DE SINISTERE LEUGENACHTIGHEID VAN FRITS BAREND

Frits Barend is één van de joodse Nederlanders die meent dat het moorden en verkrachten op "7 oktober 2023 begon," waardoor zijn "leven" in Amstelveen "voorgoed" zou zijn "veranderd." Ik moet er dan ook vanuit gaan dat de voormalige sportverslaggever niets weet over de etnische zuivering van Palestina in 1948, waarbij tenminste 750.000 Palestijnse burgers werden verdreven en een onbekend aantal oorspronkelijke bewoners werden vermoord of verkracht, dan wel verminkt, zoals nog steeds gebeurt. In zijn ogen was de ware oorzaak van het verzet het gegeven dat "Hamas zag dat het te goed ging," een absurde leugen die door werkelijk alle internationale humanitaire organisaties wordt ontkracht. Tegenover De Telegraaf verklaarde Frits Barend over het verzet van Hamas op 7 oktober: "Ik kreeg er een enorme klap van, mede omdat bleek dat Israël ook kwetsbaar kan zijn.” Als kleinburgerlijke provinciaal verzwijgt Frits Barend de informatie van de bekendste Joods-Israelische historici. Via hen weten we nu dat Ben-Goerion, vader des vaderlands van "de Joodse natie" al in 1938 had verklaard: 

"Na de vorming van een groot leger, in het kielzog van de oprichting van de staat, zullen we de verdeling afschaffen en ons uitbreiden naar heel Palestina," daarmee verwijzend naar Groot Israel, het gebied van de Nijl tot de Eufraat.Een jaar eerder, schreef hij aan zijn zoon Amos: 

"Geen zionist kan afstand doen van ook maar het kleinste gedeelte van het land van Israël. Een joodse staat in een deel van Palestina is geen einde, maar een begin."

Het voorlopig accepteren van een eigen stuk grondgebied was, volgens hem, doorslaggevend want juist "daardoor vergroten we onze macht en elke machtstoename maakt het mogelijk het land in zijn geheel in handen te krijgen. Het vestigen van een [kleine] staat… zal dienen als een zeer krachtig instrument in onze historische inspanning om het hele land te bevrijden."

Extremistische christenen in Nederland geloven dat de Joodse God de rondtrekkende Joodse stammen en hun vee Eretz Israel heeft gegeven. Zo staat in de eerste vijf boeken van het  Oude Testament, de Joodse Bijbel. Om precies te zijn "Deuteronomium 11:24 : “Elk stuk grond dat u zult betreden is voor u. Uw gebied zal zich uitstrekken van de woestijn tot aan de Libanon, en van de rivier de Eufraat tot aan de zee in het westen.” Het gebied omvat  het Groot-Israël, zo menen de gelovigen in deze mythologie. Sterker nog: 

"Het gebied van Israël is Gods land.

Het Oded Yinon Plan

Er bestaat een sterke politieke beweging in Israël die zich achter het beruchte Oded Yinon Plan schaart. Er wordt zelfs gefluisterd dat aanhangers van dit plan in de regering van Premier Netanyahu een plek hebben.

Wat is het Oded Yinonplan? Het plan is vernoemd naar een Joodse geleerde die hierover in 1982 een essay schreef: “A Strategy for Israel in the 1980’s” (Een strategie voor Israël in de jaren tachtig van de vorige eeuw). Het Groot-Israël dat het Oded Yinonplan voorstaat, strekt zich uit tot een rechte demarcatielijn (west-zuidwest) van de monding van de Eufraat tot aan de Rode Zee, een enorm gebied! Het Groot-Israël idee voorziet de creatie van een aantal gelieerde staten rondom Israël. Hierbij gaat het onder meer om de Libanon, Jordanië, Syrië, de Sinaï alsook delen van Irak en Saudi-Arabië. Het plan benadrukt dat Israël zijn geopolitieke omgeving moet modelleren door de balkanisering (d.w.z. het uiteenvallen van veelvolkerenstaten in kleine natiestaten) van de omliggende Arabische staten. De opdeling hangt dan af van de etnische of sektarische samenstelling van ieder territorium. Als voorbeeld kan Irak worden genoemd. Dit land zou uiteen kunnen vallen in een staat voor de Koerden, een staat voor de Soennieten en eentje voor Sjiïeten. Om overlevingskansen te hebben zou Israël een imperiale regionale macht moeten worden. De satellietstaten rondom Israël zouden ondergeschikt moeten zijn en de basis vormen voor een pax-Israëlium. De fragmentatie van alle Arabische staten in kleinere eenheden is een steeds terugkerend thema geweest in het zionistisch strategisch denken; het is niet nieuw.

Sommige aanhangers van het Oded Yinonplan zien het hierboven geschetste plan niet slechts als een ideaal, maar lezen het reeds in de werkelijkheid. Om het voorbeeld van Irak weer aan te halen; de oorlog tussen Iran en Irak van 1988 zou binnen dat plan passen. Ook worden er lijnen getrokken met de Libanonoorlog in 2006 en de aanhoudende oorlogen in Syrië en het verdere Midden-Oosten.

https://www.christenenvoorisrael.nl/artikelen/het-groot-israel-van-de-nijl-tot-de-eufraat  

In 2008 interviewde ik de gerespecteerde Benjamin Beit-Hallahmi, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Haifa en auteur van talloze boeken over zijn land, Israel. Eén van de titels is Original Sins. Reflections on the History of Zionism and Israel (1991). Hier zijn wat fragmenten uit Original Sins: 

"Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurt dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israelisch-Palestijns conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.

Diep (of niet zo diep) is iedere Zionist zich bewust van de fundamentele immoraliteit van de manier waarop het Zionisme de oorspronkelijke bewoners heeft behandeld.

In ruil voor de onbeperkte politieke steun aan Israel hebben de Amerikaanse joden gekregen wat ze het meest ontbreekt: een ideologische inhoud om de leegte van hun identiteit te vullen."

Fragmenten uit Original Sins: "In de beginfase leken de Palestijnen hooguit lastposten te zijn, en niet een uitdaging of een probleem. Toen zij een serieuzere uitdaging vertegenwoordigden werd het gezien als vorm van crimineel geweld. Inheems verzet werd altijd gekarakteriseerd als illegaal. Palestijnse strijders werden altijd als gangsters, rovers en vandalen beschreven… Op een bepaald moment werden de oorspronkelijke bewoners gekenschetst als indringers en agressors.

Het Zionisme, zoals het generatieslang in Palestina in praktijk werd gebracht en nog steeds in Israel van vandaag de dag wordt gepraktiseerd, is kolonialisme omdat het de inheemse bevolking als vreemdelingen definieert, en de echte vreemdelingen privileges geeft die de oorspronkelijke bewoners niet krijgen.

'De (toenmalige) overwinnaars wilden geen echte genocide plegen, maar ze wilden wel de herinnering en de identiteit van hun slachtoffers uitwissen. Het grote succes van het Zionisme heeft noodzakelijkerwijs betekend dat de Palestijnen onzichtbaar, gezichtsloos en zonder stem werden gemaakt, ‘vluchtelingen’ van nergens, verwijderd uit het actieve bewustzijn van de wereld.”

"De Israelische definitie van nationaliteit en burgerschap maakt vreemdelingen ( in het land waar ze leven) van de Diaspora Joden overal in de wereld (behalve in Israel); het maakt tevens Palestijnen, die in Israel leven, vreemdelingen in hun geboorteland.

"Arabieren in Israel zijn per definitie vreemdelingen… Zij zijn inheemse buitenstaanders louter en alleen door hun geboorte. Maar zij zijn niet alleen vreemdelingen; zij zijn de vijand, en dit feit wordt dag na dag steeds duidelijker. Zij verpesten de droom – alleen al door hun aanwezigheid. Alleen al hun bestaan is het probleem. Dit geldt zowel als ze Israëlisch onderdaan zijn dan wel bewoners van de Westbank onder bezetting."  

Sommige mensen kunnen in Nederland en Israel een heel werkzaam leven lang in een leugen blijven leven. 

Vanaf eind jaren tachtig onderzochten hoogleraren als Pappe, Benny Morris en Avi Shlaim recent vrijgegeven Israëlische archieven en kwamen tot de conclusie dat decennia aan Israëlische geschiedenis over de oorlog van 1948 grotendeels propaganda waren en dat het Palestijnse verhaal in wezen correct was.

De Palestijnen 'verlieten hun huizen' niet vanwege de bevelen van Arabische regeringen, zoals de standaard Israëlische propaganda beweert. Zij werden in feite onder schot verdreven door zionistische milities zoals Haganah, Irgun en Lehi (ook bekend als Stern Gang). Veel van de 750.000 Palestijnse burgers vluchtten uit angst voor de vele bloedbaden die de zionisten aanrichtten, waarvan de meest beruchte  in het dorp Deir Yassin plaatsvond.

Zo documenteerden de 'nieuwe historici' in Israel de realiteit van de Palestijnse Nakbah (catastrofe) vanuit eigen Israëlische bronnen. Omdat de basisfeiten niet langer ter discussie stonden, koos Benny Morris uiteindelijk voor een andere benadering. In een inmiddels berucht interview met de Israëlische kwaliteitskrant Ha'aretz uit 2004 verduidelijkte Morris zijn toewijding aan het zionisme. Hij stelde dat Israël weliswaar etnische zuiveringen, bloedbaden (en zelfs veel verkrachtingen) had uitgevoerd, maar dat er desondanks 'omstandigheden in de geschiedenis zijn die etnische zuiveringen rechtvaardigen... Een Joodse staat zou niet zijn ontstaan ​​zonder de ontworteling van 700.000 Palestijnen. Daarom was het noodzakelijk om hen te ontwortelen.'

http://indymedia.nl/nl/2011/02/73771.shtml

http://www.counterpunch.org/shavit01162004.html

In 2004 verklaarde de gezaghebbende Joods-Israelische historicus Benny Morris: 'Ben-Gurion had gelijk... Zonder de ontworteling van de Palestijnen zou hier geen Joodse staat zijn ontstaan.'

http://www.nybooks.com/articles/17029

Die etnische zuivering is uitgebreid beschreven in gedegen historisch onderzoek van Joods-Israelische historici als onder andere Simha Flapan, Ilan Pappe, Tom Segev, Avi Shlaim en Benny Morris, etc. De oorzaak van het conflict, te weten de etnische zuivering, begon in 1947, een feit dat volgens Benny Morris: 

'is gebaseerd op vele documenten... de meeste uit de archieven van de Israel Defense Forces. Wat het nieuwe materiaal aantoont, is dat er veel meer Israëlische bloedbaden hebben plaatsgevonden dan ik eerder had gedacht. Tot mijn verbazing waren er ook veel gevallen van verkrachting. In de maanden april-mei 1948 kregen eenheden van de Haganah [de vooroorlogse verdedigingsmacht die de voorloper was van de IDF] operationele orders die expliciet stelden dat ze de dorpelingen moesten ontwortelen, verdrijven en de dorpen zelf moesten vernietigen.'

En:

'Vanaf april 1948 verkondigt Ben-Gurion een boodschap van overdracht. Er is geen expliciete schriftelijke opdracht van hem, er is geen geordend alomvattend beleid, maar er heerst een sfeer van [bevolkings]overdracht. Het idee van overdracht hangt in de lucht. De hele leiding begrijpt dat dit het idee is. Het officierskorps begrijpt wat er van hen verwacht wordt. Onder Ben-Gurion ontstaat er een consensus over overdracht... Ben-Gurion was een transferist. Hij begreep dat er geen Joodse staat kon bestaan ​​met een grote en vijandige Arabische minderheid in zijn midden. Zo'n staat zou niet bestaan.'

Voor degenen die de boeken van Morris niet gelezen hebben, het begrip 'transfer' is een eufemisme voor etnische zuivering. Met andere woorden: Israel heeft volgens zijn meest vooraanstaande historicus en de eerder genoemde 'nieuwe historici' met geweld en 'terreur' tenminste 750.000 Palestijnse burgers verdreven, waardoor ze, zonder enige compensatie van Israel, in vluchtelingenkampen terechtkwamen, omdat ze in strijd met het internationaal recht en talloze resoluties van de VN van Israel niet mochten terugkeren. Deze situatie duurt al meer dan 60 jaar.

http://www.haaretz.com/hasen/pages/ShArt.jhtml?itemNo=380986&contrassID=2 

Ik ga ervan uit dat een burger die waarde hecht aan het recht zal denken dat Morris walgt van deze wrede zionistische politiek, die de oorzaak is van het voortdurende geweld. Maar met schokkende eerlijkheid en onverschilligheid beweerde de historicus vervolgens: 

Onder bepaalde omstandigheden is uitzetting geen oorlogsmisdaad. Ik denk niet dat de uitzettingen van 1948 oorlogsmisdaden waren. Je kunt geen omelet bakken zonder eieren te breken. Je moet je handen vuilmaken.

Het was kennelijk allemaal onvoldoende geweest, want de huidige extremisten onder de zionisten hebben felle kritiek op Ben-Gurion. Zo stelt Morris zelf, die tot het Israelische progressieve kamp werd gerekend, het volgende: 

Ik denk dat [Ben-Goerion] in 1948 een ernstige historische fout maakte. Hoewel hij het demografische vraagstuk begreep en de noodzaak van het vestigen van een joodse straat zonder een grote Arabische minderheid, werd hij tijdens de oorlog bang. Op het laatst aarzelde hij… Ik weet dat dit de Arabieren en de ruim denkenden en de politiek correcte types verbijsterd. Maar mijn gevoel is dat deze plaats rustiger zou zijn en minder lijden zou kennen als de zaak eens en voor altijd opgelost was geweest… Als aan het eind van het liedje mistroostig blijkt te zijn voor de joden dan zal dit zijn omdat Ben Goerion de verplaatsing in 1948 niet voltooide. Omdat hij een groot en veranderlijke demografische reserve op de Westbank en Gaza en binnen Israël zelf achterliet. 

Dit extremisme en het gebrek aan empathie hebben sinds 1948 het Palestijnse verzet gevoed, en heeft ertoe geleid dat de wereldbevolking de zionistische Joden verafschuwt. Wij hebben nu te maken met een aanzienlijke goep Joodse extremisten die niet in staat is vrede met de wereld te sluiten, maar wel over kernwapens beschikt. Het is te hopen dat Iran zo snel mogelijk over kernwapens beschikt, waardoor het zionistisch extremisme aan banden wordt gelegd.