Het is een typisch Nederlands verschijnsel om zodra je bekritiseerd wordt niet op de inhoud in te gaan maar de aandacht te verleggen naar de vorm. Met dit reflex word ik in mijn loopbaan als journalist keer op keer geconfronteerd. De reactie varieert van: 'ja, je hebt misschien wel gelijk, maar de toon deugt niet,' tot 'waar bemoei je je mee.' En alles daar tussen in. Nadat ik mijn stukje over Maria Goos en haar email op mijn weblog had geplaatst, kreeg ik vanochtend van haar de volgende email: 'Heel erg onbeleefd om ongevraagd aan jouw persoonlijk gerichte email openbaar te maken ! Schandelijk ! maria.' Ik stuurde haar als antwoord: 'wat is er schandelijk aan dat ik een aan mij gerichte email openbaar maak die een reactie is op een stuk dat ik als journalist openbaar heb gemaakt? Het was een reactie op een door jou geschreven openbaar gemaakte column. wat is er tegen dat een gedachten uitwisseling openbaar wordt gemaakt? het betreft hier notabene een publieke zaak. stan.' Vanavond kreeg ik van Maria Goos de volgende reactie: 'Omdat ik de mail aan jou gericht heb. Bij jou is het blijkbaar nodig om erbij te zetten: niet voor publicatie bedoeld. Dat is gewoon niet netjes maar ik geloof niet dat jij dat begrijpt. Einde contact. maria goos.' Vooral ook dat 'einde contact' illustreert een verongelijkt en opgewonden toontje. Daarom, 'beste Maria Goos, 1. als je via een commercieel massamedium als De Volkskrant je gedachten openbaar maakt en ik reageer daarop in het openbaar, is en blijft het nonsense dat jouw reactie ineens prive zou zijn. 2. stond er iets in jouw email dat de lezers van deze weblog niet mochten weten? of had je andere argumenten gebruikt als je had geweten dat het openbaar zou worden gemaakt? 3. waarom ga je niet inhoudelijk op mijn kritiek in? De wijze waarop in Nederland wordt omgegaan met wat jij noemt 'de Marokkanen' is immers een publieke zaak. Wanneer een redelijk sucesvolle en bekende scenarioschrijfster in een invloedrijk landelijk dagblad als de Volkskrant schrijft dat ze 'soms' een etnische minderheid als de 'Marokkanen haat... Echt waar' dan is het volkomen normaal dat ze publiekelijk op kritiek reageert en niet in besloten kring. Een weblog is openbaar en zoals je ziet kan iedereen op mijn teksten reageren. Ook jij. De in deze dagen veel geprezen vrijheid van meningsuiting moet een democraat gebruiken, anders heb je er niks aan, nietwaar. Vriendelijke groet, Stan van Houcke.'
2 opmerkingen:
"De in deze dagen veel geprezen vrijheid van meningsuiting moet een democraat gebruiken, anders heb je er niks aan, nietwaar."
Zolang het nog kan , gebruiken we hem.
Jij hebt makkelijk praten. Jij hoeft geen zelfcensuur te betrachten.
Tja; zelfcensuur...
Da's toch iets dat je jezelf oplegt of je stemt ermee in dat anderen dat aan jou opleggen en noemt dat vervolgens zo?
Dat zou een ouderwets democraat (oorspronkelijke betekenis van het woord) zich niet moeten laten welgevallen.
Een reactie posten