zondag 8 mei 2022

Hoe Oekraïense- en Amerikaanse 'Hofjoden' Gebruikt Worden 10



Onder de kop ‘Censorship by algorithm does far more damage than conventional censorship’
berichtte op 29 januari 2022 de onafhankelijke journaliste Caitlin Johnstone op haar website:


Journalist Jonathan Cook has a new blog post out on his experience with being throttled (monddood maken. svh) into invisibility by Silicon Valley algorithmic suppression that will ring all too familiar for any online content creators who have been sufficiently critical of official western narratives over the last few years.


‘My blog posts once attracted tens of thousands of shares,' Cook writes.


Then, as the algorithms tightened, it became thousands. Now, as they throttle me further, shares can often be counted in the hundreds. ‘Going viral’ is a distant memory.


En hoewel Cook opmerkte ‘I won’t be banned,’ voegde hij hieraan toe:


I will fade incrementally (stapsgewijs. svh), like a small star in the night sky — one among millions — gradually eclipsed as its neighboring suns grow ever bigger and brighter. I will disappear from view so slowly you won’t even notice.


Cook says this began after the 2016 U.S. election, which was when a major narrative push began for Silicon Valley corporations to eliminate 'fake news’ from their platforms and soon saw tech executives brought before the U.S. Senate and told that they must ‘quell information rebellions’ and come up with a mission statement expressing their commitment to ‘prevent the fomenting of discord’ online.


Najaar 2017 werd bekend dat: 


Clint Watts, a former U.S. Army officer, former FBI agent, and member of the Alliance for Securing Democracy, made the following apocalyptic proclamation: ‘Civil wars don’t start with gunshots, they start with words. America’s war with itself has already begun. We all must act now on the social media battlefield to quell information rebellions that can quickly lead to violent confrontations and easily transform us into the Divided States of America.’ 

https://www.wsws.org/en/articles/2017/11/01/goog-n01.html 


Wie is deze functionaris die nauw gelieerd is aan de CIA?  


Clint Watts is a senior fellow at the Center for Cyber and Homeland Security at George Washington University and a Foreign Policy Research Institute fellow. He previously was an infantry officer in the United States Army, and was the Executive Officer of the Combating Terrorism Center at United States Military Academy at West Point (CTC). He became a Special Agent for the Federal Bureau of Investigation where he served on the Joint Terrorism Task Force (JTTF). He has consulted for the FBI Counterterrorism Division (CTD) and FBI National Security Branch (NSB).


Watts has given expert testimony to the U.S. Congress multiple times, including: to the U.S. Senate Committee on Homeland Security and Governmental Affairs on April 5, 2016, about the ISIS's November 2015 Paris attacks and the 2016 Brussels bombings, to the U.S. House Committee on Foreign Affairs about ISIS after the Orlando nightclub shooting, to the Senate Intelligence Committee about Russian interference in the 2016 U.S. elections in a widely reported March 30, 2017 public hearing, and before the U.S. Senate Armed Services Subcommittee on Cybersecurity on April 27, 2017 about Russian black propaganda.


His testimony before the Senate Intelligence Committee on Russian cyberwarfare tactics made multiple headlines, with Slate (online tijdschrift. svh) calling him ‘Testifier Extraordinaire’ and the star of the hearing. Afterwards, CNN profiled him in a piece where they reported he himself was targeted by Russian information warfare after he documented Internet troll techniques. His comment of ‘follow the trail of dead Russians’ was seen as particularly noteworthy by CBS News, Salon, and The American Interest.

https://en.wikipedia.org/wiki/Clint_Watts 

Kortom, als ‘getuige bij uitstek’ is Watts het prototype van de bruikbare expert waarnaar de mainstream-pers altijd op zoek is, aangezien zij dan zelf geen langdurig onderzoek hoeft te verrichten, en allerlei beweringen moet onderbouwen. Bovendien leeft de ‘corporate press’ van zoveel mogelijk sensatie, en is maar al te graag bereid om propaganda integraal over te nemen, zoals de leugen over Saddams niet bestaande ‘massavernietigingswapens’ aantoonde. Met het oog op de oplagen, en de kijk- en luistercijfers is oorlog vanzelfsprekend een geweldige publiekstrekker, en als propagandisten van het militair-industrieel complex zijn zogenaamde ‘veiligheidsdeskundigen’ helemaal favoriet. Watts is dan ook:


a frequent commentator om NBC News and MSNBC. His writing and media commentary focuses on terrorism, counterterrorism, social media censorship and the fight against media not directly or indirectly controlled by the US government.   


Maar wat Watts voor een onafhankelijke journalist extra verdacht maakt is het feit dat hij in 2014 de opkomst voorspelde van ISIS, precies op het moment dat ‘the US tried to use them to topple the Syrian government.’ 

https://wikispooks.com/wiki/Clint_Watts#cite_note-1 


Fel gekant tegen de vrije nieuwsgaring van de ‘social media’ worden autoriteiten als Watts al geruime tijd ingezet om onafhankelijke journalistiek via internet onmogelijk te maken. De prominente, kritische journalist Jonathan Cook schreef onlangs:


A note I posted to the latest follower angered by my refusal to be what he termed 'balanced' in covering Russia's invasion of Ukraine. Some followers seem unclear what I'm trying to achieve on these platforms and why I highlight certain issues over others. This may help — maybe think of it as a brief mission statement: 


You're right I'm not ‘balanced.' I've never claimed to be. My job is to provide information that offers readers a counterweight to the propaganda of western corporate media. I carefully select things/issues that will best challenge my followers' confidence that we live in a democracy that has their and the world's best interests at heart. I don't seek to replicate western corporate media propaganda because you and they have had endless exposure to it. (In fact, you and everyone you know has been living in a bubble of such propaganda your and their entire lives). 


You made a risky choice, through following me, to expose yourself for a while to an opposing narrative. Risky because it inevitably makes us feel uncomfortable to hear things that reflect very badly on our society and our part in it. Many followers reach a point where things get so close to home they can no longer bear to hear them, let alone agree with them. You reached that point today — strangely, when I decided to amplify the words of the Pope, not someone usually thought of as a radical leftist. 


Make no mistake, though: you are returning to an information bubble, a reassuring propaganda womb.


De huidige westerse oorlogspropaganda betreffende de illegale Russische inval in Oekraïne is overweldigend, en nog nooit eerder vertoond, althans niet in mijn journalistieke bestaan. Het doet mij denken aan de nazi-propaganda tegen de joden. En net als onder Hitler blijft de VS onder Biden almaar meer aan het militair-industrieel complex besteden. Op 26 april berichtte de Engelse editie van Le Monde onder de kop 'Worldwide military spending reached record heights in 2021’:


Defense budgets reached a total 2.1 trillion dollars worldwide in 2021… Half was spent by NATO members. The five largest spenders in descending order (the United States, China, India, the United Kingdom and Russia) account for 62% of the total — with overwhelming American dominance,


terwijl ‘Europe has become a 'new hotspot' for rearmament.’  […] This is the seventh consecutive year of increase worldwide, and the Covid-19 pandemic has not stopped the escalation, said Diego Lopes da Silva, one of the authors of the report…


The United States spent the most (801 billion dollars). It has increased its research and development (R&D) effort by 24% in real terms since 2012, when arms purchases were falling by 6.4%, proof that new generation technologies have become the key to war and that the U.S. wants to maintain its supremacy over Russia and China. The modernization of its nuclear arsenal has absorbed part of this effort, placing the American defense system far above its potential enemies…


For the moment, all eyes have been mostly on Russia, since the invasion of Ukraine on February 24. Its military spending, up 2.9% to 65.9 billion dollars and increasing for the third year in a row… 

https://www.lemonde.fr/en/international/article/2022/04/26/worldwide-military-spending-reached-record-heights-in-2021_5981689_4.html 


De bekende Belgische vredesactivist Ludo De Brabander plaatste deze cijfers in een breder perspectief door te wijzen op het volgende:


Het gaat om de zevende opeenvolgende stijging op rij. De COVID-19 pandemie heeft de opwaartse trend dus niet gekeerd. En dat is zonder de nieuwe aangekondigde NAVO-budgetstijgingen. Eén winnaar: het militair industrieel complex. Verliezer: het klimaat, de sociale bescherming en de publieke dienstverlening! Tijd dat we wakker schieten!


Hoewel dit advies niet overbodig is, laat de werkelijkheid zien dat het westers militair-industrieel complex de wind in de zeilen heeft, dankzij de door de NAVO-landen uitgelokte Russische inval in Oekraïne, die gezien de omvangrijke westerse wapenleveranties aan het regime in Kiev kan uitlopen op een Derde Wereldoorlog, aldus een aanzienlijk deel van de deskundigen, zowel in Rusland als in de VS en Europa. Desondanks blijft de Amerikaanse Deep State astronomisch hoge bedragen spenderen aan oorlogsvoorbereidingen met Rusland en China. Nu, na vijf eeuwen westerse hegemonie het economische en politieke zwaartepunt naar Azië terugkeert probeert de macht in Washington en op Wall Street deze ontwikkeling zo lang mogelijk te vertragen door twaalf keer meer aan het militaire apparaat te spenderen dan Rusland, terwijl de NAVO-landen in totaal 17 keer meer aan ‘defensie’ uitgeven dan Rusland. Toch is de propaganda van de westerse mainstream-media erin geslaagd het beeld te creëren dat Rusland het Westen bedreigd en niet andersom, ook niet nadat de NAVO-bases steeds verder oostwaarts waren uitgebreid en Rusland nu geheel omsingelen. Dit alles terwijl, zoals Den Brabander terecht opmerkt, deze ontwikkeling ten koste gaat van de ware bedreigingen van de mensheid, te weten ‘het klimaat, de sociale bescherming en de publieke dienstverlening!’ Ik voeg daaraan toe: het razendsnel verdwijnen van landbouwgronden:


Loss of Agricultural Land 


One of the major problems facing agriculture is the loss of agricultural land, because as more land is lost, it will become more difficult to produce the amount of food needed to feed the growing human population. When discussing the area of land, the term hectare is often used, and this term is a unit of area that is equivalent to 10,000 square meters, or around 2.5 acres. 


Worldwide, around three million hectares of agricultural land are lost each year because the soil degrades and becomes unusable due to erosion, which is when soil components move from one location to another by wind or water. An additional four million hectares are lost each year when agricultural land is converted and used for highways, housing, factories, and other urban needs. In the United States, around 140 million hectares of agricultural land has been lost in the last 30 years as a result of soil degradation and conversion for urban use.


The trends in the loss of agricultural lands do not look promising for the future of agriculture in the United States. It is estimated that over 40 million hectares of agricultural land in the United States is in danger of being lost due to exposure to erosion by wind or water. If this land is lost, people may find it more difficult to find produce, and prices may also rise.


Decreased Varieties


Another major problem in agriculture is the overall decrease in the varieties of crops and livestock produced. In the early years of agriculture, farmers grew a wide variety of crops and raised many different types of livestock. Since the development of industrialized agriculture the number of different types of crops and livestock has decreased. This decline in variety is due to the fact that it is cheaper to produce large quantities of the same type of crop or livestock than to produce smaller batches of multiple types. For livestock production, it is cheaper and easier to buy or produce only one type of feed for animals and invest in only one type of slaughter and processing. For crops, if farmers plant monocultures, which are when a single crop is planted on a large scale, the production is cheaper because the entire process of planting, growing, and harvesting is more streamlined.


It is estimated that there are over 50,000 plant species that can be safely consumed by humans. Interestingly, around 90% of the average human diet is comprised of only 15 different plant species. In the United States and worldwide, the three most produced crops are corn, soy, and wheat.

https://study.com/academy/lesson/problems-in-agriculture-loss-of-land-decreased-varieties-smaller-crop-yields.html 


Terwijl 2,1 biljoen dollar (twee keer een miljoen maal een miljoen) naar het militair-industrieel complex verdwijnt lijdt rond de tien procent van de wereldbevolking elke dag weer honger:  


Around the world, more than enough food is produced to feed the global population — but as many as 811 million people still go hungry. After steadily declining for a decade, world hunger is on the rise, affecting 9.9 percent of people globally. From 2019 to 2020, the number of undernourished people grew by as many as 161 million, a crisis driven largely by conflict, climate change, and the COVID-19 pandemic.

https://www.actionagainsthunger.org/world-hunger-facts-statistics 


Maar in plaats van de hongerenden te voeden, en de gevolgen van de klimaatverandering op te vangen, acht de macht in het Westen het veel urgenter om Oekraïne voor miljarden aan wapens te schenken in een poging een regime-change in Rusland te forceren. Het einde van een cultuur kondigt zich altijd aan wanneer de doodsdrift de levensdrift uitholt, wanneer eros het moet afleggen tegen thanatos, of anders gesteld: wanneer de oorspronkelijk impuls die tot een bepaalde beschaving heeft geleid is uitgewerkt, en haar instituten verstenen. Ze bestaan nog wel, maar dan alleen in naam. Edward Gibbon, auteur van The Decline and Fall of the Roman Empire (1776-1788) formuleerde dit proces aldus ‘The end comes when we no longer talk with ourselves. It is the end of genuine thinking and the beginning of the final loneliness.’ En daar staan we nu met z’n allen omgeven door leegte, niet in staat een alternatief te verzinnen voor de krankzinnigheid rondom ons. De joods-Hongaarse Nobelprijswinnaar Literatuur Imre Kertész, overlevende van de holocaust, maakte aan het eind van de twintigste eeuw de balans op toen hij schreef:


de eeuw ligt ziek te wentelen in haar cel, te worstelen met zichzelf, met de vraag of ze haar eigen bestaan, haar zijnsvorm, haar bewustzijn zal aanvaarden of verwerpen, en terwijl ze daar ligt, gekweld door de pijn, wordt ze afwisselend overvallen door koortsaanvallen van agressie, verlammend schuldbesef, razend verzet en depressieve machteloosheid. Ze heeft geen helder besef van haar bestaan, ze kent haar doel, haar levenstaak niet, ze heeft haar creatieve plezier en haar verheffende rouw verloren, evenals haar vruchtbaarheid — kortom: ze is ongelukkig.


Kertész herinnert de lezer aan het feit dat ‘Velen het tegenwoordig [hebben] over een “nieuwe barbarij,”’ maar dat ‘we [niet] moeten vergeten dat Rome, toen het door de barbaren werd overspoeld, allang zelf barbaars was geworden.’ 


Hoe hoog het Westen zijn grenzen tegen de barbaren ook mag optrekken, het zal niets helpen tegen de barbaar die allang in de westerling huist. Of meent men nog steeds dat Auschwitz en Hiroshima geen symptomen waren van een pathologisch barbarisme? In zijn novelle Waiting for the Barbarians (1980) wees de Nobelprijs-winnaar J.M. Coetzee op een ander aspect van het permanent gemobiliseerde geweld:


One thought alone preoccupies the submerged mind of Empire: how not to end, how not to die, how to prolong its era. By day it pursues its enemies. It is cunning and ruthless, it sends its bloodhounds everywhere. By night it feeds on images of disaster: the sack of cities, the rape of populations, pyramids of bones, acres of desolation. 


Maar vertel dit niet aan al die praatjesmakers in de media, want zij kunnen de werkelijkheid niet meer zien, laat staan begrijpen. Het enige dat ze wel weten is dat de inzichten van de groten op aarde beperkt moeten blijven tot de literatuur, en zeker niet in de politiek en de pers thuishoren. Hun wereld is schizofreen en totalitair. Dissidente visies worden gehaat en gecensureerd. Inderdaad, ‘het einde breekt aan wanneer wij niet langer met onszelf in gesprek gaan. Het is het einde van oprecht denken en het begin van de uiteindelijke eenzaamheid,’ kenmerkend voor het sterven. De westerling, gekweld door cynisme en door in nachtmerries geeïndigde dromen, verlangt onbewust naar de dood die een eind zal maken aan het uitzichtloze nihilisme. Het leven is in zijn tegendeel veranderd, de hel is de ander, ‘oorlog is erfelijk’ laat War Child weten, ‘wordt van generatie op generatie doorgegeven,’ de oorlogsterreur slaat het slachtoffer in zichzelf op en belast er zijn nageslacht mee. Niemand die dit beter kan weten dan het joodse nageslacht van degenen die de Europese terreur wisten te overleven. En zeker de joodse Oekraïners die door Oekraïense nazi’s en Duitse SS-ers werden vermoord, in totaal een kwart van allen die tijdens de Holocaust werden vernietigd. Alleen al daarom is het weerzinwekkend dat de joods-Oekraïense president, zijn joodse financier, en zijn joodse adviseurs Oekraïense neo-nazi’s inzetten die openlijk hun sympathie betuigen met Oekraïense nazi’s, de beulen van joodse Europeanen. Even monsterlijk is het dat joods-Amerikaanse neoconservatieven met miljarden aan belastinggeld neonazi-militairen van het regime in Kiev van wapens en inlichtingen voorziet, na hen aan de macht te hebben geholpen tijdens de uiterst gewelddadige Maidan-rellen in 2014, en dit alles niet alleen om een regime-change in Oekraïne te  forceren, maar ook een regime-change in Rusland, als eerste stap om, zoals Henry Kissinger in 2015 verklaarde, Rusland uiteen te laten vallen. Het nihilisme — ‘Der unheimlichste aller Gäste,’ zoals Nietzsche het noemde — is inmiddels zo wijd verspreid en zo krachtig dat joodse westerlingen driekwart eeuw na de holocaust moeiteloos kunnen samenwerken met neo-nazi’s. Zij zullen daar een hoge prijs voor betalen, tenminste als men uitgaat van de geschiedenis. In verband hiermee wees ik op 24 september 2019 op het volgende:


The inability to identify with others was unquestionably the most important psychological condition for the fact that something like Auschwitz could have occurred in the midst of more or less civilized and innocent people. 

Theodor Adorno (1903 – 1969)


In 2015, elf jaar nadat deze tekst van de Duitse sociaal filosoof Adorno postuum onder de titel Education After Auschwitz (2004) was verschenen, stelde Natan Sznaider, een 65-jarige Joods-Israelische socioloog naar aanleiding van Hannah Arendt’s The Jewish Writings:


This is what Arendt meant. To be worldless gave the Jews their sophistication, their breadth of vision and their tolerance. Their culture came from many places, and, as it existed mixed in them, all of it felt familiar, as if it belonged together. In this they embodied the ideal of integration. It was inextricably part of their ideal of individual cultivation. Among Jews like this, rootedness — being fixed in one place and submerged one culture — was regarded as a limitation. And limited people could extend their boundaries only by war. Thus Jews were the avant-garde of modernity. Many Jews were not aware of those characteristics themselves or even rejected them. It were the enemies of the Jews who recognized them clearly since those enemies were also enemies of integration and cultivation. Thus, not only the enemies of the Jews drew a connection between the modern institution of money and the Jews. Arendt was not the only one who observed this. Theoretically, this connection was established by the Jewish sociologist Georg Simmel (1900) right at the beginning of the 20th century. Money is identified by Simmel as the means and expression of social abstraction. The abstraction of personal relations results in the much wider nexi (serie van connecties. svh)  of impersonal relations. Historically, money has been a universal solvent that has replaced personal obligations with services purchased on the market and thereby freed individuals from particular others by making them more dependent on the whole. But this replacement of one large, unbreakable bond by a thousand little bonds is not an imitation of freedom. For Simmel, it is real freedom, the history of an increase in the individual’s scope of action. At the same time, the extension of the money economy tends to erode inequality through the same process of making people substitutable. Thus, as not only Simmel observed, it suited Jewish political and social interests, Arendt criticized this in her analysis of the Jewish parvenu. It is hard to maintain the ideal of inequality — that some people were born to rule, and others born to serve — when people are functionally interchangeable. Money therefore tends to extend the concept of equality, in so far as the legitimacy of inequality was based upon a perception of essential differences in the person. Simmel’s thoughts in many ways parallel the antisemites of his time. One just has to look at Werner Sombart’s Die Zukunft der Juden (published in 1912) as just one example. Both Simmel and Sombart identified secularized Jews with commerce as the people that ‘reduce everything to money.’ Both Simmel and the antisemites saw such Jews as carriers of modernity. And naturally both thought it represented the break-up of the old society. The only difference was that Simmel thought the modern world was a good thing. Arendt, of course, was more ambivalent about this, had to be more ambivalent about this, living through the dark times half a century later than Simmel. 


Het politieke en sociaal-economische succes van joden in Oekraïne, gesteund door joods-Amerikaanse neoconservatieven,  zal op den duur de haat van de neo-nazi’s in West-Oekraïne aanwakkeren, en de positie van Zelensky en zijn rijke joods-Oekraïense vrienden onhoudbaar maken. De huidige band tussen joden en nazi’s demonstreert hoe verwerpelijk de westerse politiek is. Zowel de Oekraïense bevolking als de joden aldaar worden door de westerse macht gebruikt in een ‘proxy war’ om het machtsverlies van de Amerikaanse deep state zo lang mogelijk te vertragen. Dit gaat, net als in Vietnam en het Midden-Oosten ontelbare mensenlevens kosten. De gedachte van de Amerikaanse elite, de macht achter de politieke macht, is dat door Rusland een oorlog in te trekken deze staat uiteen zal vallen, net zoals de uitlokking van de Russische inval in Afghanistan tot de ineenstorting van de Sovjet Unie heeft geleid. Lukt dit niet dan zal de rest van deze eeuw, net als de twintigste eeuw,  verwoestend zijn voor allereerst Europa, aangezien de Amerikaanse deep state alles in het werk stelt om de oorlog met Azië op Europees  grondgebied uit te vechten, een feit dat bij gebrek aan staatslieden de huidige generatie politici volledig ontgaat. Nogmaals de Israelische socioloog Natan Sznaider:

  

In an actualized form of Simmel’s sociology, Yuri Slezkine (2004) argues along similar lines identifying the modern age as the Jewish age. Slezkine, writing from the Eastern European perspective, claims that the 20th century is the Jewish century. He does not argue in terms of the Holocaust and the Jewish catastrophe but bases his reasoning on Jewish dispositions and experiences; by viewing Jews as carriers of modernity in terms of literary orientations, mobility and urbanity. Slezkine stresses the universal potential of the Jewish experience as a link to modernity. Again, we encounter the concept of ‘worldlessness’ even though Slezkine does not use it. He demonstrates that the virtues of modernity are nothing other than Jewish virtues such as the intellectual achievement of globalization. In his presentation, Jews are not only revolutionaries, but they stand for a modernity, which is urbane, mobile, educated, articulated, intellectual and flexible. Slezkine (remindful of Simmel) describes a society of strangers, who perceive their alienation as an opportunity for liberation. With this Jewish history can be read as universal history. But more is at stake at this point. It is at the same time the Jewish refusal to succumb to an unconditional universalism and their preservation of particular attachments even in terms of the eternal versus the temporal which transformed Jews into exemplary carriers of a hatred of modernity directed against them. 

https://journals.openedition.org/socio/1359 


Het is typerend voor de zionistische ideologie dat Natan Sznaider geen aandacht besteedt aan de extreem negatieve sociaal-psychologische gevolgen van de ‘vervreemding,’ wanneer hij met grote stelligheid beweert dat de joods-Russische geleerde Yuri Slezkine, hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Californië‘een maatschappij van vreemdelingen [beschrijft], die hun vervreemding ervaren als een mogelijkheid voor bevrijding.’


Met andere woorden: de mens moet wel in onze cultuur vervreemd zijn van de samenleving, van zijn directe omgeving en uiteindelijk van zichzelf om zich te kunnen bevrijden van de maatschappelijke banden die hem met alle anderen verbindt. Dat is de kern van het modernisme. Pas als elke samenhang is verbroken kan het individu zich vrij voelen, hetgeen betekent dat er in feite geen sprake meer is van een samen-leving. In deze moderne ‘wereldloosheid’ (Arendt) is de werkelijkheid gereduceerd tot ieder voor zich, allen op jacht naar zoveel mogelijk geld, oftewel: homo homini lupus, de mens is een wolf voor zijn medemens.’ Het zal duidelijk zijn dat een dergelijk systeem van mateloze begeerte geen lang leven is beschoren, aangezien ‘the winner takes all,’ en de haat tegen de winnaars tot sociale ontwrichting leidt, zoals we nu met de opkomst van de zogeheten ‘populisten’ en 'neo-nazi's' zien. Het waren typerend genoeg twee joodse geleerden, Karl Marx en Émile Durkheim die al in de negentiende eeuw het fenomeen van de ‘vervreemding’ hebben geanalyseerd. Voor hen was vervreemding het probleem van het kapitalistisch/technocratisch systeem dat het individu isoleerde van de rest van de mensheid. Marx was van oordeel dat de oorzaak de klassenstrijd was, terwijl Durkheim juist ‘felt that this class division was good because it created interdependence.’ Daarentegen zag Durkheim in de vervreemding wel degelijk het probleem van: 


normlessness or anomie. Anomie occurs in societies that are disorganized or undergoing change. For example, in the past, religion and family created a structured environment in which everyone had their place in the community. But after a while, political and cultural changes began to occur. These changes were slow, leaving many feeling out of place (experiencing anomie). Results of anomie are increased deviance like suicide, crime, etcetera. 


Zowel Marx, Durkheim als de Duitse socioloog Max Weber, één van de grondleggers van de sociologie, ‘did hold similar views regarding man's loss of connectedness to society and to his natural self.’


Wanneer nu de zionistische ideoloog Natan Sznaider stelt dat ‘Jews were the avant-garde of modernity,’ dan geldt tevens dat ‘Joden’ als ‘de voorhoede van de moderniteit’ het meest hebben geprofiteerd van de moderne ‘vervreemding’ met haar ‘normloosheid’ en ‘zelfmoord, misdaad.’ 


Het is niet vreemd dat Slezkine, ‘claimt dat de 20ste eeuw de Joodse eeuw is.’ Deze geleerde begint namelijk zijn alom geprezen studie The Jewish Century (2004) met het volgende axioma:


The Modern Age is the Jewish Age, and the twentieth century, in particular, is the Jewish Century. Modernization is about everyone becoming urban, mobile, literate, articulate, intellectually intricate, physically fastidious, and occupationally flexible. It is about learning how to cultivate people and symbols, not fields and herds… It is about transforming peasants and princes into merchants and priests, replacing inherited privilege with acquired prestige, and dismantling social estates for the benefit of individuals, nuclear families, and book-reading tribes (nations). Modernization, in other words, is about everyone becoming Jewish. 


De ‘moderne tijd’ mag dan wel het ‘Joodse Tijdperk’ zijn, en de ‘twintigste eeuw, in het bijzonder’ mag dan de ‘Joodse Eeuw’ zijn geweest, zoals professor Slezkine stelt in zijn door de Jewish Book Council onderscheiden boek, tegelijkertijd is het ‘Joodse Tijdperk’ — dat tevens de eerste decennia van de 21ste eeuw omvat ook het tijdperk van vervreemding, van grootschalige milieu-vernietiging, massavernietigingswapens, genocide, massale werkloosheid, alles verwoestende wereldoorlogen, de desastreuze aanslag op biodiversiteit, het neoliberaal en neoconservatief systeem dat miljarden mensen heeft gemarginaliseerd door hen tot levenslange verpaupering te veroordelen. 


In verband met de lengte stop ik hier. Volgende keer meer.  







Geen opmerkingen: