Haren 3

Het opmerkelijke van de gebeurtenissen in Haren is het primitieve niveau van de reacties erop van allerlei opiniemakers in zowel de commerciele massamedia als in de politiek. In plaats van te proberen de rel te begrijpen hebben de praatjesmakers zich beperkt tot veroordelingen. Vandaar het volgende:

In het in Nederlands vertaalde Eerst als tragedie, dan als klucht schrijft Slavoj Zizek over de grootscheepse rellen vorig jaar in Engeland:

'De demonstranten in Groot-Brittannie hadden geen speciale eisen: we hebben hier te maken met een nulprotest, een gewelddadige protestdaad die niets eist. [...] Zygmunt Bauman zat op het goede spoor toen hij de rellen kenschetste als daden van "tekortschietende en gediskwalificeerde consumenten". De rellen waren bovenal een consumentistisch carnaval van vernietiging, een consumentistisch verlangen dat zich gewelddadig uit wanneer het niet in staat is zich op de "juiste" manier te verwerkelijken (door te shoppen). Als zodanig bevatten ze natuurlijk ook een moment van echt protest, een soort ironisch commentaar op de consumentistische ideologie waarmee we in ons dagelijks leven gebombardeerd worden: "Jullie roepen ons op te consumeren terwijl jullie ons tegelijkertijd van de mogelijkheid beroven om dat fatsoenlijk te doen -- dus doen wij het op de enige manier die ons ter beschikking staat."'

Voeg daarbij de verveling, het gevoel nergens echt bij te horen, het geinstitutionaliseerde geweld van de staat en men begint te begrijpen wat er in Haren gebeurde. Maar dit alles is voor de macht en haar spreekbuizen, de media, veel te moeilijk om te bevatten. En dus wacht men braaf op nieuwe rellen. Net zo lang tot het leger ingezet kan worden. Want dat heeft niets te doen en vechten tegen een gewapende vijand durft het niet, zoals we in Srebrenica en Afghanistan hebben kunnen zien.