Mark Rutte maakt het zijn tegenstanders wel erg makkelijk
:format(jpeg):fill(f8f8f8,true)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2019/09/zinhi5x3.png)
Hij reageerde op de aangifte die de staatssecretarissen Hans Vijlbrief en Alexandra van Huffelen van Financiën deze week hebben gedaan tegen hun eigen ambtenaren. Aanleiding: nieuwe onthullingen over institutioneel racisme door de Belastingdienst. Trouw en RTL Nieuws meldden dat de fiscus in 2012 een ‘risicomodule’ heeft ingebouwd om te bepalen of iemand extra gecontroleerd moest worden op fraude bij de inkomstenbelasting. Een van de selectiecriteria: een dubbele nationaliteit.
In 2015 veranderde de wet, waardoor gegevens over dubbele nationaliteit niet meer in de Basis Registratie Personen (BRP) staan, en dus niet meer worden doorgegeven aan de Belastingdienst. De afdeling Toeslagen bleef de eerder vergaarde informatie toch jarenlang bewaren en gebruiken. Het is onbekend hoeveel andere overheidsinstanties dat hebben gedaan.
Met Mark Rutte als leider is het volgens de Parool-columnist „logisch dat dergelijke racistische opvattingen het beleid en de procedures van overheidsinstanties insluipen”. Rutte is veroordeeld omdat hij in 2004 gemeenten had opgeroepen mensen met een Somalische achtergrond aan extra fraude-onderzoek te onderwerpen.
Ik heb de uitspraak van de rechter uit 2007 even opgezocht: „De rechtbank stelt vast dat in deze zaak sprake is van discriminatie naar ras, omdat het hier een groep mensen van Somalische afkomst betreft, ongeacht de nationaliteit van de betrokkene. [...] Voorts acht de rechtbank de handelwijze om eiser aan te spreken vanwege uiterlijke kenmerken die mogelijk in het onderzoeksprofiel zou passen indruisen tegen hetgeen van een behoorlijk handelende overheid mag worden verwacht”.
Mark Rutte is dus inderdaad door de rechter veroordeeld voor racisme.
Des te opmerkelijker was zijn reactie op die uitspraak. Hij was inmiddels fractievoorzitter van de VVD. „Ik ben verbaasd over het oordeel”, zei hij. „Mijn brief heeft niets met discriminatie te maken, maar alles met fraudebestrijding. Ik zou de brief die door de rechter als discriminerend is beoordeeld nu weer opsturen als ik nog staatssecretaris was. Het is soms nodig om fraude gericht te bestrijden. En als dat in Nederland niet kan, dan moet de wet worden aangepast.”
Ik zou zelf zo ver niet willen gaan, maar als een columnist zou schrijven dat Rutte een veroordeelde racist zonder berouw is, zou hij juridisch geen ongelijk hebben.
De jonge staatssecretaris riep in 2004 per brief op tot rassendiscriminatie. Daar heeft hij van geleerd: geen paper trails meer. Eerder schreef ik hoe Rutte alles op alles zet om het informatierecht van de Tweede Kamer uit te hollen. Omdat hij niet wil dat documenten vrijkomen die hem in de problemen kunnen brengen.
Zoals de verslagen van de ‘Ministeriële commissie aanpak fraude’. Het is bekend dat die commissie opdracht aan de Belastingdienst heeft gegeven om een nietsontziende, illegale klopjacht op onschuldige burgers met een dubbele nationaliteit te beginnen. Hoe die opdracht er precies uitzag weten we niet, want de regering weigert, ondanks verzoeken van journalisten en Kamerleden, de verslagen af te geven.
De voorzitter van die in 2013 opgezette commissie? Premier Mark Rutte.
Is dat genoeg bewijs dat Rutte persoonlijk de opdracht heeft gegeven tot die klopjacht op mensen met een dubbele nationaliteit? Waarschijnlijk niet.
Maar Mark Rutte maakt het zijn tegenstanders zo wel erg makkelijk om hem te profileren. Niet etnisch, maar profilering op basis van eerder vertoond gedrag – door iemand die door de rechter voor racisme is veroordeeld, daarna nul berouw toonde, vervolgens trots aankondigde dat hij dat racisme zo weer zou bezigen, ook nog eens riep dat dan maar de wet veranderd moet worden en later als premier alles op alles zet om verslagen en documenten geheim te houden.
Zihni Özdil is historicus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten