Sinds het begin van de Tweede Palestijnse volksopstand, 28 september 2000 zijn volgens de mensenrechtenorganisatie Defence for Children International 730 Palestijnse kinderen door het Israelische leger en joodse kolonisten vermoord. Op dit moment zitten 356 kinderen in Israelische gevangenissen, sommigen van hen worden gemarteld. http://www.dci-pal.org/english/home.cfm Deze situatie kan ongestoord doorgaan omdat het Westen Israel militair en financieel steunt. Ook de Europese Unie doet dit. Vriend en collega Ronald van den Boogaard maakte me attent op een artikel in de Electronic Intifada. Het is een achtergrondverhaal over de Palestijnse verkiezingen dat een helder inzicht geeft in de motieven van de Palestijnen onder de terreur van de Israelische bezetting. Het is een opluchting dit te lezen na alle commentaren van de Pro-israel lobby, opportunistische Westerse politici en de betaalde opiniemakers van de commerciele massamedia. De auteur is Sam Bahour, een Palestijns-Amerikaanse zakenman en schrijver die op de bezette Westbank leeft. 'In an attempt to make sense of the rapidly moving situation following the elections, I pose the following for consideration.Three IroniesThe first irony of the situation is that the Palestinians practiced a form of democracy under occupation - possibly the first in world history. George Orwell would have had a ball with this. In a nutshell, Palestinians simply voted for their reality: a reality of a failed peace process, a road map that led into a Separation Wall, and a corrupt government that remained propped up by those same funds that are now being threatened to be cut off. Palestinians were fully aware that real democracy cannot be implemented under their difficult condition, but that did not stop them from holding elections for the third of their people that live under Israeli military occupation in the West Bank and Gaza Strip. Palestinians are also fully aware that elections are only part of the trappings of democracy and without the other elements -- freedom of organizing, speech, assembly, press, etc -- the elections will have been a wasted effort. Furthermore, after over a decade of live political interactions, or lack thereof, with Israelis, Palestinians have no illusions that better governing themselves will necessarily lead to the dismantling of the colonial occupation that suffocates their existence.Secondly, Fatah, Yaser Arafat's party, led itself, under Palestinian President Mahmoud Abbas to a self-made defeat. President Abbas, steamrolled Palestinians through a process that brought about his own party's downfall. This is definitely a first in this part of the world. Despite one's political biases, it is apparent that President Abbas is attempting, through elections and other actions, to construct a state-building institution that has the potential to serve Palestinians long after his own rule. Whether this was an intended outcome or a by-product of a plan to bring Hamas into the political framework and break the historic monopoly Fatah has come to enjoy is yet to be learned, but regardless, the process is a healthy one. It may be true that President Abbas has done too little, too late, but we cannot forget the colossal mess that he inherited (and contributed to for so many years), both internally and with the unrelenting Israeli aggression breathing down his back.The third irony of the times is that Israel's strategy of 'Unilateral Disengagement' from Gaza failed and thus contributed to bringing Hamas to power. Even U.S. President Bush's declaring Sharon "a man of peace" was not enough to cover the thin veneer on the disengagement's death grip on Gaza. Such historic mistakes by Israel are not new. For example, when Israel withdrew from Southern Lebanon after an occupation of more than 20 years it left under its control, until today, the Lebanese Shabba Farms, which remain a flashpoint. Likewise, the Gaza Disengagement still left Israel in violation of international law. To disengage settlements from Gaza and leave the occupation fully engaged was a strategy that even Hamas would have had a hard time designing as part of their election's campaign. Israel is well known for making partial gestures, ones that serve a public relation agenda more than a peace agenda. This Israeli blunder is only outdone by the infamous "generous offer" scam that Israel made following the failed Camp David II talks, in essence, making "generous offers" among themselves and portraying to the world that the Palestinian side refused a feasible solution.' Lees verder: http://electronicintifada.net/v2/article4455.shtml
2 opmerkingen:
Ook aardig, in dit verband, om te luisteren naar het interview (begint om 32:46 van de uitzending) dat Met Het Oog op morgen gisteren had met Robert Soeterik, Midden-Oostenexpert. Het is een prachtig -- en uiterst schrijnend -- voorbeeld van hoe de Nederlandse media het verhaal van experts niet willen horen, en niet verteld willen zien. De presentatrice, Henny Stoel, vindt heel duidelijk dat Soeterik een veel te eenzijdig verhaal brengt, en ze probeert steeds weer bezwaren te maken, en "nuances" aan te brengen, maar telkens weer weerlegt Soeterik die bezwaren, en versterkt hij zijn eigen betoog. Hamas heeft gelijk, zegt Soeterik, ze kunnen niet anders, ze vragen niets onredelijks, en wat ze aan onredelijks vragen, wordt ruimschoots gepareerd door wat Israël vraagt.
Er komt een tijd dat we gaan beseffen dat Israël een tweede Zuid-Afrika is, met Apartheid en folteringen en bezettingen en thuislanden. Maar we zijn er nog niet.
het was mevrouw Stoel die na 2001 in een programma van de pro-Israel lobbyist Frits Barend en zijn vriend Van Dorp verklaarde dat ze Arafat nog steeds als een terrorist zag, ondanks het feit dat hij samen met Perez en Rabin de Nobelprijs voor de Vrede had gekregen en hij hoofd van de Palestijnse Autoriteit was. Nooit zal ze Rabin en Perez terroristen noemen, terwijl die toch ieder op hun eigen wijze mee hebben gedaan aan het etnisch zuiveren van Israel. En na '67 ook nog eens betrokken waren bij de bezetting en het confisqueren van Palestijns land. Rabin was als commandant in 1948 verantwoordelijk voor het met geweld verdrijven van naar schatting 50.000 Palestijnse burgers uit Ramleh en Lydda. 'Later, Rabin underlined the cruelty of the operation as mirrored in the reaction of his soldiers. He stated during an interview (which is still censored in Israeli publications to this day) with David Shipler from the New York Times on October 22, 1979: "Great Suffering was inflicted upon the men taking part in the eviction action. [They] included youth-movement graduates who had been inculcated with values such as international brotherhood and humaneness. The eviction action went beyond the concepts they were used to. There were some fellows who refused to take part. . . Prolonged propaganda activities were required after the action . . . to explain why we were obliged to undertake such a harsh and cruel action." Na deze terreurdaad schreef Rabin in zijn dagboek: 'Psychologically, this was on of the most difficult actions we undertook.' Volgens de Conventies van Geneve is dit een oorlogsmisdaad, maar denk niet dat mevrouw Stoel dit zo zal noemen. Ze behoort tot het slag mensen met de juiste opinies om nieuwsvoorlezeres te kunnen worden en om 'Met Het Oog Op Morgen' te kunnen presenteren. Karakterloos.
Een reactie posten