Trouw, Misschien Wel...

Inez Polak is al vele jaren de joodse correpondente in 'de joodse natie' van het christelijke dagblad Trouw, dat zich in het geseculariseerde Nederland afficheert als 'misschien wel de beste krant.' Gezien alle belangen die permanent op de achtergrond meespelen moet de lezer zich telkens weer afvragen welke belangen op welk moment meespelen. Zeker wanneer mevrouw Polak bericht over een dreigend gewelddadig conflict tussen 'de joodse natie' en een islamitisch land. Vandaag schrijft ze in haar krant onder de kop: 'Aanval op Israel zou weinig goeds brengen,' het volgende: '"Het alternatief is dat ze ons vernietigen." Met dit kleine zinnetje stuurde Israels opperbevelhebber Rafael Eitan in 1981 zijn piloten op hun missie. Hun opdracht: bombardeer Osirak, de nucleaire reactor in Irak. De wereld was verdeeld over de Israelische actie. Sommigen, ook in Israel, bestempelden het als onnodig gevaarlijke luchtpiraterij en een terreurdaad die slechts tot verdere escalatie zou leiden. Anderen prezen de precisie-actie.' De toon is gezet, nu de conclusie nog. En die is deze: 'Tien jaar later, na de inval van Irak in Koeweit, leken ook de meeste critici stilletjes een beetje dankbaar dat Saddam tenminste niet over nucleaire wapens beschikte. Het voorbeeld van de Israelische aanval op Osirak is actueler dan ooit nu de Iraanse dreiging de voorpagina's beslaat.' Inez Polak suggereert hiermee dat de beschaafde wereld binnenkort blij zal zijn als Israel de nucleaire installaties van Iran bombardeert. Dat Israel in strijd met het internationaal recht Iran bedreigd is een feit dat de correspondente van Trouw verzuimd te melden, omdat het in de propaganda voor Israel en tegen Iran niet past. Afgelopen 11 december berichtte de Britse Times dat de Israelische strijdkrachten van premier Sharon opdracht hebben gekregen zich voor te bereiden op een aanval op Iran. '“Israel... cannot accept a nuclear Iran,” Sharon warned recently. “We have the ability to deal with this and we’re making all the necessary preparations to be ready for such a situation."' http://www.timesonline.co.uk/article/0,,2089-1920074_1,00.html Daarentegen waarschuwt Trouw zijn lezers wel voor het volgende: 'Een nucleair Iran kan zich agressie permitteren.' En dat klopt, net zoals het nuclaire Israel zich al jaren agressie permitteert. Maar ook dat meldt Inez Polak niet. Het is ondenkbaar dat ze ooit zal schrijven 'een nucleair Israel kan zich agressie permitteren.' Volstrekt ondenkbaar en toch is het waar. En ook het dreigen met agressie is waar. Zo dreigde de Israelische regering in 1973 Egypte en Syrie met nucleaire wapens aan te vallen. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Kissinger werd met dit dreigement door de Israelis gechanteerd om onmiddellijk extra conventionele wapens te sturen. Het dreigement werd maar al te serieus genomen, want 'the U.S. decided to open an aerial resupply pipeline to Israel, and Israeli aircraft began picking up supplies that day.' Zie: http://www.fas.org/nuke/guide/israel/nuke/farr.htm Maar opnieuw: daarover geen woord van onze correspondente in Israel. Integendeel, nog voordat Iran over nuclaire wapens beschikt, is voor haar nu al de vraag gerechtvaardigd 'hoe ver Teheran zelf zal gaan, of het de bom echt gaat gebruiken.' Zo worden de geesten rijp gemaakt voor nog meer geweld in een poging de Israelische hegemonie in de regio te handhaven. Het is moeilijk zo niet onmogelijk om voor een joodse correspondente in een joodse natie onafhankelijk te blijven. Zelfs een goede journalist als Joop van Tijn verklaarde bevoordeeld te zijn zodra het Israel betrof. Vlak voor zijn dood zei hij tegen de journalist Arnold Karskens: 'Toen ik daar was, merkte ik dat ik meer dan ooit mezelf identificeerde met Israel. Je krijgt die legerberichten, verhalen over wat die anderen allemaal voor slechts doen, over verliezen en wreedheden. Of je wilt of niet, je wordt meegesleept. Ook als je je gebruikelijke scepsis bewaart en denkt: zo slecht zal die andere partij niet zijn. Je kiest.' Daarom is het ook journalistiek onfatsoenlijk geen onafhankelijke correspondent in Israel te stationeren. Overigens, Rafael Eitan typeerde zichzelf en het Israelisch beleid maar al te goed toen hij in 1983 verklaarde dat'we de Palestijnen in de bezette gebieden net zolang zullen treiteren tot ze als gedrogeerde kakkerlakken in een fles rondscharrelen.' Racisme is maar al te vaak de leidraad geweest van de Israelische binnenlandse en buitenlandse politiek. Een politiek die wordt gekenmerkt door het gewelddadig streven naar overheersing. Over de onevenwichtige berichtgeving vanuit het Midden-Oosten zie ook: http://home.planet.nl/~houck006/israel.html