Zionist Frits Barend Vergoelijkt Israelische Genocide van Palestijnen

Frits Barend heeft nog steeds niet geleerd dat zelfs joodse zionisten de genocidale aanvallen van zijn heilstaat Israel niet kan blijven vergoelijken door beweringen als deze: "Als je alleen NRC of Volkskrant leest, kan ik me voorstellen dat je denkt: wat een schoften, die Israëliërs," zoals hij onlangs in een tv-programma voor extreem-rechts deed. Zelfs Nederlandse burgers die joods zijn, of zich joods voelen, dienen zich aan de wet te houden en mogen dus oorlogsmisdaden, laat staan genocide goedpraten, net zo min als tuig van de straat de Holocaust mogen ontkennen dan wel goedpraten. Dat er naar de beweringen van Frits Barend geen juridisch onderzoek wordt ingesteld komt door het feit dat, zoals ik in 2009 schreef:

"de westerse, christelijke cultuur heeft door haar eeuwenoude antisemitisme, haar vervolgingen van de joden die uitmondden in de Holocaust, een schuld in te lossen. De niet-joodse westerlingen zullen individueel als collectief boete moeten doen. En dat is nooit gebeurd. Als ik me beperk tot Nederland, daarover schreef ik al eerder:

Terecht constateren Jan Blokker en zijn twee zoons dat "na de Tweede Wereldoorlog het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig [is] verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders," aldus de tekst uit hun boek Nederland in twaalf moorden (2008). Blokker: 'In de Nederlandse geschiedenis is onverschilligheid doorgaans de vriendelijkste houding ten opzichte van joden geweest. Nederlanders hebben altijd precies geweten wie van hun buren een jood was en op elk gewenst moment kon die wetenschap consequenties krijgen: het verraden van joden voor "kopgeld" tijdens de Duitse bezetting is daar maar 1 vorm van. De paniekerige pogroms in het pestjaar 1349 was een andere.'

Die "onverschilligheid" verklaart ook het feit dat in Nederland procentueel twee maal zoveel joden in de vernietigingskampen werden vermoord als in België en drie keer zoveel als in Frankrijk. Het was in het hart van de christelijke beschaving dat de joden werden vervolgd, niet in één of ander buitengewest in Verre Oosten. En het was qua omvang het dieptepunt van het eeuwenoude rabiaat antisemitisme, dat telkens weer zijn kop opsteekt. De enorme schuld die als een loden last op de schouders van Westerlingen drukt, is nooit ingelost. Pas onlangs heeft het Koninklijke Huis zich verontschuldigd voor de collectieve "onverschilligheid" van de Nederlanders toen hun joodse landgenoten werden gedeporteerd. Er werd na de oorlog over gezwegen. Zelfs excuses voor de al dan niet actieve collaboratie werden pas onlangs gegeven. Ruim zestig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog publiceerde de Nederlandse Spoorwegen het volgende bericht: "NS heeft op 29 september 2005 publiekelijk gesproken over de rol die zij heeft gespeeld in de Tweede Wereldoorlog. President-directeur Aad Veenman sprak tijdens een bijeenkomst op station Muiderpoort in Amsterdam. In dat kader bood hij de Joodse gemeenschap en andere betrokken groepen verontschuldigingen aan voor het verlenen van medewerking door NS aan de deportaties uit Nederland." De NS kreeg f4,80 voor iedere naar Westerbork getransporteerde jood, van waaruit hij/zij verder gedeporteerd werd naar de vernietigingskampen. De NS verzorgde voor meer dan 100.000 joodse Nederlandse deze enkele reis en streek zodoende bijna een half miljoen gulden op. Ook het verraden van een joodse Nederlander leverde geld op, de hoofdstedelijke politieagenten kregen f7,50 voor iedere joodse Amsterdammer die ze als premiejagers te pakken konden krijgen, zoals Ad van Liempt in zijn boek Kopgeld schrijft. Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2009/02/de-nuance-van-de-nrc-92.html

Het enige dat Nederland, en het Westen in het algemeen, heeft gedaan is in feite het probleem dat de gojim had met de joden, in het Midden-Oosten te dumpen en wordt de Joodse bevolking in Israel gebruikt om het westers schuldgevoel in te lossen en om tegelijkertijd onze oliebelangen veilig te stellen. De uiteindelijke slachtoffers van het westers onvermogen om fatsoenlijk met zijn joodse landgenoten om te gaan zijn nu de Palestijnen.

Met andere woorden: westerlingen zullen op zijn minst collectief als individueel moeten rouwen om de misdaden die in hun naam zijn gepleegd. Dat is niet gebeurd. Net zomin als het gebeurd is met de Derde Wereldbevolking, die het Westen rijk heeft gemaakt. Zonder Indonesië was Nederland nooit in staat geweest om de infrastructuur op te bouwen die tenslotte geleid heeft tot de rijke consumptiestaat waarin wij nu leven. Ook aan die landen zijn wij 'schatplichtig.' Eeuwenlang heeft de blanke Westerling gemoord, verkracht en geroofd. Genocide is geen nieuw verschijnsel, wat met de joodse Europeanen is gebeurd, is eerder ook met de Indianen in héél Amerika gebeurd. Ze werden uitgeroeid door onder andere Spanjaarden, Nederlanders, Britten, en ieder blanke die een Indiaan te pakken kon krijgen. Met God's zegen, dat wel.

Als ik u een boek mag aanbevelen, lees Een reis door niemandsland. Hoe de Aboriginals Australië verloren van één van de beste journalisten ter wereld, de Zweed Sven Lindqvist. Ook Lindqvist behandelt het thema van schuld en het 'schatplichtig' zijn. Hij schrijft: "Erkennen, spijt hebben en beloven kun je... voor jezelf doen, in het grootste geheim, zonder daarbij meteen de eigen opvattingen te verloochenen. Zo'n innerlijke spijtbetuiging vormt een schrale troost voor degene die slachtoffer werd van het onrecht dat ik heb gedaan. En een belofte wordt ook gemakkelijk vergeten als niemand weet dat die gemaakt is. Dus eigenlijk zouden de normen een meer publieke spijtbetuiging moeten omvatten."

Maar nu is ook Frits Barend aan de beurt. Ook hij zal zijn mede verantwoordelijkheid moeten nemen voor de gruwelijke genocidale misdaden die zijn Joodse staat pleegt. Dat hij dit weigert toont aan dat Barend geen spat beter is dan de oud-nazi's die nog steeds menen dat zij tijdens de Tweede Wereldoorlog gelijk hadden. Op deze manier bevordert Frits Barend bewust het sluimerende antisemitisme. 

Frits Barend is een verachtelijk sujet.