De Zionistische Mythen. Les 16

In 1938 verklaarde Ben-Goerion tijdens een toespraak: 

Let us not ignore the truth among ourselves… politically we are the aggressors and they defend themselves… The country is theirs because they inhabit it, whereas we want to come here and settle down, and in their view, we want to take away from them their country.

Tien jaar later, na de stichting van de staat Israel, terwijl de etnische zuivering van Palestina nog in volle gang was, schreef Ben-Goerion op 18 juli 1948 in zijn dagboek:

We must do everything to insure they (de Palestijnen svh) never do return.

Als eerste premier van het land verklaarde hij zelfs:

If I were an Arab leader, I would never sign an agreement with Israel. It is normal; we have taken their country. It is true God promised it to us, but how could that interest them? Our God is not theirs. There has been Anti-Semitism, the Nazis, Hitler, Auschwitz, but was that their fault? They see but one thing: we have come and we have stolen their country. Why would they accept that?

De etnische zuivering van een groot deel van het oude Britse mandaatgebied is uitgebreid beschreven in gedegen geschiedkundig onderzoek van gezaghebbende Joods-Israelische historici als Simha Flapan, Ilan Pappe, Tom Segev, Avi Shlaim, Benny Morris, etcetera. De gewelddadige verdrijving van ongeveer 75 procent van de Palestijnse bevolking begon al in 1947, dus vóór de stichting van de staat Israel. In 2004 verklaarde Benny Morris, de bekendste Israëlische historicus, wiens geschiedschrijving volgens eigen zeggen ‘is based on many documents, most of them from the Israel Defense Forces Archives,’ dat:

What the new material shows is that there were far more Israeli acts of massacre than I had previously thought. To my surprise, there were also many cases of rape. In the months of April-May 1948, units of the Haganah (de linkse voorganger van de Joods-Israëlische strijdkrachten. svh) were given operational orders that stated explicitly that they were to uproot the villagers, expel them and destroy the villages themselves.

Zelfs vóór de stichting van de staat, op 14 mei 1948:

Ben-Gurion is projecting a message of transfer (met geweld verdrijven van Palestijnse bevolking. svh). There is no explicit order of his in writing, and there is no orderly comprehensive policy, but there is an atmosphere of [population] transfer. The transfer idea is in the air. The entire leadership understands that this is the idea. The officer corps understands what is required of them. Under Ben-Gurion, a consensus of transfer is created... Ben-Gurion was a transferist. He understood that there could be no Jewish state with a large and hostile Arab minority in its midst. There would be no such state. It would not be able to exist.

Nogmaals: het begrip 'transfer' was een eufemisme voor wat vandaag de dag etnische zuivering heet, het met terreur verdrijven van een ieder die etnisch afwijkt van, in dit geval, de Joden in Israel. Wie mocht denken dat Morris walgde van deze meedogenloze zionistische politiek, die de oorzaak is van het nog steeds voortdurende conflict, vergist zich. Met schokkende onverschilligheid formuleerde Morris wat de overtuiging is van de meeste zionisten, namelijk dat:

under certain conditions, expulsion is not a war crime. I don't think that the expulsions of 1948 were war crimes. You can't make an omelette without breaking eggs. You have to dirty your hands.

Hier is sprake van een uitgesproken terroristische opvatting, aangezien  ervan uit wordt gegaan dat het doel de middelen heiligt. Morris verklaarde naderhand zelfs tegenover een interviewer van de Israëlische krant Haaretz van oordeel te zijn dat Ben-Goerion:

in 1948 een ernstige historische fout maakte. Hoewel hij het demografische vraagstuk begreep en de noodzaak van het vestigen van een Joodse staat zonder een grote Arabische minderheid, werd hij tijdens de oorlog bang. Op het laatst aarzelde hij… Als het eind van het liedje mistroostig blijkt te zijn voor de joden dan zal dit zijn omdat Ben-Goerion de transfer in 1948 niet voltooide. Omdat hij een groot en veranderlijke demografische reserve op de Westbank en Gaza en binnen Israël zelf achterliet.

http://www.haaretz.com/survival-of-the-fittest-cont-1.61341   

In antwoord op de vraag: ‘You do not condemn them morally?’ antwoordde de historicus: ‘No.’ Haaretz: ‘They perpetrated ethnic cleansing.’ Morris:

There are circumstances in history that justify ethnic cleansing. I know that this term is completely negative in the discourse of the 21st century, but when the choice is between ethnic cleansing and genocide — the annihilation of your people — I prefer ethnic cleansing.

And that was the situation in 1948?

That was the situation. That is what Zionism faced. A Jewish state would not have come into being without the uprooting of 700,000 Palestinians. Therefore it was necessary to uproot them. There was no choice but to expel that population. It was necessary to cleanse the hinterland and cleanse the border areas and cleanse the main roads…

The term ‘to cleanse' is terrible.

I know it doesn't sound nice but that's the term they used at the time. I adopted it from all the 1948 documents in which I am immersed.

What you are saying is hard to listen to and hard to digest. You sound hard-hearted.

I feel sympathy for the Palestinian people, which truly underwent a hard tragedy. I feel sympathy for the refugees themselves. But if the desire to establish a Jewish state here is legitimate, there was no other choice.

Kortom, in deze zionistische zienswijze is de etnische zuivering van de overgrote meerderheid van de inheemse, christelijke en islamitische Palestijnse bevolking door Israëlische militairen volkomen gerechtvaardigd, zelfs noodzakelijk om een Joodse staat mogelijk te maken, en te laten expanderen. Alleen door dit dogma konden en kunnen de zionisten nog steeds hun misdaden voor zichzelf aanvaardbaar maken, zoals voor de overtuigde nazi's de jodenvervolging en en 'Lebensraum' acceptabele denkbeelden waren. Hoe anders kan bijvoorbeeld een Israëlische scherpschutter die een wegrennende Palestijnse jongere in de rug doodschiet, onbekommerd doorleven, zonder ernstig getraumatiseerd te raken? Ook in Israel speelt de massapsychologie van het fascisme, waarover de joods-Oostenrijkse psychiater Wilhelm Reich tijdens het interbellum uitgebreid schreef. Bij gebrek aan eigenwaarde ontstaat de ‘fascistische mentaliteit’ van ‘de kleine man,’ die ‘naar autoriteit hunkert en tegelijkertijd rebels is,’ aldus Reich. Opnieuw is sprake van een onzeker individu dat zich als Jood zowel superieur als minderwaardig voelt aan de ander. 

Om de continuïteit van de Israëlische terreur aan te tonen, citeer ik niet alleen de linkse grondlegger David Ben-Goerion, maar eveneens de rechtse stichter van de ‘Joodse staat,’ de met het Italiaanse fascisme sympathiserende Ze’ev Jabotinski, de oprichter van de terroristische organisatie, Irgoen. Ook zijn volgelingen — onder wie de voormalige Israëlische premiers Menachem Begin, Yitzhak Shamir, en Ehud Olmert — zochten en zoeken nog steeds verlossing in het Joods Israëlisch tribalisme. Bekend is dat in 1934 ‘Ze'ev Jabotinsky introduced for his youth movement followers the Betar Oath,’ die simpelweg luidde: ‘I devote my life to the rebirth of the Jewish State, with a Jewish majority, on both sides of the Jordan.' 

Deze uitgesproken fascistoïde zionisten onderhielden nauwe banden met Mussolini en diens Italiaans fascisme, aangezien:

Vladimir Jabotinsky, the founder of Revisionist Zionism, of which Israel's current Likud party and other right and far-right groups are the offspring, saw in Italy ‘a spiritual homeland.’

‘All my views on nationalism, the state, and society were developed during those years under Italian influence,’ Jabotinsky wrote in his autobiography, referring to his ideological formation years in Italy.

