vrijdag 19 november 2010

Ariel Sharon The Butcher




















Dit is bekend en gedocumenteerd feitenmateriaal over 'the butcher' Ariel Sharon, een van de grotere oorlogsmisdadigers in de moderne tijd. Overigens, materiaal waarover het CIDI en Ronny Naftaniel angstvallig zwijgt.

Ariel Sharon initiated the Sabra-Shatila massacre in which between 1000 and 3000 people (mostly Palestinians) were murdered, and now leads a terrorist campaign against all Palestinians living in the occupied territories of the West Bank.

As commander of the notorious Unit 101, Sharon led attacks on Palestinian villages in which women and children were killed. The massacre in the West Bank village of Qibya, on October 14, 1953, was perhaps the most notorious. His troops blew up 45 houses and 69 Palestinian civilians — about half of them women and children — were killed. — The Electronic Intifada


No one has ever been tried for the massacre, but an official Israeli commission of inquiry found that Israel's defense minister at the time, Ariel Sharon, "bears personal responsibility" as well as "indirect responsibility." It was Sharon, after all, who had ordered the Israel Defense Forces to invade Beirut and surround the camps. ... Like Pinochet and other war criminals, Sharon and his Phalangist underlings should be brought to book; if they can successfully evade justice, then it will give heart to killers everywhere. — Marking a Massacre, The Nation

De Israelische terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking is niet nieuw.
Al in oktober 1953 schreef de toenmalige Israëlische premier Moshe Sharett in zijn dagboek met afschuw over de bloedbaden die Ariel Sharons elitetroepen aanrichtten onder de weerloze Palestijnse bevolking. Bij een aanval van een eenheid paratroepers, onder commando van Sharon, werden volgens de historicus Bar-Zohar, biograaf van Ben-Goerion, ‘zeventig lijken onder het puin aangetroffen, onder wie tientallen vrouwen en kinderen.’ Op 31 maart 1955 schreef Sharett in zijn dagboek over zijn eigen Arbeiderspartij: ‘We rechtvaardigen het systeem van vergelding op grond van pragmatische overwegingen… We hebben de mentale en morele remmen op dit instinct vernietigd en hebben het mogelijk gemaakt om wraak als morele waarde aan te moedigen. Deze opvatting wordt gedeeld door grote delen van de bevolking in het algemeen en massa’s jongeren in het bijzonder, maar zij is geconcretiseerd en heeft de waarde van een heilig principe bereikt in Sharon’s bataljon, dat het vergeldingsinstrument van de staat is geworden.’ Nadat de Israëlische strijdkrachten tijdens de inval in Libanon in 1982 de bevolking maandenlang met fosfor- en fragmentatiebommen hadden bestookt, moest het jaar daarop Sharon aftreden als minister van Defensie vanwege zijn betrokkenheid bij de massamoorden in de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila. Hij bleef echter aan als minister zonder portefeuille. Naar aanleiding van de Israëlische oorlogsmisdaden verklaarde de orthodox-joodse hoogleraar Yeshayahu Leibowitz: ‘Dit is de noodzakelijke en natuurlijke voortzetting van onze politieke lijn. Wanneer we over een ander volk moeten heersen dan is het onmogelijk te voorkomen dat nazimethoden worden gebruikt. De massamoord werd door óns begaan. Wat in Libanon is gebeurd, het aanrichten van een gruwelijk bloedbad in de vluchtelingenkampen, is een nieuwe fase in het zelfmoordproces van de staat Israël.’ En op zijn beurt waarschuwde Amos Oz: ‘Na Libanon kunnen we het monster niet langer meer negeren, zelfs als het sluimert… Na Libanon moeten we niet net doen alsof het monster alleen in generaal Sharons verblijf huist… of alleen in de Joodse nederzettingen op de West Bank. Het houdt zich half slapend praktisch overal op, zelfs in onze… gemeenschappelijke mythen… We hebben het niet in Libanon achtergelaten… Het is hier, onder ons, deel van ons, als een schaduw.’

Alternative transliteration(s) and/or alias(es):
Either because of alternative transliterations from Hebrew/Arabic/Cyrillic into English
or for some other reason, this person is also known by the following names:
Ariel Scheinerman
Arik Sharon

Ariel Scheinerman (1928-), born in Kfar Malal, a co-operative farming settlement 15 miles north-east of Tel-Aviv on the coastal Plain of Sharon, joined the Haganah at the age of 14. Three years later, in the summer of 1945, he undertook a squad leader course in a Negev kibbutz, before enrolling in the British-controlled Jewish Settlement Police. In late 1947, he was again active in the Haganah, participating in a number of raids on Arab targets and quickly rising to become a platoon leader. In late May 1948, during the offensive against Latrun, his platoon, which belonged to the Alexandroni Brigade (the brigade which committed the massacre in Tantura), was attached to the 7th Brigade which led the assault. Sharon was wounded during the assault ... [more will be provided here on the career of a man who later became one the major war criminals on the 20th century]

Gilad and Omri Sharon are his sons.

Ariel Sharon's ranch is located between Kibbutz Ruhama and Sderot.

See this Wikipedia (English) article

Look for this entity's name in Google

Look for this entity's name in Google Images

Events involving Ariel Sharon:

at

2 opmerkingen:

Sonja zei

Mooi artikel van (zowaar) de NOS, over werk van Israëlische architecte (woont momenteel in Nederland)
Crossover van wetenschap, kunst en politiek.
Atlas of the conflict - Malkit Shoshan

19 november 2010 om 20:20:00 CET
Sonja zei

FOTO: "the notorious Unit 101"
Ariel "Arik" Sharon (smiling on left) with Moshe Dayan and members of his notorious "anti-terror" Unit 101 (1953-56) which committed a number of atrocities such as the Qibya Massacre of October 1953 in which 69 Palestinians were killed, many whose houses were blown up over their heads. Forty-five houses, a school, and a mosque were destroyed. Sharon, a well known terrorist, became Israel's prime minister in 2001.

Onderschrift foto bij artikel Chapter II - The Planes of 9-11

19 november 2010 om 20:35:00 CET

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)