Wanneer Michel Krielaars van de NRC een Rus laat zeggen: 'Je zou kunnen zeggen dat er in Rusland geen corruptie bestaat, omdat het systeem zelf corrupt is,' dan is dit een waarheid als een koe, een waarheid die met evenveel recht opgaat voor de Verenigde Staten. In feite gaat het voor elk imperium op. Maar veel interessanter zijn de oorzaken van dit verschijnsel. In zijn onovertroffen The Decline and Fall of the Roman Empire (1776) analyseerde de Britse historicus Edward Gibbon minutieus deze natuurwet. Een andere Britse historicus, Lord Acton (1834-1902), waarschuwde ruim een halve eeuw later voor het feit dat overal en altijd de politieke macht de grootste bedreiging vormt van de vrijheid. Hij stelde vast dat
Liberty is not a means to a higher political end. It is itself the highest political end… liberty is the only object which benefits all alike, and provokes no sincere opposition… The danger is not that a particular class is unfit to to govern. Every class is unfit to govern… Power tends to corrupt, and absolute power corrupts absolutely.
Als Krielaars zijn kennis had verruimd dan zou hij tevens hebben geweten wat de dertiende Librarian of the United States Congress, James H. Billington had beschreven in zijn 786 pagina's tellende veel geprezen The Icon and the Axe. An Interpretive History of Russian Culture (1966). In deze studie toont Billington, die als hoogleraar geschiedenis doceerde aan de prestigieuze Harvard University, gedocumenteerd aan hoe de Russische geschiedenis werd bepaald door de eeuwenlange Mongoolse/Tataarse overheersing, met als gevolg dat Rusland altijd naar het Oosten bleef expanderen. Hij schreef:
The real importance of the Tatars' protected presence in the Eastern European steppe lands lies not so much in their direct influence on Russian culture as in the indirect role in providing the Orthodox Eastern Slavs with a common enemy against whom they could unite and rediscover a sense of common purpose. Slowly but irresistibly, the Eastern Slavs emerged from the humiliation and fragmentation of the Mongol period to expand their power eastward — beyond the former realm of the Golden Horde, beyond that of the so-called Blue Horde, on the steppes of Central Asia, on to the Pacific. To understand how Russia emerged from its 'dark ages' to such triumphant accomplishment, one must not look primarily either to Byzantium or to the Mongols: the Golden Horn or the Golden Horde. One must look rather to the 'primitive fertility' which began to bring an agricultural surplus and a measure of prosperity; and, even more important, to 'the accumulation of spiritual energies during long silence' in the monasteries and the accumulation of political power by the new city which rose to dominate this region: Moscow.
Deze beschrijving van de historische krachten die de Russische geschiedenis bepaalden is immens veel complexer dan het simplisme van de polder-journalist Michel Krielaars in zijn ideologische pamflet Het Kleine Koude Front. Terwijl de Russen eeuwenlang oostwaarts trokken, trok de genocidale onderkaste uit West-Europa eeuwenlang in Amerika westwaarts, almaar op zoek naar goud en Lebensraum, ten koste van miljoenen Indianen. Die parallel dient een journalist nooit te vergeten. Terug naar de Russische geschiedenis waarover Krielaars kennelijk onvoldoende weet. De van origine Hongaarse historicus Tibor Szamuely stelt in zijn boek The Russian Tradition (1974) met betrekking tot de 'Mongoolse Erfenis' dat
To quote S.M. Solovyov, the great nineteenth-century Russians historian: 'Russia is a border state; it is the European frontier with Asia. This frontier position of Russia has naturally had a decisive influence on her history.' […] Migration, the colonization of the country,' wrote Kliuchevsky (vooraanstaande Russische historicus. svh), 'was the central fact of our history, which was more or less closely connected with every other fact.' […]
'The Tartars were unlike the Moors; having conquered Russia, they gave her neither algebra nor Aristotle,' wrote Pushkin. The great poet was right: culturally the effect of the Mongol conquest, together with that of the changed physical environment of Russian society, was to putt Russia back several centuries — during precisely that crucial period when the European New Learning flowers into the Renaissance. But the Mongols, though ignorant of algebra, Aristotle and the finer things of life, were able to give Russia something of more lasting importance: a political and administrative system, a concept of society, quite unlike anything that was to be learned in the West.
