Midden-Oosten-correspondent Ankie Rechess werkt voor Nieuwsuur. Bericht Ankie Rechess over de dagelijkse terreur van het Israelische bezettingsleger tegen de Palestijnse burgerbevolking, inclusief vrouwen en kinderen? Nee. Is dat vreemd? Nee, want Ankie Rechess is een overtuigde zioniste. Haar belang staat lijnrecht tegenover het belang van de Palestijnse bevolking en tegenover datgene wat voorheen 'de journalistieke ethiek' werd betiteld.
Het volgende schreef ik over deze zionistische correspondente in 2008:
Links op de foto ziet u Ankie Rechess, de NOVA-correspondente in Israel, bij het monument voor onder andere haar vermoorde man, één van de twaalf Israelische sporters die in 1972 bij een Palestijnse actie werden gedood.
Dit is het officiële bijschrift: 'Bij het monument van de 12 Israëlische gevallen atleten bij de Olympische Spelen in München sprak Ankie Reches over de laatste momenten van haar man die daar vermoord werd, en legden Marijke Barend en Anneke Bongaarts (van Dorp) een krans.'
In 2006 publiceerde ik dit over Rechess:
De NOS doet niet eens een poging om onafhankelijk te lijken. Eén van de correspondenten van de NOS/NOVA/NPS in Israel is Ankie Rechess. Ankie Rechess is 'de weduwe van Andrei Spitzer, ( een schermer die in ’72 tijdens de Olympische Spelen door Palestijnen werd gedood. SvH) Ankie Rechess (van origine Nederlandse) vertelde tot in detail welke gruwelijke martelingen de atleten hebben moeten ondergaan alvorens ze omgebracht werden. Destijds heeft dit haar ter plekke doen besluiten, dat dit zich nooit mag herhalen en ook nooit vergeten mag worden. Met bewonderenswaardige volharding bezoekt zij sindsdien alle Olympische spelen en probeert elke keer weer een waardige herdenking te bewerkstelligen,' aldus de Collectieve Israel Actie. Zie: http://www.israelactie.nl/content.php?id= 40
Het zal duidelijk zijn dat mevrouw Rechess na zo’n traumatische gebeurtenis alles behalve onafhankelijk kan berichten over Israel, laat staan over de Palestijnen. Naar ik moet aannemen is kennelijk juist dit de reden waarom zij al vele jaren correspondente van de NOS en VRT is.
Welnu, gisteravond kreeg Ankie Rechess als correspondente van NOVA ongeveer zes minuten de tijd om haar pro-Israel verhaal af te steken in de uitzending van NOVA, en opnieuw deed ze geen enkele serieuze poging om onafhankelijk te lijken, laat staan te zijn. Gezien haar trauma kan dat ook niet, het is onmenselijk om dat van haar te eisen. Zelfs haar taalgebruik is dat van de zionistische havikken, met begrippen als 'Israelische Arabieren,' het jargon van zionisten als Rechess die weigeren te aanvaarden dat deze 'Arabieren' Palestijnse Israelis zijn, van wie de families daar al eeuwen zo niet millennialang leven, en die sinds 1948 tweederangs burgers zijn. Het zionistische beeld moet blijven bestaan dat hier sprake is van een land zonder volk voor een volk zonder land. Arabieren kunnen volgens deze leugen overal leven, behalve dan in 'het beloofde land,' voor joodse Europeanen wier verre voorvaderen behoorden tot het Turkstalige ruitervolk, de Chazaren, van wie de vorst zich in de negende eeuw tot het jodendom bekeerde.
De vraag of de NOS, NOVA, ooit een Palestijnse mannelijke of vrouwelijke correspondent in dit gebied zou benoemen van wie de levenpartner bij een gewelddaad door een joods-Israeli vermoord is, blijft vanzelfsprekend: NEE. Daarom is de volgende vraag legitiem: waarom verdeelt de NOS, NOVA, de wereld in Joden en niet-Joden. Waarom kan Ankie Rechess wel haar pro-Israel propaganda blijven bedrijven via een zender die door belastingbetalers wordt gefinancierd, terwijl een Palestijn met of zonder een vermoorde partner nooit zal worden aangesteld als correspondent, laat staan propaganda kan bedrijven voor de eigen zaak? Alleen in Nederland is een dergelijke dwaasheid mogelijk. En zelfs het stellen van deze vraag leidt tot grote consternatie bij de pro-Israel lobby.
Hoelang zal die vertoning met Ankie Rechess doorgaan? Schaamteloos en zelfs misdadig zijn de Nederlandse NOVA en de Vlaamse televisie. Zij kennen geen journalistieke criteria.
Inmiddels, zestien jaar later kan zij nog steeds via de polderpers en de Vlaamse televisie haar propagandapraatjes blijven verspreiden. De journalistiek is in de lage landen altijd hoerig geweest, en zal dat altijd blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten