Hoe Oekraïense- en Amerikaanse 'Hofjoden' Gebruikt Worden 18

Tegenover de met privé-jets ingevlogen elite van het World Economic Forum in Davos beweerde op 24 mei 2022 de 92-jarige schatrijke beursspeculant George Soros dat in ‘an open society, the role of the state is to protect the freedom of the individual; in a closed society the role of the individual is to serve the rulers of the state.’ Zijn zwart/wit betoog over een scherp onderscheid tussen enerzijds de ‘gesloten’ Russische Federatie/China en anderzijds de ‘open’ VS/Europa, werd door de aanwezige financiële en economische machthebbers en hun politieke beleidsbepalers, met een vorstelijk applaus beloond, en wel omdat deze woorden meer verhullen dan openbaren, zoals bij nadere beschouwing al snel blijkt. De werkelijkheid liet immers al in 2016 de volgende feiten zien: 

Richest 1 Percent To Own More Than Half Of The World's Wealth… If trends continue, Oxfam predicts that the most-affluent will possess more wealth than the remaining 99 percent by 2016, The New York Times reported. Drill down the numbers even more and you'll learn that the 80 wealthiest people in the world possess $1.9 trillion, which is almost the same amount shared by some 3.5 billion people at the bottom half of the world's income scale.’

https://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=1+percent+of+the+rich+possess  

Bekend is dat de almaar groeiende kloof tussen rijk en arm, nu ook in het neoliberale Westen, onmogelijk het resultaat kan zijn van een ‘open samenleving’ waarin de ‘democratie’ groeit en bloeit. Over welke consequenties die kloof heeft gehad, berichtte The New York Times van 22 April 2020: ‘Instead of Coronavirus, the Hunger Will Kill Us… A Global Food Crisis Looms. The world has never faced a hunger emergency like this, experts say.’ Bovendien concludeerde de prominente Amerikaanse hoogleraar economie Michael Hudson op 28 augustus 2020 dat ‘The U.S. is Saving the Financial Sector, not the Economy,’ om vervolgens aan te tonen dat: 

In sum, money is being created to fuel the financial sector and its stock and bond markets, not to increase the economy’s solvency, employment and living standards. The coronavirus pandemic did not create this shift, but it catalyzed and accelerated the power grab, not least by pushing public-sector budgets into crisis.

https://www.unz.com/mhudson/how-an-act-of-god-pandemic-is-destroying-the-west/ 

Deze feiten demonstreren hoe misleidend George Soros’ bewering is dat in ‘an open society, the role of the state is to protect the freedom of the individual,’ want deze stelling gaat alleen op voor een handjevol parasitaire multimiljardairs die, ten koste van de overgrote meerderheid van de wereldbevolking, zich blijft verrijken. Soros’ vermeende ‘open samenleving’ heeft de bestaande ‘samenleving’ juist vernietigd, door de sociale samenhang, noodzakelijk om een ‘samenleving’ in stand te houden, grotendeels te verwoesten. Om een regime-change mogelijk te maken in ‘samenlevingen’ die nog niet tot het neoliberale geloof werden bekeerd, heeft Soros vele miljarden gespendeerd in een geslaagde  poging zijn ‘greep naar de macht’ te forceren. Zo ook in Oekraïne. Vandaar dat deze hoogbejaarde speculant in Davos van oordeel was dat ‘the best and perhaps only way to preserve our civilization is to defeat Putin as soon as possible. That’s the bottom line.’ Soros' consumptie-beschaving moet desnoods middels een Derde Wereldoorlog met massavernietigingswapens worden 'beschermd,' want een multimiljardair kan alleen in termen van het heden en geld denken en niet in die van moraliteit en de toekomst van het nageslacht. ‘Après moi, le déluge.’ Soros is niet de eerste hoogbejaarde intrigant die zo reageert. De man handelt als een psychopaat dan wel sociopaat, als iemand die, in de woorden van Hannah Arendt, ‘neither perverted nor sadistic’ is, maar ‘terrifyingly normal,’ iemand wiens ‘thoughtlessness’ hem tot een massamoordenaar maakt, omdat hij ‘never realized what he was doing’ door het onvermogen ‘to think from the standpoint of somebody else,’ en die, net als Eichmann, bij gebrek aan ‘this particular cognitive ability,’ grootschalige misdaden begaat zonder te beseffen dat die ‘fout’ zijn. Arendt noemde deze pathologie ‘de banaliteit van het kwaad.’ 

https://www.georgesoros.com/2022/05/24/remarks-delivered-at-the-2022-world-economic-forum-in-davos/ 

Hannah Arendt toont de lezer van haar verslag Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil (1963) dat deze massamoordenaar een technocraat was, nuttig voor de heersende orde omdat hij efficiënt te werk ging, te weten: het oppakken en verplaatsen van individuen naar vernietigings-  en concentratiekampen. Zijn zonde was de ‘gedachteloosheid,’ die zo kenmerkend is voor de technocratische elite, zeker nu politici- en veel militairen oorlogen vanaf een veilige afstand kunnen laten uitvoeren zonder dat het publiek thuis hiertegen in opstand komt, aangezien de doden en verminkten onzichtbaar zijn gemaakt, of afgeschreven worden als ‘collateral damage,’ die nu eenmaal altijd optreedt daar waar gehakt wordt. ‘Bijkomende Schade,’ meer niet. Ook nu is sprake van een weerzinwekkend gebrek aan empathie, het liefst zou de ‘beschaafde’ westerling de Russen zoveel mogelijk laten bloeden voor de door de NAVO uitgelokte oorlog in Oekraïne. Ook de westerse burger, die meent beschaafd te zijn, kan in een oogwenk veranderen in een postmoderne Eichmann. Daar is helemaal niet zoveel voor nodig, een gedegen volgehouden demonisering van de vijand is doorgaans voldoende. Zelfs, of beters nog, juist extremistische Joden in Israel hiervan het bewijs vormen. Zij zijn namelijk in staat om Palestijnse kinderen in hun rug dood te schieten, zonder dat de zelfbenoemde 'Joodse staat' dit bestraft, of het Westen het zionistisch regime ter verantwoording roept, en — misschien wel het allerergste — zonder dat het geweten van de moordenaars noch dat van hun familie en vrienden een rol van betekenis speelt. De Apartheidsstaat stelt het leven van een Jood boven dat van een niet-Jood, en toch wordt dit door het Westen gesteund. Wat dat betreft kan propaganda uiterst effectief blijken, dat wil zeggen in Europa en de VS, maar niet in de rest van de wereld, zoals keer op keer wordt aangetoond. Deze ziekelijke houding van de witte man en vrouw leidt tot een verdere ondermijning van Washington’s gewelddadig streven naar de hegemonie in de wereld. De hoogtijdagen van het westerse kolonialisme en neo-kolonialisme zijn definitief voorbij. Bijna 20 jaar geleden schreef ik voor het tijdschrift de Humanist hoe de almaar geavanceerdere oorlogstechnologie de strategie en tactiek van de oorlogvoerenden ingrijpend heeft veranderd waardoor in de tweede helft van de twintigste eeuw de machtsverhoudingen in de wereld grondig veranderden. Onder de kop ‘Democratisering van het Terrorisme’ zette ik het volgende uiteen:

Wat op het eerste gezicht hooguit een historische voetnoot lijkt, blijkt soms bij nader inzien ineens een gebeurtenis van doorslaggevende betekenis te zijn geweest. Zo'n voetnoot is de Slag bij Omdurman op 2 september 1898, waar voor het eerst in de geschiedenis de zogeheten 'Maxim Gun' operationeel werd, het volautomatische —water gekoelde — machinegeweer. En met een verbluffend resultaat. In ongeveer vijf uur tijd was het Britse leger erin geslaagd naar schatting 20.000 met zwaarden en speren uitgeruste Soedanezen omgebracht en 22.000 ernstig verwond, een 'onvoorstelbaar percentage slachtoffers van 90 procent!' concludeerde de enthousiaste redacteur van Winston Churchills rapportage over dit bloedbad. 

Churchills beeldend verslag is te illustrerend om er niet uit te citeren. Zo schrijft hij over 'de zon die op vele duizenden vijandige speerpunten schitterde' en over 'een groot aantal ongelukkige burgers dat werd gedood en verwond,' over 'vele gruwelijke wraakoefeningen' van het Britse leger, deze 'soldaten van wetenschappelijke oorlogsvoering,' over Europese militairen uitgerust met 'de wapens van de beschaving,' die werden ingezet tegen 'deze grote horde meedogenloze wilden' van meer dan 50.000 krijgers, die over een open vlakte naar de Britse linies renden. Taferelen die hem aan 'de oude afbeeldingen van de kruisvaarders op het tapijt van Bayeux' deden denken. 'Het was een gruwelijk gezicht, want tot nu toe hadden ze ons nog geen enkel letsel toegebracht, en het leek een onrechtvaardig voordeel om zo wreed toe te slaan terwijl ze daarop geen antwoord konden geven. Niettemin keek ik van nabij vanuit een comfortabele positie uiterst zorgvuldig naar het effect van het vuren… en liet het verdere verloop van de strijd over aan de infanterie en de machinegeweren… De Maxim guns verbruikten al het water in hun cilinders, en verschillende moesten bijgevuld worden uit de waterflessen van de Cameron Hooglanders voordat ze hun dodelijk werk konden voortzetten.' Over de aanvoerder van de Soedanezen schrijft Churchill: 'Het aanvalsplan van de kalief leek complex te zijn geweest en ingenieus. Het was echter gebaseerd op een grote misrekening van de macht van moderne wapens,' het vernuft van 'de sterkere rassen,’ en dus 'verdween de laatste hoop van het barbarendom als het schemerduister van de nacht,' maar ook toen 'ze niet in staat bleken op te rukken, waren ze niet bereid zich terug te trekken… onmiddellijk openden de hongerige en oplettende machinegeweren en de alerte infanterie het vuur, hen allen neer maaiend — sommigen van hen dood, anderen in doodsangst… Weer stonden ze op, minder dan voorheen, en renden. Opnieuw spetterden de machinegeweren… De Maxim guns pulseerden koortsachtig. En opnieuw vielen ze. En zo voorts… Slechts enkelen ontsnapten… De veldkijker onthulde details — honderden kleine witte figuren op elkaar liggend of uiteengeslagen; tientallen hinkten, kropen, strompelden weg… Bruine objecten, bijna de kleur van de aarde, als pollen dood gras of mesthopen, lagen her en der verspreid — de lichamen van krijgers,' gedood door 'de geschoolde soldaten van een civiliserend Rijk.' Om halftwaalf 's ochtends was het beschavingsoffensief afgelopen en concludeerde de Britse bevelhebber Lord Kitchener voldaan dat de vijand 'een flink pak slaag' had gekregen. Zijn eigen leger, met 23.000 man veruit in de minderheid, telde slechts 48 doden en 382 gewonden, een percentage slachtoffers van slechts 2 procent, 'waarmee de superioriteit van de moderne vuurkracht werd aangetoond.' 

Hetzelfde jaar nog vatte de dichter Hilaire Belloc het nog eens kort en krachtig samen in de fameuze regels: 'Whatever happens, we have got The Maxim Gun, and they have not.' Om ook bij hun Europese concurrenten in het imperialistisch streven geen enkele twijfel te laten bestaan over wie nu eigenlijk de supermacht bij uitstek was, hadden de Britten baron Von Tiedemann, verbonden aan de Duitse Generale Staf, uitgenodigd om ter plaatse getuige te kunnen zijn van zoveel technologische overmacht. Hoe diep de baron die dag in Soedan onder de indruk moet zijn geweest, bleek zestien jaar later, toen de Duitsers vanuit hun loopgraven met een kopie van de Maxim gun hele divisies Britse infanteristen met evenveel gemak wisten te doden. Richten was niet nodig, ze hoefden slechts de trekker over te halen en bingo. 300 kogels per minuut deden hun vijanden, gelijk Soedanese ‘wilden,' bij duizenden tegelijk neerstorten. Tijdens de Slag bij de Somme in 1916 konden de keizerlijke troepen een gezamenlijk Brits/Franse doorbraak verhinderen dankzij hun Maschinengewehr 08 en dat nota bene met ruim veertig procent minder manschappen. In vierenhalve maand tijd vielen zodoende meer dan een miljoen doden en gewonden. Alleen al op de eerste dag van de slag werden 58.000 Britse soldaten slachtoffer van vooral het spervuur van de machinegeweren, overigens zonder dat het Britse opperbevel daaruit een tactische les trok. Kennelijk beseften zelfs de Britten niet hoe wezenlijk het machinegeweer de oorlogsvoering had veranderd. 