Vervolgens wijst Szamuely op een universeel en nog altijd actueel aspect van het Mongoolse imperium, waaruit Rusland na de eeuwenlange bezetting, ontstond:
The Mongol empire was, in fact, a state grounded on an ideology, an early example of a phenomenon to which the world has since become accustomed; it was not just a state among other states, but, to use an apt description, an imperium mundi in statu nascendi, a World-Empire-in-the-Making. It's object was the establishment, by means of a series of wars, of a system of universal peace and of a worldwide social order based on justice and equality. After having achieved this, writes Vernadsky (vooraanstaande Russische historicus. svh), 'The price for the security of mankind would be permanent service to the state on the part of each and all; this would establish an orderly way of life and social equality.'
Deze doctrine, waarbij 'by means of a series of wars' een elite, die zich als exceptionalistisch beschouwt, claimt 'a system of universal peace and of a worldwide social order based on justice and equality,' te kunnen afdwingen, is geenszins uniek voor Rusland, maar is kenmerkend voor elk imperium. Pax Romana Revisited. Zo omvat het
Amerikaans Exceptionalisme de idee dat de Verenigde Staten en het uitverkoren Amerikaanse volk een speciale plaats innemen in de wereld, in hoofdzaak omdat de V.S. bij uitstek het land zou zijn dat kansen en hoop aan de mensheid geeft.
Ook hier zien we een opmerkelijke overeenkomst tussen de VS en Rusland. Het gewelddadige facet van de aanmatigende houding dat men een — in de woorden van Krielaars — 'beter' systeem bezit dan alle andere volkeren en culturen, leidt onder Angelsaksische intellectuelen tot de volgende kritiek:
MORAL HYPOCRISY AND U.S. EXCEPTIONALISM
The only thing Exceptional about the U.S. is its Moral Hypocrisy. An African American Perspective
By Ajamu Baraka
In his recent op-ed in the New York Times, Vladimir Putin raised hackles among the talking-heads across the U.S. when he questioned the wisdom of President Obama’s evocation of the narcissistic idea of 'American exceptionalism.' After all, the exceptionalism of the U.S. has never been a subject for reasoned discussion or debate in the media or elsewhere. Everyone knows that the U.S. is the greatest nation in the world and, therefore, has special privileges and responsibilities! Those privileges and responsibilities include not bothering with international law or processes when the government decides that the 'world' (meaning itself and a few European nations and a couple of their client states) will take responsibility to enforce global order according to its own interpretations, values and needs.
The fact that many in the U.S. believe that those interpretations, values and needs are neutral, impartial representations of the global community at large is on full display every night on cable news channels, where state propagandists posing as journalists and the coterie of paid ex-military and U.S. intelligence consultants make impassioned arguments in favor of the U.S. waging war on Syria as a 'punishment' for its alleged use of chemical weapons.
But for many of us, the story of American exceptionalism is an alien story, a children’s fairy tale spun from the fertile imagination of revisionist historians, a tale wherein indigenous people were sidekicks to lone rangers, the African slave trade was an unfortunate aberration that was corrected by Lincoln, children did not work in factories, women were not slaves to men, socialists and communists were not harassed and jailed, U.S. citizens of Japanese descent were not placed in concentration camps and Dr. King would have approved of Barack Obama’s warmongering.
It is that story which informs the thinking of President Obama when he declares that 'for nearly seven decades, the United States has been the anchor of global security' i.e. the provider of an indispensable safety net without which transcontinental chaos would have ensued. In his version of exceptionalism, there was no CIA overthrow of the democratically elected government in Iran in 1953; the brutal war in Vietnam was a war to free the Vietnamese people from communism; there is an explanation for why the U.S. gave its support to the Apartheid government in South Africa; the coup in Chile was an internal event that did not involve the CIA, and the millions of people who died in Iraq were worth the price to get rid of Saddam Hussein.
Het is dit hypocriete, gewelddadige geloof in het 'Amerikaanse exceptionalisme' dat door westerse mainstream-journalisten wordt verkocht met ondermeer de bewering dat de VS 'decennialang als ordebewaker en politieagent' van de wereld heeft gefungeerd, 'om maar te zwijgen van alle hulp die het uitdeelde.' De vele miljoenen slachtoffers van dit geloof zijn in de optiek van de 'vrije pers' niet meer dan 'collateral damage,' de prijs die de stemlozen nu eenmaal moeten betalen voor datgene wat door de gewelddadige bevoorrechten gepropageerd wordt als de 'vooruitgang.' Wat dit betreft is de ondergang van miljoenen koelakken in de Sovjet-Unie te vergelijken met de genocide van Indianen in de VS. De geschiedenis moet in de exceptionalistisch doctrine wijken voor het blanke, christelijke 'communistische' dan wel 'kapitalistische' Vooruitgangsgeloof. Ook de historicus Szamuely wees op deze overeenkomst toen hij in The Russian Tradition stelde:
The concept of the frontier as a decisive factor in the shaping of a specific civilization is of comparatively recent standing, and has justifiably gained wide acceptance in connection with the history of the United States of America. Frederick Jackson Turner (invloedrijke Amerikaanse historicus. svh), who, practically single-handed, created the idea of the frontier as a force of history, has written of America (and, curiously, his remarks are, in a certain sense, apposite (toepasbaar svh) to the history of Russia as well):
'The larger part of what has been distinctive and valuable in America's contribution to the history of the human spirit has been due to this nation's peculiar experience in extending its type of frontier into new regions… The frontier is the outer edge of the wave — the meetings point between savagery and civilization… The American frontier is sharply distinguished from the European frontier — a fortified boundary line running through dense populations. The most significant thing about the American frontier is that it lies at the hither edge of free land.'
De 'ever-retreating frontier' is de belangrijkste factor die de geschiedenis van Rusland heeft bepaald, en nog steeds de geschiedenis van de VS bepaalt. Nadat het Amerikaanse U.S. Census Bureau in 1890 had verkondigd dat de interne grenzen op het Noord-Amerikaanse continent bereikt waren, en dat er dus een einde was gekomen aan de eeuwenlange 'westward movement' begon het overzeese Amerikaanse kolonialisme. Dat was ook niet vreemd. In zijn Frontier Thesis uit 1893 zette Turner op een wetenschappelijk verantwoorde manier uiteen dat
the spirit and success of the United States was directly tied to the country's westward expansion. Turner expounded an evolutionary model; he had been influenced by work with geologists at Wisconsin. The West, not the East, was where distinctively American characteristics emerged. The forging of the unique and rugged American identity occurred at the juncture between the civilization of settlement and the savagery of wilderness. This produced a new type of citizen - one with the power to tame the wild and one upon whom the wild had conferred strength and individuality. As each generation of pioneers moved 50 to 100 miles west, they abandoned useless European practices, institutions and ideas, and instead found new solutions to new problems created by their new environment. Over multiple generations, the frontier produced characteristics of informality, violence, crudeness, democracy and initiative that the world recognized as 'American.'
Turner ignored gender and race, downplayed class, and left no room for victims. Historians of the 1960s and later stressed that race, class and gender were powerful explanatory tools. The new generation stressed gender, ethnicity, professional categorization, and the contrasting victor and victim legacies of manifest destiny and imperialist expansion. Some criticized Turner's frontier thesis and the theme of American exceptionalism. The disunity of the concept of the West, the similarity of American expansion to European colonialism and imperialism in the 19th century, and the realities of minority group oppression revealed the limits of Turnerian and exceptionalist paradigms.
Other historians in the 1890s had begun to explore the meaning of the frontier, such as Theodore Roosevelt, who had a different theory. Roosevelt argued that the battles between the trans-Appalachian pioneers and the Indians in the 'Winning of the West' had forged a new people, the American race. It was the Turner version that became standard.
Turner's thesis quickly became popular among intellectuals. It explained why the American people and American government were so different from their European counterparts. It was popular among New Dealers—Franklin Roosevelt and his top aides thought in terms of finding new frontiers. FDR, in celebrating the third anniversary of Social Security in 1938, advised, 'There is still today a frontier that remains unconquered — an America unreclaimed. This is the great, the nation-wide frontier of insecurity, of human want and fear. This is the frontier — the America — we have set ourselves to reclaim.' Historians adopted it, especially in studies of the West, but also in other areas, such as the influential work of Alfred D. Chandler, Jr. (1918-2007) in business history.
Ik blijf bij dit onderwerp wat langer stilstaan omdat het de context geeft van hetgeen zich nu voor onze ogen voltrekt, maar niet gezien kan worden door mainstream opiniemakers. Dit is de voornaamste reden waarom bijvoorbeeld Geert Mak Rusland, vanwege de geweldloze inlijving van de Krim, beschuldigt van expansionisme, terwijl hij de uiterst gewelddadige Amerikaanse inval in Vietnam en Irak kwalificeert als 'ordehandhaving.' Een propagandist kan domweg de werkelijkheid niet registreren. Bovendien geldt, net als bij Krielaars, in het geval van Mak dat hij zich onvoldoende in de materie heeft verdiept. De mainstream-journalisten bezitten te weinig kennis, fantaseren van alles bij elkaar, schrijven op hun gevoel, en mikken niet op rationele overwegingen maar op irrationele sentimenten. Net als de amateur-historicus Mak doet ook Krielaars zich voor als intellectueel. Maar hun 'aannames' zijn even oppervlakkig als hun betoogtrant. Zij weten nagenoeg niets van de hier genoemde Russische en Amerikaanse historici en auteurs. Van Frederick Jackson Turner had Mak nog nooit gehoord toen ik hem eens naar diens werk verwees. Uit de literatuurlijst van zijn 576 pagina's tellende Reizen zonder John, waarin hij claimt Op zoek naar Amerika te zijn, staat Frederick Jackson Turner's standaardwerk The significance of the frontier in American history (1921) niet vermeld. Wat Krielaars en Mak in hun anti-Russische opstelling verzwijgen is dat
Many believed that the end of the frontier represented the beginning of a new stage in American life and that the United States must expand overseas. However, others viewed this interpretation as the impetus for a new wave in the history of United States imperialism. William Appleman Williams led the 'Wisconsin School' of diplomatic historians by arguing that the frontier thesis encouraged American overseas expansion, especially in Asia, during the 20th century.
Het feit dat de NAVO almaar oostwaarts oprukt en Rusland nu vanaf Oost-Europa tot Centraal-Azië heeft omsingeld, is voor de polderpers te onbelangrijk om te vermelden. Zij weet het niet, of het past niet in haar anti-Rusland propaganda. Bovendien zijn ze niet wezenlijk geïnteresseerd in de werkelijkheid. Ook het werk van William Appleman Williams, één van de prominentste Amerikaanse historici van de twintigste eeuw, heeft men niet gelezen. In The Tragedy of American Diplomacy (1959) schreef Williams:
The Open Door Policy has failed because, while it has built an American empire, it has not initiated and sustained the balanced and equitable development of the areas into which America expanded. When it increased the gross national product of an area, for example, it did so under conditions which immediately removed much of the added wealth… Little of what remained was invested in the development of the political economy, let alone distributed among the population. Finally, the basic change that occurred over the period of American penetration was an intensification of the tensions and conflicts within the other society.
De ‘Open Door Policy,’ die tegenwoordig ‘het globalisme’ wordt genoemd waarbij zo nodig met geweld soevereine staten gedwongen worden de zogeheten ‘vrije markt,’ te omarmen, voert William Appleman Williams tot de conclusie dat
It is time to stop defining trade as the control of markets for our surplus products and control of raw materials for our factories. It is time to stop depending so narrowly – in our thinking as well as in our practice – upon an informal empire for our wellbeing and welfare.
It is time to ask ourselves if we are really so unimaginative that we have to have a frontier in the form of an informal empire in order to have democracy and prosperity at home. It is time to say that we can make American society function even better on the basis of equitable relationships with other people.
It is time to stop defining trade as a weapon against other people with whom we have disagreements. It is time to start thinking of trade as a means to moderate and alleviate those tensions – and to improve the life of the other people.
It is time to stop trying to expand our exports on the grounds that such a campaign will make foreigners foot the bill for our military security. It is time instead to concern ourselves with a concerted effort to halt and then cancel the armaments race.
Deze profetische woorden werden vijftig jaar geleden geschreven door een vooraanstaande Amerikaanse intellectueel, en onderstrepen nog eens hoe expansionistisch de elite in de VS, inclusief de Founding Fathers, altijd geweest is. De veronderstelling van Nederlandse mainstream-opiniemakers als dat de VS 'decennialang ordebewaker en politieagent' van de wereld is geweest berust op een mengeling van onwetendheid en kwaadaardigheid, want men kan beter weten. Precies hetzelfde geldt voor Michel Krielaars van de NRC die er heilig van overtuigd is dat het Amerikaanse expansionisme en exceptionalisme die zo kenmerkend zijn voor het Westen 'met zijn ethische normen en waarden' Rusland 'wezenlijk' kunnen veranderen. Ook bij Mak herkent men de simplistische gedachte dat elke samenleving met een -- als het ware -- handomdraai een kopie kan worden gemaakt van de promised land. Mak's bewering dat de VS moet terugkeren naar het ‘gewone land… dat het tot 1940' zou zijn geweest, getuigt van een verbijsterende onnozelheid, en is gebaseerd op zijn onwankelbaar geloof in de maakbaarheid van de samenleving, én de veronderstelling dat een historisch gegroeide consumentistische cultuur in een relatief korte termijn te veranderen is. De continuïteit van de geschiedenis bestaat domweg niet in dit soort magisch denken. Nog afgezien van het feit dat de gevestigde orde alles zal doen om een dergelijke omslag onmogelijk te maken, begrijpen naïeve mensen niet hoe ingrijpend en langdurig een dergelijke complexe omschakeling psychologisch en cultureel is. Een civilisatie verzint niet in een wip en een zucht een nieuwe mythe, een nieuwe zingeving, een nieuwe orde. Bovendien zal er daarover allereerst een fundamentele kritiek in de publieke discussie mogelijk moeten zijn, en kritiek wordt nu juist in elk totalitair systeem, en dus ook in het consumentistische massacultuur, onmiddellijk gemarginaliseerd. In het geval van de VS zouden de inwoners van dat imperium zich moeten realiseren dat hun eeuwenoud expansionisme en daarmee de massale vernietiging van de Indianen en alle anderen die in de weg staan, de rode draad in hun geschiedenis is. Het Amerikaanse volk zou eerst moeten beseffen wie het werkelijk is. William Appleman Williams:
Having structured a creative response to the issue of democracy and prosperity at home, the United States could again devote a greater share of its attention an energy to the world scene. Its revamped foreign policy would be geared to helping other peoples achieve their own aspirations in their own way. The essence of such a foreign policy would be an open door for revolutions. Having come to terms with themselves – having achieved maturity – Americans could exhibit the self-discipline necessary to let other peoples come to terms with themselves. Having realized that ‘self-righteousness is the hallmark of inner guilt,’ Americans would no longer find it necessary to embark upon crusades to save others.
Zolang Amerikaanse presidenten als Obama blijven denken ‘that America must play its role in ushering in a new era of peace,’ terwijl onder zijn eerste termijn als president de militaire uitgaven en de drone-aanvallen bleven toenemen, is niet te verwachten dat er iets wezenlijks zal veranderen aan het superioriteitsgevoel van de Amerikaanse elite.
Al in 1966 uitte senator William Fulbright, de langst zittende voorzitter van de Senate Foreign Relations Committee scherpe kritiek op het Amerikaanse gewelddadig streven naar hegemonie in de wereld door op te merken dat ‘we cannot face up to this arrogant sense of our own superiority, this assumption that it is our God-given role to be the dominant power in the world.’ Verwijzend naar het almaar uitdijende militair industrieel complex, waar president Eisenhower vijf jaar eerder al voor had gewaarschuwd, constateerde Fulbright dat ‘violence had become the nation’s leading industry.’ Hij drong erop aan de Amerikaanse retoriek over ‘a city on the hill,’ en ‘beacon light,’ en ‘the self-evident truths of man’ achterwege te laten, omdat ze slechts getuigen van ‘a superiority complex.’ Vergeefs, zoals we nu weten. De dynamiek van dit systeem is te krachtig geworden om te kunnen worden beheerst en om een nieuwe koers mogelijk te maken. Het was en is slechts een enkeling in de Amerikaanse politiek die ’Verlichtingsidealen’ in de praktijk nastreeft. En de spreekbuizen van de elite, mensen als Mak en Krielaars verdedigen de economische belangen van de gevestigde orde.
Het feit dat Michel Krielaars uiterlijk zowel als innerlijk een poseur is en toch onder de 'politiek-literaire elite' in de polder enige status geniet, zegt nauwelijks iets over Krielaars maar wel alles over het niveau van de intelligentsia achter de dijken.
Ons kent Ons. 'Tijdens het openingsfestival van de Maand van de Geschiedenis, vandaag in Huis Doorn, heeft Michel Krielaars het eerste exemplaar van zijn essay Het kleine koude front ontvangen uit handen van Peter d’Hamecourt. In het essay vertelt Krielaars over de relatie tussen Rusland en het Westen, het verval van de Sovjet Unie en de strijd van Poetin deze te herstellen, en dat alles tot en met de gevolgen van het boven Oekraïne neerschieten van vlucht MH17.Het kleine koude front is de hele maand oktober voor 2,95 euro in de boekhandel te verkrijgen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten