Vrijheid van Meningsuiting? 4

‘De vrijheid van meningsuiting is het recht om te krenken… Daar hebben we heel lang voor gevochten hier in het Westen. Dat gevecht hebben we overwonnen,’ aldus het parlementslid Hirsi Ali, die destijds als lid van de Moslim Broederschap het normaal vond dat de auteur Salman Rushdie via een fatwa ter dood was veroordeeld. En niemand in het programma van NOVA schoot in de lach toen de van origine Somalische asielzoekster de nonsense over haar langdurige strijd voor de vrije meningsuiting parmantig in het openbaar uitsprak. Vervolgens schilderde ze de christenen en moslims af als het grote kwaad in de wereld tot D’66 fractievoorzitster Lousewies van der Laan haar tirade onderbrak door op te merken: ‘Er gebeuren hier een paar gevaarlijke dingen. Je moet het niet hebben over de moslims, de christenen, de atheïsten, want er zijn verschillen… We moeten niet generaliseren over al deze groepen.’ Het hielp niet, ze kan niet anders, net als in Somalië ben je voor of tegen een partij, een tussenweg bestaat niet. Het was dan ook niet verwonderlijk dat mevrouw Ali ineens uitriep: ‘Ik ben een extremistische aanhanger van de vrijheid van meningsuiting,’ een perfecte typering van zichzelf, met deze aantekening dat ze 'een extremistische aanhanger van de vrijheid van meningsuiting' is zolang dit betekent het niet bestaande 'recht om te krenken.' Hirsi Ali is inderdaad een extremiste, een fundamentaliste van geest, een fanaticus die letterlijk over lijken (van Nederlandse soldaten) zal gaan om haar gelijk te halen. En wel omdat ze diep in haar ziel gekrenkt is, getraumatiseerd door een primitieve interpretatie van de islam, die gebiedt dat vrouwen clitoraal besneden worden. Het probleem is alleen dat dit een fenomeen is van onder andere Nilotische stammen in zwart-Afrika en geen islamitisch fenomeen. Nergens in de Koran of de Hadith staat dat vrouwen besneden moeten worden. Hirsi Ali vecht tegen zwart-Afrika en gebruikt daarbij de islam als zwaard om ons ongelovigen te overtuigen. Ze vertoont alle tekenen van een koningin van de slachtoffers, ze kan niet luisteren en is onverzadigbaar. Tegen het einde van de uitzending zei een van de gasten, de Amsterdamse PVDA-wethoudster Fatima Elatik, tegen haar: ‘Het spijt me zeer, maar u wordt gedreven door angst. Wat er in de wereld gebeurt, dat projecteert u zo erg op Nederland. De wijze waarop de discussie hier gaat, en de wijze waarop u de discussie voert, gaat over de hoofden van de mensen die in onze samenleving door elkaar heen leven. Mevrouw Hirsi Ali, u draagt niets bij zo.’ Maar de liberale volksvertegenwoordigster luisterde allang niet meer, schreeuwde dwars door het betoog van een ander heen, met hautaine gebaartjes reagerend op flarden van het gesprek die ze wel kon verstaan. Haar hele lichaamstaal was die van iemand die was afgehaakt, en volkomen verstard vastzat in haar eigen gelijk. Een wanhopig mens die alleen nog maar wist uit te brengen: ‘Wij staan aan de vooravond van misschien het begin van een oorlog. Iran heeft…’ Maar toen hadden ook de andere aanwezigen genoeg gehoord en eindigde het debat in een kakofonie van geluiden. Tot Fatima’s stem ineens duidelijk hoorbaar werd: ‘Namens wie praat u,’ vroeg ze aan mevrouw Ali ‘Komt u weleens gewoon normaal op straat, praat u weleens met mensen?’ Op haar argument dat ze dat vanwege haar veiligheid niet kon, reageerde het Amsterdamse raadslid ‘Meneer Aboutaleb wordt ook bedreigd en die loopt ook gewoon op straat en praat met mensen.’ En dat laatste kan ik beamen, want ‘s zomers zit ik graag met deze wethouder op een terras bij mij op de hoek en soms praat ik met hem over van alles en nog wat. Een intelligente man. En als er verdachte figuren in de omgeving zijn, kijken mijn buren of we moeten ingrijpen. En zo hoort het. Zie ook: http://home.planet.nl/~houck006/autisme1.html