Hirsi Ali 2

Het is bekend uit de geschiedenis dat sommige mensen door een traumatische ervaring in hun leven ineens menen dat ze een profetische rol moeten spelen. Een van dit soort mensen is het parlementslid Hirsi Ali. Een jaar geleden liet ze weten dat ze de meer dan 1 miljard islamieten op aarde de korte weg naar de Verlichting wil wijzen. Tegenover de NRC verklaarde ze: 'Ik ben vooral bezig met een boek, getiteld Shortcut to Enlightenment. Ik wil moslims de korte weg wijzen naar de Verlichting.’ Ze vertelde het zonder enige zelfrelativering of een greintje scepsis. De NRC presenteerde het als voorpaginanieuws onder de kop ‘Ayaan Hirsi Ali: Ik ga me absoluut niet aanpassen.’ Hoe ze zich op deze grote taak heeft voorbereid valt op te maken uit een wonderlijk en flinterdun pamflet getiteld 'Verlichtingsfundamentalisme?' dat met de onvergetelijke zin begint: 'Lieve Ayaan, Toen het nog aan was tussen ons en we afgelopen zomer een reis maakten door de Verenigde Staten, had je twee dikke boeken in je koffer, die je beide wilde lezen tijdens de luttele veertien dagen welke we samen konden doorbrengen.' Dankzij dit aandoenlijke puberproza, geschreven door professor dr.mr. Herman Philipse, zie je het allemaal als het ware voor je: een volksvertegenwoordigster slepend met een koffer waarin twee dikke pillen zitten, samen meer dan 1800 pagina's, die haar snel moeten bijspijkeren over wat Verlichting nu eigenlijk precies is. Professor Philipse rekende voor haar en de lezer uit dat ze ruim 128 pagina's per dag had moeten doornemen wilde ze de boeken uitlezen. Aan het einde van de 14 dagen durende trip was ze niet verder gekomen dan in totaal 120 bladzijden. Geen ruim 128 maar nog geen 9 bladzijden per dag. Ongeveer zes procent van wat ze had willen lezen, dus het schoot niet op. En dat terwijl ze zichzelf 'opsloot in de Public Library in New York terwijl ik met mijn kinderen het Empire State Building beklom.' Enfin, alle islamieten ter wereld moeten maar afwachten of hun toekomstige Verlichtingsprofete genoeg over haar onderwerp heeft gelezen om een goede Shortcut te kunnen schrijven. Vooralsnog lijkt het of veel van wat ze weet halfverteerde, niet doorleefde kennis is. En haar woorden mogen dan wel bejubeld worden door bepaalde academische heren in de overgangsleeftijd, toch blijft het twijfelachtig of dat voldoende is om alle islamieten te overtuigen van haar gelijk. Tot nu toe zijn haar trouwste fans blanke mannen met al dan niet een midlife crisis. Niet alleen Herman Philipse is exemplarisch voor deze groep, maar ook professor Bram Peper en professor Paul Cliteur en professor Hans Jansen en niet te vergeten professor Paul Scheffer, wiens amoureuze affaire met Hirsi Ali alweer voorbij was 'toen het nog aan was' met hoogleraar Herman Philipse.