dhimmikrant de FAZ over Houla...
2 opmerkingen:
Ik heb wel eens een poging gedaan om iets bij Amnesty Nederland aan te kaarten. Dat was nadat een reactie van mij op het weblog van Amnesty werd verwijderd. Om kort te gaan. Amnesty Nederland heeft jarenlang de leider van een Iraanse terroristische beweging (ook op de EU en Amerikaanse lijst van terroristische groeperingen) onder haar vleugels genomen. Tot op de dag van vandaag wordt hij door Amnesty "mensenrechtenactivist" genoemd - terwijl hij en zijn organisatie ALO (Zie Wikipedia: Ahwaz Liberation Organisation) op hun website pronkten met filmpjes van hun aanslagen in Iran, en het in elkaar knutselen van spijkerbommen, begeleid door strijdliederen en marcherende gewapende en gemaskerde mannen, en dergelijke. (video 1, video 2) Deze "mensenrechtenactivist" heeft zich eigenhandig (dus zonder verkiezing) uitgeroepen tot president van het gebied rond de stad Ahwaz in de olierijke Iraanse provincie Khuzestan. Over de situatie met het seperatisme aldaar, gesteund door de VS, de collaboratie met Saddam Hoessein, etcetera, is al het nodige gepubliceerd. De terroristische beweging heeft haar hoofdkwartier in Nederland. Dat mag blijkbaar. En wel in Maastricht. Waar Amnesty Nederland ook zit.
Deze leider, Abdullah al-Mansouri, werd op een gegeven moment naar zeggen in Syrië opgepakt, en omdat hij een al dan niet vervalst Iraans paspoort bij zich had, werd hij uitgeleverd aan Iran. Een merkwaardige zaak natuurlijk, want wat doet een Iraanse asielzoeker, die in Iran naar zeggen ter dood veroordeeld was, in Syrië met een Iraans paspoort. Zijn organisatie, nu onder leiding van zijn zoon, en met hulp van lieden als Hans van Baalen (van de Nederlandse 'Bomb Iran Lobby', noem ik het maar) en met name Amnesty Nederland, begonnen een mediacampagne. De zoon heeft maandenlang beweerd dat zijn vader elk moment opgehangen kon worden, en geen advocaat te zien kreeg. Naderhand bleek dat allemaal onzin te zijn geweest. Ook verspreidde hij geruchten als dat Iran de inwoners van Ahwaz (zelf noemen zij het Arabistan) door bloedtransfusies met AIDS zou besmetten.
Amnesty Nederland ging actie voor hem voeren. Onder de slogans "Wij willen al-Mansouri zien", en "Al Mansouri Fair Trial Now". En tot drie keer toe hebben zij bij de Iraanse ambassade kaarsjes gebrand, in het illustere gezelschap van o.a. Harry van Bommel en Geert Wilders.
Op mijn vraag waarom Amnesty deze man, met een achtergrond als boven beschreven, tot op de dag van vandaag een "mensenrechtenactivist" noemt, en waaraan hij deze titel (én een lintje) precies te danken heeft, daar heb ik na herhaaldelijk vragen geen antwoord op gekregen. Wel kreeg ik de standaard uitleg dat Amnesty alle geweld van elke partij met kracht veroordeeld, etcetera, en dat het als altijd actie voert wanneer mensenrechten geschonden worden, etcetera.
Omdat ik geen antwoord kreeg op mijn, lijkt mij, vrij eenvoudige vraag, vroeg ik aan Amnesty Nederland, dat als Amnesty die doelstellingen heeft, waarom het dan geen actie heeft gevoerd voor een "fair trial now" voor Saddam Hoessein. Ook deze vraag werd hardnekkig genegeerd. En vroeg ik waarom Amnesty Nederland dan nooit heeft besloten om kaarsjes te gaan branden bij de Israëlische ambassade, in al die jaren van haar bestaan niet één keer. Dat gaat namelijk om de mensenrechten van héél véél mensen, waaronder ook kinderen in gevangenissen, en politieke gevangen in administratieve detentie. Lijkt mij ook wel wat urgenter dan zoveel moeite te doen voor een individu die een terroristische organisatie leidt. Je raad het al: ik kreeg er geen antwoord op.
Heeft Amnesty Nederland een politieke agenda? Ik twijfel daar niet aan. Waarom? Opportunisme denk ik. De steun van politici, de donateurs... In totaal ontving Amnesty Nederland vorig jaar 24,1 miljoen euro. Daar zitten vele miljoenen overheidssubsidie bij, mogen we aannemen. Zo lees ik op hun website dat Amnesty Nederland voor het project "Freedom from Fear" 3.5 miljoen euro ontving van de overheid. Geheel in tegenstelling met hoe het zich profileert: "Amnesty International Nederland streeft naar financiële onafhankelijkheid. Dit houdt in dat Amnesty geen giften of subsidies ontvangt van overheden. Daarentegen accepteert Amnesty International wel giften en contributies van haar leden en donateurs." (europa-nu.nl). Op Wikipedia: "...worden geen giften of subsidies van een overheid geaccepteerd".
Twee jaar geleden kreeg ik een reactie van een lezer:
"Arnon Grunberg schreef vorig jaar [2009] in het blad van Amnesty zoiets als, dat Israeli's én Palestijnen niet meer zouden weten wat ze moesten, als er daar vrede zou zijn.
Ik schreef zoiets terug als, dat het niet zo'n goede opmerking in een mensenrechtenkrant was, om te suggereren dat de Palestijnen verslaafd waren aan permanente grootschalige schendingen van hun mensenrechten, en niet zou weten wat te doen zonder bezetting, schending van oorlogsrecht enz enz.
Directeur Nazarsky schreef wat nietszeggende zaken terug, zoals dat het blad onafhankelijk was of zoiets, enz.
Ik maakte er vooral uit op, dat Amnesty de donaties van de Israellobby niet graag kwijt was."
(excuses voor het lange verhaal)
Een reactie posten