Salomon Bouman 14

In het laatste nummer van het Nieuw Israelitisch Weekblad staat een column van Salomon Bouman, die 36 jaar lang correspondent van de NRC is geweest in Israel.

Onder de kop Voor de rechtbank schrijft deze pro-Israel journalist dit: "'David Ben Goerion is een oorlogsmisdadiger’'. Voor mij was dat vorige week het dieptepunt van een discussie met Omar Barghouti, een Palestijnse seculiere intellectueel uit Ramallah. De Palestijn en ik waren uitgenodigd door het ISS, het Instituut voor Sociale Studies in Den Haag. Natuurlijk ging het over de stand van zaken in het Israelisch-Palestijns conflict. In hoog tempo somde de Palestijn, volgens zijn interpretatie van de geschiedenis, de misdaden op die uit naam van het zionisme de Palestijnen waren aangedaan. Ik kreeg het gevoel voor de rechtbank te zijn gedaagd. Het kleine gehoor, nauwelijks dertig mensen, bleek bevangen te zijn door een sterke pro-Palestijnse emotie. Een soort jury die vrijwel eenstemmig de mechanische aanklacht steunde uit de mond van Omar Barghouti tegen het zionisme, het karakter van de joodse staat en het voortbestaan van Israel. Hij refereerde in hoog tempo aan de nieuwe Israëlische historici als Ilan Pappe en Benni Morris die nieuw licht hebben geworpen op de verdrijving van zevenhonderdduizend Palestijnen tijdens en voor de onafhankelijkheidsoorlog in 1948. Beide historici speelden Israel de Zwarte Piet in handen die gretig door de Palestijn op tafel werd gelegd.In deze context rolden de woorden 'David Ben Goerion is een oorlogsmisdadiger’ uit zijn mond. De zionistische rabbijn Kook werd ook nog aangehaald om te bewijzen dat David Ben Goerion een racist was die om zionistische redenen als een wreed monster een hoofdrol speelde in de etnische zuivering van de Palestijnen in die jaren. Dat was volgens de Palestijn een lang van te voren door de zionisten bedacht duivels plan."

Wat valt op aan deze beschrijving? Allereerst dat Bouman die zich introduceerde als "onafhankelijk journalist" zich kennelijk voor een rechtbank gedaagd voelde. Voelde, want er was geen sprake van rechters, maar van een gezelschap goed geinformeerde academici die waren uitgenodigd door het Institute of Social Studies, een internationaal gerespecteerd wetenschappelijk instituut. Maar gezien het feit dat Bouman ook nog eens - volgens eigen zeggen - "bijna 40 jaar correspondent is geweest in Israel en me zeer verbonden voel met de joodse staat," en daarnaast kinderen heeft die in "de joodse natie" leven, wordt het duidelijk dat hij emotioneel geenszins "onafhankelijk" tegenover Israel staat. Vandaar "het gevoel" alsof hij zelf voor de rechtbank was gedaagd. Het tweede wat opvalt is dat hij moeite heeft met de juiste spelling van de naam van Benny Morris, ook uit zijn reacties lijkt het erop alsof hij het werk van deze joods-Israelische historicus niet gelezen heeft. (overigens heeft de eindredactie van het NIW zijn fout verbeterd).

Onlogisch is ook dit: "In hoog tempo somde de Palestijn, volgens zijn interpretatie van de geschiedenis, de misdaden op die uit naam van het zionisme de Palestijnen waren aangedaan," schrijft Bouman terwijl hij zeven regels verder het tegenovergestelde beweerd: "Hij refereerde in hoog tempo aan de nieuwe Israëlische historici als Ilan Pappe en Benni Morris die nieuw licht hebben geworpen op de verdrijving van zevenhonderdduizend Palestijnen tijdens en voor de onafhankelijkheidsoorlog in 1948. Beide historici speelden Israel de Zwarte Piet in handen die gretig door de Palestijn op tafel werd gelegd." Met andere woorden: die etnische zuivering is geen interpretatie van Barghouti, maar een feit dat door Ilan Pappe en Benny Morris wordt aangetoond. En trouwens ook talloze andere joods Israelische historici. Waarom beweert Bouman iets dat hij vervolgens ondergraaft?

Waarom gebruikt de "onafhankelijke journalist" Bouman een kwalificatie als "mechanische aanklacht?" waneer hij het heeft over een opsomming van historische feiten? Dat hij die historische feiten jarenlang heeft verzwegen in zijn hoedanigheid als NRC-correspondent wil nog niet zeggen dat ze daarmee minder feitelijk en minder historisch zijn. Dus wat is zijn probleem?

Vervolgens stelt Bouman het volgende: "Beide historici speelden Israel de Zwarte Piet in handen die gretig door de Palestijn op tafel werd gelegd. In deze context rolden de woorden ,,David Ben Goerion is een oorlogsmisdadiger’’ uit zijn mond. De zionistische rabbijn Kook werd ook nog aangehaald om te bewijzen dat David Ben Goerion een racist was die om zionistische redenen als een wreed monster een hoofdrol speelde in de etnische zuivering van de Palestijnen in die jaren. Dat was volgens de Palestijn een lang van te voren door de zionisten bedacht duivels plan."

Deze voorstelling van zaken is onjuist. Kook werd daarvoor helemaal niet gebruikt. Nu de feiten zoals u ze trouwens zelf kunt beluisteren op deze website: http://videotheek.surfnet.nl/play_proxy/mmc/42617/Debate.WMV

Omar Barghouti citeerde de eerste Ashkenazische opperrabbijn in Palestina tijdens het Britse mandaat, Abraham Isaac Kook om te laten zien dat het zionistisch extremisme niet beperkt bleef tot Ben-Goerion. Kook had verklaard: 'The difference between a Jewish soul and the souls of non-Jews... is greater and deeper than the difference between a human soul and the souls of cattle.' In zijn toespraak gaf Barghouti enkele voorbeelden van het Israelisch racisme en zei toen "men kan niet aan de conclusie ontkomen dat de giftige cocktail van kolonialisme, fanatiek nationalisme en joods fundamentalisme die Israel definieren, het misschien wel de meest trouwe leerling maakt van de 20ste eeuwse Europese fascistische gedachtenwereld." Vervolgens gaf hij een recent voorbeeld: "Yesha Rabbinical Council: During time of war, enemy has no innocents. The Yesha Rabbinical Council announced in response to an IDF attack in Kfar Qanna that "according to Jewish law, during a time of battle and war, there is no such term as 'innocents' of the enemy.' All of the discussions on Christian morality are weakening the spirit of the army and the nation and are costing us in the blood of our soldiers and civilians," the statement said." Een uitspraak van de hoogste rabbinale raad van de joodse kolonisten in bezet gebied die u hier kunt nalezen: http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3283720,00.html

Bouman zette in zijn toespraak uiteen dat volgens hem Ben-Goerion een gematigde zionist was geweest en dat pas na '67 door de joodse fundamentalisten en rechts in het algemeen Israel de verkeerde weg op was gegaan door joodse nederzettingen te bouwen. Barghouti bestreed deze visie door op te merken dat "Ben-Goerion de vader van Israel" was en daarmee "de vader van de etnische zuivering van Palestina" is geweest, voor joods Israelische historici geenszins een omstreden feit, maar wel voor Bouman, die deze geschiedenis nu juist probeerde te ontkennen. Barghouti zei juridisch gesproken terecht: "David Ben-Goerion is een oorlogsmisdadiger die in Den Haag berecht had moeten worden. David Ben-Goerion stond aan het hoofd van een groep zionistische leiders die op 10 maart 1948 in een gebouw in Tel Aviv besloot Plan Dalet, Plan D., een lang besproken plan voor de etnische zuivering van Palestina, te laten uitvoeren. Lang voordat ook maar 1 Arabisch leger Palestina was binnengetrokken om de Palestijnen te redden, waren 250.000 tot 300.000 Palestijnen etnisch gezuiverd." Een feit dat joods Israelische historici gedoumenteerd hebben aangetoond, maar dat Bouman kennelijk weigert te accepteren, gezien zijn onmiddellijke reactie op Barghouti's woorden: "Meneer Barghouti is op een bepaalde manier een zeer grote extremist," een kwalificatie die door het academische gehoor en ook ikzelf als 'beledigend' werd opgevat. Hoe kan iemand die een beroep doet op het internationaal recht "een zeer grote extremist zijn?" Het internationaal recht verbiedt expliciet oorlogsmisdaden die leiden tot etnische zuiveringen: "The article numbers refer to Geneva Convention (IV) relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War. Geneva, 12 August 1949."Ethnic cleansing by way of mass forcible transfers (art.49), deportations (art.49) intimidation (art.33) and/or reprisals (art.33) against Palestinian civilians who were considered to be protected persons under the Fourth Geneva Convention". All of these 4 acts are/were war crimes and have been well documented according to research by Morris, Pappe, etc. using sources from the official zionist archives. The result of these crimes, in political terms, was a process of ethnic cleansing, which Pappe argues was a deliberate policy of the zionists."

Toch zit er een logica in de gekte van Bouman. Meer daarover later.

Zie ook: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/05/salomon-bouman-13.html