Joden die, ondanks alle Israelische terreur, trots zijn op hun zelfbenoemde ‘Joodse Staat,’ gedragen zich uiterst naïef wanneer zij denken dat hun hoogmoed altijd consequentieloos zal blijven. De joods-Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen aan het gerenommeerde Johns Hopkins Universiteit, Benjamin Ginsberg, eindigt zijn studie The Fatal Embrace. Jews and the State (1998) dan ook met de volgende waarschuwing:
[b]etween the 1930s and the 1980s, Jews became extremely influential in American politics while anti-Semitism was relegated to the margins of American political life. In the contemporary United States, however, anti-Semitism has begun to re-emerge as a prominent political force, and in all likelihood will grow in importance in the coming years. This is so for three reasons. The first is the end of the hegemony and internal unity of the liberal coalition that had all but outlawed anti-Semitic expression. The second is a reduction in the constraints on conservative anti-Semitism and its increasing role as a weapon in struggles within the conservative coalition. The third is the linkage between racism and anti-Semitism in radical ideology coupled with the increased permeability (doordringbaarheid. svh) of the political process to the forces of the radical right.
Die ‘drie redenen’ zijn evenwel aanleidingen maar geen oorzaken van een hernieuwd ‘anti-Semitisme.’ De geschiedenis toont aan dat zodra er een systeem-crisis uitbreekt, en er grote maatschappelijke onrust uitbreekt, het anti-semitisme als een veenbrand weer aan de oppervlakte treedt, omdat in de christelijke wereld de angst en daarmee de haat ergens naar toe moet. Ginsberg wijst erop dat:
[a]s has so often been the case, the more prominent the relationship between Jews and the political regime, the better the opportunity for the government's opponents to attack it by attacking the Jews. If the domestic economy falters, there is not much doubt that some of the Democratic coalition's opponents will point out the administration's (and the nation's) Jewish problem.
Door de hele geschiedenis van de christelijke wereld heen voltrokken zich de meest gruwelijke pogroms tegen joden in periodes van ingrijpende sociale spanningen, oorlogen, na rampen of tijdens economische depressies. Tijdens het interbellum, op 14 augustus 1935, attendeerde de joods-Oostenrijkse auteur en journalist Joseph Roth zijn joods-Oostenrijkse collega Stefan Zweig erop dat de anti-Hitler actie ‘niet alleen [mag] uitgaan van het kringetje waarop nu eenmaal de adjectieven liberaal, atheïstisch, joods, beschaafd en socialistisch van toepassing zijn,’ aangezien deze:
kringen te lang [hebben] gezwegen, gedeeltelijk zelfs bewust. Het is de voorbije twee maanden voor iedereen duidelijk geworden dat alleen het katholicisme dapper weerstand biedt aan het Derde Rijk — ik weet niet of deze opvatting helemaal terecht bestaat, maar zij bestaat. U had zeker gelijk dat u geen kleine polemiekjes wilde voeren. Dat heb ik niet ontkend. Ongelijk had u alleen door terughoudend te zijn. Door het Vae Victis (wee de overwonnenen. svh) dat u hebt uitgesproken en dus door de berusting die u al te duidelijk hebt laten blijken. U was niet alleen. Omdat ook Thomas Mann en meerdere mannen van uw niveau dezelfde houding aannamen, hebben heel wat weldenkende mensen, die hun hoop op u allen hadden gevestigd, zich ook bij de situatie neergelegd. Intussen hebben enerzijds de communisten, weliswaar op hun bekende domme manier, actief de strijd aangebonden; anderzijds ook, slimmer natuurlijk, de katholieken. Als u er bovendien rekening mee houdt dat mensen die teleurgesteld zijn niet ten onrechte steeds meer gaan denken dat de liberalen, die ik heb genoemd, Hitler zelf hebben voortgebracht of in het zadel geholpen, zoals dit nu eenmaal gebeurt bij teleurgestelde mensen, mag u zeker zijn dat een oproep, hoe degelijk voorbereid ook, wanneer hij alleen gedaan wordt door diegenen die zo lang hebben gezwegen geen gehoor zal vinden. Men heeft te lang moeten wachten. Te lang hebben de vertegenwoordigers van het ‘wereldgeweten’ zich doof gehouden en afgewacht. Als ze nu, nu pas het woord beginnen te nemen, zal niemand naar hen luisteren. Geheel afgezien van het feit dat ik persoonlijk niet veel verwacht van dat zogeheten ‘wereldgeweten.’ De wereld heeft nooit een geweten gehad. De wereld heeft genadige en ongenadige periodes gehad. (U kent mijn gelovig scepticisme).
De geschiedenis herhaalt zich nu voor onze ogen, Oekraïense neo-nazi’s worden door westerse nieuwsprogramma’s, gefinancierd door de commercie of door belastinggeld, tot helden uitgeroepen, terwijl ‘democratische’ regeringen voor miljarden aan wapens naar de neo-nazi milities sturen, zoals geavanceerde tanks en howitzers. En geen spraakmakende academicus, kunstenaar, politicus, of intellectueel die publiekelijk zijn stem hiertegen durft te verheffen, omdat het doel is Rusland uiteen te laten vallen. De jaren '20 en '30 revisited. Napoleon en Hitler probeerden dit vergeefs vóór het aantreden van de huidige generatie machthebbers. Ondertussen mag de ‘Joodse staat’ Palestijnse burgers, vrouwen, kinderen, bejaarden, journalisten en intellectuelen blijven vermoorden en Palestijns grondgebied blijven stelen, zonder dat het Westen Israel durft te boycotten, of zelfs maar serieus ter verantwoording te durven roepen. Met betrekking tot het joods zionisme schreef Joseph Roth in dezelfde brief aan Stefan Zweig:
Een zionist is een nationaalsocialist, een nazi is een zionist… U mag niet vergeten dat… de zionisten bovendien… op goede voet staan met de nazi’s; dat ze op verschillende manieren contact met elkaar staan; dat ze zelfs bepaalde sympathieën delen, wat onder nationalisten voor de hand ligt; maar dat het sterkste strijdmiddel van de nazi’s het antisemitisme is, omdat de joden nergens geliefd zijn en dat wanneer er iets als een ‘wereldgeweten’ zou bestaan, het zeker niet door ‘joden’ mag worden opgewekt; als een ‘goj’ zich inlaat met zionisten, doet hij dit enkel en alleen uit antisemitisme.
Interessant is dat de van origine joodse Joseph Roth de oplossing om burgers bijeen te brengen niet zocht in het tribale judaïsme maar in het universalistische katholicisme. Roth ging in zijn diepe scepsis zelfs zover dat hij op 19 augustus 1935 aan Zweig schreef: ‘Ik zie geen andere oplossing dan de christelijke religie,’ daarbij de kanttekening plaatsend niet te geloven ‘in deze wereld’ en bovendien niet te vertrouwen ‘dat we haar kunnen veranderen.’ De alcoholist Roth, die zich letterlijk dood dronk, was een humanist met een tragisch levensgevoel, die er diep van doordrongen was dat het leven geen verlossing bood. In 1936 liet hij Zweig weten: ‘Was ein kleiner Jude ist, brauchen Sie nicht ausgerechnet mir zu erzählen. Seit 1894 bin ich es und mit Stolz.’
Een scherpzinnige man, die zichzelf spottend ‘een kleine rotjood’ noemde, en die — net als Sophocles’ protagonist Oedipus — besefte een speelbal te zijn van de machten die ons observeren, zowel hier als aan gene zijde van de dood. Of, zoals de Amerikaanse dichter en vertaler van Griekse tragedies, wijlen Robert Fagles, over die machten schreef in de inleiding van Sophocles’ toneelstuk Oedipus the King:
They have spread for him, since the day of his birth, a trap and you are going to watch it snap shut,’ en dat ‘nothing mortal can resist the changes Time brings: not bodily strength, not friendship between man and man, still less between city and city. No man can be confident of the future; human confidence is based on total ignorance… all his furious energy and intellectual daring drive him on to this terrible discovery of his fundamental ignorance — he is not the measure of all things but the thing measured and found wanting.
De enige vrijheid die de mens bezit is:
the freedom to search for the truth, the truth about the prophecies, about the gods, about himself. And of this freedom, he makes full use. Against the advice and appeals of others, he pushes on, searching for the truth, the whole truth and nothing but the truth. And in this search, he shows all those great qualities that we admire in him — courage, intelligence, perseverance, the qualities that make human beings great. This freedom to search, and the heroic way in which Oedipus uses it, make the play not a picture of man’s utter feebleness caught in the toils of fate, but on the contrary, a heroic example of man’s dedication to the search for truth, the truth about himself.
Het denken van de grote tragedie-schrijvers is oneindig veel grootser dan dat van de monotheïstische godsdiensten, en wel omdat het judaïsme, christendom en de islam een verlossing beloven die op aarde niet bestaat. De Verlichtingsideologie erfde dit verlossingsgeloof door van de illusie uit te gaan dat de mens als van nature fatsoenlijker en rationeler zou gaan handelen als hij meer kennis zou vergaren. Maar na het aantreden van Hitler als rijkskanselier, eind januari 1933, verklaarde de joods-Oostenrijkse satiricus Karl Kraus: ‘Mir fällt zu Hitler nichts ein.’ Wat viel er immers nog op te merken na alles dat hij al die jaren had geschreven over het nationaal-socialisme en zijn ‘Führer’? Het intellectueel protest dat na 1933 ontstond, kwam als mosterd na de maaltijd. Precies hetzelfde geldt bijna een eeuw later opnieuw. Al sinds de opkomst van de neoliberale ideologie eind jaren zeventig van de vorige eeuw hebben politici en pers collectief vrijwillig meegewerkt aan het uithollen van de democratie en daarmee het vernietigen van de ‘samen-leving,’ in de strikte zin van het woord. Wat valt er temidden van de overal opklinkende demagogische herrie nog in te brengen tegen de totalitair functionerende technocratie die zich steeds meer genoodzaakt voelt elke dissidente uiting desnoods met geweld de kop in te drukken? Alles is al gezegd, de grootste denkers die het Westen heeft voortgebracht hebben hun waarschuwingen keer op keer herhaald, maar niets hielp, allemaal vergeefse moeite. Men kan alleen nog de ondergang beschrijven. Op 28 februari 2014 stelde de onafhankelijke Amerikaanse onderzoeksjournalist Mike Whitney met betrekking tot het dodelijke geopolitieke machtspel:
As you probably know by now, Obama and Co. have ousted Ukraine’s democratically-elected president, Viktor Yanukovych, with the help of ultra-right, paramilitary, neo-Nazi gangs who seized and burned government offices, killed riot police, and spread mayhem and terror across the country. These are America’s new allies in the Great Game, the grand plan to 'pivot to Asia' (strategie veranderen. svh) by pushing further eastward, toppling peaceful governments, securing vital pipeline corridors, accessing scarce oil and natural gas reserves and dismantling the Russian Federation consistent with the strategy proposed by geopolitical mastermind, Zbigniew Brzezinski. Brzezinski’s magnum opus — 'The Grand Chessboard: American Primacy and it’s Geostrategic Imperatives' has become the Mein Kampf for aspiring western imperialists. It provides the basic blueprint for establishing US military-political-economic hegemony in the century’s most promising and prosperous region, Asia. In an article in Foreign Affairs Brzezinski laid out his ideas about neutralizing Russia by splitting the country into smaller parts, thus, allowing the US to maintain its dominant role in the region without threat of challenge or interference. Here’s an excerpt from the article:
'Given (Russia’s) size and diversity, a decentralized political system and free-market economics would be most likely to unleash the creative potential of the Russian people and Russia’s vast natural resources. A loosely confederated Russia — composed of a European Russia, a Siberian Republic, and a Far Eastern Republic — would also find it easier to cultivate closer economic relations with its neighbors. Each of the confederated entities would be able to tap its local creative potential, stifled for centuries by Moscow’s heavy bureaucratic hand. In turn, a decentralized Russia would be less susceptible to imperial mobilization.' (Zbigniew Brzezinski, 'A Geostrategy for Eurasia')
https://russiamatters.org/analysis/brzezinski-russia-insights-and-recommendations
Dit is de kern van de tragedie die zich onder onze neus afspeelt. Intussen blijft de massamens, die meent vrij te zijn, dagelijks overspoeld met propaganda. Geen moment zal de ware macht de burger met rust laten. Vandaar ook dat het individu elk uur via de radio verneemt wat ‘Het Nieuws’ is, en daarmee tegelijkertijd wat geen nieuws is. Vraag de journalisten, opiniemakers in het algemeen, die u dagelijks ‘informeren’ of zij Brzezinkski’s boek The Grand Chessboard. American Primacy and Its Geostrategic Imperatives (1997) hebben gelezen. In negen van de tien gevallen zal blijken dat zij die niet bestudeerd hebben, en dus niet weten wat volgens deze toonaangevende Amerikaanse autoriteit de geopolitieke doeleinden zijn van ’s werelds zwaarst bewapende land. En toch zijn deze betweters uw bron van informatie. Toen Geert Mak als ‘Europa- en Amerika-deskundige’ beweerde dat 'Het beter [is] voor Nederland en de internationale gemeenschap dat Obama de verkiezingen wint,' kon de conclusie niet anders zijn dan dat hij niets wist en begreep van de toenemende geopolitieke rivaliteit tussen de VS en de EU, die zo duidelijk tot uitdrukking kwam in de niet mis te verstane opmerking van mevrouw Nuland, de Amerikaanse neoconservatieve staatssecretaris voor Europa en Eurazië: 'Fuck the European Union.' Mak is, zoals ik uit eigen ervaring weet, slecht geïnformeerd. Zowel in zijn boek In Europa. Reizen door de twintigste eeuw als in Reizen zonder John. Op zoek naar Amerika komt de naam van Brzezinski geen één keer voor. De door de Nederlandse kleinburgers zo bewonderde bestsellerauteur blijkt ook geen enkel boek te hebben gelezen van deze vooraanstaande Amerikaanse strategische denker die tevens de regering van Obama/Biden adviseerde. Ter informatie:Toen de Republikeinse senator John McCain in 2000 in de race was om de conservatieve presidentskandidaat te worden, was Brzezinski zijn buitenlandse adviseur. Acht jaar later, in 2008, is hij buitenlandse adviseur van de nieuwe Amerikaanse president, de Democraat Barack Obama, die het in de verkiezingen opnam tegen dezelfde John McCain. Zijn zoon Mark Brzezinski is eveneens adviseur van Obama. De andere zoon van Brzeziński, Ian Brzezinski zette zich op dat gebied tijdens de verkiezingscampagne in voor McCain.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Brzeziński
Waarop waren Brzezinski's adviezen aan president Obama gebaseerd? Welnu, daarover schrijft Brzezinski in het gezaghebbende Amerikaanse tijdschrift Foreign Affairs, de publicatie van de invloedrijke Council of Foreign Relations, het volgende onder de kop 'A Geostrategy for Eurasia':
America's emergence as the sole global superpower now makes an integrated and comprehensive strategy for Eurasia imperative.
Eurasia is home to most of the world's politically assertive and dynamic states. All the historical pretenders to global power originated in Eurasia. The world's most populous aspirants to regional hegemony, China and India, are in Eurasia, as are all the potential political or economic challengers to American primacy. After the United States, the next six largest economies and military spenders are there, as are all but one of the world's overt nuclear powers, and all but one of the covert ones. Eurasia accounts for 75 percent of the world's population, 60 percent of its GNP, and 75 percent of its energy resources. Collectively, Eurasia's potential power overshadows even America’s.
Eurasia is the world's axial supercontinent. A power that dominated Eurasia would exercise decisive influence over two of the world's three most economically productive regions, Western Europe and East Asia. A glance at the map also suggests that a country dominant in Eurasia would almost automatically control the Middle East and Africa. With Eurasia now serving as the decisive geopolitical chessboard, it no longer suffices to fashion one policy for Europe and another for Asia. What happens with the distribution of power on the Eurasian landmass will be of decisive importance to America's global primacy and historical legacy.
http://www.foreignaffairs.com/articles/53392/zbigniew-brzezinski/a-geostrategy-for-eurasia
Vandaar dat Rusland in zijn ogen, en die van de Amerikaanse deep state, moet worden opgedeeld in drie staten die geen bedreiging kunnen vormen voor de Amerikaanse hegemonie. Het 'Heartland' moet opgebroken worden, zodat Rusland geen verzet kan bieden tegen de Amerikaanse hegemonie. Vandaar ook de miljarden-steun van de VS in 2014 bij het ten val brengen van de democratisch gekozen president en regering van Oekraïne. Vandaar ook het naar voren schuiven van joods-Amerikaanse neoconservatieven en joodse entertainers in het traditioneel antisemitische Oekraïne. Deze gekte bereikte een voorlopig hoogte- dan wel dieptepunt toen de joods-Oekraïense president Zelensky tegenover het Israelisch parlement verklaarde dat de Russische inval in Oekraïne te vergelijken was met ‘the persecution of Jews by the Nazi regime.’ Deze bewering zou hem een donderend applaus hebben opgeleverde als hij een verzameling gehersenspoelde gojim had toegesproken, maar de Joden in Israel weten dat anderhalf miljoen joodse Oekraïners werden vermoord dankzij de steun en medewerking van een aanzienlijk deel van de Oekraïners die met de nazi’s sympathiseerden. Door Zelensky's rol van joodse vader des vaderlands van Oekraïne die strijdt voor vrijheid en democratie was deze belasting-ontduikende multimiljonair in zijn eigen waanzin gaan geloven, zoals bleek uit zijn veronderstelling dat:I don't need to convince you how intertwined our stories are. Stories of Ukrainians and Jews. In the past, and now, in this terrible time… the threat is the same: for both us and you — the total destruction of the people, state, culture. And even of the names: Ukraine, Israel.
Zijn demagogie dat er een ‘parallel’ zou bestaan tussen ‘[o]ur history and your history. Our war for survival and World War II,’ demonstreerde hoe hij niet besefte dat zijn vergelijking door de Joodse bevolking van Israel als absurd zou worden beschouwd. (Zie foto links van joodse vrouw in Kiev, opgejaagd door Oekraïners, en die naderhand werd vermoord en in een massagraf werd gedumpt.) De Russische inval in Ukraïne is voor geen enkel zinnig mens te vergelijken met het stelselmatig vermoorden van 6 miljoen joodse Europeanen. ‘In response to the Ukrainian president's Holocaust reference, Israel's Yad Vashem Holocaust memorial in a statement to NPR called it a “trivialization and distortion of the historical facts of the Holocaust.”’
Soviet prisoners of war in the ravine after the massacre (van joden. svh) Babyn Yar continued to be used by the Nazis as a killing site for Soviet POWs, Roma, and other 'undesirables.'
Maar opgejut door de CIA en de propaganda van de westerse gojim en joodse neoconservatieven verloren Zelensky en zijn joodse adviseurs het zicht op de werkelijkheid. Zo erg zelfs dat zij bovendien aandringen op westerse militaire inmenging die tot een Derde Wereldoorlog zal leiden. En dit nota bene door een land dat als één van de eerste de Amerikaanse illegale inval in Irak militair steunde door het sturen van troepen.
Dit demonstreert opnieuw hoe weinig respect ook het Oekraïense regime in Kiev heeft voor het internationaal recht. Niet ondanks de Oekraïense deelname aan de onbestrafte agressieoorlog tegen Irak, maar juist dankzij deze grove schending van het internationaal recht, wordt het Kiev-regime nu door het Westen politiek, economisch en militair gesteund. Dat ook de joodse president Zelensky’s opvattingen niet deugen blijkt tevens uit het feit dat hij verheugd was dat de zelfbenoemde ‘Joodse staat’ bereid is om tienduizenden joodse Oekraïners te huisvesten in gestolen Palestijns gebied. Maar deze schending van het internationaal recht wordt eveneens door de westerse mainstream-pers verzwegen. De door Zelensky verspreide leugens worden door de ‘corporate media,’ klakkeloos doorgegeven zoals zijn claim dat de Oekraïeners hun joodse landgenoten hebben geholpen. De:
historic truth is that the Ukrainian people cannot be proud of its behaviour in the Holocaust of the Jews.
Israelis know the history of the Holocaust very well. The Ukrainian Auxiliary Police rounded up Jews to be massacred in Babyn Yar, Lviv and Zhytomyr. About 80,000 Ukrainians volunteered for the SS, compared with 2,600 Ukrainians documented as having saved Jews. And before that, some of the worst pogroms in Jewish history were perpetrated in what is now Ukraine.
How many international businesses boycotted the US market when America waged its unholy wars? Serious question.
Libya, Iraq, Syria, and Afghanistan are wondering why the US and NATO invading their countries and killing innocent civilians weren't war crimes…
Opvallend is hoe fanatiek de meerderheid van de Nederlanders, en de Nederlandse regering, het Zelensky-regime steunt. Terwijl toch zijn regime door de CIA en de joods-Amerikaanse neoconservatieven is samengesteld. Dat hij en zijn financiers de parlementaire democratie in Oekraïne volledig hebben uitgehold en in een dictatuur hebben veranderd, wordt door mijn collega's genegeerd. Hier enkele feiten, zoals die door onafhankelijke journalisten worden gepresenteerd:
‘One less traitor’: Zelensky oversees campaign of assassination, kidnapping and torture of political opposition
MAX BLUMENTHAL AND ESHA KRISHNASWAMY· APRIL 17, 2022
While claiming to defend democracy, Ukraine’s Volodymyr Zelensky has outlawed his opposition, ordered his rivals’ arrest, and presided over the disappearance and assassination of dissidents across the country.
Ukrainian President Volodymyr Zelensky has framed his country’s war against Russia as a battle for democracy itself. In a carefully choreographed address to US Congress on March 16, Zelensky stated, ‘Right now, the destiny of our country is being decided. The destiny of our people, whether Ukrainians will be free, whether they will be able to preserve their democracy.’
US corporate media has responded by showering Zelensky with fawning press, driving a campaign for his nomination for the Nobel Peace Prize and inspiring a flamboyant musical tribute to himself and the Ukrainian military during the 2022 Grammy awards ceremony on April 3.
Western media has looked the other way, however, as Zelensky and top officials in his administration have sanctioned a campaign of kidnapping, torture, and assassination of local Ukrainian lawmakers accused of collaborating with Russia. Several mayors and other Ukrainian officials have been killed since the outbreak of war, many reportedly by Ukrainian state agents after engaging in de-escalation talks with Russia.
‘There is one less traitor in Ukraine,’ Internal Affairs Ministry advisor Anton Geraschenko stated in endorsement of the murder of a Ukrainian mayor accused of collaborating with Russia.
Zelensky has further exploited the atmosphere of war to outlaw an array of opposition parties and order the arrest of his leading rivals. His authoritarian decrees have triggered the disappearance, torture and even murder of an array of human rights activists, communist and leftist organizers, journalists and government officials accused of ‘pro-Russian’ sympathies.
The Ukrainian SBU security services has served as the enforcement arm of the officially authorized campaign of repression. With training from the CIA and close coordination with Ukraine’s state-backed neo-Nazi paramilitaries, the SBU has spent the past weeks filling its vast archipelago of torture dungeons with political dissidents.
On the battlefield, meanwhile, the Ukrainian military has engaged in a series of atrocities against captured Russian troops and proudly exhibited its sadistic acts on social media. Here too, the perpetrators of human rights abuses appear to have received approval from the upper echelons of Ukrainian leadership.
While Zelensky spouts bromides about the defence of democracy before worshipful Western audiences, he is using the war as a theatre for enacting a blood-drenched purge of political rivals, dissidents and critics.
‘The war is being used to kidnap, imprison and even kill opposition members who express themselves critical of the government,’ a left-wing activist beaten and persecuted by Ukraine’s security services commented this April. ‘We must all fear for our freedom and our lives.’
Torture and enforced disappearances ‘common practices’ of Ukraine’s SBU
When a US-backed government seized power in Kiev following the Euromaidan regime change operation of 2013-14, Ukraine’s government embarked on a nationwide purge of political elements deemed pro-Russian or insufficiently nationalistic. The passage of “decommunization” laws by the Ukrainian parliament further eased the persecution of leftist elements and the prosecution of activists for political speech.
The post-Maidan regime has focused its wrath on Ukrainians who have advocated a peace settlement with pro-Russian separatists in the country’s east, those who have documented human rights abuses by the Ukrainian military, and members of communist organizations. Dissident elements have faced the constant threat of ultra-nationalist violence, imprisonment, and even murder.
The Ukrainian security service known as the SBU has served as the main enforcer of the post-Maidan government’s campaign of domestic political repression. Pro-Western monitors including the United Nations Office of the High Commission (UN OHCR) and Human Rights Watch have accused the SBU of systematically torturing political opponents and Ukrainian dissidents with near-total impunity.
The UN OHCR found in 2016 that ‘arbitrary detention, enforced disappearances, torture and ill-treatment of such conflict-related detainees were common practice of SBU…’ A former Kharkiv SBU officer explained, ‘For the SBU, the law virtually does not exist as everything that is illegal can be either classified or explained by referring to state necessity.’
Yevhen Karas, the founder of the infamous neo-Nazi C14 unit, has detailed the close relationship his gang and other extreme right factions have enjoyed with the SBU. The SBU ‘informs not only us, but also Azov, the Right Sector, and so on,’ Karas boasted in a 2017 interview.
Kiev officially endorses assassinating Ukrainian mayors for negotiating with Russia
Since Russia launched its military operation inside Ukraine, the SBU has hunted down local officials that decided to accept humanitarian supplies from Russia or negotiated with Russian forces to arrange corridors for civilian evacuations.
On March 1, for example, Volodymyr Strok, the mayor of the eastern city of Kreminna in the Ukrainian-controlled side of Lugansk, was kidnapped by men in military uniform, according to his wife, and shot in the heart.
On March 3, pictures of Strok’s visibly tortured body appeared. A day before his murder, Struk had reportedly urged his Ukrainian colleagues to negotiate with pro-Russian officials.
Anton Gerashchenko, an advisor to the Ukrainian Ministry of Internal Affairs, celebrated the mayor’s murder, declaring on his Telegram page (see below): ‘There is one less traitor in Ukraine. The mayor of Kreminna in Luhansk region, former deputy of Luhansk parliament was found killed.’
According to Geraschenko, Strok had been judged by the ‘court of the people’s tribunal.’
Telegram post by Anton Gerashchenko, advisor to the Ukrainian Ministry of Internal Affairs, celebrating the assassination of ‘traitor’ and Kreminna Mayor Volodymyr Struk
The Ukrainian official therefore delivered a chilling message to anyone choosing to seek cooperation with Russia: do so and lose your life.
On March 7, the mayor of Gostomel, Yuri Prylipko, was found murdered. Prylipko had reportedly entered into negotiations with the Russian military to organize a humanitarian corridor for the evacuation of his city’s residents — a red line for Ukrainian ultra-nationalists who had long been in conflict with the mayor’s office.
Next, on March 24, Gennady Matsegora, the mayor of Kupyansk in northeastern Ukraine, released a video (below) appealing to President Volodymyr Zelensky and his administration for the release of his daughter, who had been held hostage by agents of the Ukrainian SBU intelligence agency.
Meer over de westerse sympathie voor neo-nazi's en hun joodse pleitbezorgers de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten