Laura Starink

Ik heb onderstaande email aan Laura Starink van NRC gestuurd en ben in afwachting van een antwoord.

Geachte mevrouw Starink,

Precies vijfeneenhalf jaar nadat het Westen een oorlog begon tegen de Taliban kon onlangs de NRC-lezer de volgende bekentenis vernemen van u als chef van het magazine M van NRC: 'Na de aanslagen op de Twin Towers was ik voor de inval in Afghanistan. Met angst en beven natuurlijk, maar met velen deelde ik de overtuiging dat de trainingskampen van Al-Qaeda moesten worden gesloten en de Talibaan, die Osama bin Laden onderdak hadden verschaft, dus maar het veld moesten ruimen.'

'Met velen deelde ik de overtuiging,' vele ongeinformeerden had u mevrouw Starink erbij moeten vermelden. Goed geinformeerde deskundigen zetten al vanaf het allereerste begin vraagtekens bij de beoogde regime-verandering en wel vanwege talloze voor de hand liggende redenen die nu dan ook niet langer meer te negeren zijn. Bovendien, dat u die mening deelde met velen, zegt niets, de overgrote meerderheid van die velen is geen journalist in een leidinggevende functie bij een dagblad dat zich graag afficheert als een kwaliteitskrant. Van een doorsnee mediaconsument verwacht ik geen groot inzicht in dit soort problemen, maar wel van een collega-journaliste, zeker als ze 'de overtuiging' heeft dat het Westen het recht heeft een arm land met veel geweld aan te vallen. Door onder andere 'de overtuiging' van de Starinks in de wereld zijn er in Afghanistan meer onschuldige burgers om het leven gekomen dan bij de aanslagen van 11 september 2001. Dan nog het punt op welke feiten uw 'overtuiging' gefundeerd was. Ik stel die vraag vanwege het volgende. Voor mijn boek 11 september. het keerpunt citeerde ik op dinsdag 4 oktober 2001 het volgende bericht uit de Volkskrant: 'Nederland heeft dinsdag in de NAVO-raad vergeefs bedenktijd gevraagd om het bewijsmateriaal over de betrokkenheid van Bin Laden bij de aanslagen in de VS te bestuderen. NAVO-ambassadeur Patijn kreeg nul op het rekest. Volgens diplomaten in Brussel beschikken de VS niet over harde bewijzen tegen Bin Laden, hooguit over sterke aanwijzingen... Patijn vroeg dinsdag op verzoek van minister Van Aartsen van Buitenlandse Zaken een uur bedenktijd nadat de Amerikaanse gezant Frank Taylor de NAVO-raad bewijzen had overlegd van de betrokkenheid van Bin Laden bij de terroristische aanslagen. Ook enkele andere landen, waaronder Luxemburg, vroegen om een "stilteprocedure" ... Volgens goed geinformeerde bronnen wees NAVO-chef Robertson het verzoek meteen af met de woorden dat een NAVO-bondgenoot om onvoorwaardelijk vertrouwen vroeg en dat dit onverwijld gehonoreerd moest worden... Het "bewijs" tegen Bin Laden dat Taylor de NAVO-raad presenteerde, zou in een rechtszaal nooit standhouden... Dit stellen diplomaten en ambtenaren bij de NAVO en ministers van Buitenlandse Zaken die de presentatie bijwoonden... Bij de NAVO brengen diplomaten daar tegenin dat "we op dit moment geen rechtzaak aan het voeren zijn. Dus juridisch spijkerhard hoeft het ook niet te zijn. We staan voor een politiek besluit, dat politieke argumenten behoeft. En die hebben we voldoende gekregen," meent een diplomaat ... Dat is ook het verweer van de Amerikaanse regering. "Het is niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren," zegt een Amerikaanse functionaris... De Amerikaanse regering wil de beschikbare gegevens niet openbaar maken,' aldus de Volkskrant destijds.

Ik schreef erbij: 'Met andere woorden: om 1 misdadiger op te hangen of te vergassen moet de VS een "spijkerhard juridisch bewijs" overleggen van de schuld van de ter dood veroordeeld, maar om een heel land te kunnen bombarderen is "het niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren". In 1 vergadering is de mensheid weer terug bij af en kan het zwaar bevochten internationaal recht terzijde worden geschoven. En men is er nog eerlijk over ook, het argument is domweg dat "we voor een politiek besluit staan," en daarbij staat het recht alleen maar in de weg,' aldus de tekst in mijn boek.

Dit schreef ik in dezelfde tijd dat u 'de overtuiging' bezat dat Afghanistan moest worden aangevallen en 'dat... de Talibaan... dus maar het veld moesten ruimen.' Vandaar mijn vraag nu: geachte mevrouw Starink, vanwaar die 'overtuiging?' Wist u iets dat die twijfelende diplomaten en journalisten zoals John Pilger, Robert Fisk, ik en miljoenen mediaconsumenten niet wisten? En zo ja: wat dan? Zo nee, wordt het dan niet tijd uw verontschuldigingen aan de NRC-lezer aan te bieden, net zoals de New York Times in het geval van Irak heeft gedaan? Ik bedoel, die 'overtuiging' heeft ertoe geleid dat u als journalist en chef van het magazine vijfeneenhalf jaar lang niet kritisch heeft bericht over deze oorlog. Die 'overtuiging' is er mede de oorzaak van dat vele duizenden onschuldige Afghaanse burgers door de Amerikanen gedood zijn, buiten beschouwing gelaten de onschuldige Afghanen die door - onder andere - Nederlandse militairen zijn gedood. Woorden zijn niet vrijblijvend mevrouw Starink. In de wereld van de macht hebben ze consequenties die dodelijk kunnen zijn. Wat u in het cafe of thuis zegt is onbelangrijk, maar als u als journalist spreekt is het wel degelijk van belang wat u verklaart. Vijfeneenhalf jaar nadat u 'overtuiging' bezat dat Afghanistan moest worden aangevallen schrijft u in uw magazine: 'Met wie vechten wij eigenlijk in Afghanistan?' Had u uzelf als journalist die vraag niet moeten stellen toen u vijfeneenhalf jaar geleden ervan overtuigt was dat Afghanistan met geweld moest worden aangepakt? En waarom heeft u dat toen niet gedaan? In al uw naieviteit stelt u uzelf nu de vraag: 'Wie zijn toch die mythische Talibaan?' Vijfeneenhalf jaar te laat, mevrouw Starink. U schrijft: 'En nu zitten we daar in dat moeras van tribale tegenstellingen, met Nederlandse troepen die namens ons de fictie van een opbouwmissie overeind proberen te houden.' Namens ons? Geen sprake van, mevrouw Starink, wel namens u, maar zeker niet namens mij en al die andere (al dan niet) journalisten die ruim voordat de Amerikaanse agressie begon, waarschuwden voor de gevaren ervan. U ging toen akkoord met het schenden van het internationaal recht door te accepteren dat zonder solide bewijzen een land werd aangevallen. Waarom respecteerde u het internationaal recht niet?

Nu ik u toch vragen stel, vanochtend berichtte NRC.Next: 'Uruzgan kost 800.000 euro per dag. De Nederlandse missie in Afghanistan wordt véél duurder dan gedacht... De vraag is wie opdraait voor de stijgende kosten.' Dat laatste is simpel te beantwoorden, al dat extra Nederlands belastinggeld dat gaat naar het in het zadel houden van de corrupte Afghaanse krijgsheren die zich verrijken met de heroinehandel, kan natuurlijk niet besteed worden aan het Nederlandse onderwijs, gezondheidszorg, sociale uitkeringen, enzovoorts. (Zie daarvoor mijn stukjes over Nederland en Afghanistan.) NRC.Next meldt: 'De kosten van de missie in Uruzgan zijn in tien maanden bijna verdubbeld. Is de missie vooraf bewust goedkoper voorgespiegeld, of heeft iemand zich misrekend?' Het zijn allemaal consequenties van het feit dat u en die andere voorstanders in de journalistiek die de 'overtuiging' bezaten dat Afghanistan moest worden aangevallen hun controlerende functie niet hebben uitgeoefend. Waarom niet, mevrouw Starink? Wat belette u om uw werk als journalist te doen? Nu zitten we inderdaad met een immens probleem opgezadeld, mede door het misfunctioneren van u en al die andere overtuigden. Trekt u hieruit consequenties? En zo ja welke? De journalistiek is een vak en uit uw bekentenis blijkt dat u nog steeds niet weet 'met wie wij eigenlijk [vechten] in Afghanistan.' Tenslotte nog deze vraag: is het toeval dat volgzame mensen zoals u op sleutelposities in de journalistiek terechtkomen?

Mevrouw Starink,

Ik heb speciaal voor u nog wat achtergrond informatie die ik meer dan drie weken geleden op deze weblog plaatste, op 30 april jongstleden, om precies te zijn:

'Het staat er echt, ik verzin het niet. Nu eens opletten welke wakkere Nederlandse journalist dit kabinet vraagt om een reactie hierop. De NRC bericht:'Ook in Uruzgan is de laatste dagen zware strijd geleverd. Het ministerie van Defensie in Den Haag meldt dat Talibaan-strijders een politiepost in Chora hadden ingenomen, op een moment dat veel agenten waren weggebleven van hun werk om thuis te helpen met de papaveroogst. Nederlandse militairen zijn Afghaanse troepen te hulp geschoten die probeerden de post te ontzetten. Uiteindelijk is de post met een bombardement vernietigd. Zeker twee opstandelingen zijn gedood. De operatie was vandaag nog gaande.'

Lees verder:http://www.nrc.nl/buitenland/article704214.ece/

VS_doden_136_Talibaan_bij_strijd_in_Herat

Met andere woorden: Nederland helpt mee de heroinehandel te bevorderen.

Dit werd in 2001 bericht:

'Afghanistan, Opium and the Taliban

JALALABAD, Afghanistan (February 15, 2001 8:19 p.m. EST

U.N. drug control officers said the Taliban religious militia has nearly wiped out opium production in Afghanistan -- once the world's largest producer -- since banning poppy cultivation last summer.A 12-member team from the U.N. Drug Control Program spent two weeks searching most of the nation's largest opium-producing areas and found so few poppies that they do not expect any opium to come out of Afghanistan this year."We are not just guessing. We have seen the proof in the fields," said Bernard Frahi, regional director for the U.N. program in Afghanistan and Pakistan. He laid out photographs of vast tracts of land cultivated with wheat alongside pictures of the same fields taken a year earlier -- a sea of blood-red poppies.'

Lees verder: http://opioids.com/afghanistan/index.html

Vier jaar later, onder het door Nederland financieel, militair en politiek gesteunde bewind van de Amerikanen in Afghanistan, verscheen dit bericht:

'Lucrative opium production is flourishing in the country.

ISMAIL SAMEEM/REUTERS

Afghanistan riddled with drug tiesThe involvement of local as well as high-level government officials in the opium trade is frustrating efforts to eradicate poppy fields.

By Scott Baldauf and Faye Bowers Staff writers of The Christian Science Monitor

KABUL, AFGHANISTAN; AND WASHINGTON – The case of an Afghan village police chief, named Inayatullah, is a small example of a much larger problem.Is Commander Inayatullah a courageous law-and-order crusader responsible for smashing the drug mafia in his hamlet? Or, is he an opium smuggler? Or, as his bosses say, is he both?

Part 1 - 05/12/05 Afghanistan riddled with drug ties

Part 2 - 05/16/05 Will poppy eradication programs work? Reporters on the Job. The Monitor gives the story behind the story. From Internet cafe to crime scene in Kabul

It's a question that hangs over more and more public officials here. The post-Taliban boom in opium production means that drug money now permeates every stratum of Afghanistan's society - from the farmers cultivating poppies in the east to those in the highest levels of the central government of Kabul, according to senior Afghan and European officials working here."We are already a narco-state," says Mohammad Nader Nadery at the Afghan Independent Human Rights Commission, which has studied the growing impunity of former military commanders and drug dealers who now work within the Afghan government. "If the governors in many parts of the country are involved in the drug trade, if a minister is directly or indirectly getting benefits from drug trade, and if a chief of police gets money from drug traffickers, then how else do you define a narco-state?"Abdul Karim Brahowie, Afghanistan's minister of tribal and frontier affairs, says that the government has become so full of drug smugglers that cabinet meetings have become a farce. "Sometimes the people who complain the loudest about theft are thieves themselves," he says.In the past two years, the UN reports that poppy cultivation increased by two-thirds in 2004 to 323,708 acres. Afghanistan now produces 90 percent of the world's opium - most of it ends up on the streets of Europe and Russia as heroin. European officials warn that this fledgling democracy is being undermined as Afghan officials make decisions based on what's good for the drug trade, rather than the electorate. [ Editor's note: The original version overstated the extent of poppy cultivation.]'

Lees verder: http://www.csmonitor.com/2005/0513/p01s04-wosc.html

Kort samengevat: de Nederlandse regering en de meerderheid van ons parlement heeft inmiddels al een half miljard euro aan belastinggeld gespendeerd aan het in het zadel houden van Afghaanse krijgsheren die aan de heroinehandel miljoenen verdienen. Dat is nog eens een staaltje democratie. En nu opletten of de commerciele massamedia hier serieus onderzoek gaat verrichten. Ik denk het niet, maar je weet maar nooit. Let u op!Misschien dat NOVA-presentator Twan Huys zijn eigen mening dat de Nederlandse troepen daar moeten blijven, nog eens kan verduidelijken voor het televisiepubliek van het VARA-programma De Wereld Draait Door, waarin hij deze deskundige mening spuide.'

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/04/nederland-afghanistan-131.html

Geachte mevrouw Starink, ik verwacht als journalist een antwoord op mijn vragen, aangezien het hier geen akkefietje betreft, maar een ernstige journalistieke fout, die verregaande consequenties heeft voor het leven van anderen.

In afwachting van uw antwoord,

Collegiale groet,

Stan van Houcke