Waarom de VS een Nucleaire Basis in Oekraïne Wil. 6

De coördinatie van de westerse anti-Rusland propaganda begint te haperen. Vandaag opent The New York Times met een vier kolommen brede foto van ‘A woman being carried from a maternity hospital in Mariupol, Ukraine, that was damaged by Russian Shelling. At least three people were killed, the local government said.’ Daaronder staat als kop: ‘Mass graves for Mariupol,’ zijnde de strekking van het verslag, geschreven door de Moskou-correspondente van de krant,  vanuit Lviv dat meer dan 1220 km verwijderd is van  Mariupol, waardoor zij aangewezen was op de Oekraïense propaganda. Dat het hier propaganda betreft was gisteren, donderdag 10 maart 2022 al bekend, doordat op internet gedocumenteerd werd dat de vrouw op de foto ‘het model Marianna uit Mariupol’ was, ‘een bekende beauty-blogger in de regio,’ die weliswaar zwanger is, maar onmogelijk in de betreffende kraamkliniek kon zijn, aangezien het ziekenhuis ‘al enkele dagen door de Azov-militanten gebruikt’ werd ‘als een versterkte post die niet functioneert als een medische faciliteit.’ Op haar Instagram-account staan volgens betrouwbare bronnen ‘onder de laatste post al meer dan 500 reacties van echte gebruikers die de vrouw veroordelen voor deelname aan informatie-vervuiling.’ Bekend is dat op 7 maart 2022, tijdens een vergadering van de VN-Veiligheidsraad de Russische delegatie meldde dat deze kraamkliniek ingenomen was door het Azov-bataljon, waarbij ‘alle in verwachting zijnde vrouwen werden verdreven.’ Het Azov-bataljon is een neo-nazi militaire eenheid die al acht jaar lang de Russische inwoners van de Donbass-regio hebben gebombardeerd en beschoten, waarbij naar schatting rond de 14.000 mensen om het leven zijn gekomen, zonder dat het Westen de huidige president van de Oekraïne, de komiek Volodymyr Zelinsky, ter verantwoording riep. Het vermoorden van duizenden Russische inwoners van de Donbass door uitgesproken neo-nazi’s is één van de redenen waarom de Russische strijdkrachten het buurland Oekraïne binnen gevallen zijn. 

Een tweede propagandablunder voltrok zich toen op donderdagavond 10 maart 2022 ‘Minister Wopke Hoekstra’ verklaarde ‘bezorgd’ te zijn ‘over de complottheorie die Rusland heeft verspreid over de aanwezigheid van Amerikaanse “biolabs” in Oekraïne. Hij vreest dat Rusland dit verhaal gebruikt om chemische wapens in te zetten bij de oorlog in Oekraïne,’ terwijl toch een dag eerder Victoria Nuland, de Amerikaanse neoconservatieve staatssecretaris van Buitenlandse Zaken, verantwoordelijk voor Europa en Eurazië, in de Senaat had verklaard dat die Oekraïense ‘bio-labs’ wel degelijk bestaan, met andere woorden dat juist het ontkennen ervan een complot was, en dat Rusland wel degelijk de waarheid had gesproken. Maar ook de Nederlandse minister van Defensie Ollongren, die volgens eigen zeggen het verschil niet wist tussen een sergeant en een majoor, was van dit alles niet op de hoogte, en bleef driftig in de Tweede Kamer allerlei aantekeningen maken, zonder het nepnieuws van haar kabinet door te prikken. 

Als onafhankelijke waarnemer constateer ik dat de polderpers doorgaat met het verspreiden van nonsens. Vandaar dat ik verder ga met informatie van betrouwbare bronnen, te beginnen met de 74-jarige Amerikaanse auteur, historicus en emeritus hoogleraar Andrew Bacevich, gespecialiseerd ‘in international relations, security studies, American foreign policy, and American diplomatic and military history,’ is ‘a retired career officer in the Armor Branch of the United States Army, retiring with the rank of colonel.’ 

Bacevich is ‘a persistent, vocal critic of the U.S. occupation of Iraq, calling the conflict a “catastrophic failure.” In March 2007, he described George W. Bush's endorsement of such "preventive wars" as "immoral, illicit, and imprudent." His son, Andrew John Bacevich, also an Army officer, died fighting in the Iraq War in May 2007.

He graduated from the United States Military Academy at West Point in 1969 and served in the United States Army during the Vietnam War, serving in Vietnam from the summer of 1970 to the summer of 1971.

Later he held posts in Germany, including in the 11th Armored Cavalry Regiment; the United States; and the Persian Gulf up to his retirement from the service with the rank of colonel in the early 1990s. His early retirement is thought to be a result of his taking responsibility for the Camp Doha (Kuwait) explosion in 1991 in command of the 11th Armored Cavalry Regiment. He holds a Ph.D. in American Diplomatic History from Princeton University, and taught at West Point and Johns Hopkins University before joining the faculty at Boston University in 1998.

https://en.wikipedia.org/wiki/Andrew_Bacevich 

Ik introduceer professor Bacevich wat uitgebreider omdat hij een intellectuele insider is, wiens kennis vele gebieden bestrijkt, en dus geen polders-opiniemaker of politicus is die zijn of haar opdrachtgevers in de politiek en de ‘corporate press’  moet behagen om carrière te kunnen maken. Op 22 februari 2022 maakte deze gezaghebbende kolonel buiten dienst een vergelijking tussen de desastreuze Vietnam Oorlog en de al even rampzalige Amerikaanse buitenlandse politiek na de val van de Sovjet Unie. Hij merkte op dat: 

The Ukraine crisis and the resulting standoff with Russia offer a case in point. As was the case with Vietnam and the principal theaters of the Global War On Terror, Ukraine does not constitute a vital U.S. security interest. From an American perspective, it is not worth fighting for, as President Biden himself has tacitly admitted. That Russians should entertain a different view regarding Ukraine’s strategic importance is not only unsurprising but to be expected. Thousands of miles from the United States, Ukraine borders on Russia. In geopolitics, propinquity confers strategic importance.

Given this context, Ukraine’s expressed ambition to join NATO, dating from 2008, necessarily appears in Russian eyes to be a hostile act, as would, say, Mexico dropping hints that it seeks to forge a military alliance with the People’s Republic of China. In 1997, the renowned diplomat and historian George Kennan warned that expanding NATO at Russia’s expense would be ‘the most fateful error of American policy in the entire post-Cold War era.’ Successive administrations chose to ignore that warning, which proved to be remarkably prescient. The truth is that when Russia was weak, the United States and its European allies exploited that weakness to the West’s advantage. They should not expect gratitude from the Kremlin.

Claims by the United States that its intentions regarding Ukraine are benign will ring hollow to anyone recalling Washington’s recent appetite for aggressive military action. One need not — and should not — give Russia a pass for its 2008 punitive skirmish with Georgia, its 2014 annexation of Crimea, and its incursion into Ukraine’s Donbas region that same year. Neither, however, should we expect adversaries to overlook U.S. military actions undertaken with even less legal justification and even sketchier strategic logic, which resulted in far greater loss of life. If the Russian troop presence along the perimeter of Ukraine is a provocation, then how should we characterize the conduct and outcome of America’s invasion and twenty-year occupation of Afghanistan?

The sins committed by great powers abound, a truth as applicable to our era as to any other. The task immediately at hand is not to weigh American transgressions against Russia’s but to limit the resultant damage. Regarding Ukraine, the imperative is to devise a formula that will restore a semblance of stability to a region now seemingly teetering on the brink of needless war. In that regard, the approach favored by Bundy and McNamara, Rumsfeld and Wolfowitz won’t do.

Russian President Vladimir Putin has advanced a set of large demands that translate into a comprehensive set of security guarantees; for example, permanently foreclosing the possibility of Ukraine joining NATO. In effect, Putin appears intent on declaring an end to the period when Russia could be pushed around. While in some respects his demands may be excessive, moral realism requires that Biden refrain from dismissing them out of hand. 

https://www.commonwealmagazine.org/mournful-legacy 

De vraag is wat slecht geïnformeerde ‘outsiders’ als mijn Nederlandse mainstream-collega’s niet begrijpen van de uiteenzetting van een ‘insider’ als professor Bacevich? Wanneer ik het ze vraag krijg ik geen enkel antwoord, ze reageren ook nooit op mijn kritiek op hun beweringen. Uit ervaring weet ik dat ze geen open discussie durven aan te gaan, want de feiten die ik aandraag zijn afkomstig van veelal Amerikaanse experts wier publicaties ik heb gelezen, of ik, al dan niet in de Verenigde Staten, geïnterviewd heb. Zij zijn veelal gerespecteerde deskundigen die men zelden of nooit geciteerd of geinterviewd  ziet door de polderpers. De reden is dat deze contacten kritisch staan tegenover het simplisme van de neoliberale en neoconservatieve ideologie van de heersende westerse elite. 

Tegenspraak past domweg niet in de propaganda van de mainstream-media die afhankelijk zijn van de economische- en financiële elite. Zij vormen als het ware een kongsi van gelijkgestemden, met hetzelfde gebrek aan humanitaire normen en waarden, waardoor Washington ongestoord soevereine landen op vele duizenden kilometers afstand als Afghanistan, Irak, Libië, Syrië kan verwoesten, maar Rusland zwaar bekritiseerd en geboycot wordt zodra het zijn buurland Oekraïne aanvalt. Deze chronische hypocrisie van mentale lichtgewichten belemmerd tevens een bredere context van hetgeen zich ditmaal in Europa voltrekt. De commerciële pers komt niet verder dan het herhalen van een infantiele zwart-wit schets van de werkelijkheid, waarbij vanzelfsprekend de Russen het Kwaad vertegenwoordigen, en de VS — hoe kan het ook anders — het eeuwig goede. Daarentegen hebben ter zake kundige insiders volstrekt andere feiten en opvattingen die door de kamerbreed heersende ‘conspiracy of silence’ wordt verzwegen. De overgrote meerderheid van de Nederlanders wordt dan ook niet geconfronteerd met de volgende analyse van Bacevich:

My Quincy Institute colleague Anatol Lieven had devised a plausible solution to the conundrum: neutralization, using Cold War Austria as a model. In the immediate wake of World War II, the victorious allies occupied Austria, and arrangements there paralleled the terms of the occupation of defeated Germany. In 1955, however, the occupiers, including the United States and the Soviet Union, negotiated a treaty that resulted in Austria’s neutralization along with the withdrawal of all foreign forces. Austria thereby became a buffer between East and West, an outcome agreeable to all parties, not least of all to Austrians.

Moral realism suggests the possibility of a similar outcome for Ukraine: neutralization to transform it into a buffer between Russia and NATO while providing for the essential security and well-being of the Ukrainian people. A perfect solution? No, and hawkish critics will scream appeasement. But such an outcome will be infinitely preferable to a major (and potentially nuclear) armed conflict or to Ukraine remaining a perpetual flashpoint.

And let’s face it: given the precarious state of their own democracy, Americans today have more pressing concerns to deal with than Eastern European border security. Restoring a modicum of moral realism to U.S. policy will mark a large step toward giving those concerns the attention they deserve. 

   

Dergelijke woorden worden in het kleinburgerlijke Nederland, een kleine satelliet van het grote ‘Amerika,’ als vloeken in de kerk beschouwd. Het druist in tegen de officieel gesanctioneerde doctrine. En daarin past vanzelfsprekend niet de logische vergelijking dat wat de Russen momenteel doen het uitvoeren is van hun eigen versie van Washington’s Monroe Doctrine, afgekondigd in 1823, waarbij ‘The European powers, according to president Monroe, were obligated to respect the Western Hemisphere as the United States' sphere of interest.’ Rusland daarentegen mag van het Witte Huis en het Pentagon geen ‘sphere of interest’ hebben, in dit geval een bufferstaat tegen het oostwaartse NAVO-expansionisme.  En waarom niet? Omdat Biden, net als Obama, Rusland in drie delen wil opbreken, zodat Washington zijn afbrokkelende hegemonie niet alleen kan stoppen, maar zelfs weer zal uitbreiden. Geopolitiek wordt niet op een achternamiddag, ergens in de zon gezeten, verzonnen, maar wordt door de elites langdurig voorbereid, tot het moment is gekomen die politiek in de praktijk te brengen na een gecoördineerde actie van pers en politiek. De macht heeft hierin een langdurige ervaring, al millennia voordat de massamedia ontstonden. De macht droomt nu eenmaal altijd van de hegemonie. Maar, zoals één van de grootste westerse historici, de Brit Edward Gibbon, over het Romeinse Rijk schreef: 

The story of its ruin is simple and obvious; and, instead of inquiring why the Roman empire was destroyed, we should rather be surprised that it had subsisted so long. The victorious legions, who, in distant wars, acquired the vices of strangers and mercenaries, first oppressed the freedom of the republic, and afterwards violated the majesty of the purple. The emperors, anxious for their personal safety and the public peace, were reduced to the base expedient of corrupting the discipline which rendered them alike formidable to their sovereign and to the enemy; the vigour of the military government was relaxed, and finally dissolved, by the partial institutions of Constantine; and the Roman world was overwhelmed by a deluge of Barbarians.

Gibbon zag het Romeinse Rijk, toen het eenmaal over zijn hoogtepunt heen was, als een overrijpe door verrotting aangetaste vrucht. Die verrotting was, in Gibbon's weergaloze beschrijving, het gevolg van een combinatie van ‘immoderate greatness, imperial over-reach, oppressive acts by the legions, the relative weakness of the emperors, and dissolution (ontbinding. svh).’  Maar het geïndoctrineerde westerse publiek, dat ‘one great republic’ vormt, kan het zich vandaag de dag niet voorstellen dat het zogeheten ‘Pax Americana’ hetzelfde lot zal ondergaan als het noodlottige lot ‘that befell the Roman Empire.’ Maar net als met alles begint ook het Amerikaanse Rijk te wankelen, en zullen de Europeanen moeten oppassen dat ze niet onder de vallende brokstukken zullen worden verpletterd. Daarom is de anti-Rusland propaganda zo gevaarlijk, de huidige ‘entitled generation’ lijkt onverschillig te staan tegenover serieuze analyses over de eindigheid van alles, inclusief imperia waarvoor de natuurwet luidt dat zij hun eigen ondergang oproepen. De van origine Zuid-Afrikaanse Nobelprijswinnaar Literatuur, J.M. Coetzee, herinnert de lezers van zijn roman Waiting for the Barbarians (1980) eraan dat:

One thought alone preoccupies the submerged mind of Empire: how not to end, how not to die, how to prolong its era. By day it pursues its enemies. It is cunning and ruthless, it sends its bloodhounds everywhere. By night it feeds on images of disaster: the sack of cities, the rape of populations, pyramids of bones, acres of desolation.

Maar uiteindelijk weet geen enkel ‘imperium’ het natuurlijke proces van de eigen ondergang te stoppen, hoe gewelddadig en misdadig het tracht zijn almaar slinkende macht in stand te houden. Het meest ironische is wel dat  het zelfs niet bij machte is zijn eigen normen en waarden te handhaven, zoals ook nu weer blijkt uit de Amerikaanse oorlogsmisdaden die het in samenwerking met de NAVO begaat. Juist de berichtgeving van de ‘vrije pers’ is exemplarisch voor de wijze waarop het ‘democratische’ Westen de algehele geestelijke verpaupering van het grote publiek bevordert. De gedachte van de Amerikaanse ideoloog Zbigniew Brzezinski, geformuleerd in zijn invloedrijke The Grand Chessboard (1997), dat als het voormalige Oostblok, inclusief Oekraïne, ‘is to remain geopolitically a part of the “Euro-Atlantic” space, the expansion of NATO is essential,’ wordt klakkeloos geslikt, aangezien Rusland in drie delen moet uiteenvallen, zodat de VS zijn alleenheerschappij over de wereld kan afdwingen. Dit is een symptoom van pathologische hoogmoed. Alleen ten koste van een nucleaire oorlog, zal de VS zijn zin krijgen om Oekraïne de NAVO-voorhoede te maken, dat volgens Brzezinski ‘a critically importent component’ is om Rusland uiteen te laten vallen. Wat zich op de achtergrond afspeelt, de strijd tussen enerzijds de VS en zijn NAVO en anderzijds Rusland en China, dreigt nu al te eindigen in een Derde Wereldoorlog. Het Westen heeft al geruime tijd niet meer het vermogen om de wereld naar zijn hand te zetten. Massavernietigingswapens hebben een einde gemaakt aan de vijf eeuwen durende westerse hegemonie. Het  Westen zal een stap terug moeten doen, goedschiks of kwaadschiks. Als dit besef niet doordringt, is de mensheid verloren. 

De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov reageerde als volgt: 

'Wat betreft de kraamkliniek, dit is niet de eerste keer dat we zielig geschreeuw hebben gezien over de “gruweldaden' die worden begaan door de RF-strijdkrachten. 

Op 7 maart, drie dagen geleden, tijdens een vergadering van de VN-Veiligheidsraad, werd door onze delegatie de feiten gepresenteerd dat deze kraamkliniek al lang ingenomen was door het Azov-bataljon, waaruit alle bevallende vrouwen werden verdreven. Het was de basis van het Azov-bataljon, deze gegevens zijn drie dagen geleden gepresenteerd.'