In return, Mussolini had expressly spoken in support of Zionism and of Jabotinsky in particular: ‘For Zionism to succeed, you need to have a Jewish State with a Jewish flag and Jewish language. The person who understands that is your fascist, Jabotinsky,’ Mussolini said during a private conversation with Nahum Goldman, founder of the World Jewish Congress, in November 1934, as reported by Lenni Brenner in his volume 'Zionism in the Age of Dictators.’

Il Duce – the fascist reference to Mussolini, which translates to 'The Leader’ — had already allied with Jabotinsky's Betar youth movement, which modelled itself around fascist ideas and symbols.

‘By 1934, Jabotinsky and his Betar youth movement had allied with Il Duce, when the Betar established a naval base north of Rome,’ Steven Meyer wrote in his article 'Will Israel outlive its fascists?' published in the Executive Intelligence Review in 2002.

https://www.middleeastmonitor.com/20200127-the-mussolini-jabotinsky-connection-the-hidden-roots-of-israel-fascist-past/ 

Welnu, deze onaanvechtbare feiten vertelde ik in een tv-uitzending van Café Weltschmerz op 26 mei 2021 naar aanleiding van de uiterst oppervlakkige verslaggeving, waarmee de westerse mainstream-media de voortgaande grove Israëlische schendingen van het internationaal recht en de daaruit voortvloeiende oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid trachten te rechtvaardigen. Veelzeggend waren weer de reacties van de pro-Israel lobby, die bij gebrek aan feiten onmiddellijk hun bekende irrationele hasbara-propaganda begon te spuien. Een kenmerkend voorbeeld gaf dit keer een mij verder onbekende kijker, genaamd ‘Kay Schwarz,’ die zoals gebruikelijk met dit soort mensen niet met feiten kwam, maar met een verder niet toegelichte opinie: ‘Wel erg eenzijdig Stan van Houcke.’ Op mijn vraag wat er niet klopte aan mijn betoog, reageerde Schwarz met opnieuw een mening: 

Je doet aan cherry picknick, je bent niet objectief wat niet zo erg is als het niet zo extreem links ideologisch gekleurd was. Jouw wereldbeeld dat van onderdrukker en onderdrukte, het is machtsdenken, alles in jouw ogen is machtsstreven.

Wat Schwarz kennelijk bedoelde was dat ik aan ‘cherry picking’ deed, oftewel dat ik ‘de krenten uit de pap haalde,’ een verkeerde beeldspraak, aangezien ik de historische continuïteit van het zionistisch geweld had aangetoond. Maar aangezien de pro-Israel lobbyist de door mij aangevoerde feiten niet kon weerleggen, zag hij zich gedwongen de integriteit van mijn betoog teniet te doen, alsof daarmee de feiten in het niets zouden oplossen. Daarom schreef ik hem terug:

Geen voorbeelden dus. dan houdt elke discussie op. het is de kenmerkende reactie van alle fanatieke zionisten die ontkennen dat Israel doorgaat met het stelen van land dat de Verenigde Naties, de wereldgemeenschap, aan de Palestijnse bevolking heeft gegeven, en dat zowel Ben-Goerion als Jabotinski, de grondleggers van de 'Joodse staat' weigerden te accepteren, evenals nu Netanyahu. Er is dus sprake van een continuïteit van zionistische terreur, waarbij Israel weigert het internationaal recht te respecteren.

Kay Schwarz’s reactie was kenmerkend vanwege de verwardheid ervan:

Stan, je begrijpt de mens niet, je begrijpt je eigen innerlijk, jouw menszijn is een blinde vlek, je bent verblind door je eigen wereldbeeld. Veel mensen kunnen het leven en werkelijkheid niet zien zoals dat is.

Hier wordt door Schwarz zelfs geen eens meer een poging  ondernomen om een rationeel debat te voeren. Net zoals ik tientallen keren eerder had gemerkt, is de zionistische lobby niet bij machte in te gaan op feiten, en begint daarom over van alles en nog wat te zeveren, in een poging daarmee verwarring te stichten en de aandacht af te leiden. Meer hierover later.