In het Volkskrant 'lezersinterview' zegt Philip Freriks na de constatering "Geen emoties, maar wel een persoonlijke stijl. 'Ja. Ik ben ook geen nieuwslezer, maar een nieuwspresentator.'"
Zijn dyslectie blijkt in werkelijkheid dus zijn 'persoonlijke stijl' te zijn. Het gaat in het Nederlandse tv-wereldje niet langer meer om inhoud, maar om de vorm, hoe presenteer ik de zaken. De werkelijkheid is ondergeschikt gemaakt aan de presentatie ervan. Door met veel fouten en al stoethaspelend 20 minuten nieuws te vullen, ontwikkelen we een 'persoonlijke stijl'. Hoe gekker hoe beter. Het gaat bij het NOS-Journaal niet om het nieuws, maar om de presentatie van Philip. Waarom ook niet? In een betekenisloze werkelijkheid is vorm van doorslaggevend belang. Zolang de keizer in zijn onderbroek maar denkt dat hij mooie kleren aan heeft, is er niets aan de hand. Freriks 'Flip ben ik voor intimi, Philip ben ik gaan gebruiken toen ik ging schrijven' antwoordt op de vraag uit de provincie: 'was u als francofiel niet liever in Franrijk geboren, en daar nieuwslezer geworden?' het volgende: 'Ik ben hier geboren en getogen, en het Nederlands is mijn moedertaal. Dat is de taal waarin ik werk en me uitdruk. Ik spreek heel goed Frans, maar er is een verschil tussen zeggen en schrijven, zeker als je dat een beetje subtiel en ironisch wilt doen, zoals ik.'
Hier staan wonderlijke zaken: de 'nieuwspresentator' die er maar al te vaak niet in slaagt een - nota bene geschreven - zin zonder fouten op te lezen, blijkt hier te zijn 'geboren en getogen.' En sterker nog, verklaart 'heel goed Frans' te spreken. Waarom spreekt hij dan zijn 'moedertaal' niet goed? Het is een raadsel. En begrijp ik nu goed dat zijn gehannes op tv een poging is om 'een beetje subtiel en ironisch' te doen? Mijn God, zijn Nederlanders dan zulke zultkoppen geworden dat ze niet kunnen zien dat we hier met een amateur te maken hebben, een kletsmajoor die zijn eigen falen als een succesnummer verkoopt? Kennelijk niet, althans niet bij de Volkskrant-redactie en hun publiek. De verregaande infantilisering van het tv-volk heeft ertoe geleid dat het nieuws er voor Philip Freriks is om te gloreren, om op te vallen, om leuk te doen. Als je je in Nederland maar voordoet als een schlemiel die ongevaarlijk lijkt, en geen bedreiging lijkt te vormen voor de slaperige status-quo, dan zal het tv-volk en het Volkskrant-publiek je op handen dragen. De massa haat talent en bewondert zichzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten