Nederland en Afghanistan 15

Terwijl in Den Haag het kabinet Balkenende het toneelstukje opvoert over het zenden van nog meer Nederlandse militairen naar Afghanistan zijn er twee eenvoudige vragen die beantwoord moeten worden, maar die door de verzamelde pers niet gesteld zijn. Vraag 1: minister Kamp van Defensie zegt dat de Nederlandse strijdkrachten 'zeer robuust' in Afghanistan aanwezig zullen zijn als het kabinet zijn zin krijgt. Wat gaat dat kosten en waar komt het geld hiervoor vandaan nu er nog seeds zwaar bezuinigd wordt? Vraag 2: minister Bot van Buitenlandse Zaken zegt dat er geen zorgen meer zijn over de schendingen van de mensenrechten, want er zijn afspraken gemaakt over de juiste behandeling van gevangenen. Heeft de minister de rapporten van de internationale mensenrechtenorganisaties gelezen? Zo ja, op grond waarvan gelooft hij de Amerikanen en de Afghaanse krijgsheren? Hoewel deze vragen nooit op deze wijze zullen worden gesteld is duidelijk dat het voorstel van de regering theater is. Het gaat erom wie de zwarte piet krijgt toegeschoven. De regering had de NAVO, dus de Amerikanen, al beloofd mee te zullen doen met dit avontuur. De Amerikanen willen zosnel mogelijk zoveel mogelijk van hun troepen uit deze regio terugtrekken nu het fiasco volledig is en dus moeten de Europeanen de rotzooi opruimen. Door het toneelstukje in Den Haag kunnen de Nederlandse ministers de Amerikanen overtuigen dat zij wel wilden maar dat verdomde parlement niet. Waarom het parlement het kabinet niet dwingt om de Nederlandse militairen terug te trekken die al in Afghanistan zijn, is nu helemaal een raadsel. Een deel van die militairen zitten in de provincie Kandahar om vermeende terroristen op te sporen. Men moet ook niet vergeten dat de Amerikanen niet voor niets De Hoop Scheffer secrearis-generaal van de NAVO hebben gemaakt. Bij deze benoeming is onvoorwaardelijke trouw aan de Bush-bende van doorslaggevend belang geweest. Begrippen als democratie en parlement spelen daarbij geen enkele rol van betekenis.