Opnieuw was met overdonderend succes de uitvinding ingezet van de Amerikaan Hiram Maxim, de man die nog in 1881 doelloos in Parijs een tentoonstelling had bezocht en daar toevallig iemand tegen het lijf was gelopen die hem had geadviseerd: 'Als u veel geld wilt maken vindt dan iets uit dat deze Europeanen in staat stelt elkaar met groter gemak om zeep te helpen.' Er kleefde maar één nadeel aan: het gewicht, 62 kilo inclusief statief. Ongeveer een man of zes was nodig om het te verslepen en te bedienen en het kon dus alleen als verdedigingswapen in stelling worden gebracht. Maar dankzij de vindingrijkheid van de Westerse ‘beschaving’ beschikken de mensheid nu over machinegeweren die nog geen vijf kilo wegen en dus als aanvalswapen kunnen dienen, waardoor zelfs kindsoldaten hem kunnen gebruiken. 

Sommige van deze lichtgewichten schieten met een snelheid van 1000 kogels per minuut en zijn tegen uiterst schappelijke prijzen te koop. Intussen wordt de enorme vooruitgang in wapentechnologie alom geprezen door makers en gebruikers ervan, terwijl de ontwikkeling van nog kleiner en nog vernietigender moordtuig is nog lang niet in zicht. Ondanks deze adembenemende ontwikkeling zitten de westerling toch met een probleem opgescheept dat nog niet in zijn volle omvang wordt beseft en dat ik kortweg de 'Wet Van Maxim' zal noemen. Wat bij Omdurman gebeurde was natuurlijk geen slag maar een slachtpartij, machinaal moorden, terrorisme op grote schaal, begaan door een koloniaal rijk dat zijn grondstoffen wilde veilig stellen, in dit geval katoen uit Egypte voor de Engelse textielindustrie. Daarom moesten de bronnen van de Nijl worden veilig gesteld tegen de imperialistische plannen van Duitsland en vooral Frankrijk, dat de Soedan al was binnengedrongen. 

Zelfs de toen 25 jaar oude Churchill leed onder het besef dat het geen heroïsche strijd was geweest tussen twee gelijkwaardige partijen, maar een onvoorstelbaar wreed bloedbad tegen een technologisch inferieur volk. Hij huilde na de slag en schreef vier maanden later in een brief aan zijn moeder: 'Onze overwinning werd onteerd door de onmenselijke slachting van de gewonden en Lord Kitchener was hiervoor verantwoordelijk.' Dezelfde Kitchener die een inktpot wilde laten maken van de schedel van een Soedanese heilige om de vernedering te vervolmaken. Het is deze geavanceerde geweld dat de Europese koloniale rijken vijf eeuwen lang begingen tegen technologisch inferieure volkeren, die de bron van onze welvaart vormden en nog steeds zijn. 

http://home.planet.nl/~houck006/democratisering.html 

De Amerikaanse publicist James Bowman vergeleek in 2003 Churchills lovende rapportage van de Slag bij Omdurman met de wijze waarop het succes van de Amerikaanse wapens tijdens de Golf Oorlog werd beschreven, met als enig verschil dat kruisraketten de Maxim gun hebben vervangen. 'En veronderstelt ook maar iemand dat George W. Bush momenteel over een oorlog in Irak zou spreken als we niet het 21ste eeuwse equivalent van de Maxim gun zouden bezitten? Het is juist vanwege het feit dat "they have not" dat Bush zich voor een oorlog uitspreekt,' aldus Bowman daarbij verwijzend naar Hilaire Bellocs dichtregel. Ook bij de illegale inval in Irak ging het om een vitale grondstof, namelijk olie. Larry Lindsey, economisch adviseur van president Bush, vatte het op 17 september 2002 nog eens kort maar krachtig samen door tegenover de London Telegraph te verklaren: 'Het met succes voeren van de oorlog zal goed zijn voor de economie.' En hoewel vooraf de kosten van het gewapend conflict met Irak op 80 miljard dollar werden geschat, weten we nu, dat de oorlog ruim een biljoen dollars heeft gekost, 1250 keer meer dan gepland, terwijl over het aantal mensenlevens door de ideologen van het neoliberalisme niet werd gesproken, want het gaat per slot van rekening om business. The Washington Post publiceerde op 15 september 2002 onder de niets verhullende kop: 'In het scenario van de Iraakse oorlog is olie de belangrijkste kwestie' het volgende: 

Een door de Amerikanen geleid initiatief om de Iraakse president Saddam Hoessein ten val te brengen kan een rijke oliebron aanboren voor Amerikaanse oliemaatschappijen die al sinds lang uit Irak zijn verbannen, waarbij olie transacties tussen Bagdad en Rusland, Frankrijk en andere landen getorpedeerd zullen worden… Amerikaanse en buitenlandse oliemaatschappijen zijn al begonnen met tactische manoeuvres om een zakelijk belang te verwerven in de bewezen gigantische oliereserves van 112 miljard vaten, buiten Saoedie Arabie de grootste reserves ter wereld… ‘Het is tamelijk simpel,’ zei de voormalige CIA directeur R. James Woolsey, die één van de vooraanstaande pleitbezorgers is geweest van het ten val brengen van Hoessein, ‘Frankrijk en Rusland hebben oliemaatschappijen en belangen in Irak. Ze moeten verteld worden dat als ze willen meewerken bij het aan de macht helpen van een fatsoenlijke regering in Irak, wij onze uiterste best zullen doen om te garanderen dat een nieuwe regering en Amerikaanse maatschappijen nauw met hen zullen samenwerken.’ Maar hij voegde eraan toe: ‘Als ze de kant van Saddam kiezen, zal het moeilijk zo niet onmogelijk worden om de nieuwe Irakese regering ervan te overtuigen met hen samen te werken.' Op de achtergrond speelde mee dat een korte succesvolle oorlog de mogelijkheid zou scheppen om de macht van het OPEC-kartel te breken, zoals het Amerikaanse tijdschrift Fortune eind november schreef. Fadhil Chalabi, een 'gevluchte' Iraakse oud minister van olie verklaarde daarover: 'Het zou niet in Irak's belang zijn met de OPEC samen te werken,' en wel omdat elk vat nodig is voor de wederopbouw van zijn land, waardoor de Iraakse olie 'een alternatief voor Saoedische olie zal worden.' 

Het gevolg zou zijn dat Washington en Wall Street het voor hen onbetrouwbaar gebleken Saoedisch koningshuis weer onder zware druk zouden kunnen zetten. Met andere woorden: het was alles of niets in het machtsspel van politieke en economische chantage. Net als na de Eerste en Tweede Wereldoorlog werden vooraf de buit en de wereld alvast weer verdeeld. En daarom moest er een oorlog gevoerd worden waarvan de Iraakse bevolking collectief de dupe werd. In 1995 zag ik in Irak de gevolgen van de vorige Golfoorlog, waarbij de totale infrastructuur van het land was vernietigd. Ik bezocht in het grote en moderne kinderhospitaal van Bagdad uitgemergelde kleuters die aan kanker stierven als gevolg van de grootschalige inzet van Britse- en Amerikaanse granaten en kogels. De punten ervan waren bekleed met verarmd uranium, een afvalproduct van westerse kerncentrales. Het voordeel van deze giftige en radioactieve munitie is dat ze tweeënhalf keer zo hard is als staal en daardoor elk vijandelijk object moeiteloos kan uitschakelen. Treffen ze doel dan exploderen ze, waarbij zo'n grote hitte vrijkomt dat deze munitie dwars door dik staal heen brandt, en dat tegelijkertijd de binnenkant van een tank ogenblikkelijk in lichterlaaie staat. Op hetzelfde moment ontsnappen er microscopisch kleine radioactieve deeltjes, die indien ze worden ingeademd longkanker veroorzaken. Tijdens de Golfoorlog in van 1991 werden 944.000 verarmd uraniumkogels en rond de 4.000 verarmd uranium granaten afgeschoten. De inzet ervan was zo succesvol dat een expert het vergeleek met de invloed van het machinegeweer op de praktijk van de oorlogsvoering.

Het Pentagon was intussen al geruime tijd op de hoogte van het gevaar, maar pas een week na het staakt-het-vuren waarschuwde het de Amerikaanse eenheden in het Golfgebied dat 'van elk object dat door een verarmd uranium kogel of granaat is geraakt, aangenomen kan worden dat het met verarmd uranium is besmet.' Die boodschap was evenwel niet gericht aan de Iraakse kinderen die in besmet gebied speelden en de neergeslagen radioactieve stofdeeltjes inademden. Hoewel de tv-kijker thuis het beeld kreeg voorgeschoteld van een 'schone oorlog,' gevoerd met 'surgical strikes,' bestond slechts 7 procent uit zogeheten 'smartbombs,' waarvan bovendien, volgens de Amerikaanse strijdkrachten zelf, 20 procent zijn doel miste. Hoeveel burgers precies om het leven zijn gekomen door de in totaal 88,5 miljoen kilo bommen blijft gissen. Wel is bekend dat door de gevolgen van de oorlog en de economische boycot meer dan een miljoen Iraki's, het merendeel kinderen, om het leven is gekomen. Ook hier geldt: dit is geen oorlog maar een terroristische slachtpartij, waarbij in de praktijk geen onderscheid werd gemaakt tussen burgers en militairen, zoals het oorlogsrecht bepaalt.  Desondanks zijn deze wapens niet door Washington afgeschaft, en zullen wederom op grote schaal worden gebruikt. 

De Geneefse Conventies, mensenrechten, humanisme, democratie spelen daarbij geen enkele rol; het gaat alleen om geopolitieke belangen. En dit laatste voert ons als vanzelf naar de 'Wet van Maxim.' Die luidt dat hoog technologisch wapentuig  in een technocratie door de marktwerking steeds goedkoper wordt, waardoor het in toenemende mate binnen het bereik komt van steeds grotere groepen. Het onvermijdelijk proces van kleiner, goedkoper en effectiever neemt een hoge vlucht, met als gevolg dat oorlogsmateriaal zich razendsnel over de wereld verspreidt en elke technologische voorsprong onherroepelijk tenietgaat. Dat is dan ook de voornaamste reden dat sinds 1945 de Verenigde Staten en zijn NAVO geen enkele oorlog heeft gewonnen. Het betekent tegelijkertijd dat het westerse  neo-kolonialisme ten dode is opgeschreven, de NAVO een obsoleet instituut is, en de huidige ‘proxy war’ in Oekraïne, waarbij het Westen door wapenleveranties direct betrokken is, volstrekt zinloos is. Het zal alleen maar leiden tot meer doden en de massale verwoesting van het corrupte Oekraïne dat al geruime tijd door multimiljonairs als Zelensky en multimiljardairs wordt bestuurd en geplunderd, ten koste van de verarmde bevolking, die juist op Zelensky hadden gestemd in de verwachting dat deze komediant als ‘dienaar van het volk’ zou optreden, zoals hij had beloofd, niet wetende dat deze televisie-acteur en CIA-pion honderden miljoenen naar belastingparadijzen had gesluisd om zo de belasting in Oekraïne te kunnen ontduiken.  Volgende keer meer.