Rutger van der Hoeven van De Groene Amsterdammer

In De Groene Amsterdammer van 22 maart 2016 begint  Rutger van der Hoeven,  buitenlandredacteur van het weekblad, met een voorspelbare beschrijving van de huidige stand van zaken:

Het is een gruwelijk ritueel: na de eerste nieuwsberichten wachten op het stijgen van het aantal slachtoffers, wachten op de reconstructies, wachten op de invulling van de cijfers met namen, foto’s, verhalen. Zoals bij eerdere aanslagen schokt ook nu weer de willekeur van deze moorden. En het schokt ook dat het na tweemaal Parijs nu België betreft, zo nabij Nederland: een sombere herinnering dat Nederland dergelijke terreur wellicht ook te verwerken zal krijgen.

De aanslagen in Brussel zullen gevolgen hebben in België en zijn buurlanden, waaronder Nederland. Ze zullen de op de achtergrond aanwezige spanning en dreiging verhogen die in West-Europese landen is komen te hangen. Ze zullen de trend naar surveillance en beveiliging versterken. Ze zullen de haat en afkeer in de hand werken, die zich in het afgelopen decennium in delen van de samenleving en de politiek hebben gevestigd,

aldus de journalist die in zijn weekblad al geruime tijd deelneemt aan de anti-Poetin hetze van de westerse mainstream pers, en die december 2014 met grote stelligheid beweerde dat

Nieuwe en oude vijanden [ons] dwingen om de wereld weer als strijdtoneel te zien. Is het idee failliet dat iedereen ons wel zal volgen als we rijke, liberale staten opbouwen? 

Een geoefend lezer kan uit de wijze waarop Van der Hoeven de werkelijkheid presenteert slechts opmaken dat de elite in het Westen sinds de val van de Sovjet Unie 'de wereld' absoluut niet 'als strijdtoneel' zag. Hier manifesteert zich opnieuw het gebrek aan logica onder de zelfbenoemde 'politiek-literaire elite' in de polder, want als deze buitenland-commentator gelijk had dan zou de NAVO sinds de ontbinding van Warschau Pact niet in ledental bijna zijn verdubbeld en zouden de militaire bases van dit offensieve bondgenootschap niet steeds verder oostwaarts zijn opgerukt waardoor de Russische Federatie nu geheel omsingeld is. Maar omdat ook Rutger van der Hoeven een Atlanticus is, is hij gedwongen zijn publiek te overtuigen dat 'wij' bedreigd worden, en dat '[n]ieuwe en oude vijanden [ons] dwingen de wereld weer als strijdtoneel te zien,' waardoor ondermeer 'meneer Poetin' het Europa van 'Geen Jorwert zonder Brussel' vandaag de dag 'dwingt om meer aan defensie uit te geven,' aldus de andere propagandist Geert Mak. 

De mainstream-journalistiek zit vol trucs. Zo vertelde mijn oude vriend Mak In 2014:

De hoofdtruc, die ik toepaste als hoofdredacteur van de Groene Amsterdammer [tussen 1975-1985] was dat ik besloot niet meer een potje te gaan preken. Ik ging het oordeel neerleggen bij de lezer. 

Geert Mak is nooit 'hoofdredacteur van de Groene Amsterdammer' geweest, en zijn bewering over 'de hoofdtruc,' is de bekende leugen waarachter de propaganda van de 'vrije pers' schuilgaat. Zonder propaganda is geen enkel systeem mogelijk, laat staan het intens corrupte neoliberale kapitalisme. De  Schotse verlichtingsfilosoof David Hume verbaasde zich al in de achttiende eeuw over 'the easiness with which the many are governed by the few' en 'the implicit submission with which the men resign their own sentiments and passions to those of their rulers.' Hume kwam tot de conclusie dat 

When we enquire by what means this wonder is brought about we shall find, that as Force is always on the side of the governed, the governors have nothing to support them but opinion. It is therefore, on opinion only that government is founded; and this maxim extends to the most despotic and most military governments, as well as to the most free and most popular.

Vandaar dat ook De Groene meer camoufleert dan zij openbaart, en meestal gebeurt dit volkomen onbewust. Een Rutger van der Hoeven  weigert bovendien te beseffen dat 'elke vooruitgang zijn eigen achterlijkheid [schept],' zoals de literator Frans Kellendonk opmerkte tijdens de lezing Idolen in 1986. Terecht stelde hij de dwaasheid van de westerse journalistiek aan de kaak door er op te wijzen dat

Het realisme een weerspiegeling van de werkelijkheid [veinst] te zijn, maar stiekem gaat het afbeelden precies andersom: aan de werkelijkheid wordt door het realisme een beeld opgedrongen.

Het probleem met propagandist als Van der Hoeven is dat hij naast zijn werk bij De Groene Amsterdammer ook nog eens  geschiedenis doceert aan de Universiteit Utrecht, zodat via verschillende kanalen slechts één boodschap wordt uitgezonden. Hij schrijft:

Zoals bij eerdere aanslagen schokt ook nu weer de willekeur van deze moorden.

Een dergelijke formulering zult u nooit in commentaren aantreffen wanneer het Westen weer eens op grote schaal terreur pleegt in het Midden-Oosten, Noord Afrika, of waar dan ook waar westerse elite-belangen verdedigd moeten worden. Zijn verontwaardiging is selectief. Kenmerkend voor de wijze waarop hij naar de wereld kijkt is tevens zijn volgende voorstelling van zaken:

Apocalypse Now – and Forever

Een halve eeuw geleden begon de Vietnamoorlog, die onherstelbare schade zou toebrengen aan de Amerikaanse samenleving en de Amerikaanse positie in de wereld. En de oorlog is nog altijd niet voorbij: Amerikanen blijven geobsedeerd door hun eigen zondeval.

In de beleving van Rutger van der Hoeven werd pas tijdens 'de Vietnamoorlog... onherstelbare schade' toegebracht aan 'de Amerikaanse positie in de wereld.' Vanuit het beperkte oogpunt van een witte man, opgegroeid in een welvarende christelijke cultuur, is zijn zienswijze weliswaar verklaarbaar, maar tegelijkertijd toont zij aan hoe weinig hij weet van de ervaringswereld van dat deel van de wereld dat nooit heeft meegeteld, kortom de meerderheid van de mensheid. Ook zijn begrip 'zondeval' is onthullend. Kennelijk beseft Van der Hoeven niet dat die zogeheten 'zondeval' al begon toen de eerste blanke christenen de oorspronkelijke bewoners van de 'Nieuwe Wereld' begonnen uit te roeien. 

Wijlen Eduardo Galeano formuleerde de eeuwenoude westerse terreur in zijn boek De aderlating van een continent. Vijf eeuwen economische exploitatie van Latijns-Amerika (1971) als volgt:

Dankzij het offer van de slaven in het Caribisch gebied James Watts stoommachine en George Washingtons kanonnen op de wereld kwamen.

Immers,

De suiker uit de Latijns-Amerikaanse tropen vormde een grote stimulans voor de accumulatie van het kapitaal ten behoeve van de industriële ontwikkeling van Engeland, Frankrijk, Nederland en ook de Verenigde Staten, terwijl tegelijkertijd de economie van Noordoost-Brazilië en de Caribische eilanden erdoor verminkt en de historische ruïnering van Afrika erdoor bezegeld werden. De steunpilaar voor de driehoek-handel tussen Europa, Afrika en Amerika was de slavenhandel met als bestemming de suikerplantages. […]

Adam Smith zei dat de ontdekking van Amerika 'het mercantilistische systeem tot een stadium van schittering en glorie had verheven dat het anders nooit bereikt zou hebben.' Volgens Sergio Bagú (Argentijnse historicus svh) was de Zuidamerikaanse slavernij de krachtigste motor voor de accumulatie van handelskapitaal in Europa; dit kapitaal was op zijn beurt weer 'de basis waarop het reusachtige industrie-kapitaal van tegenwoordig gegrondvest is.' […]

Dankzij het geaccumuleerde kapitaal uit de driehoek-handel — manufactuur, slaven, suiker — was de uitvinding van de stoommachine mogelijk: James Watt werd financieel gesteund door kooplieden die zo fortuin gemaakt hadden. […] 

Weliswaar kwam een groot deel van het kapitaal, waardoor de industriële revolutie in de Verenigde Staten van Amerika vergemakkelijkt werd, uit de slavenhandel in New England. Halverwege de 18de eeuw brachten de  slavenschepen uit het noorden tonnen vol rum uit Boston , Newport of Providence naar Afrika: in Afrika werden ze ingeruild voor slaven; ze verkochten de slaven in het Caribisch gebied en vandaar namen ze stroop mee naar Massachusetts waar het gedestilleerd werden en om de cirkel rond te maken, in rum veranderde. De beste rum van de Antillen, de West Indian Rum, werd niet op de Antillen gemaakt. Met behulp van kapitaal verkregen door deze slavenhandel installeerden de gebroeders Brown uit Providence de ijzergieterij die generaal George Washington van kanonnen voorzag voor de Onafhankelijkheidsoorlog. […] 

Zo werd het bloed overgetapt door al deze processen. De landen die in onze tijd ontwikkeld zijn, ontwikkelden zich; de onderontwikkelden onderontwikkelden zich. 

Rutger van der Hoeven van De Groene, het weekblad van de vooruitstrevende Nederlandse 'intelligentsia,' demonstreert met zijn vrome beschouwing niet te beseffen dat vanuit het Midden-Oosten, waar het Westen onder aanvoering van de 'shock and awe' terreur de chaos nu totaal is, een tweede front is geopend, namelijk in Europa. Dat is tactisch gezien een logische zet. Dat gewone burgers daarvan het slachtoffer zijn en niet de NAVO- en EU-planners van de terreur is onvermijdelijk. De elite is hermetisch afgeschermd, daar heeft ze wel voor gezorgd. Vergeet niet dat ook de meeste doden die 'wij' in de Arabisch sprekende wereld hebben veroorzaakt en nog veroorzaken, gewone burgers zijn. En ook onder de bevolking aldaar is 'de haat en afkeer' die 'zich in het afgelopen' eeuwen 'in delen van de samenleving en de politiek hebben gevestigd' almaar toegenomen. Maar omdat oorzaak en gevolg in propaganda niet past, wordt dit door Van der Hoeven angstvallig verzwegen.