John Pilger: Why should the civilian population, innocent people, be punished for Saddam's crimes?
Peter van Walsum: It's a difficult problem. You should realise that sanctions are one of the curative measures that the Security Council has at its disposal. And obviously they hurt. They are like a military measure... It's a very complex issue Mr Pilger... I repeat it's complex.
Dat Peter van Walsum een politiek uitvoerde waarbij humanitaire overwegingen geen enkele rol van betekenis speelden, blijkt uit het volgende.Als voorzitter van het VN-sanctiecomite was hij twee jaar lang mede-verantwoordelijk voor een beleid dat door de direct betrokken VN-autoriteiten zelf als 'genocidaal' werd betiteld. After Denis Halliday resigned as UN Humanitarian Coordinator for Iraq in October 1998, von Sponeck took over, heading all UN operations in Iraq and managing the Iraqi operations of the Oil-for-Food program.[1] Von Sponeck together with Jutta Burghardt, head of the UN World Food Programme in Iraq, resigned in February 2000 for the same reason as Halliday, to protest UN's Iraq sanctions policy. Von Sponeck and Halliday wrote an article in The Guardian explaining their position, accusing the sanctions regime of violating the Geneva Conventions and other international laws and causing the death of thousands of Iraqis.
Dennis Halliday verklaarde over deze 'genoicidale' politiek:
my innate sense of justice was and still is outraged by the violence that UN sanctions have brought upon, and continues to bring upon, the lives of children, families – the extended families, the loved ones of Iraq. There is no justification for killing the young people of Iraq, not the aged, not the sick, not the rich, not the poor.
Some will tell you that the leadership is punishing the Iraqi people. That is not my perception, or experience from living in Baghdad. And were that to be the case – how can that possibly justify further punishment, in fact collective punishment, by the United Nations? I don’t think so. And international law has no provision for the disproportionate and murderous consequences of the ongoing UN embargo – for well over 12 long years.[5]
Some will tell you that the leadership is punishing the Iraqi people. That is not my perception, or experience from living in Baghdad. And were that to be the case – how can that possibly justify further punishment, in fact collective punishment, by the United Nations? I don’t think so. And international law has no provision for the disproportionate and murderous consequences of the ongoing UN embargo – for well over 12 long years.[5]
Ondanks het feit dat deze terreur in strijd was met elementaire regels van het internationaal recht verdedigde Van Walsum tegenover de Australische onderzoeksjournalist John Pilger deze wreedheden als volgt:
In December 1999 John Pilger asked Peter van Walsum, Chairman of the UN Sanctions Committee to explain why Iraq is still being subjected to economic sanctions.
John Pilger: Why should the civilian population, innocent people, be punished for Saddam's crimes?
Peter van Walsum: It's a difficult problem. You should realise that sanctions are one of the curative measures that the Security Council has at its disposal. And obviously they hurt. They are like a military measure.
JP: But who do they hurt?
PW: Well, this, of course is the problem, but with military action, too, you have the eternal problem of collateral damage...
JP: What do you say to those who describe sanctions that have caused so many deaths as 'weapons of mass destruction' as lethal as chemical weapons?
PW: I don't think that's a fair comparison.
JP: Aren't the deaths of half a million children mass destruction?
PW: I don't think you can use that argument to convince me.
Voor Peter van Walsum gold het vermoorden van een half miljoen Irakse kinderen onder de vijf jaar als gevolg van onder andere zijn eigen sanctiebeleid niet als een 'argument om me te overtuigen' dat dit beleid ogenblikkelijk gestopt moest worden. De Amerikanen hadden deze politiek uitgestippeld en als een ware Schreibtischmörder voerde Van Walsum de opdracht uit met een kadaverdiscipline waar Eichmann bewondering voor zou hebben gehad. Duidelijk is dat deze Nederlandse oud-topdiplomaat meent dat westerse politici het recht mogen schenden zodra er een 'probleem' ontstaat. Geen enkele jurist ter wereld zal publiekelijk verklaren dat men het recht mag schenden wanneer het hem of haar zo uitkomt. Peter van Walsum doet dit wel. Zijn standpunt is in wezen misdadig, maar verklaart wel waarom hij een 'genocidaal' beleid twee jaar lang zonder enige gewetenswroeging kon uitvoeren, ondanks het feit dat volgens de Verenigde Naties zelf meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar door de santies om het leven was gekomen. Desondanks, of misschien wel juist daardoor was in de ogen van twee NRC-journalisten Van Walsum 'het beste dat Nederland in huis heeft,' en'twee jaar lang het visitekaartje in het buitenland [is] geweest.' http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=robert+van+de+roer
Kortom: Peter van Walsum die de grove schendingen van het recht impliciet en zelfs expliciet rechtvaardigt, grove schendingen dus van de basis van de internationale orde, is volgens de slijpsteen voor de geest een 'topdiplomaat' die 'zijn naam als eigenzinnig denker met scherpe tong waar[maakte].' Deze kwalificaties zeggen veel over de Nederlandse politiek en de Nederlandse journalistiek. Tegen deze achtergrond moet u de recente verkapte oproep lezen om Iran aan te vallen, die Peter van Walsum vorige week in de NRC kon publiceren. Wij hebben hier te maken met een kongsi van journalisten, politici en diplomaten die zich boven het recht verheven voelt en voor wie humanitaire overwegingen geen enkele rol van betekenis speelt. In feite hebben we hier te maken met een groep misdadigers die de commerciele media gebruikt om grootschalig geweld te bepleiten voor hun politieke doeleinden. In een werkelijke beschaving zou iemand als Van Walsum allang voor het gerecht zijn gedaagd om zich te verantwoorden voor zijn genocidaal beleid, voor een politiek waarover hij geen enkele gewetenswroeging heeft getoond. Inderdaad, het is een schoolvoorbeeld van de door Hannah Arendt zo helder beschreven 'banality of evil.'
John Pilger: Why should the civilian population, innocent people, be punished for Saddam's crimes?
Peter van Walsum: It's a difficult problem. You should realise that sanctions are one of the curative measures that the Security Council has at its disposal. And obviously they hurt. They are like a military measure... It's a very complex issue Mr Pilger... I repeat it's complex.
Meer over zijn 'curative measures,' oftewel 'heilzame maatregelen' in de taal van de handlangers, in een volgend stukje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten