De Onthullende Yoeri Albrecht Affaire 28

Mijn oude vriend en collega Ian Buruma, die vanwege zijn reactionaire houding als hoofdredacteur van The New York Review of Books moest opstappen, bevestigde met grote stelligheid in de zomer van 2023 tegenover de internet-publicatie Project Syndicate ‘that preventing the further spread of China’s authoritarian model is a key reason why the United States must defend Taiwan from Chinese aggression.’ Nu de uitgelokte proxy war in Oekraïne ondanks de miljarden aan NAVO-steun door het Westen is verloren, meent de elite in Washington en op Wall Street dat China in aanmerking is gekomen om de rol van de grote vijand op zich te nemen, aangezien het Amerikaans militair-industrieel complex op zijn minst een vijand nodig heeft om te kunnen legitimeren dat het meer dan de helft van het Amerikaanse federale begroting opslokt die door het Congres kan worden toegewezen. Alleen een ware propagandist als Buruma durft nog vol te houden dat de VS een ‘democratie’ is die sinds 1945 een periode van Amerikaanse Vrede in stand houdt, en dat met ‘het einde van’ deze ‘Pax Americana,’ let op, ‘we ons moeten voorbereiden op een tijd waarin we met weemoed terugkijken op het betrekkelijk goedaardige imperialisme uit Washington.’ In werkelijkheid is de VS 93 procent van zijn bestaan in oorlog geweest, massaal geweld dat miljoenen mensenlevens heeft gekost, en is Buruma's simplistische propaganda zelfs onder een groeiend aantal westerse burgers lang niet meer effectief. 

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/06/09/pax-americana-nadert-haar-einde-11006828-a1562395  

Aangezien de westerse opiniemakers en politici zichzelf herhaaldelijk prijzen voor hun geclaimde 'Verlichtingsidealen,' is het noodzakelijk om er nog eens op te wijzen wat de Verlichting precies was. Wikipedia stelt: 

De Verlichting of Eeuw van de Rede was een cultureel-filosofische en intellectuele stroming in Europa die ruwweg samenviel met de 18e eeuw. Het was een reactie op het dogmatische autoriteitsgeloof. In deze periode ontstond een culturele stroming of beweging van intellectuelen met als doel het gebruik van de rede en het filosoferen te bevorderen. De rede gaat alleen maar af op feiten, hoe verborgen die ook zijn. De Verlichting stond aldus voor bevordering van de wetenschap en intellectuele uitwisseling. De propagandisten ervan bestreden het bijgeloof, obscurantisme, misbruik van recht in kerk en staat, intolerantie en kwamen op voor zekere grondrechten. Kenmerkend voor de Verlichting was een toename van het vertrouwen op de wetenschap en logica, en minder op religie en tradities, waarvan de prominente rol afnam. De wens een grotere rol toe te kennen aan de rede (in de zin gebruik van het verstand i.p.v. religieuze dogma's en de eeuwenlang gebruikelijke gehoorzaamheid aan normen die werden voorgeschreven door de leidende figuren van de geestelijkheid kwam tot uitdrukking in de titel van het verschijnen van het boek The Age of Reason, die in de Engelse taal een synoniem zou gaan worden voor de Verlichting.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Verlichting_(stroming) 

Inmiddels is duidelijk dat ook de Verlichting niet zonder bijgeloof, obscurantisme, misbruik van recht kan bestaan, en dat de discrepantie tussen de leer en de dagelijkse werkelijkheid wordt overbrugd door de overal opduikende propaganda. De Franse socioloog Jaque Ellul schreef daarover in zijn, in verschillende talen verschenen, boek Propaganda: The Formation of Men's Attitudes  (1973): 

In reality, propaganda cannot exist without using the mass media. If by chance, propaganda is addressed to an organized group, it can have practically no effect on individuals before that group has been fragmented.

Met als gevolg dat:

Propaganda must be total. The propagandist must utilize all of the technical means at his disposal — the press, radio, TV, movies, posters, meetings… Propaganda tries to surround man by all possible routes, in the realm of feelings as well as ideas, by playing on his will or on his needs, through his conscious and his unconscious, assailing him in both his private and his public life. It furnishes him with a complete system for explaining the world and provides immediate incentives to action. We are here in the presence of an organized myth that tries to take hold of the entire person.

Through the myth it creates, propaganda imposes a complete range of intuitive knowledge, susceptible of only one interpretation, unique and one-sided, and precluding any divergence. This myth becomes so powerful that it invades every area of consciousness, leaving no faculty or motivation intact. It stimulates in the individual a feeling of exclusiveness, and produces a biased attitude. The myth has such motive force that, once accepted, it controls the whole of the individual, who becomes immune to any other influence. This explains the totalitarian attitude that the individual adopts – wherever a myth has been successfully created — and simply reflects the totalitarian action of propaganda on him.

Not only does propaganda seek to invade the whole man, to lead him to adopt a mystical attitude and reach him through all possible psychological channels, but, more, it speaks to all men. Propaganda cannot be satisfied with partial successes, for it does not tolerate discussion; by its very nature, it excludes contradiction and discussion. As long as a noticeable or expressed tension or a conflict of action remains, propaganda cannot be said to have accomplished its aim. It must produce quasi-unanimity, and the opposing faction must become negligible, or in any case cease to be vocal,

aldus Ellul, wiens werk in het Engels werd vertaald op voorspraak van Aldous Huxley, de auteur van Brave New World. Deze beschrijving verklaart een aantal huidige irrationaliteiten en taboes van de consumptiecultuur. Mij wordt regelmatig gevraagd waarom steekhoudende, plausibelere analyses die ik vaak via citaten van deskundigen geef, geen plaats krijgen in het werk van de ‘vrije pers.’ De reden is, zoals Ellul terecht opmerkte dat propaganda totaal moet zijn. ‘Propaganda cannot be satisfied with partial successes, for it does not tolerate discussion; by its very nature, it excludes contradiction and discussion.’ Dit maakt tevens duidelijk waarom mainstream collega’s van mij, die ik al heel lang persoonlijk aanspreek op hun corrupte houding, nooit publiekelijk met mij in discussie gaan. Mijn kritiek moet ophouden te bestaan; dissidenten als ik moeten, net als destijds de dissidenten in de Sovjet Unie, verwaarloosbaar blijven. Internet is de samizdat geworden van het Westen, in de zin die de Russische schrijver Vladimir Boekovski eraan gaf: ‘Samizdat: ik schrijf zelf, ik redigeer zelf, ik censureer zelf, ik geef zelf uit, ik verspreid zelf en ik zit er zelf een straf voor uit.’

Bovendien verklaart Ellul’s beschrijving waarom de mainstream media probleemloos irrationeel kunnen zijn, en voortdurend leugens kunnen verspreiden. Als de massamens maar lang genoeg met nonsens wordt bestookt gaan juist journalisten in hun eigen nonsens geloven. Jacques Ellul wees er niet voor niets op dat:

Propaganda must be continuous and lasting — continuous in that it must not leave any gaps, but must fill the citizen’s whole day and all his days; lasting in that it must function over a very long period of time. Propaganda tends to make the individual live in a separate world; he must not have outside points of reference. He must not be allowed a moment of meditation or reflection in which to see himself vis-à-vis the propagandist, as happens when the propaganda is not continuous. At that moment the individual emerges from the grip of propaganda. Instead, successful propaganda will occupy every moment of the individual’s life. 

Representatief voor dit proces is de permanente demonisering van Rusland, en de massale onwetendheid over het feit dat de strijd in Oekraïne een ‘proxy war’ is tegen Azië, of zoals Admiraal Charles A. Richard, commandant van U.S. Strategic Command (Stratcom) begin november 2022 opmerkte: ‘This Ukraine crisis that we're in right now, this is just the warmup. The big one is coming. And it isn't going to be very long before we're going to get tested in ways that we haven't been tested a long time.’ Maar dankzij de alomtegenwoordige propaganda dringt dit feit niet door, of wordt domweg verzwegen alsof het hier om een futiliteit gaat. Die mentaliteit is het resultaat van een bewuste strategie van de gevestigde orde, waarbij ‘The individual must not be allowed to recover, to collect himself, to remain untouched by propaganda during any relatively long period, for propaganda’ is ‘based on slow, constant impregnation. It creates convictions and compliance through imperceptible influences that are effective only by continuous repetition.’ 

Het is deze onophoudelijk hersenspoeling die de massa beheersbaar maakt. Daarom zijn over de context van de Oekraïne-oorlog tot nu toe geen dissidente stemmen in de mainstream-media aan het woord gelaten; de establishment-belangen zijn namelijk vandaag de dag dermate in het gedrang gekomen dat een tegenstem onduldbaar is. De westerse hegemonie over grondstoffen en markten is almaar verzwakt en de groeiende macht van Azië neemt almaar toe. Als enige oplossing moet Washington en zijn NAVO met massaal geweld de eigen alleenheerschappij beschermen. Dit beleid vormt sinds het eind van de Tweede Wereldoorlog de basis van de Amerikaanse buitenlandse politiek die wordt bepaald door de eisen van de Deep State. Al in 1948 formuleerde de vooraanstaande Amerikaanse diplomaat George Kennan, het expansionistische beleid in een toen nog geheim document, waarin hij de ‘containment-politiek’ introduceerde om de invloed van de Sovjet Unie wereldwijd te saboteren. Zijn advies was geenszins onverklaarbaar. Net als elk imperium in de geschiedenis streeft ook de macht in Washington en op Wall Street naar de hegemonie in de wereld. In een interview met mij verklaarde Anders Stephanson, hoogleraar Geschiedenis aan de Columbia University en auteur van Kennan and The Art of Foreign Policy (1992) dat de beleidsbepalers van de Amerikaanse buitenlandse politiek onvoldoende oog hadden voor de werkelijkheid en dat dit de belangrijkste reden was dat Kennan voortdurend scherpe kritiek op hen uitoefende. In zijn studie schreef professor Stephanson:

To be realistic in these circumstances was in a way to understand the inherent limits of things, the futility (indeed blasphemy) of extending radically beyond the existing, the real. At different moments Kennan thus criticized the Soviet Union and the United States alike for being unrealistic in this sense of not acknowledging given limits.

Bovendien was hij zich bewust ‘by the end of the 1940s that the United States was embarking on a course of potentially open-ended commitments around the world, and this he could not but find dangerous and unnatural.’ Het gevolg was dat George Kennan al snel vervangen werd door een echte havik, Paul Nitze, over wie de Amerikaanse historicus Mark Atwood in 2009 in de New York Times stelde:

The end of the cold war brought relief, even joy, for most Americans. With the crumbling of the Eastern bloc in 1989, more than four decades of anxiety seemed to be over. One of the few discordant voices came, surprisingly, from George Kennan, the former United States diplomat who had devised the 'containment' policy widely considered responsible for the Western triumph. 'I believe it would have happened earlier,' Kennan lamented less than a month after Germans began chipping holes in the Berlin Wall, 'if we had not insisted on militarizing the rivalry.'

Kennan did not specify who was responsible for making the cold war longer and more dangerous than it needed to be. But Paul Nitze, a onetime State Department colleague who had helped shape foreign policy under every president from Roosevelt to the first Bush, surely ranked high on his list of culprits.

It was Nitze, after all, who had argued most strongly for a huge buildup of American military power. And it was Nitze who had frequently led the charge to assure that Washington kept adding to its arsenal. Looking back in 1995, his appraisal of American management of the cold war could hardly have been more different from Kennan’s. 'I’ve come to the conclusion we did it pretty goddam well,' he boasted.

http://www.nytimes.com/2009/09/13/books/review/Lawrence-t.html?pagewanted=all&_r=0  

Na een werkzaam leven lang van nabij getuige te zijn geweest van de desastreuze machiavellistische politiek van de VS, schreef Kennan een gedesillusioneerde terugblik op zijn tijdperk. Aan het slot van zijn Sketches From A Life (1989) stelde hij somber vast:

Ik beschouw de Verenigde Staten van deze laatste jaren van de twintigste eeuw als een in wezen tragisch land, begiftigd met uitstekende natuurlijke hulpbronnen die het snel aan het verkwisten en uitputten is, en met een intellectuele en artistieke intelligentsia van groot talent en originaliteit. Voor deze intelligentsia hebben de dominante politieke machten in het land weinig begrip of respect. Haar stem wordt doorgaans tot zwijgen gebracht of overschreeuwd door de commerciële media. Het is waarschijnlijk veroordeeld om, net als de Russische intelligentsia in de negentiende eeuw, voorgoed een hulpeloze toeschouwer te blijven van de verontrustende koers in het leven van de natie.

Mark Atwood constateerde dan ook terecht dat ‘acceptance of containment also brought Kennan disappointments that haunted him until his death in 2005. Kennan believed that the Soviet Union, however repugnant, posed little military threat to the West and urged that the United States rely mostly on economic and political means to resist Communist expansion. Other officials, above all Nitze, who succeeded Kennan as chief of policy planning, saw things differently, especially after the outbreak of the Korean War in 1950. Kennan watched with regret as the United States subsequently poured enormous resources into weaponry and military bases.’

Om een alternatief beeld te vormen van de huidige stand van zaken laat ik Shahid Bolsen aan het woord, een controversiële Amerikaanse moslim. Hij zei: 

Het Westen liet een parallelle machtsstructuur in de particuliere sector groeien en uitzaaien totdat deze de staatsmacht overtrof, en usurpeerde en commandeerde. Deze machtsstructuur van de particuliere sector is aan geen enkel land loyaal; de eigenaren en controleurs van het mondiaal gefinancialiseerde kapitaal zijn hun eigen natie, en alleen het nationale belang van deze natie doet er toe. Het is een zwevend imperium, niet gebonden aan welke geografische grenzen ook en ze beschouwen iedereen als wegwerpbare lijfeigenen en slaven, of ze nu in het mondiale noorden of in het mondiale zuiden wonen, ze zullen met plezier hun eigen bevolking kannibaliseren, zonder de minste aarzeling, en dat is wat ze doen. In sommige delen van Europa gooiden ze vroeger oude mensen van de kliffen als ze te zwak werden, als ze niets meer konden bijdragen. Zij gooiden ze van een klif als ze het gevoel hadden dat ze een last werden, of als ze op de een of andere manier verouderd waren. Dat is in wezen wat ze ook nu doen. Ze gooien je van een klif, arbeiders, kleine bedrijven, de lagere klasse, de middenklasse, ze gooien je van een klif, omdat je geen functie meer voor hen hebt. Ik zeg je dat er een culturele en beschavingscontinuïteit zit in wat er gebeurt, in deze brute minachting voor wat door hen als een overbodige bevolking wordt beschouwd. Je hebt geen vervangingsniveaus, vervangingspercentages gehandhaafd voor de arbeiders en controleurs die nodig zijn voor de eigenaren van het gemondialiseerde financiële kapitaal, en daarom ben je nu gediskwalificeerd voor het recht op een fatsoenlijk leven. Dat is de reden waarom ik blijf zeggen dat het Westen nooit is geëvolueerd en nooit is geciviliseerd. Ze zijn nog net zo wreed en meedogenloos als 2000 jaar geleden. Ze zijn net zo barbaars. Ze werden alleen maar geavanceerder wat betreft het primitief zijn.

https://www.tiktok.com/@shahidkbolsen/video/7275772318645783809?q=shahid bolsen germany&t=1694254014232