Esther van Fenema en Mark Koster. De Psychiater en de Pitbull

Voor de mainstream-journalist Mark Koster staat als een paal boven water dat de mensheid ‘tastenderwijs’ op weg is naar ‘het paradijs.’ Dit is geen ironie, maar ‘daar geloof ik echt in. We gaan vooruit.’ In het programma Café Weltschmerz (te zien op YouTube en via iTunes) vertelde hij aan psychiater Esther van Fenema dat

de echte vooruitgang misschien niet meer in Noord-West Europa zit, maar in het gebied zo achter Turkije, vanaf China, daar gaat het lekker. 

Maar, zoals bekend, ligt achter Turkije veel meer dan China, alleen al hemelsbreed liggen beide landen bijna 4000 kilometer van elkaar, net zo ver als van Amsterdam naar Koeweit. Toen ik kind was kon men nog over de weg vanuit Amsterdam naar bijvoorbeeld India liften. Inmiddels is dit niet meer mogelijk, mede door het gewelddadig westers ingrijpen. De situatie in bijvoorbeeld Syrië, Irak, Afghanistan en Pakistan is dermate verslechterd dat een vrije doortocht onmogelijk is geworden. Dit omvangrijke gebied speelt in Koster’s wereldbeeld geen relevante rol, en kan dus in zijn beschouwingen worden genegeerd. Wat hij, als journalist van belang vindt, is dat je mensen die ertoe doen moet ‘begrijpen,’ en dat moet je ‘leuk opschrijven,’ want 

kijk, leuk opschrijven is toch een leuk onderdeel van het vak, aangezien ik denk dat het een beetje een vak is, het ambacht. Leuk opschrijven is echt leuk, dat je denkt: hoe zet ik dat nu leuk neer, zodat mensen om de tien minuten denken ‘hum, effe moeten lachen of een kwinkslag. Ja, ik ben wel een publieksspelertje.

https://www.youtube.com/watch?v=Dq3W9pqoeQw

Een schoolvoorbeeld van deze opvatting van ‘het ambacht’ gaf het ‘publieksspelertje’ toen hij naar aanleiding van de presentatie van het boek Nepnieuws Explosie. Desinformatie in de Nederlandse Media, opmerkte dat in zijn ogen ‘de discussie wel héél theoretisch [dreigde] te worden op een avond dat iedereen liever aan de bar hangt.’ Zo werd het publiek dat, met uitzondering van Koster, uit belangstelling speciaal naar de bijeenkomst was gekomen, maar die door Mark niet was gevraagd of het, net als het publieksspelertje ‘liever aan de bar’ hing, als pion misbruikt, alles in het kader van de broodnodige ‘kwinkslag,’ zodat Koster’s publiek zich niet hoeft af te vragen hoe het komt dat de geloofwaardigheid van mainstream-journalisten net zo laag is als die van politici. Dat is voor het zelfbenoemde ‘publieksspelertje’ allemaal veel te ‘theoretisch,’ zoals hij terecht zelf aangeeft. Lang niet iedere letterknecht van het journaille is in staat theoretisch te denken, een aanzienlijk deel van hen hangt liever ‘aan de toog,’ zoals ik na bijna een halve eeuw ervaring weet. Een ander voorbeeld van zijn credo dat ‘leuk opschrijven echt leuk’ is, was de kop boven zijn opstel: ‘Nepnieuwsbestrijders verdrinken in eigen complotten.’ Het leuke hiervan is dat Mark Koster het betreffende boek niet heeft gelezen en dus niet wist welke, al dan niet ‘theoretische’ argumenten de kritische journalisten in ‘Nepnieuws Explosie’ gedocumenteerd hadden aangevoerd. Het gaat Koster ook niet om de inhoud, de vorm is voor hem doorslaggevend. Het gaat hem, volgens eigen zeggen, niet om het grote verhaal, dat is te 'theoretisch' en kan hij dus niet 'begrijpen' maar 'om in een bijzinnetje even een sneer uit te halen, zodat de lezer dan ook denkt: 'Ah, zit het zo, oh, dat is de essentie.' Dat 'vind ik leuk.' Hij is inderdaad een ‘publieksspelertje,’ die alles in het werk zal stellen om ‘leuk’ over te komen, want ‘leuk is leuk.’ 

Met dit slag clowns moet het publiek lachend de toekomst in. Net als voor iemand die alleen een hamer heeft elk probleem eruit ziet als een spijker, zo ziet elke psychiater in de ander een patiënt. Niet voor niets was zielknijper Esther van Fenema helemaal épris van de kale Koster. 

'Mediadeskundige Mark Koster is ervan overtuigd: Wie is de Mol wordt de winnaar van de Gouden Televizierring aanstaande vrijdag.'