Doodgezwegen op 4 mei
Waar waren de Palestijnen in de voordracht van Arnon Grunberg, vragen Jos van Noord en Taco Slagter zich af.
De Palestijnen gaan al tientallen jaren gebukt onder de terreur van het – naar eigen zeggen – ‘meest morele leger ter wereld’. [c] The Palestine Chronicle
Het greep ons naar de keel – plaatsvervangende schaamte; wij zijn van na de oorlog – om door Arnon Grunberg op 4 mei tot in gruwelijke details te worden herinnerd aan het weerzinwekkende onrecht dat meer dan 75 jaar geleden de joden werd aangedaan, niet om hun daden, maar om hun wezen.
Het zou de jonge Grunberg hebben gesierd als hij het had aangedurfd om in zijn voordracht ook te verwijzen naar de nog altijd voortdurende misdaden tegen de Palestijnen, nota bene naaste buren van het joodse volk. Overrompeld, vernederd, bezet en bestolen, miskend en vermoord – geen driekwart eeuw geleden, maar de afgelopen driekwart eeuw, tot op de huidige dag.
Wie beschermt hen? Zijn nabestaanden van slachtoffers vrijgesteld van die mensenplicht? Waarom weigeren de inwoners van de joodse staat, nota bene ontstaan met de heilige opdracht ‘Nooit meer’, hun naasten te behandelen zoals zij zelf behandeld (hadden) willen worden?
Palestijnse kinderen, neergeknald zodra zij een steen gooien. Wij roepen: Nee! Maar wie er wat van durft te zeggen wordt weggezet als antisemiet.
Al zolang Nederland onafgebroken van vrede en vrijheid geniet, worden Palestijnen ontmenselijkt door hun bezetters. Dag-in dag-uit getreiterd door hen opgedrongen buren. Vanuit hun machtspositie doen die alles om de Palestijnen weg te pesten. Terwijl ‘twee staten’ de enige oplossing is en iedereen weet dat vrede met behoud van alles, van al het geroofde land, onmogelijk is.
Waar begint dan die betere wereld? Tegen alle onrecht moeten wij vrijuit en luidkeels ‘Nee!’ zeggen, zonder selectief te zijn in onze verontwaardiging.
Terugkijken is goed. Er valt veel te leren. Soms schrik je van jezelf, maar je kunt het verleden niet meer over doen. Belangrijker is de vraag: hoe verder? Hoe kunnen wij ons verbeteren?
Grunberg stelde ons teleur. Hij nam het op voor de ‘Marokkanen’, wil allicht hun vertrouwen winnen. Maar de Palestijnen, die al ruim zeventig jaar dagelijks gebukt gaan onder staatsterreur en al ruim vijftig jaar onder geweld van kolonisten uit illegale nederzettingen in hun bezette land, en die daarom evenzeer recht hebben op zijn medeleven, werden doodgezwegen.
Dit is overigens niet vreemd. Arno Grunberg's TOKO is het jodendom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten