De Nuance van de NRC 149

Gadverdamme ...

Jan J. Wijenberg was mijn eerste reactie, geachte mevrouw Roelants, toen ik op de omslag van het eerste NRC Weekblad van 2010 onder ogen kreeg. Voor het geld wordt door de eigenaar van Fashion & Advertising Photography, de Israëlische fotograaf Igor Kruter, vijf gebrainwashte loosers als pin-up met een knuffel misbruikt. Hij 'wilde de absurdistische combinatie benadrukken van de brutaliteit van het wapen met de schoonheid van de meisjes.' Dikla van 21 eet, gaat stappen en slaapt met haar Pikachu, haar geweer. Zij heeft nooit eerder zo'n lange relatie gehad, zegt zij. Een aasgier poserend als fotograaf, treft als kwalificatie eerder doel.

Aan mij is het argument dat de NRC verschillende, onafhankelijk van elkaar opererende, redacties kent niet besteed. Voor mij heeft 'de slijpsteen voor de geest' slechts één gezicht. U bent verantwoordelijk voor wat de NRC over het Midden-Oosten publiceert. Daarom vraag ik uw aandacht voor het volgende.

U zult het u ongetwijfeld herinneren. Aron Yasha Yves Grünberg, alias Arnon Grunberg, verkwistte op 28 maart 2008 vele NRC kolommen met de uitvoerige beschrijving van zijn vergeefse pogingen vrouwelijke Israëlische soldaten te interviewen. Hij zou, mocht hij wel zijn geslaagd in zijn opzet, teleurgesteld zijn. Nu blijkt: "De Karakal is de enige gevechtseenheid binnen het Israëlische leger waar jongens en meisjes dezelfde training krijgen en hetzelfde werk doen." En, wat is dat werk? Dikla bewaakt de grens met Egypte op smokkelaars, een taak die in beschaafde landen is toevertrouwd aan niet-militair getraind, gewoonlijk onbewapend mannelijk en vrouwelijk douanepersoneel. Dikla kickt er op om met onreine honden 's-nachts op moslim-smokkelaars jacht te maken. Zij slaapt met haar geweer en jaagt met honden op mensen. Dat ernstig gestoorde kind moet tegen publiciteit beschermd worden, en niet in een kwaliteitskrant voor joker worden gezet.

Eén beeld betekent meer dan duizend woorden, zo luidt het bekende Chinese gezegde. Tegen de vijf beelden van als militair vermomde lipstick-douanebeambten-met-knuffel kan het laf en buiten de context gekozen tegengeluid in de begeleidende tekst rond de documentaire To see if I'm smiling niet op.

U bent u er ongetwijfeld ook van bewust dat uitgerekend in deze periode herdacht wordt dat het leger waar deze stakkers toe behoren een jaar geleden in Gaza huishield. De timing van en het gevoel voor waarden, normen, fatsoen en decorum van de NRC kon niet beter zijn.

Zelfs in Israël begrijpen steeds meer mensen dat de politiek en militair verantwoordelijken er waarschijnlijk niet aan zullen ontkomen zich om de aanslag op Gaza voor internationale gerechtshoven te moeten verantwoorden. Tot de NRC is dat besef kennelijk nog niet doorgedrongen. De pin-ups van de NRC staan symbool voor het gemanipuleerde instrumentarium, de moordeskaders, van een door-en-door misdadig regiem. De zielepoten worden in eigen land bewonderd. De NRC doet daar van harte aan mee.

Walgelijk.

Jan Wijenberg

oud-ambassadeur

cc.

mevrouw Birgit Donker

de heer Gijsbert van Es