De redenen om mij niet publiekelijk (wel in mijn omgeving) uit te spreken tegen de oorlogsmisdaden van Israël zijn praktisch van aard. Ik volg de misdaden, met afschuw en ontzetting, als krantenlezer, en niet als expert (for what it’s worth). Er zijn – zo denk ik – veel mensen die veel meer weten van, en beter geëigend zijn om de publieke opinie op dit gebied te voeden dan ik.
Barbara Oomen. Woensdag 3 september 2014
Zondag 7 september 2014 wees Chris Hedges, de gerenommeerde Amerikaanse voormalige correspondent van de New York Times in het Midden-Oosten, op het volgende:
Politics, if we take politics to mean the shaping and discussion of issues, concerns and laws that foster the common good, is no longer the business of our traditional political institutions. These institutions, including the two major political parties, the courts and the press, are not democratic. They are used to crush any vestiges of civic life that calls, as a traditional democracy does, on its citizens to share among all its members the benefits, sacrifices and risks of a nation. They offer only the facade of politics, along with elaborate, choreographed spectacles filled with skillfully manufactured emotion and devoid of real political content. We have devolved into what Alexis de Tocqueville feared—'democratic despotism.'
Hedges, die ondermeer aan de prestigieuze Columbia- en Princeton University doceerde, wordt algemeen beschouwd als een gezaghebbende criticus van het NAVO-geweld onder aanvoering van de VS en als een goed geïnformeerde stem tegen de massale mensenrechtenschendingen van Israel gesteund door het Westen. Hij wijkt in dit opzicht fundamenteel af van de overgrote meerderheid van de Nederlandse intelligentsia. Hier heerst het conformisme en opportunisme dat zo treffend wordt verwoord in de opmerkingen hierboven van Barbara Oomen, hoogleraar Sociologie van de Mensenrechten aan de Universiteit Utrecht. Wat intellectuele integriteit betreft is er een hemelsbreed verschil tussen haar en bijvoorbeeld de Ierse academicus Denis Halliday, de voormalige 'Assistant Secretary-General' van de Verenigde Naties, en de voormalige 'United Nations Humanitarian Coordinator in Iraq from 1 September 1997 until 1998, die 'holds an M.A. in Economics, Geography and Public Administration.' Hij nam zijn taak als intellectueel uiterst serieus op en legde daarom verontwaardigd zijn VN-functie neer omdat de boycot tegen Irak leidde tot de dood van meer dan een half miljoen kinderen onder de vijf jaar, terwijl de Amerikaanse politicus Madeleine Albright dit 'kinderoffer' desgevraagd 'de prijs waard' vond om de westerse belangen te beschermen. En nog steeds spreekt Halliday zich publiekelijk uit tegen de 'genocidale' politiek van de westerse politieke en economische elite. In het voorwoord van het uitgebreid gedocumenteerde boek The Globalization of NATO (2012) schreef hij:
Martin Luther King, Jr. said that 'those who love peace must learn to organize as effectively as those who love war.' Tragically the leaders of the NATO countries do love wear and the arms profits from warfare. Clearly, they are very well organized. To thinking people, the current expansion of NATO is eroding the minds of politic ands while infusing fear into the minds of real people. The new arms race and massive expenditures on weapons in a time of growing global hunger, poverty and unemployment is poisoning international relations, further reinforcing corruption of decision making in the UN Security Council and undermining the wellbeing of billions of world citizens. For change, we must turn to youth throughout the workld who have the courage to organize and protest injustice, inequality. Their in-the-straat demands for the right to expect peace, social justice and a sustainable future is negated everyday NATO is enabled to expand into an unauthorized world police force with illicit and dangerous military credentials. Ineffective as a peacemaker although the UN has become, NATO has no proven interest whatsoever in peace and non-violent coexistence. Warfare is the most profitable business of all. The military arms industry keeps entire economics afloat. Peace would put NATO out of the large scale and rewarding killing business.
Van 2001 tot en met 2012 was de VS de grootste wapenexporteur van de wereld. In 2011 bereikte de VS een voorlopig record, zoals bleek uit het volgende bericht in de New York Times:
WASHINGTON — Weapons sales by the United States tripled in 2011 to a record high, driven by major arms sales to Persian Gulf allies concerned about Iran’s regional ambitions, according to a new study for Congress.
Overseas weapons sales by the United States totaled $66.3 billion last year, or more than three-quarters of the global arms market, valued at $85.3 billion in 2011.
Het meest oorlogszuchtige land verdient het meest aan wapenproductie en wapenexport. Dinsdag 9 september 2014 berichtte Het Parool onder de kop 'Voor Israel is oorlog ook een exportproduct' dat
Israel jaarlijks miljarden [verdient] aan de ervaring die het leger opdoet in de strijd met Palestijnen, zoals onlangs nog in de Gazastrook, laat documentaire The Lab zien.
De maker van de film, de 34-jarige Joods-Israeli Yotam Feldman vertelde dat hij 'een Israelische particuliere wapenexporteur' volgde die onder andere wapens verkoopt aan Brazilianen. 'De wapens waarmee eerder in Gaza is gevochten, worden daar in de sloppen van Rio gebruikt.' Het Parool meldde dat
De documentaire Israelische officieren [toont] die zich in het buitenland laten inhuren als consultant of die zelf wapens produceren.
Denis Halliday maakt tevens het volgende vergelijk:
In one of his great movies, James Dean played the part of a rebel without a cause. He was a young thug, violent of manner with questionable purpose, who appeared not to fully understand his own aggression. Today NATO is a much more dangerous thug, very violent in manner with questionable purpose but financed and backstopped by an empire in demise. NATO understands its own aggression as a device to encircle the world with military capacity, gift the arms manufacturing corporations amongst its member states with permanent demand and openly threaten states it deems to have potential for competitive leadership. A redundant military alliance today long after the Cold War passed, NATO constantly seeks new resources, new weapons and new members to pursue violence against non-existent enemies, creating opportunities for warfare that require nothing more than dialogue, cooperation in a mature and civilized manner. There is nothing mature or civilized about NATO, or its leadership,
aldus de voormalige onder-secretaris-generaal van de Verenigde Naties, die in 2003 'was presented with the Gandhi International Peace Award in recognition of his work drawing attention to the plight of Iraqis. In 2007 he presented the same award to the website Media Lens, whose co-founder David Edwards had interviewed Halliday in May 2000 about his work in Iraq. In 2009 Denis Halliday agreed to become a Patron of the Gandhi Foundation, and he presented the annual peace award to the Children's Legal Centre.
Het is dus wel mogelijk voor een intellectueel om publiekelijk op te komen voor de normen en waarden die de westerse elite claimt te verdedigen. Dat maakt de houding van Barbara Oomen, die naam verwierf als hoogleraar Sociologie van de Mensenrechten, ook zo stuitend. Zwijgend kijken zij en haar polder collega's toe hoe de angstwekkende militaire opbouw ongestoord doorgaat, en de kans op een alles vernietigende oorlog almaar toeneemt, terwijl toch het militair industrieel complex bevolkt wordt door sociopaten en psychopaten. Eén van hen was 'the much-decorated General Lyman Lemnitzer as spreme commander of all NATO forces in Europe in 1963,' die één van 'US Army's most committed enthousiasts for black warfare' was, de benaming voor false flag operations, geheime militaire activiteiten dus en andere gewelddadige provocaties, zoals we die nu weer zien in onder andere Syrië, Libië, en Oekraïne. In 1962 was hij
voorzitter van The Joint Chiefs of Staff (1960-62). Deze post moest hij verlaten na een conflict met president Kennedy over de valse vlagoperatie Northwoods, hij werd weggepromoveerd als Supreme Allied Commander Europe, ook wel opperbevelhebber van de NAVO.
Als Chairman of the Joint Chiefs of Staff
Lemnitzer weathered the Bay of Pigs crisis and the early years of American involvement in Vietnam. He was also required to testify before the United States Senate Foreign Affairs Committee about his knowledge of the activities of Major General Edwin Walker, who had been dismissed from the Army over alleged attempts to promote his political beliefs in the military…
Lemnitzer approved the plans known as Operation Northwoods in 1962, a proposed plan to discredit the Castro regime and create support for military action against Cuba by staging false flag genuine acts of terrorism and developing 'a Communist Cuban terror campaign in the Miami area, in other Florida cities and even in Washington.' Lemnitzer presented the plans to Secretary of Defense Robert McNamara on March 13, 1962. It is unclear how McNamara reacted, but three days later President Kennedy told the general that there was no chance that America would take military action against Cuba. Within a few months, after the denial of Operation Northwoods, Lemnitzer was denied another term as JCS chairman. Author Richard Cottrell suspects Lemnitzer of the key role in the Kennedy assassination, out of revenge for the demotion and for being soft on communism.
In November 1962, Lemnitzer was appointed as commander of U.S. forces in Europe, and as Supreme Allied Commander of NATO in January 1963 until July 1969. This period encompassed the Cyprus crisis of 1963–1964 and the withdrawal of NATO forces from France in 1966.
In zijn boek GLADIO. NATO'S DAGGER at the HEART of EUROPE (2012) schreef de Britse journalist Richard Cotttrell dat deze generaal Lemnitzer, voorstander van 'genuine acts of terrorism,' zoals Wikipedia stelt,
was rudely sacked and effectively exiled by President John F. Kennecdy, on justifiable grounds of justifiable grounds of rank insubordination. With Lemnitzer's colossal ego had permitted him to coldly propose a scheme to JFK calling for Mafia hoodlums to shoot Americans walking about the streets and then blame Cuban subversives. A looking-glass war fought on European soil with identical methods and similar alliances came quite naturally to such a twisted mind…
Hetzelfde zagen we recentelijk bij de Amerikaanse financiële steun van 5 miljard dollar aan de zogeheten Oekraïense 'oppositie,' onder wie uitgesproken fascisten, om het geweld op straat te maximaliseren en de democratisch gekozen regering te verdrijven voor een pro-Europa regime dat binnen enkele dagen na de gewelddadige omwenteling 11 miljard van de neoliberale Europese Unie van 'Geen Jorwert zonder Brussel' kreeg. Het uiteindelijke doel van dit 'terrorisme,' waarbij de spanning almaar wordt opgevoerd, was een failliet en uiterst corrupt land lid te maken van de Europese Unie, in een tijd van voortdurende bezuinigingen, om op die manier Oekraïne onderdeel te laten worden van de NAVO, waardoor het westers bondgenootschap toegang zou krijgen tot de Krim, waar een grote Russische basis ligt die Rusland toegang geeft tot de Middellandse Zee. Opmerkelijk daarbij is het de volgende NAVO-strategie, Richard Cottrell:
Belangrijk isn het volgende te weten:
In response to a request for pretexts for military intervention by the Chief of Operations of the Cuba Project, Brig. Gen. Edward Lansdale, the document listed methods, and outlined plans, that the authors believed would garner public and international support for U.S. military intervention in Cuba. According to Jacob Hornberger:
The plan called for U.S. personnel to disguise themselves as agents of the Cuban government and to engage in terrorist attacks on the U.S. base at Guantanamo Bay. It also called for terrorist attacks within the United States that would be conducted by pro-U.S. forces disguising themselves as Cuban agents.
According to the documents, the plan called for the following:
1. Since it would seem desirable to use legitimate provocation as the basis for U.S. military intervention in Cuba a cover and deception plan, to include requisite preliminary actions such as has been developed in response to Task 33 c, could be executed as an initial effort to provoke Cuban reactions. Harassment plus deceptive actions to convince the Cubans of imminent invasion would be emphasized. Our military posture throughout execution of the plan will allow a rapid change from exercise to intervention if Cuban response justifies.
2. A series of well coordinated incidents will be planned to take place in and around Guantanamo to give genuine appearance of being done by hostile Cuban forces.
3. United States would respond by executing offensive operations to secure water and power supplies, destroying artillery and mortar emplacements which threaten the base.
4. Commence large scale United States military operations…
In addition to Operation Northwoods, under the Operation Mongoose program the U.S. Department of Defense had a number of similar proposals to be taken against the Cuban regime of Fidel Castro.
Twelve of these proposals come from a 2 February 1962 memorandum entitled 'Possible Actions to Provoke, Harass or Disrupt Cuba,' written by Brig. Gen. William H. Craig and submitted to Brig. Gen. Edward Lansdale, the commander of the Operation Mongoose project.
The memorandum outlines Operation Bingo, a plan to 'create an incident which has the appearance of an attack on U.S. facilities (GMO) in Cuba, thus providing an excuse for use of U.S. military might to overthrow the current government of Cuba.'
It also includes Operation Dirty Trick, a plot to blame Castro if the 1962 Mercury manned space flight carrying John Glenn crashed, saying: 'The objective is to provide irrevocable proof that, should the MERCURY manned orbit flight fail, the fault lies with the Communists et al. Cuba [sic].' It continues, 'This to be accomplished by manufacturing various pieces of evidence which would prove electronic interference on the part of the Cubans.'
Even after General Lemnitzer lost his job as the Chairman of the Joint Chiefs of Staff, the Joint Chiefs of Staff still planned false-flag pretext operations at least into 1963. A different U.S. Department of Defense policy paper created in 1963 discussed a plan to make it appear that Cuba had attacked a member of the Organization of American States (OAS) so that the United States could retaliate. The U.S. Department of Defense document says of one of the scenarios, 'A contrived ''Cuban'' attack on an OAS member could be set up, and the attacked state could be urged to take measures of self-defense and request assistance from the U.S. and OAS.'
The plan expressed confidence that by this action, 'the U.S. could almost certainly obtain the necessary two-thirds support among OAS members for collective action against Cuba.'
Included in the nations the Joint Chiefs suggested as targets for covert attacks were Jamaica and Trinidad-Tobago. Since both were members of the British Commonwealth, the Joint Chiefs hoped that by secretly attacking them and then falsely blaming Cuba, the United States could incite the people of the United Kingdom into supporting a war against Castro. As the U.S. Department of Defense report noted:
'Any of the contrived situations described above are inherently, extremely risky in our democratic system in which security can be maintained, after the fact, with very great difficulty. If the decision should be made to set up a contrived situation it should be one in which participation by U.S. personnel is limited only to the most highly trusted covert personnel. This suggests the infeasibility of the use of military units for any aspect of the contrived situation.'
The U.S. Department of Defense report even suggested covertly paying a person in the Castro government to attack the United States: 'The only area remaining for consideration then would be to bribe one of Castro's subordinate commanders to initiate an attack on [the U.S. Navy base at] Guantanamo.'
Gezien de misdadigheid van de hoogste Amerikaanse militairen is het verstandig om vanuit deze kennis te kijken naar het 'ongeluk' met de MH 17. Het zal duidelijk zijn waarom het zo belangrijk is dat een hoogleraar als Barbara Oomen zich wel publiekelijk uitspreekt tegen de grootschalige schendingen van het internationaal recht die in de toekomst een omvang kunnen krijgen waarbij Auschwitz en Hiroshima in het niet vallen. Later meer.
1 opmerking:
Hi Stan,
Een positie als hoogleraar brengt een bepaalde verantwoordelijkheid met zich mee. Dat is vanzelf de 1ste verantwoordelijkheid die behoort bij de positie die wordt ingenomen, in dit geval op een universiteit. Echter, verder is er nog een veel verder gaande 2de verantwoordelijkheid en die komt voort uit de persoon zelf op basis van zijn/haar kennis, intelligentie, betrokkenheid etc, kortom bewustzijn. Immers als dat bewustzijn er niet was dan was hij/zij ook nooit benoemd geworden. De eerste wordt je vooral gegeven. De tweede moet je vooral zelf nemen. Als hij/zij die tweede niet neemt dan slaat die verantwoordelijkheid om in zijn tegendeel en dat is in feite corruptie. Immers je gebruikt je kennis etc alleen nog maar te meerdere eer en glorie van je zelf en dat gaat dus altijd over de ruggen van anderen. En verder natuurlijk een riant salaris en een leuk leventje. Mevrouw Oomen is weer een mooi voorbeeld in deze naast alle fraaie figuren die bij jou de revue passeren.
Groeten, Ben
Een reactie posten