Europa Vernietigt Zichzelf (10)

Uit decennialange directe ervaring weet ik dat het cynisme onder de westerse mainstream-media wijd verspreid is. Mijn collega’s van de ‘corporate press’ weten overal de prijs van maar van niets de waarde, om nu eens Oscar Wilde te citeren. Journalisten weten als geen ander hoe ze door de macht misbruikt worden, en toch gaan ze ermee door. Hun vak is slechts een bron van inkomen en status, meer niet, want doorgaans is hun werk onlosmakelijk verbonden met de officiële staatspropaganda die zij braaf distribueren. Een voorbeeld: tijdens een reportage in de buurt van het Iraakse Basra, in maart 2003, reageerde de 'crisisverslaggever' van de NOS, Wouter Kurpershoek, verbijsterd over het feit dat NAVO-‘bevrijders’ in het zuiden van Irak niet door de sjiitische bevolking met gejuich werden ontvangen, maar dat men zelfs ‘negatief’ op hun komst reageerde. Omdat het NOS-Journaal geen eigen correspondent ter plaatse had, en kennelijk geen buitenlandse bronnen had geraadpleegd, was de immer hard werkende, multi-inzetbare Kurpershoek met te weinig achtergrondinformatie afgereisd om het grote wantrouwen en zelfs haat van de locale bevolking te kunnen begrijpen. Uit zijn reactie bleek hoe gebrekkig de kennis van de NOS al die jaren was geweest. Ik mailde Kurpershoek dat de bevolking die hij zag al tien jaar lang door de Amerikanen en Britten waren gebombardeerd als strafmaatregel tegen het Saddam-regime. Het was dezelfde sjiitische bevolking die zwaar had geleden door toedoen van wat de toenmalige éminence grise onder de polder-opiniemakers, H.J.A. Hofland, 'het vredestichtende Westen' noemde. Hoewel destijds de tv-kijker thuis het beeld kreeg voorgeschoteld van een technologisch geavanceerde oorlog, uitgevoerd met 'surgical strikes,' bestond slechts zeven procent uit zogenaamde 'smart bombs,' waarvan bovendien, volgens de Amerikaanse strijdkrachten zelf, twintig procent zijn doel had gemist. De rest was een bommentapijt van tien kilometer hoogte, nagenoeg blindelings afgeworpen, waarbij onvermijdelijk bevolkingscentra werden getroffen. Bovendien meldde The Washington Post jaren later, op 23 juni 1999, dat volgens hoog geplaatste Amerikaanse militairen, 'burgers het zwaarst getroffen werden niet door bommen die hun doel mistten, maar door geleide precisiewapens die precies terechtkwamen op hun plaats van bestemming.' 

De Amerikaanse arts David Levinson, die Irak direct na de oorlog bezocht, vertelde een onderzoekscommissie in San Francisco: 'Het was duidelijk dat de bombardementen op Irak een oorlog zijn geweest tegen de burgerbevolking door het massaal vernietigen van de infrastructuur van het land.' Op 5 februari 1991 berichtte de Los Angeles Times over de situatie in de zuidelijke havenstad Basra dat daar sprake was van ‘een gruwelijke nachtmerrie van vlammen en rook zo dicht dat getuigen vertellen dat de zon enkele dagen lang niet duidelijk zichtbaar was’ geweest en dat de Amerikaanse  ‘bombardementen sommige huizenblokken in de stad in zijn geheel met de grond gelijk’ hadden gemaakt, en er ‘bomkraters’ te zien waren ‘ter grootte van een voetbalveld,’ en dat door de verwoestingen ‘een onbekend aantal doden en gewonden’ was gevallen. Hoeveel burgers precies om het leven waren gekomen door deze oorlogsmisdaden bleef gissen. Wel is bekend dat door de gevolgen van de oorlog en de economische boycot, volgens de Verenigde Naties, meer dan een miljoen Irakezen, het merendeel kinderen, om het leven waren gekomen. Tijdens de Golfoorlog, die in feite geen oorlog was maar een bloedbad, deed president Bush senior een oproep, gericht aan 'de Iraakse militairen en het Iraakse volk om de zaken in eigen hand te nemen en om Saddam Hoessein te dwingen op te stappen.' Maar toen de sjiitische bevolking in Zuid-Irak in maart 1991 in opstand kwam, weigerden de Amerikaanse troepen de rebellen toegang te verlenen tot de militaire wapendepots van Irak. Ondertussen liet 'het vredestichtende Westen' Saddam's Republikeinse Garde de eigen linies passeren om de opstandelingen te kunnen aanvallen, waarbij vanuit Iraakse helikopters kerosine werd gesproeid over grote groepen vluchtende burgers en vervolgens met lichtspoor-kogels tot ontbranding gebracht, terwijl 'ik met mijn eigen ogen de Amerikaanse helikopters zag die boven de [Iraakse. svh] helikopters vlogen,’ aldus een rebellerende Iraakse brigadier, ‘zij namen foto's en ze wisten precies wat er gebeurde.’ Ook in het noorden, waar de Koerden in opstand waren gekomen, mocht de Republikeinse Garde, die door Generaal Schwartzkopf's troepen was gespaard, haar gang gaan. Volgens de Australische onderzoeksjournalist John Pilger was de reden de volgende: 

Wat de Amerikanen vrezen is dat de Koerden hun eigen staat zouden vestigen, misschien zelfs een socialistische en democratische, en dat de sjiieten een 'islamitische alliantie' met Iran zouden vormen.

Dit laatste zou de oliebelangen, oftewel ‘The National Security' van ‘De Vrije Wereld' in gevaar brengen. De achterliggende gedachte was: liever een hulpeloze despoot aan de macht dan een echt democratisch bewind dat voor de belangen van de eigen burgers zal opkomen. Met een dictator valt makkelijker te onderhandelen dan met een pluriforme groep democraten, zeker wanneer het gaat om een onbelemmerde stroom olie die voor het voortbestaan van de rijke wereld van levensbelang is. De belangrijkste spreekbuis van de Amerikaanse politieke- en economische elite, Thomas Friedman van The New York Times, schreef dan ook op 7 juli 1991:

Sooner or later, Mr. Bush argued, sanctions would force Mr. Hussein's generals to bring him down, and then Washington would have the best of all worlds: an iron-fisted Iraqi junta without Saddam Hussein.

De Amerikaanse voormalige minister van Justitie Ramsey Clark schreef in  zijn boek The Fire This Time. U.S. War Crimes In The Gulf (1992) dat de 'Gulf War itself was a key element,' in de Amerikaanse politiek om 'securing control over Gulf oil and domination of the regio.' Clark stelde voorts:

The American people, their economy faltering, their wealth more concentrated in a plutocracy than in any other rich country, were going to be told to forego health care, repairs to a crumbling education system, and other essential needs. With the decay of life in central cities, the disappearance of the family there, and police and fear of crime as the principal social controls, the resources of the country, $1.5 trillion within a few fiscal years, were to be devoted to a new military capacity to control the planet. Those expenditures, paid by the middle class and poor, would line the pockets of the plutocracy that controlled politics, the government, foreign policy, the economy, and through the media public opinion. The $1.5 trillion would also buy militarism and seek to dominate the planet for the greater wealth and security of the American plutocrats. The victims of war, to be sure, will be dark-skinned people from poor countries and Americans who live in poverty.

The media, owned by the wealthy, speaking for the plutocracy, has the dual role of  anesthetizing the public to prevent serious consideration or debate of such staggering human issues as world hunger, AIDS, regional civil wars, environmental destruction, and social anarchy, and emotionalizing the people for aggression, all without a serious military threat in sight.

Anno 2015, bijna kwart eeuw later, kan niet anders dan geconcludeerd worden dat oud-minister Ramsey Clark de spijker op de kop sloeg, en dat de functie van opiniemakers als Krielaars, Mak, Smeets, Heijne enzovoorts het mobiliseren van de massa is voor weer een nieuwe oorlog, die wederom ten koste zal gaan van gewone burgers, zowel hier als elders. De goedbetaalde propagandisten zijn voor het establishment hun gewicht in goud waard, de reden waarom zij door de macht geprezen en vertroeteld worden. En dus geven de opiniemakers in de polder hoog op van westerse 'ethische normen en waarden,' waaraan de barbaren in Rusland een voorbeeld kunnen nemen. Wat mijn collega's daarbij verzwijgen is bijvoorbeeld de korte lijst van de 'Major Aggressions by the United States of America,' die Ramsey Clark samenstelde:

(1) Regime change in Iran (1953) the Shah replacing democratically elected Mossadegh; Eisenhower (R);

(2) Regime change in Guatemala (1954) military government for democratically elected Arbenz; Eisenhower (R);

(3) Regime change in Republic of the Congo (Léopoldville) (1961) assassination of Patrice Lumumba, Eisenhower (R)

(4) the Vietnam War (1959–1975), Eisenhower (R), Kennedy (D), Johnson (D), Nixon (R);

(5) Invasion of the Dominican Republic (1965), Johnson (D);

(6) The Contras warfare against Nicaragua (1981–1988), resulting in regime change from the Sandinistas to corrupt capitalists; Reagan (R);

(7) Attack and occupation of Grenada (population 110,000)(1983–1987) Reagan (R);

(8) Aerial attack on the sleeping cities of Tripoli and Benghazi, Libya, (1986) Reagan (R);

(9) Invasion of Panama Regime Change (1989–1990), George H. W. Bush (R);

(10) Gulf War (1991), George H. W. Bush (R);

(11) "Humanitarian" occupation of Somalia leading to 10,000 Somali deaths (1992–1993) George H. W. Bush (R) and Bill Clinton (D);

(12) Aerial attacks on Iraq (1993–2001) Bill Clinton (D);

(13) War against Yugoslavia (1999) 23,000 bombs and missiles dropped on Yugoslavia, Bill Clinton (D)

(14) Missile attack (21 Tomahawk Cruise Missiles) destroying the Al Shifa Pharmaceutical Plant in Khartoum which provided the majority of all medicines for Sudan (1998) Bill Clinton (D);

(15) Invasion and occupation of Afghanistan, Regime Change (2001–present) George W. Bush (R);

(16) War of aggression against Iraq and hostile occupation (2003)-present George W. Bush (R);

(17) Regime change in Haiti (2004) Democratically elected Aristide for three years of chaos and systematic killing, George W. Bush (R).

https://en.wikipedia.org/wiki/Ramsey_Clark  

If they turn on the radars we're going to blow up their goddamn SAMs (surface-to-air missiles. svh). They know we own their country. We own their airspace... We dictate the way they live and talk. And that's what's great about America right now. It's a good thing, especially when there's a lot of oil out there we need. 

U.S. Brig. General William Looney in an interview with the Washington Post, August 30, 1999. Referring, in reality, to the brutal mass-murder of hundreds of civilian Iraqi men, women and children during 10,000 sorties by American/British war criminals in the first eight months of 1999.

The greatest crime since World War II has been U.S. foreign policy.

Ramsey Clark, Former U.S. Attorney General under President Lyndon Johnson.

I believe that if we had and would keep our dirty, bloody, dollar soaked fingers out of the business of these [Third World] nations so full of depressed, exploited people, they will arrive at a solution of their own. And if unfortunately their revolution must be of the violent type because the ‘haves’ refuse to share with the ‘have-nots’ by any peaceful method, at least what they get will be their own, and not the American style, which they don't want and above all don't want crammed down their throats by Americans.

General David Sharp, Former United States Marine Commandant 1966.

We have no honorable intentions in Vietnam. Our minimal expectation is to occupy it as an American colony and maintain social stability for our investments. This tells why American helicopters are being used against guerrillas in Colombia and Peru. Increasingly the role our nation has taken is the role of those who refuse to give up the privileges and pleasures that come from the immense profits of overseas investment.

Martin Luther King, Jr. A Time to Break the Silence speech given at Riverside Church New York City April 4, 1967.

Death squads have been created and used by the CIA around the world — particularly the Third World — since the late 1940s, a fact ignored by the elite-owned media. 

Ralph McGehee, Former CIA analyst & Author. CIABASE; The Crisis of Democracy Deadly Deceits: My 25 years in the CIA. 

The U.S.A. has supplied arms, security equipment and training to governments and armed groups that have committed torture, political killings and other human rights abuses in countries around the world.

Amnesty International, 'United States of America — Rights for All' October 1998.

De Amerikaanse onderzoeksjournalist Stephen Lendman wees in 2016 op het volgende:

North Korea suffered overwhelming numbers of casualties. Up to four million died, mostly civilians. Terror weapons were used, including napalm and toxic agents – chemical and biological.

In March 1952, an International Association of Democratic Lawyers (IADL) commission visited North Korea, investigated US war crimes charges. Their report included documented evidence of toxic agents used, saying:

‘American planes have on various occasions used asphyxiating [letterlijk verstikkend. svh] and other gases or chemical weapons at least since 6th May, 1951.’

The commission took eyewitness and expert testimony. Post-mortem examinations and autopsy results argued that some chemical had been used, with a ‘disagreeable smell, resembling the smell of chlorine… In the affected area of the city, it was noted that grass became yellow-brown, objects containing an alloy of copper became blue-green and rings of silver became black.

Former US Attorney General Ramsey Clark (oud minister van Justitie. svh) drafted a Report and Final Judgment on US Crimes in Korea (from) 1945 – 2001, showing Washington used chemical and biological agents on the peninsula.

By 1952, virtually everything in northern and central Korea was destroyed. Damage assessments showed 18 of 22 cities were half or more obliterated.

Large industrial ones were 75 – 100% destroyed. Villages were turned to ‘low, wide mounds of violent ashes.’

Investigative journalist IF Stone’s ‘Hidden History of the Korean War’ called it US-led international aggression. Truman bore full responsibility for waging war together with fascist South Korean President Syngman Rhee, installed by Washington to serve its interests.

Pyongyang fears America for good reason. Truman’s war never ended. A longstanding uneasy armistice persists. Beating up on North Korea is relentless after all these years.

Washington spurns its desire for normalized relations, maintaining an undeclared state of war instead. Pyongyang is vulnerable to the whims of US imperial policy.

It sees a nuclear deterrent as its best strategic response, giving Washington pause about again waging war. At the same time, wanting peace and stability on the peninsula. US policy prevents it.

World leaders blasted Pyongyang’s latest nuclear test, its first since February 2013, while ignoring the major threat of Western arsenals and Israel’s.

Imposing new sanctions is meaningless. What else Washington plans remains to be seen. It deployed a long-range strategic B-52 bomber able to carry nuclear weapons provocatively — flying at low altitude over South Korea.

US Commander of United Nations Command, ROK-US Combined Forces Command and US Forces Korea General Curtis Scaparrotti called Saturday’s flight a ‘demonstrat(ion) (of) the strength and capabilities of the (so-called) alliance.’

It took off from Guam, escorted by F-15 warplanes. Commander, US Pacific Command Admiral Harry Harris stressed America’s ‘ironclad (onbuigzame. svh) commitment’ to regional allies, notably Japan and South Korea.

‘North Korea’s nuclear test is a blatant violation of its international obligations. US joint military forces in the Indo-Asia-Pacific will continue to work with all of our regional allies and partners to maintain stability and security,’ he added.

America’s regional presence remains hugely destabilizing. Another Asian war could precipitate global conflict — humanity’s greatest threat.

http://www.claritypress.com/LendmanIII.html

Visit his blog site at sjlendman.blogspot.com. 

The original source of this article is Global Research

http://www.globalresearch.ca/why-north-korea-wants-nukes-extensive-u-s-war-crimes-committed-against-the-dprk/5500550   

Maar de stem van betrokken deskundigen, die van nabij of zelfs van binnenuit een tipje van de sluier oplichten, moet genegeerd blijven door ideologisch gemotiveerde journalisten als Michel Krielaars, Bas Heijne, Geert Mak, Hubert Smeets, etcetera, die allen voor NRC Handelsblad hebben gewerkt of nog steeds werken. En daarom kan Krielaars zonder enig gewetensbezwaar volhouden dat het Westen 'ethische normen en waarden' hanteert bij het voeren van zijn buitenlandse politiek. 

Mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS-programma 60 Minutes. Haar werd een reactie gevraagd op een recent VN-rapport, waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering 'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten,' aldus de vrouw, zelf moeder en grootmoeder, die ooit eens geïrriteerd tegen een verbaasde Colin Powell als opperbevelhebber van de strijdkrachten had gezegd: ‘Wat voor zin heeft het om over een voortreffelijk militair apparaat waarover jij altijd spreekt te beschikken, als we het niet kunnen inzetten?’ 

www.youtube.com/watch?v=omnskeu-puE 

Nog geen zes maanden na haar televisie-uitspraak werd mevrouw Albright bevorderd tot minister van Buitenlandse Zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische onderzoeksjournalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te ‘idealistisch’ was. ‘Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden,’ aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn. Er bestaat nu eenmaal een ‘echte wereld’ waar ‘werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.’ Dus inclusief oorlogsmisdrijven waarvoor de overgrote meerderheid van de nazi-top na de oorlog ter dood werd veroordeeld. Maar over die 'echte wereld' zwijgen de opportunistische mainstream-pers en de conformistische westerse volksvertegenwoordigers.

Dit voert ons terug naar NOS-‘crisisverslaggever' Wouter Kurpershoek, die ‘verbijsterd’ was dat in Basra de bevolking ‘hun bevrijders’ niet toejuichten. Al die tijd was de NOS, inclusief Kurpershoek ervan overtuigd dat de NAVO, onder aanvoering van de VS, zegenend werk had verricht, zoals nu het Nederlandse publiek onwankelbaar gelooft dat de Russische Federatie de agressor is, ondanks het feit dat door het NAVO-expansionisme de Oekraïne-oorlog is uitgelokt. Mijn collega's van de 'corporate press'  gaan er kennelijk van uit dat als Rusland zijn strijdkrachten langs de Mexicaanse-Amerikaanse grens zou stationeren Washington deze bedreiging zal accepteren, terwijl toch tijdens de Cuba-Crisis in 1962 op het nippertje een kernoorlog werd voorkomen nadat de VS had gedreigd de Russische schepen met kernwapens, op weg naar Cuba, aan te vallen als die niet zouden omkeren. 

Ander voorbeeld met opnieuw Wouter Kurpershoek in de hoofdrol. Hij schreef in 2013 na een exact 5 minuten durend interview met president Bush het volgende:

'Met gemengde gevoelens neem ik weer afscheid. Ik heb kunnen vragen wat ik wilde, maar de antwoorden zijn algemeen gebleven. Het wachten is nu op de tapes van het interview. Die worden eerst nog eens zorgvuldig nagekeken door de woordvoerders van de president. Stel je voor dat hij iets raars heeft gezegd. Dat valt wel mee. Bush heeft zijn verhaal goed in het hoofd zitten. Wijkt daar niet vanaf. Laat zich niet verrassen. Vrijheid, vrijheid en nog eens vrijheid. Dat is zijn boodschap. Hij heeft mij gebruikt om nog eens zijn verhaal te kunnen vertellen. Ditmaal aan de Nederlanders.’

Ondanks het feit dat het ‘vraaggesprek’ met president Bush junior in de ogen van Wouter Kurpershoek zelf rampzalig was afgelopen, bleek dit geen reden om deze propaganda niet uit te zenden, met als gevolg dat niet alleen de interviewer werd ‘gebruikt,’ maar ook de Nederlandse kijkers. Maar omdat de polderpers kritische Amerikaanse dissidenten jaar in jaar uit negeren, blijft de verslaggeving en de daarop gebaseerde analyses ver onder de maat. Het niveau van de polderpers is en blijft ver onder de maat. Elke dag wordt het publiek geconfronteerd met dezelfde hoofden, dezelfde meningen, en dezelfde propaganda, met als gevolg dat de EU in het algemeen en Nederland in het bijzonder zich heeft laten meeslepen in de Amerikaanse 'proxy war' tegen Azië. Daar zal de Europese bevolking te zijner tijd een hoge prijs voor betalen. Volgende keer meer.