Twee weken geleden werd voor het eerst corona vastgesteld in Moria, het Griekse opvangkamp dat door vluchtelingen zelf ‘een gevangenis’ wordt genoemd. Of eigenlijk moet ik zeggen: werd genoemd. Het volledige kamp brandde namelijk af in de nacht van dinsdag op woensdag. In één klap werden 13.000 vluchtelingen dakloos. De zoveelste dreun voor stervelingen die huis en haard verlieten om vervolgens in kleine, smerige tentjes terecht te komen.
Op televisie zag ik beelden van het brandende kamp en vluchtelingen die ontheemd over een snelweg liepen, op weg naar nergens. Ze werden gestopt door wegblokkades, opgeworpen door bewoners van Lesbos. Bij RTL Nieuws zei Ankie Broekers-Knol, staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, te weigeren welke vluchteling dan ook op te vangen. 'Ons kabinet heeft het standpunt gehuldigd dat we geen mensen overnemen.' Het leek wel alsof de keurig gekapte VVD-politica -- mét parelketting -- over kistkalveren praatte in plaats van over mensen. Coalitiepartijen CDA, D'66 en CU vroegen een spoeddebat aan. Na een middag vergaderen sloot men het compromis om honderd vluchtelingen uit Moria naar Nederland te halen: vijftig alleenstaande minderjarigen en vijftig kwetsbaren. Dit aantal wordt wél in mindering gebracht op de vijfhonderd vluchtelingen die de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR elk jaar aanwijst voor opvang in Nederland. Om met de VVD te spreken: 'We houden het aantal vluchtelingen onder de streep gelijk.' Knap gedaan hoor. Echt iets om trots op te zijn. Je moet er toch niet aan denken dat je té veel slachtoffers van één van de meest schrijnende humanitaire rampen helpt?
Vanzelfsprekend heeft Natascha van Weezel gelijk. Het vluchtelingenbeleid getuigt van een typisch Hollandse kruideniersmentaliteit en onverschilligheid, die in de Tweede Wereldoorlog de oorzaak was dat 75 procent van de joodse Nederlanders werd uitgeroeid, procentueel twee keer zoveel als in België, en procentueel drie keer meer dan in Frankrijk.
Toch getuigt de reactie van Van Weezel junior van een hoge mate van hypocrisie. De columniste die te pas en te onpas haar joodse achtergrond erbij sleept, was veel overtuigender geweest wanneer zij als 'Joodse' vrouw zich in haar column had ingespannen om het gruwelijke lot van de Palestijnse vluchtelingen te belichten, die door de terreur van de zionistische staat niet mogen terugkeren naar hun inmiddels met de grond gelijk gemaakte dorpen, en stadsbuurten. Zij typeren niet 'één van de meest schrijnende humanitaire rampen,' maar de 'meest schrijnende humanitaire ramp,' om joden als Natascha van Weezel een plaats te garanderen, zelfs in bezette en in gestolen gebieden, waar Palestijnse jongeren van haar leeftijd en ouderen van haar moeder's leeftijd nog steeds genadeloos worden vermoord. Ik kom op deze zaak terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten