woensdag 9 februari 2011

Nazmiye Oral 18



Nazmiye Oral,

Ik ben door de onverzadigbare mond van het kapitalisme naar binnen gelokt en via zijn aars besmeurd weer naar buiten gekropen. Vrijheid en democratie ben ik onderweg niet tegen gekomen, wel veel geld en afval. Het leek me allemaal meer op 'the airconditioned nightmare' van Henry Miller dan 'de Amerikaanse droom' van Barack Obama, of de heilstaat van zijn kleine kleurloze neefje Mark Rutte.

Kijk in onze koopstraten, op onze televisieschermen, in onze kranten, en u ziet zoveel 'verslagen mannen,' klagende kerels, bang en mislukt en vol haat, een haat die ze niet langer meer op joden kunnen projecteren, en daarom nu op de islamieten richten. Hun haat en minachting moeten ergens naar toe, anders raken ze geconstipeerd en komen de ressentimenten hun oren uit. Nederlanders, mevrouw Oral, hebben nooit een schrijver van wereldnaam voortgebracht die het volk een spiegel voorhield, en hun waanzin temperde. Wij hebben geen Nazim Hikmet die met trots kon schrijven dat 'ze bang [zijn] voor onze liederen...' De Hollanders hebben geen 'liederen' en de 'ze' hebben de rest allang afgekocht met repressieve tolerantie. De pragmatische koopman koopt liever om dan dat hij met geweld de zaak eronder moet houden. Corruptie zit in het bloed van de Nederlanders, ze zijn zelfs zo corrupt dat ze het met een adembenemende arrogantie poldermodel noemen. Mevrouw Oral, dat is de voornaamste reden waarom u nooit in deze provinciale cultuur een echt debat zult meemaken. Men haat hier frictie. Nederland is een hele kleine apenrots waar zodra iemand zich beweegt de rest onmiddellijk weer zijn/haar positie moet bepalen. Hier kopen ze elkaar af en schuiven ze elkaar kluifjes toe, jij in dit adviesorgaan en dan ik in die andere, zodat we telkens opnieuw dezelfde hoofden zien in wisselend gezelschap. Nederland is een herhaling van zetten, waar niet gezongen wordt maar toneel gespeeld. Zingen komt vanuit een diepe overtuiging, vanuit je ziel. Echt zingen kun je niet leren. Je hebt de blues of je hebt het niet. Toneelspelen daarentegen kan iedereen. De een wat beter dan de ander, maar toch: iedereen kan een facade optrekken.

Nederland heeft geen Nobelprijswinnaar als Orhan Pamuk, mevrouw Oral, die zijn lezers voorhoudt dat 'een mens leeft, kwijnt en verdwijnt,' en die beseft dat een man bij het zien van een mooie vrouw moet proberen 'haar schoonheid te doorgronden,' en die weet dat 'in een arm land men niets anders [heeft] dan zijn overtuigingen om zich aan vast te klampen.' Hier in de Nederlandse polder hoeft men zich nergens aan vast te klampen, alles blijft hier consequentieloos, elk woord, elke gedachte, elke bewering, elke mening. Zinnen zijn hier betekenisloos omdat ze afgekocht kunnen worden, woord voor woord. Geen auteur in Nederland die zoals Pamuk zal wijzen op het feit dat

'elke krant, overal ter wereld, zelfs in Amerika vooral dingen [schrijft] die zijn lezers graag lezen. Als de lezer graag leugens wil, dan is niemand die er maar over piekert de waarheid te schrijven en zo de verkoopcijfers te laten kelderen.'


Zelfs een Nederlandse schrijver zal dit niet durven schrijven, want de journalisten in dit kleine taalgebied zijn degenen die zijn boek moeten recenseren, begrijpt u. Orhan Pamuk zou als hij een Nederlandse schrijver was geweest ogenblikkelijk zijn gekielhaald. Nazmiye Oral, Nederland heeft dode ogen die naar het niets staren.

6 opmerkingen:

AdR zei

Nederlanders, mevrouw Oral, hebben nooit een schrijver van wereldnaam voortgebracht die het volk een spiegel voorhield

Twee uitzonderingen die je overal in vertaling zult aantreffen: Johan Huizinga, Herfsttij der Middeleeuwen en natuurlijk Multatuli Max Havelaar. Geen zinnig mens zal ontkennen dat dit de top van de Nederlandse letteren is.

Belagrijke socialistica, van Domela Nieuwenhuis, Christiaan Cornelissen, Herman Gorter en anderen zijn tot "onze" schande oorspronkelijk in andere talen geschreven.

Sjuul van Dissel zei

Mag ik zo 'vrij' zijn Stan van Houcke volledig te onderschrijven. Hier wordt gezegd wat mij al ten minste 53 bewuste jaren onzegbaar begeleidt. In de tien jaren daarvoor heb ik leren stotteren van frustratie, in de jaren erna geleerd onverzoenlijk recalcitrant te wezen tot het bittere end. Kort gezegd, de leugen regeert en de waarheid crepeert. Daartussen is ik. Niet zo eloquent en belezen maar toch onverzettelijk. Van huis uit, en dus zeker niet van de Nederlandse 'vrije en democratische samenleving' meegekregen. Nu ben ik erachter gekomen dat in de Nederlandse rechtspraak ook de leugen gelijk is aan het recht, waarbij de leugen rechtspreekt en de waarheid wordt geslachtofferd voor het 'groter goed' dat dit zou opleveren. Wie de Nederlandse opinie wil mede-vormen moet eerst maar eigendunk opiniëren aan de hand van wat waar is. Stan, je spreekt dus eerstens duidelijk niet namens mij maar tweedens toch weer wel voor mij. Sorry, ik moest dit even kwijt. Want ben wel een Nederlander maar niet van dat soort als je hier in je laatste bijdrage beschrijft. De Oervorm van de Samenzwering, Elsbeth Etty, pagina 9; Column Dinsdag 8 februari 2011 http://digitaleeditie.nrc.nl/digitaleeditie/NH/2011/1/20110208___/1_09/article5.html De laatste twee zinnen "En het secularisme? Het was Marx die verklaarde: „De kritiek op religie is de noodzakelijke voorwaarde voor alle kritiek.”" En zo valt alles weer op z'n plek.

(mijn reactie in de Volkskrant en hier)

stan zei

AdR, zowel multatuli als huizinga zijn grote schrijvers, maar geen Shakespeare, Joyce, Dante, Beaudelaire etc. we moeten wel alles in porportie blijven zien.

Sonja zei

NAVO biedt Midden-Oosten vredesmacht

NAVO springt in tussen strijdende partijen?
NAVO gaat Israël beschermen?
NAVO wil de bezetting overnemen?

Anoniem zei

Grote schrijvers - maar het is Baudelaire. Of hij een beau was, betwijfel ik.

stan zei

touche, je hebt helemaal gelijk. dat heb je als je twee dingen tegelijk probeert te doen. met schaamrood op de kaken, adios

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...