De Nuance van de NRC 186

Op 20 maart 2003, op de dag van de illegale inval in Irak, gaf de NRC in een redactioneel commentaar het volgende advies:

Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.

Ruim 7 jaar later, nu dankzij WikiLeaks gedocumenteerd is aangetoond welke terreur de Amerikaanse inval in Irak heeft betekend en nog steeds betekent, schrijft dezelfde NRC dit:



Lekken in open wereld...

WikiLeaks doet zo wat de Amerikaanse ambtenaar Daniel Ellsberg, die in de jaren zestig in Vietnam had gezeten en op de ministeries van Defensie en Buitenlandse Zaken gewerkt had, in de 1971 deed door zijn zogeheten 'Pentagon Papers' te publiceren. Voor de toenmalige regering van president Nixon waren de Pentagon Papers een traumatische ervaring. President Obama reageert tot nu toe een slag terughoudender. Maar het zit hem natuurlijk wel hoog.

Die emotie is op zichzelf niet onzinnig. In de vorige massapublicatie van vertrouwelijk materiaal over Afghanistan, liet WikiLeaks na om namen onleesbaar te maken. Individuele mensen lopen daardoor nu concreet fysiek gevaar.

Dit keer lijkt de klokkenluiderssite dat wel gedaan te hebben. Maar dat neemt niet weg dat de jongste Irakproductie slachtoffers kan eisen. WikiLeaks wekt niet de indruk zich daardoor te laten weerhouden. De Australiër Assange, de drijvende kracht achter de site die zich schuilhoudt uit angst voor de autoriteiten van de VS, lijkt soms ook een maniak. Dat beeld doemt vaker op bij mensen die heilig geloven in hun eigen missie en geen tegenspraak dulden.

http://archief.nrc.nl/?modus=l&text=lekken+in+open+wereld&hit=1&set=1


Allereerst dit: 'Lekken in open wereld.'  Open wereld? Men kan veel zeggen over deze gebeurtenis maar niet dat hier sprake is van een 'open wereld'. Het toont juist het tegenovergestelde aan, het bewijst hoe gesloten onze westerse wereld is, en welke rol de commerciele media als de NRC daarin speelt. Als de westerse maatschappij werkelijk 'open' was geweest dan zou onder andere de NRC zijn lezers toch allang op de hoogte hebben gesteld van de vitale informatie die nu door WikiLeaks wordt verpreid. 

Hoewel, ik beweer dit nu, maar met evenveel recht kan ik stellen dat de NRC deze informatie zou hebben achter gehouden. Dit alles natuurlijk in het kader van wat de NRC zelf ziet als zijn taak, zoals die door de krant als volgt werd omschreven: 

 Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.

Illustrerend voor de collaborerende houding van mijn NRC-collega's, waarbij vitale informatie wordt verzwegen, is ook deze verkapte rechtvaardiging van de eigen falende journalistiek:

Maar dat neemt niet weg dat de jongste Irakproductie slachtoffers kan eisen. WikiLeaks wekt niet de indruk zich daardoor te laten weerhouden. De Australiër Assange, de drijvende kracht achter de site die zich schuilhoudt uit angst voor de autoriteiten van de VS, lijkt soms ook een maniak. Dat beeld doemt vaker op bij mensen die heilig geloven in hun eigen missie en geen tegenspraak dulden. 

Beste collega's, natuurlijk vallen er slachtoffers. De meeste slachtoffers zijn gevallen en vallen nog steeds door het feit dat de westerse commerciele media hun pretenties niet waarmaken, namelijk het geven van doorslaggevende informatie op grond waarvan de burger zich een evenwichtig oordeel kan vormen van de werkelijkheid. Maar daar zwijgt de NRC over. Dit verzwijgen komt niet doordat alleen de hoofdredacteur van deze zelfbenoemde 'kwaliteitskrant' een 'maniak' is, maar omdat juist de meeste journalisten in de mainstream media behoren tot de 'mensen die heilig geloven in hun eigen missie en geen tegenspraak dulden.' 

Hoewel de New York Times en de Washington Post naderhand excuses hebben aangeboden voor hun tendentieuze berichtgeving voorafgaand aan de illegale Amerikaanse inval, heeft de NRC nooit zijn excuses aangeboden voor de oproep om de illegale inval in Irak 'ook militair' te steunen, een inval die uitgelopen is op een genocidaal bloedbad. Het commentaar van de krant getuigt van consequentieloze journalistiek, het is niet meer dan -- in de eigen woorden -- 'verbale vrijblijvendheid'.

Later meer daarover.