Sylvain Ephimenco

Gisteren schreef Trouw-columnist Sylvain Ephimenco het volgende: '''Onzinnig'', noemde Willem Breedveld gisteren mijn voorstel om potentiële terroristen als Redouan B., Samir A. en sommige leden van de Hofstadgroep wegens opruiing of het wezenlijk ondermijnen van de Nederlandse staat, hun Nederlandse nationaliteit te ontnemen en het land uit te zetten. En omdat Breedveld om solide tegenargumenten verlegen zit, verzandt hij in karikaturale schetsen om zijn lezers angst in te boezemen. Er zou dan een ''heksenjacht'' op gang komen die een ''exodus'' van ''duizenden jongeren'' zou veroorzaken met polarisatie tussen gemeenschappen als resultaat. Nog even en hij raadt het naleven van de wet af om een burgeroorlog te voorkomen. In werkelijkheid geeft Breedveld hiermee een voortreffelijke illustratie van wat ik ''knielen voor je aanstaande beul'' heb genoemd.' http://www.trouw.nl/deverdieping/dossiers/article44090.ece/Ephimenco+ Het is de oude beproefde techniek van demagogen. Eerst legt hij de politiek commentator Breedveld woorden in de mond en vervolgens gaat hij die bestrijden. En dat allemaal in een poging zijn argumenten kracht bij te zetten en steun te verwerven voor zijn voorstel om vooral bepaalde arabieren het land uit te zetten. Ephimenco is een pied-noir, zoals dat in de Franse volksmond heet, een Franse kolonist die met zijn ouders Algerije ontsnapte omdat het land na een bloedige bevrijdingsoorlog onafhankelijk werd. Een miljoen Algerijnen kwamen daarbij om het leven. De Fransen moordden en martelden op grote schaal. De pied-noirs waren in de ogen van de gekoloniseerden 'onverbetelijke racisten.' Drie jaar geleden schreef ik voor het tijdschrift de Humanist: 'In de Oudejaarsuitzending van KRO's Netwerk (2001) verscheen Sylvain ineens in beeld om de kijker toe te spreken over de aanslagen in de VS. Hij sloot zijn in het Frans uitgesproken column als volgt af: ''Natuurlijk weet ik waar ik op 11 september was. Ik was ondergedompeld in herinneringen aan het Algerije van mijn jeugd dat verscheurd werd door een oorlog tussen christenen en moslims. Nee, de wereld is niet veranderd op 11 september. De haat jegens de ander bestond al lang.'' En zo schept ook Ephimenco zijn eigen werkelijkheid. Ook hij is uiteindelijk in zijn eigen pose van slachtoffer gaan geloven, want de werkelijkheid is deze: het Franse leger heeft tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijd op grote schaal gemarteld en gemoord. Desondanks voelt Ephimenco zich slachtoffer 'van de ''haat'' van de islamieten, die toen al manifest zou zijn geweest. In zijn ogen waren de Algerijnen destijds geen seculaire vrijheidsstrijders maar fundamentalistische moslims die en passant op één lijn worden gesteld met Osama bin Laden. Terwijl ik Ephimenco tekeer hoorde gaan tegen ''het fanatisme... het goedpraten van terrorisme... de zwijgende medeplichtigheid van de Nederlandse moslims,'' en hun sluimerende dan wel openlijk beleden ''haat,'' zei hij ineens in vlekkeloos Nederlands: ''De tijd van het slachtofferisme is voorbij,'' daarbij doelend op de moslims. Even hield hij in om zijn woorden diep te laten bezinken. Maar met zijn grijze haren en gepijnigd gelaat, gekleed in een glimmende iets te krappe zwartleren broek die hij speciaal voor publieke optredens aantrekt, riep hij bij mij slechts een overweldigend gevoel van medelijden op. Voor me stond een pathetische man in de overgangsleeftijd die z'n koloniale jeugd nog steeds niet verwerkt had. Weer keek ik naar een ontheemde die zich radeloos aan zijn slachtofferrol vastklampte omdat hij niet anders kan. Daar stond hij eenzaam en alleen in het meedogenloze licht van de schijnwerper: een mens van deze tijd lijdend aan de ziekte van onze cultuur: het slachtofferisme, bereid om ten koste van alles -de schoonheid en de waarheid- de rol van poseur te spelen.' Dat schreef ik drie jaar geleden. Nog steeds fulmineert Ephimenco in zijn christelijke krant tegen de 'buitenstaander.' Niets kan zijn brandende haat tegen de arabische bevolking stoppen. Het is alsof hij zichzelf haat, zijn eigen Noordafrikaanse afkomst die van hem een buitenstaander maakte. En zo is hij roomser dan de paus geworden. Zie: http://home.planet.nl/~houck006/poseurs3.html